กับดักรักกามเทพ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 วางแผน

บทที่3 วางแผน

ขณะที่ญารินดากำลังยิ้มเจ้าเล่ห์พงษ์รวีกลับมองนฤเมศร์อย่างขุ่นเคืองไม่น้อย ถึงจะดูมึนงงและไม่เชื่อมั่นเหมือนกับเขาแต่ไอ้เจ้าเพื่อนจอมวางแผนก็ยังเป็นจอมวางแผนเสนอแผนการเรียกจิรัชยามาที่บ้านได้อย่างรวดเร็ว จะว่าไปแล้วก็นึกเห็นใจหญิงสาวที่เป็นเพื่อนเป็นฝูงกันมาตั้งแต่เด็กอย่างห้ามไม่อยู่ ใครจะไปคิดว่าวันนี้หมอจี๊ดจะตกหลุมพราง ติดกับดักกามเทพตัวแสบโดยไม่รู้ตัว

“ส๊าธุ !  ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีอย่าให้ลูกช้างโดนไอ้ยักษ์กับยัยจี๊ดอาละวาดที่เถิด แล้วลูกช้างกับเพื่อนจะใส่ชุดนอนวิ่งรอบฐาน3รอบเลย” นฤเมศร์ไม่นำพากับสายตาขุ่นเคืองของเพื่อนแต่กลับลุกไปยกมือไหว้ศาลพระภูมิที่อยู่หน้าบ้านพร้อมบนบานด้วยใบหน้ากังวล

“ใส่ชุดนอนวิ่งเลยเหรอ” ญารินดาแย้งขึ้น

“นั่นดิวะ ชุดนอนเลยเหรอ”

“เอานา ชุดนอนอะดีแล้ว ไม่ได้แก้ผ้านอนกันสักหน่อยกังวลทำไม” จอมวางแผนพูดแล้วก็ยกมือท่วมหัวและกลับมานั่งที่เดิม หวังว่าพระภูมิเจ้าที่จะเห็นใจเขานะไม่อย่างนั้นล่ะก็เขาเป็นคนแรก ๆ เลยล่ะที่จะถูกยุทธการและจิรัชยาคิดบัญชี

“เรามาคิดหาทางช่วยหวาหวากันดีกว่าเผื่อแผนแรกจะใช้ไม่ได้ผล” เมื่อบนบานจนสบายใจขึ้นมาบ้างแล้วญารินดาก็เสนอขึ้น ว่ากันว่าจะทำอะไรสักอย่างจะมีแค่แผนหลักไม่ได้จะต้องมีแผนสำรองเตรียมไว้ด้วยกันพลาดดังนั้นแล้วแผนการจับคุณน้ามาเป็นคุณแม่ของหนูยี่หวาเองก็ต้องมีแผนสำรองเตรียมไว้หลาย ๆ แผนด้วย

“แต่ก่อนคิดฉันขอถามก่อน ทำไมต้องให้ยัยจี๊ดมาอยู่บ้านไอ้ยักษ์ มันจะดูไม่ดีนะ”

“ไอ้พีม แกนี่ไม่เข้าใจอะไรเล้ย แกคิดว่าถ้าไม่พามาไว้ที่บ้าน ไอ้ยักษ์กับยัยจี๊ดจะได้ใกล้ชิดกันมั้ย แกไม่เคยได้ยินเหรอว่าความรักน่ะเริ่มต้นจากความใกล้ชิด อยู่ด้วยกันใกล้ชิดกันก็จะเห็นในนิสัยดี ๆ ในอีกมุมที่ไม่เคยเห็นพอเห็นแล้วก็จะเริ่มหวั่นไหว พอหวั่นไหวความรักก็จะเริ่มเกิด”

“พอเริ่มหวั่นไหวพวกเราก็ไม่ต้องทำอะไรมากแล้วปล่อยให้ความรักรับช่วงต่อทำหน้าที่กามเทพไป รับรองว่าถ้าใกล้กันแล้วหวั่นไหวยังไงจี๊ดมันก็ต้องลงเอยกับยักษ์จนได้ ฉันก็จะได้มันเป็นพี่สะใภ้สมใจอยากสักที” ญารินดาแทรกแล้วก็ยิ้มสะใจ ต้องยอมรับกับตัวเองเลยว่าในอดีตเธอและพี่สาว น้องสาวรวมถึงเจนณิตาเคยคิดจะจับคู่ยุทธการกับจิรัชยามาก่อนแต่แล้วในคืนที่น้ำเมาและความเศร้าเป็นเหตุก็ทำให้ความคิดเหล่านั้นถูกพับไปเพราะเจนณิตาดันเศร้าและเมาจนพลาดพลั้งกับคนที่เธออยากได้เป็นน้องเขยจนก่อเกิดหนูน้อยจิรัญญาอย่างไรล่ะ

ตั้งแต่เจนณิตากลายเป็นพี่สะใภ้ถึงแม้ว่ายุทธการและเจนณิตาจะไม่ได้รู้สึกต่อกันฉันท์สามีภรรยาแต่เธอก็ไม่กล้าคิดให้ยุทธการลงเอยกับจิรัชยาอีกจนกระทั่งอุบัติเหตุพรากเจนณิตาไปและได้สั่งเสียให้จิรัชยาช่วยดูแลเด็กหญิงจิรัญญานั่นล่ะความคิดเก่า ๆ ถึงได้กลับมา แต่ก็ยังไม่มีจังหวะเหมาะ ๆ จึงยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่างจนมาถึงวันนี้

นี่ล่ะโอกาสของเธอ...เธอจะสานต่อความคิดนั้นของเธอ น้องสาว และเจนณิตาต่อเอง

“ฉันว่าแล้วแกยังไม่เลิกคิดจริง ๆ แกถึงเสนอชื่อยัยจี๊ด” นฤเมศร์พูดก่อนจะส่ายหัว กะไว้แล้วเชียวว่าญารินดายังไม่เลิกคิดเรื่องนี้ถึงได้พูดชื่อจิรัชยาออกมา

“แหม่ แกไม่คิดอะไรเลย คิดจะหาเมียให้ไอ้ยักษ์อยู่แล้วเหมือนกันนั่นแหละถึงได้พูดเรื่องหาไม้กันหมา” 

“แต่ฉันก็ไม่ได้เสนอใครจริงจังนะเว้ย”

“แต่แกก็...”

“พอกันทั้งคู่นั่น” พงษ์รวีเอ่ยพร้อมกับหนูน้อยพิมพ์รวีและหนูน้อยน่านนทีก่อนจะทอดถอนใจ “พักเรื่องอื่นแล้วกลับมาที่แผนสำรองกันดีกว่า ฉันว่ายังไงมันก็ไม่ง่ายเลยการจะจับคู่นี้มาใกล้กันเนี่ย”

“เพราะมันไม่ง่ายไง พวกเราเลยต้องช่วยกันคิด ทั้งสมองเด็ก สมองผู้ใหญ่ ทำงานเป็นทีมอะมันถึงเวิร์ค”

“แต่หวาหวาว่าแค่เราไม่พอค่ะ” เสียงของคนที่กลับไปดูผู้เป็นพ่อแทรกขึ้นเมื่อกลับมาถึงและได้ยินพอดี “หวาหวาว่าเราต้องหาลูกทีมเพิ่ม แผนการของเราจะได้สำเร็จจบปิ๊ง”

“เออ หวาหวาพูดมีเหตุผล แล้วปะป๊าโอเคมั้ย?” คุณอายังสาวถามหลานสาวทันทีที่หนูน้อยกลับมานั่งและแย่งน้ำหวานของคู่ปรับมาดื่มอย่างไม่สะทกสะท้านและไม่สนใจสายตาตำหนิและขัดเคืองของหนุ่มน้อยนาวีแม้แต่น้อย ขาไปก็แย่งขนม ขากลับก็แย่งน้ำส้ม...เดี๋ยวเถอะยัยตัวแสบ หึ

“นั่นสิ ปะป๊าเราเป็นไงบ้าง”

“ยังหลับอยู่ค่ะแต่มีสายจากคุณพี่มะนาวเปรี้ยวจี๊ดโทรเข้ามาและมีไลน์มาบอกว่าเพิ่งรู้ว่าปะป๊าเจ็บเดี๋ยวจะแวะมาเยี่ยม” หนูน้อยว่าแล้วก็ถอนใจยาว  ใครว่ารอบตัวเธอมีแค่คุณพี่สาวคนสวยแต่ปลอมอย่างนริสาล่ะ ยังมีอีกหลายคนที่รอโอกาสเข้าหาอยู่แต่ที่ผ่านมาน้าสาวของเธอทำตัวราวกับเป็นยันกันผีจึงไม่มีใครกล้าเข้ามาแต่ตอนนี้น้าสาวไม่อยู่ไงเลยพากันกล้าถึงขั้นจะบุกมาที่บ้าน “เฮ้อ พี่มะนาวนี่ก็ตื้อกว่าที่คิดนะ นี่ถ้าปะป๊าไข้ขึ้นคงจะขอดูอาการถึงเช้าแหง หึ แต่ไม่มีวันนั้นหรอกเพราะ...”

“ปะป๊าเราน่ะมันถึกกว่าควายอยู่แล้ว” นฤเมศร์แทรกขึ้นก่อนที่หนูน้อยจะพูดจบแล้วก็หัวเราะร่วนเมื่อแม่ตัวเล็กงอนจนแก้มป่อง

“ไม่ใช่สักหน่อย เพราะปะป๊าจะมีคุณหมอมาดูแลอย่างใกล้ชิดต่างหากล่ะป๊ะป๋าน่ะชอบมาว่าปะป๊าของหวาหวาตลอด ฮึ งอนแล้ว” 

“ก็ป๊าเรามันถึกจริง ๆ นี่ ขนาดถูกยิงเข้าจุดสำคัญยังรอดมาได้สบาย ๆ เลย” อาสาวเอ่ยแล้วก็ส่ายหน้า รายนี้น่ะไม่ชอบให้ใครมาว่าพ่ออย่างนั้นพ่ออย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องโกหกนี่ ยุทธการน่ะถึกทนเกินกว่าจะเป็นอะไรไปง่าย ๆ จริง ๆ ขนาดเคยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสแต่ยังสบาย ๆ ฟื้นตัวได้เร็วกว่าคนอื่นเสมอ ๆ และยังเป็นคนที่ผ่านหลักสูตรทำลายใต้น้ำจู่โจมที่ว่าโหดแสนโหดมาได้ด้วยคะแนนสูงสุดอีกด้วย ไม่ถึกจริงจะผ่านมาได้เหรอ 

“เชอะ ชอบมาว่าปะป๊าเค้าถึก จริง ๆ พวกตัวเองอ่อนกว่าปะป๊าเค้าอะแหละ”

“อ่อนไม่อ่อนก็เอาไว้ก่อนเลย ตอนนี้มารวมหัวกันดีกว่าว่าจะเอายังไง แล้วเรื่องที่จะหาลูกทีมเพิ่มน่ะจะไปหาที่ไหนอะไรยังไง” พงษ์รวีเอ่ยก่อนที่หนูน้อยพิมพ์รวีสนับสนุนคำพูดของพ่อ

“ใช่ ๆ เรามาช่วยกันคิดดีกว่า”

“งั้น...” เด็กหญิงจิรัญญาลากเสียงยาวก่อนที่ทุกคนจะขยับมาใกล้ ๆ กันและเริ่มปรึกษาหารือกันอย่างตั้งใจราวกับเป็นเรื่องราวระดับชาติที่จะต้องร่วมมือกันจัดการ

การปรึกษาหารือเป็นไปอย่างเคร่งเครียดทว่ามีหนึ่งคนที่ไม่ได้จริงจังกับการฟังและเสนอแผนการแต่ก็ไม่มีใครมองว่าผิดปกติหรือต่อว่าอะไร คนคนนั้นก็คือคู่อริของเด็กหญิงจิรัญญานั่นเอง การที่หนุ่มน้อยไม่ได้จริงจังแสดงความคิดเห็นไม่ได้เป็นเรื่องแปลกสำหรับทุกคนด้วยรู้กันดีว่าเด็กสองคนนี้ไม่กินเส้นกันมาแต่ไหนแต่ไร แต่แท้จริงแล้วเด็กชายน่านนทีให้ความสำคัญกับแผนนี้ไม่ได้เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ หูของเขายังฟังที่ทุกคนพูดกันแต่สายตาของเขานั้นไม่ได้สนใจเพียงเท่านั้นเอง

ดวงตาคู่คมของหนุ่มน้อยที่ไม่ได้โฟกัสที่ใครสักคนที่นั่งคุยกันอยู่แท้จริงแล้วกำลังมองไปยังมุมมืดที่ไม่มีใครสนใจ...ตรงนั้นมีเงาของใครบางคนที่หนุ่มน้อยมองแค่เงาก็รู้แล้วว่าเป็นใคร

แต่เขาไม่บอกใครหรอกนี่จะเป็นความลับของเขากับเจ้าของเงาคนนั้น...ยี่หวาเป็นเด็กโง่ๆ สู้เขาก็ไม่ได้ คนที่เจ้าแผนการจริง ๆ น่ะคนอื่นต่างหากล่ะ

เอ…ใครกันน๊าที่นาวีเห็น อะไรยังไงน๊า