พันธะรัก คู่ปรับร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4 ที่มา

บทที่4 ที่มา...

ย้อนกลับไป24ปีก่อน      

โรงเรียนอนุบาลxxx     

“เอาล่ะค่ะเด็กๆ คุณครูจะให้หนูๆจับกลุ่มนะคะกลุ่มล่ะกี่คนก็ได้ จับกลุ่มได้แล้วต้องอยู่กับเพื่อนกลุ่มนั้นจนขึ้นประถมเลยนะคะใครทำผิดผิดทั้งกลุ่มใครทำดีได้ดีทั้งกลุ่มนะ เอาล่ะคุณครูให้เวลาจับกลุ่ม1อาทิตย์นะคะวันจันทร์หน้าทุกคนต้องมีกลุ่มแล้วในวันจันทร์ต้องออกมาแนะนำกลุ่มหน้าชั้นด้วยนะ” เสียงของคุณครูแสนสวยเอ่ยบอกนักเรียนอนุบาลในชั้นในวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่งก่อนจะปล่อยให้เด็กๆหากลุ่มของตัวเอง   

“นี่เธอๆมาอยู่กลุ่มเดียวกับเราเปล่า เราชื่อแพน” เด็กหญิงแพนธีราหรือน้องแพนในวัย5ขวบเอ่ยบอกหลังจากสะกิดหลังของเด็กหญิงปริมา  

 “ได้ ๆ เราชื่อปริม” เด็กหญิงปริมาหรือน้องปริมเอ่ยตอบพร้อมยิ้มให้   

“ไปหาเพื่อนคนอื่นกันเตอะ” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยชวน เด็กหญิงปริมาพยักหน้าก่อนะจะชี้ไปที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนม้านั่งไม่ยอมไปหากลุ่ม เด็กหญิงทั้งสองคิดกันว่าจะหาแต่คนที่ไม่เข้ากับเด็กคนอื่น  

“นายมาอยู่กลุ่มเดียวกับเราเปล่า เราชื่อแพน นี่ปริม” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยบอก เด็กชายเงยหน้ามองก่อนจะพยักหน้า

“เราชื่อป็อบ” เด็กชายปรัชชาวีหรือน้องป็อปเอ่ยบอก  

“ไปชวนเด็กสองคนนั้นมาอยู่กลุ่มด้วยสิ” เด็กหญิงปริมาเอ่ยบอกพร้อมชี้ไปที่เด็กผู้ชายสองคนที่ยื่นนิ่งอยู่ที่หน้าต่าง   

“นายสองคนมาเป็นกลุ่มเดียวกันนะ เราชื่อป๊อป นี่แพน นั่นปริม” เด็กชายปรัชชาวีเอ่ยบอก   

“เราเต้ย นี่โจเพื่อนเรา” เด็กชายตติยะหรือน้องเต้ยเอ่ยบอกก่อนแนะนำให้รู้จักกับเด็กชายเจษฏาหรือน้องโจ  

“สองคนนั้นหน้าเหมือนกันด้วย ชวนเปล่า” เจษฏาเอ่ยถาม คนอื่น ๆพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาเด็กผู้หญิงสองคนที่หน้าเหมือนกันดั่งพิมพ์เดียว   

“นี่ๆมาอยู่กลุ่มเดียวกับพวกเรานะ” เด็กหญิงปริมาเอ่ยถาม เด็กหญิงสองคนมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า

“เราชื่ออุ้ม” เด็กหญิงอนิกาหรือน้องอุ้มเอ่ยบอก   

“เราชื่อแอ้ม ”เด็กหญิงอติกาหรือน้องแอ้มเอ่ยแนะนำตัวพร้อมยิ้มให้    

“เราแพน นั่นปริม นี่ป็อบ นั่นโจ นี่เต้ย”เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยบอก   

“แบงมานี่ นี่แบงรับเข้ากลุ่มด้วยน๊า” เด็กหญิงอนิกาเอ่ยบอกพร้อมแนะนำให้รู้จักกับเด็กชายบุญภัทรหรือน้องแบงค์   

“ได้จิ” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยบอก   

“ตอนนี้มีกัน 1 2 3 4 5 6 7 8  เพิ่มอีกไหม” เด็กหญิงปริมาเอ่ยถามทุกคนพยักหน้าก่อนจะเดินหาคนที่มาอยู่กลุ่มด้วย

“เธอร้องไห้ทำไมเหรอ” เด็กหญิงอริสาหรือหนูอลินเอ่ยถามหลังจากเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งก่อนจะยื่นอมยิ้มให้

“ขอบใจน๊า ไม่มีใครให้เราเข้ากลุ่มเลย เพราะเราไม่มีพ่อ” เด็กหญิงนลินญาหรือน้องคะนิ้งเอ่ยบอกพลางเช็ดน้ำตา

“ไม่เป็นไรน๊าไม่ต้องร้อง งั้นมาเป็นเพื่นอนกับเราสิมาอยู่กลุ่มเดียวกับเรา เราก็ยังไม่มีกลุ่ม เราชื่ออลินนะ ตัวเองชื่อไยเหยอ” เด็กหญิงอริสาเอ่ยบอก  

“เราชื่อคะนิ้ง” เด็กหญิงนลินญาเช็ดน้ำตาก่อนจะยิ้มให้เพื่อนใหม่ของเธอ  

“แม่คะนิ้ง น้ำค้างแข็งใช่ไหม”

“ใช่ ๆ แม่เราบอกอย่างนั้นล่ะ”

“หนูอลินอยู่นี่เอง มาอยู่กลุ่มกับเราไหม” เด็กชายสีหราชหรือน้องสิงห์เอ่ยถามลูกสาวของเพื่อนบิดาที่รู้จักกันมาต้องแต่อ้อนแต่ออกแถมยังเกิดวันเดียวกันด้วย

“สิงห์ นี่คะนิ้งเพื่อนเรา คะนิ้งนี่สิงห์” เด็กหญิงอริสาเอ่ยบอก

“สิงห์ เราไม่อยู่กลุ่มเดียวกับยัยอลินนะ” เสียงของเด็กชายศารทูลหรือน้องเสือดังขึ้น

“เค้าก็ไม่อยู่กลุ่มเดียวกับตัวหรอก เชอะไม่ง้อ” เด็กหญิงอริสาเอ่ยขึ้นก่อนจะจูงมือเด็กหญิงนลินญาออกไปจากคนที่ทำให้เธอต้องอับอายเมื่อสองปีก่อน

2ปีก่อน

“น้าหวา อาลีนอยากกีนอันน้าน” เด็กหญิงอริสาเอ่ยบอกวาณิชาหรือน้าหวา น้าสาววัย24ปีของเด็กหญิง วาณิชาที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาวแสนสวยยิ้มให้หลานสาวก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขบขัน

“ยังกินไม่ได้ลูก น้าหวากับอาวินต้องตัดก่อนยังไม่ถึงเวลานะคะ” วาณิชาเอ่ยบอกหลานสาว ใจจริงเธอไม่อยากขัดใจแม่หลานสาวตัวจิ๋วหรอกแต่ไอ้สิ่งที่แม่หนูอยากจะทานนะมันเค้กแต่งงานของเธอกับเจ้าบ่าวนิ

“ก็ได้ น้องอาลีนม้ายกีนก็ได้ ไปหาเจื้อกาบจิ่งดีกว่า” เด็กน้อยเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งไปหาเพื่อนวัยเดียวกันอย่างเด็กชายศารทูลและเด็กชายสีหราช

“หนูอาลีนได้เค้กมาม่ายย” เด็กชายสีหราชเอ่ยถาม หนูน้อยอริสาส่ายหน้าไปมาก่อนจะร้องไห้ออกมาสองเด็กชายจึงต้องช่วยกันปลอบ

“เงียบน๊า เดี๋ยวเจื้อปายอาวไห้ “ เด็กชายศารทูลเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งไปหาอาหนุ่มนอกสายเลือดซึ่งเป็นเจ้าบ่าวในวันนี้ก่อนจะกระซิบบางอย่างจนอาหนุ่มหน้าซีดลงแล้วหาเค้กช็อตโกแลตก้อนใหม่มาให้แทนเค้กแต่งงานเด็กชายศารทูลรับถาดเค้กก่อนจะวิ่งออกมา นาวินหรืออาวินน้องชายบุญธรรมของบิดาเด็กชายฝาแฝดถึงกับส่ายหน้ากับความเจ้าเล่ห์ฉลาดเกินไวของหลานชายที่หยิบยกเรื่องความเจ้าชู้ของเขาก่อนแต่งงานมาขู่ว่าจะบอกวาณิชาเพื่อแลกกับเค้ก ‘แสบจริงไอ้หลานคนนี้’

เด็กชายศารทูลถือถาดเค้กวิ่งมาหาน้องชายฝาแฝดและเด็กหญิงขี้แยแต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

โครม!

ร่างเล็กของเด็กชายสะดุดล้มในขณะที่เค้กก้อนโตลอยละลิ่วมาตกใส่ศีรษะของเด็กหญิงอริสาอย่างจัง เด็กชายศารทูลลุกขึ้นก่อนจะวิ่งมาดูตอนแรกก็อยากจะขอโทษแต่พอเห็นก็รู้สึกขำขึ้นมาจนหัวเราะเด็กหญิงตัวน้อยเสียอย่างนั้น คนถูกหัวเราะใส่มองอย่างเจ็บแค้นและอับอายสายตาแขกในงานที่มองอย่างขบขันก่อนจะหยิบเศษเค้กที่เหลือมาปาใส่เด็กชายศารทูล เด็กชายก็หายอมไม่หยิบเค้กมาป้ายแก้มขาวของเด็กหญิงอย่างโมโหเช่นกันก่อนที่ทั้งสองจะเละและเปราะเปื้อนไปด้วยเค้กจนพ่อและแม่ของทั้งสองฝ่ายต้องมาแยกออก

“ต่อไปเค้าจาม้ายคุยกาบตัวแล้ว โป้ง!” เด็กหญิงอริสาเอ่ยบอก

“เชอะม้ายง้อหรอกก อาลีนนิสายม่ายดี” เด็กชายศารทูลเองก็ไม่ยอมอ่อนให้นับจากนั้นมาทั้งสองก็ไม่เคยคุยกันดี ๆเลยสักครั้ง

ปัจจุบัน(สมัยเด็ก)

“นี่ๆ พวกเธอมาอยู่กลุ่มเดียวกันเราไหม” เด็กหญิงปริมาเอ่ยขึ้น เรียกสายตาจากเด็กชายศารทูลและเด็กหญิงอริสาที่จ้องกับราวจะกินเลือดกินเนื้อให้หันไปมอง

“เธอ4คนมาอยู่กับเราสิ” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยบอก

“มีเราต้องไม่มีเสือ”

“มีเราต้องไม่มีอลินเหมือนกัน” ทั้งสองเอ่ยบอกพร้อมกันก่อนที่จะเดินออกไปคนละทาง

“เราอยู่ด้วยได้เปล่า”

“เราอยู่ด้วยได้เปล่า” เด็กชายสีหราชและเด็กหญิงนลินญาเอ่ยประสานเสียงกัน

“ได้สิ แต่เราอยากให้สองคนโน่นมาอยู่ด้วยจัง” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ย

“งั้นเราจะทำให้สองคนนั้นมาอยู่กลุ่มนี้เอง” สีหราชเอ่ยบอก ก่อนที่จะล้อมวงวางแผนกันตามแบบเด็กๆ

“ทำไมเราต้องอยู่ บอกแล้วไงมีเราต้องไม่มีอลิน” เด็กชายศารทูลเอ่ยบอกน้องชาย

“ถ้าเสือไม่อยู่กลุ่มนี้เราจะฟ้องพ่อว่าเสือรังแกเรา” แฝดน้องเอ่ยบอก แฝดพี่มองอย่างชั่งใจก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมแพ้

“เราไม่อยู่ คะนิ้งอย่าบังคับ” เด็กหญิงอริสาเอ่ยเสียงแข็ง เด็กหญิงนลินญาเบะปากก่อนจะร้องไห้ออกมา

“เราไม่มีเพื่อน อลินเป็นเพื่อนคนแรก อยู่กับเรานะฮือๆๆๆๆ”

“ก็ได้ๆๆอย่างร้องน๊า เราจะอยู่กับคะนิ้ง” เด็กหญิงอริสาที่เห็นน้ำตาของเพื่อนใหม่จำต้องยอมเพื่อเห็นแก่เพื่อน

“อยู่กลุ่มเดียวกันแต่เค้ากับตัว ต่างคนต่างอยู่” เด็กหญิงอริสาเอ่ยบอก ก่อนจะทำสัญญากับอดีตเพื่อนที่แสนจะไม่กินเส้น

นับจากนั้นมาอริสาและศารทูลก็อยู่กลุ่มเดียวกันแต่ก็ยังทะเลาะกันไล่เตะไล่ตีกัน ปะทะคารมกันมาตลอดจนกระทั้งจบมัธยมต้น ศารทูลและเจษฏาแยกออกมาเรียนโรงเรียนนายร้อยและโรงเรียนนายเรืออากาศแต่กลุ่มแก๊งก็ยังนัดเจอกันเสมอและยังสนิทชิดเชื้อกันเหมือนเดิมและก่อนที่คนอื่น ๆจะจบมัธยมปลายทั้งหมดก็รวมตัวกันและคิดชื่อแก๊งใหม่จากแก๊งเพื่อนตัวจิ๋ว มาเป็น Devil Dark จนถึงปัจจุบัน

ที่แท้มันเป็นแบบนี้เอง555+ นุ้งอลินของเราไม่ถูกกับนายเสือเพราะนายเสือทำเค้กล้มใส่หน้านุ้งอลินนี่เอง อิอิ เจ็บนี้นุ้งอลินไม่ลืมคร่าาาา

แต่นายเสือก็ไม่ลืมเหมือนกัน อุตส่าห์หวังดีไปขอเค้กมาให้แต่อุบัติเหตุนิดเดียวเกลียดเราเฉย555+ 

ติชมได้น๊า