พันธะรัก คู่ปรับร้าย

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่10 ฟันแล้วทิ้งผู้หญิงก็ทำได้

บทที่10ฟันแล้วทิ้งผู้หญิงก็ทำได้

อริสาก้มลงจูบคนใต้ร่างอีกครั้งอย่างหนักหน่วง แท้จริงแล้วหญิงสาวไม่ประสีประสาเรื่องอย่างนี้แม้แต่น้อยแต่เพราะฤทธิ์ของยาทำให้หญิงสาวทำสิ่ง ๆ ไปโดยธรรมชาติ บวกกับสมองมีภาพของตฤณกันตและนภิตราที่เธอได้พบเห็นล่องลอยหลอกหลอนอยู่ทำให้ร่างกายแสดงออกมาเหมือนกับที่เห็นมา

ในตอนนี้สมองของเธอบอกว่าอยากรู้เหลือเกินว่าที่นภิตราและตฤณกันตทำลับหลังเธอมันสนุกนักหรือใบหน้าของคนทั้งคู่ในตอนนั้นจึงได้ดูมีความสุขนัก และอะไรหลาย ๆ อย่างบอกเธอว่าถ้าอยากรู้ก็แค่ทำเหมือนกับที่สองคนนั้นทำเธอก็จะได้รู้

สมองสั่งมาอย่างนี้โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่อยู่ใต้ร่างเป็นคนที่เธอเคยเพียรบอกตัวเองและคนอื่น ๆ ว่าชาตินี้ทั้งชาติต่อให้เหลืออยู่เพียงคนเดียวในโลกเธอก็จะไม่เอามาทำพันธุ์

หญิงสาวซุกไซ้ลำคอแข็งแรง หยอกล้อลูกกระเดือกของคนไม่สามารถขัดขืนได้มือบางพลางลูบไล้ไปตามหน้าอกแข็งแรง อกแกร่งของศารทูลเต็มไปด้วยมัดกล้ามอันเนื่องมาจากชายหนุ่มชื่นชอบการออกกำลังกายและเคยผ่านการฝึกหลักสูตรพิเศษมาไม่น้อยทำให้แลดูล่ำสัน แข็งแรงน่าจับ

ศารทูลดูจะไร้ความสามารถไปชั่วขณะ เขาไม่อาจจะขัดขืนหญิงสาวได้แม้แต่น้อย ให้ตายเถอะความจริงมันควรจะเป็นแบบนี้เหรอ แม้จะคิดอย่างขัดออกขัดใจแต่ก็ได้แต่นอนให้อริสาที่แปลงร่างเป็นผู้หญิงซาดิสม์เพราะฤทธิ์ยาปู้ยี่ปู้ยำแบบถูก ๆ ผิด ๆ ไปจนกระทั่งฤทธิ์ยาในตัวหญิงสาวอ่อนลงบ้างจึงได้เวลาของพยัคฆ์ได้สอนสิ่งที่ถูกต้องให้ยัยผู้หญิงซาดิสม์ได้รู้ เพราะฤทธิ์ของยาทำให้คนทั้งคู่หลงลืมความผิดชอบชั่วดี ลืมเลือนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ทำให้เผลอไผลให้เกิดสิ่งที่ไม่ควรเกิดโดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะเป็นบ่วงที่ผูกมัดและดึงให้ทั้งคู่เข้ามาใกล้กัน รวมถึงเปลี่ยนสถานะระหว่างกันและกันไปตลอดกาล...

2เดือนต่อมา...

“อุ๊ก แหวะ”

ห้องน้ำภายในห้องทำงานส่วนตัวของบก.สาวมีเพียงเสียงอาเจียนโอกอ้ากพร้อมกับเสียงน้ำที่ถูกเปิด มือบางจับขอบอ้างล้างหน้าไว้แน่นขณะที่อาเจียนขับของเก่าออกเป็นรอบที่10ของวัน อริสามองสิ่งอาหารเช้าที่สำรอกออกมาด้วยความหวาดวิตกพลางนึกไปถึงเรื่องราวชวนอับอายขึ้นมาจนขย่อนของเก่าออกมาอีกรอบ

2-3วันมานี้เธอมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจนไม่อยากจะมาทำงานแต่ก็ต้องแบกสังขารอันอ่อนล้ามาทำงานเพราะไม่อยากคิดถึงความผิดพลาดอันหน้าอับอาย

ให้ตายเถอะตลอด2เดือนหลังจากไปทริปกับเพื่อนเธอก็ต้องพบเจอกับภาพหลอนที่หลอกหลอนเธออยู่ทุกวี่วันย้ำเตือนว่าเธอขืนใจคู่อริของตัวเองอย่างไม่ปรานี ข่มเหงเขาในแบบที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งอยากเอาหัวโม่งผนังฆ่าตัวตายหนีความอับอาย

นึกถึงเช้าวันนั้นที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำน่าอับอายและรอยข่วนและรอยแดงคล้ายถูกตีที่อยู่บนตัวศารทูลที่ย้ำเตือนว่าความทรงจำนั้นคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝันก็ยิ่งพาให้หญิงสาวไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่มคู่อริ เช้าวันนั้นเธอรีบแต่งตัวและกลับห้องตัวเองอย่างไว

พอถึงเวลาอาหารเช้ายังเลี่ยงบอกว่าไม่หิวทั้งที่ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดจากนั้นก็หลบหน้าหลบตาศารทูลและขอแยกกลับโดยไม่ได้พูดกับชายหนุ่มสักคำ

แต่เดาได้ล่ะว่าศารทูลคงบริภาษด่าทอเธอและโยนคำว่าผู้หญิงซาดิสม์ฟันแล้วทิ้งให้เธออย่างแน่นอน

อริสารู้สึกกลุ้มใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องในคืนนั้น และ2-3วันมานี้ยิ่งกลุ้มหนักเพราะอาการป่วยแปลก ๆ ของเธอนี่ล่ะ มีไข้อยู่ตลอดเวลา คลื่นไส้วิงเวียน เหม็นนั่นเหม็นนี่ไปหมด

เธอคงไม่ได้ท้องหรอกนะ....ไม่นะ!!!

ก๊อก ๆ ๆ

“พี่อลินคะ มีคนมาหาค่ะ” ชริมาส่งเสียงบอกหลังจากที่เคาะประตูและเปิดเข้ามา ร่างบางของใครคนหนึ่งที่อริสารู้สึกเคือง ๆ อยู่ไม่น้อยแทรกเข้ามาด้วยรอยยิ้มแหย ๆ

“หวัดดีเพื่อนรัก” นลินญาส่งเสียงทักพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ ตั้งแต่กลับจากทริปนลินญาก็เหมือนจะหลบหน้าหลบตาเธอไม่ต่างจากที่เธอหลบหน้าหลบศารทูลเลยทีเดียว แต่ในที่สุดยัยตัวดีก็ยอมโผล่มา

“ว่าไง?”

“แหะ ๆ” สาวแว่นหัวเราแห้ง ๆ ก่อนจะขอให้ชริมาออกไปก่อน รุ่นน้องสาวที่รู้จักกันดีทำตามอย่างว่าง่ายก่อนที่นลินญาจะล็อคห้องและเดินมานั่ง

“คือฉันมีเรื่องจะสารภาพอะแก คือวันนั้นฉันคิดจะวางยาถ่ายแก สิงห์ แล้วก็เสืออะ แต่ยาที่ได้มาอะมันเป็นยาอีกอย่างอ่ะ” นลินญาสารภาพออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “คือฉันจะแกล้งยัยวิอะ เลยให้พี่ที่รู้จักหายาถ่ายสูตรเด็ดให้ แต่พี่เขาคิดว่าฉันจะเอาไปใช้กับคุณภูเบศก็เลยสลับยาอะ ฮือ ฉันขอโทษแก แกอย่าโกรธฉันนะ”

“แล้วตกลงมันยาอะไร? แล้วไอ้พี่เขาที่ว่านั่นใคร บ้านอยู่ไหนฉันจะไปถล่มมัน” ใช่ เธอต้องไปเล่นงานไอ้บ้าที่สลับยาให้นลินญามา เพราะไอ้ยาอะไรก็ไม่รู้นั่นแท้ ๆ ที่ทำให้เธอทำอะไรน่าอายแบบนั้นลงไป

“แกไปถล่มพี่เขาไม่ทันแล้วแก เสือมันจับพี่เขายัดกรงขังไปแล้ว” นลินญาเอ่ยพร้อมกับกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เมื่อนึกไปถึงการกระทำของศารทูล

หลังจากกลับกรุงเทพฯศารทูลก็มาหาเธอและให้เธอพาไปเจอคนที่เอายานั่นมาให้ พอพาไปเจอเท่านั้นแหละศารทูลก็ซัดพี่คนนั้นจนไม่เหลือดีก่อนจะสอบถามที่มาที่ไปของยา พอได้ที่มาก็จับยัดพี่คนนั้นเข้าคุกข้อหาขายยาเสพติดมีโทษไปทันที

“นายนั่นเป็นตำรวจปส.นี่ จะไปจับคนมันต้องเกี่ยวข้องกับสายงานไม่ใช่เหรอ? นี่ พูดให้เคลียร์หน่อยได้มั้ย” อริสาสอบถามด้วยความงุนงง แค่ได้ยินว่าศารทูลเข้าไปเกี่ยวข้องเธอก็รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ไปทั้งตัวแล้ว ชื่อนี้มามีอิทธิพลกับเธอเสียแล้ว

นลินญาลอบกลืนน้ำลายอีกรอบก่อนจะเล่าให้เพื่อนสาวฟัง “คืออย่างงี้แก ยานั่นน่ะมันเป็นยาปลุกเซ็กส์ ที่ทำให้มีความต้องการทางเพศมากกว่าปกติและจะคึกคักมีเรี่ยวแรงมากกว่าปกติ แต่ที่สำคัญกว่าคือมันผสมยาอีทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ถ้าใช้เกิน3ครั้งจะติดเหมือนติดยาเสพติดนี่ล่ะ”

“ยาอี?” จะบอกว่าเกินที่คาดเดาก็น่าจะใช่ อริสาไม่เคยคิดเลยว่าในยาจะผสมสารเสพติดแบบนั้นเข้าไปด้วย “มะ หมายความว่านายนั่นกินเข้าไปแล้วรู้ว่าผสมยาอี เลยให้แกพาไปหาคนที่ให้มาอย่างนั้นใช่มั้ย”

“จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิงอะ คือเสือมันบอกว่าเพราะเป็นยาปลุกกำหนัดชนิดรุนแรงที่ถ้าใช้บ่อยจะทำให้ติดและมีผลคล้ายยาเสพติดทำให้ได้รับคำสั่งให้กวาดล้างไอ้ยาชนิดนี้มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก่อนนี้ไม่มีเบาะแสอะไรเลย พอโดนกับตัวก็เลยคาดเดาว่าน่าจะใช้ก็เลยให้ฉันพาไปเจอพี่เขา เพราะพี่เขาขายอยู่แล้วด้วย”

“อย่างนี้เอง แสดงว่าตอนนี้ก็กำลังสืบลึกไปและกวาดล้างให้หมดอยู่ล่ะสิ” อริสาคาดเดา มิน่าล่ะถึงไม่มีทีท่าจะมาเอาโทษเธอ

“รู้แบบนี้แล้ว?”

“ฉันไม่โกรธแกก็ได้ แต่แกต้องตอบก่อนว่าทำไมถึงคิดจะวางยาถ่ายฉันกับสองแฝด” อริสาเอ่ยพร้อมกับขมวดคิ้ว จะว่าไปเธอก็คิดไม่ออกว่าทำไมนลินญาถึงต้องมาแกล้งเธอกับอีกสองคนด้วย

นลินญายิ้มแหยก่อนจะบอกเล่าเรื่องราวให้ฟังด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกอยากแกล้งขึ้นมาอริสา สีหราช และศารทูลก็คงไม่ต้องทรมานกับฤทธิ์ยาแบบนี้

อริสาฟังอย่างตั้งใจก่อนจะถอนใจพรืด เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านลินญาก็ชอบพอสีหราชเช่นกัน นี่ถ้ารู้นะเธอจะยุให้จีบกันตั้งแต่มัธยมแล้วแต่คนที่แย่ที่สุดก็ไม่พ้นศารทูล นายนั่นรู้ทั้งรู้ว่าเขาชอบกันทำถึงอมพำอยู่จนเรื่องเลยเถิดมาถึงตอนนี้ ความจริงคือนายคนนั้นควรโดนหนักที่สุด

แต่ทำไมไอ้คนที่รับยาไปเต็ม ๆ เป็นเธอเล่า เฮ้อ เหนื่อยกับโชคชะตา พอคิดมาถึงตรงนี้ก็คิดเรื่องนึงขึ้นมาได้จนต้องจ้องร่างบอบบางของสาวแว่นอย่างสำรวจ

“ถึงวันนั้นฉันจะเมาแต่จำได้ว่าสิงห์ลากแกกลับเข้าบ้าน  เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?”

นลินญาส่ายหน้าหัวแทบหลุดทว่าแก้มกับแดงจนน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ อริสาพยายามข่มความคลื่นไส้เดินเข้าไปใกล้สาวแว่น

“พูดความจริงมานะ คืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง?”

“ไม่มี อย่าลืมสิว่าเราเป็นวันแดงเดือดนะ” นลินญายังคงปฏิเสธ อริสามองอย่างจับผิดก่อนจะลองคิดตามแล้วพยักหน้า

“แสดงว่าวันนั้นแกก็แยกกลับห้องไปก่อนไม่รู้ว่าหมอสิงห์มีอาการอะไรหรือไม่งั้นสิ” อริสาคาดเดาทว่านลินญากลับส่ายหน้าเป็นการตอบกลับ

“อ้าว ไหนบอกไม่มี ตกลงมันยังไงกันเนี่ย?”

“ก็ไม่มีอะไรลึกซึ้งเพราะเราเป็นวันนั้น แต่ก็ต้องช่วยหมอสิงห์นิดหน่อย” พูดไปแล้วนลินญาก็เขินอายจนต้องยกมือปิดหน้า อริสาอ้าปากค้าง ไอ้คำว่าช่วยนี่ถ้าไม่ขยายความเธอจะเข้าใจไปในทางทะลึ่งแล้วนะ ไอ้ท่าทีเขินจนหน้าแดงแบบนี้อย่าบอกนะว่าเป็นอย่างที่เธอคิด

อริสาถามทางสายตา นลินญาก็พยักหน้าแทนคำตอบสองสาวจึงได้แต่หน้าแดงใส่กัน

เพราะไม่อยากให้เพื่อนเขินจนตัวแตกไปก่อนเจ้าของห้องจึงรีบถามเปลี่ยนเรื่องหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบแผ่ปกคลุมมาสักพัก “แล้วหลังจากนั้นเป็นไง แกกับหมอสิงห์ตอนนี้น่ะ...เป็นยังไง?”

“เป็นอะไรยังไงล่ะ ฉันหลบหน้าเขาตั้งแต่กลับกรุงเทพฯจนถึงตอนนี้เนี่ย เจอแต่เสือไม่เจอสิงห์เลย ฉันกลัวเขาเกลียดอะแก”

“คิดมาก  หมอสิงห์น่ะรักแกจะตายจะโกรธแกได้ไง” บก.สาวปลอบใจก่อนจะเสนอความคิดเห็น “เอาอย่างนี้มั้ย อาทิตย์หน้าฉันมีวันหยุดเราแวะไปหาหมอสิงห์กัน ทำทีเป็นไปเรื่องปวดท้องที่หมอสิงห์บอกให้ไปหาไงแล้วแกก็หาโอกาสขอโทษเขา ดีมั้ย”

“เป็นความคิดที่ดี วันไหนอ่ะ?”

“อืม อาทิตย์หน้าฉันว่างวันพฤหัสกับศุกร์ แกว่าไง” หญิงสาวถามพร้อมกับมองตารางงานที่ว่างแค่วันพฤหัสบดีและวันศุกร์หน้า

“เป็นวันศุกร์แล้วกันแก วันพฤหัสฉันมีนัดลูกค้า” นลินญาเลือกวันที่เธอสะดวกที่สุดก่อนจะชวนอริสาออกไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันเนื่องจากได้เวลาพักเที่ยงแล้ว

บอกแล้วว่าเฮียเสือเป็นผู้ถูกกระทำ555+ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างอาจจะมาช้า มาไม่ตเป็นเวลาบ้างนะคะ เชียร์เราหน่อย เม้นเรานิด แล้วสัญญาจะไม่ทิ้ง555+