คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปาลี
เรื่องที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอคือคนสำคัญของฉัน เธองดงามเปล่งประกายท่ามกลางแดดจ้า ส่องสว่างลางๆเหมือนพระจันทร์ตอนเที่ยงคืน
เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงทำหน้าที่อย่างแข็งขัน ส่งเสียงกริ่งดังระงมไปทั่วห้อง
สาวน้อยร่างกลม ผมหยักศก ขยี้ตาเบาๆ และปรับสายตาให้พร้อมรับแสงอรุณรุ่งของวันใหม่ เสียงโทรศัพท์ที่วางไว้บนหัวเตียงดังขึ้นเป็นระยะ
"สวัสดีคะ ปาลีพูดสายคะ"
(ปานี่พี่อรนะ ปาตื่นรึยัง)
"กำลังตื่นเลยคะ พี่อรมีธุระอะไรรึเปล่าค่ะ โทรมาแต่เช้าขนาดนี้"
(ฮ่าๆๆ เหมือนจะรู้เลยว่าพี่จะคุยธุระ มีสิ คืออย่างนี้นะปา คือวันเสาร์อาทิตย์ที่จะถึง พี่ต้องเอาหนังสือไปส่งลูกค้าที่เชียงใหม่นะ ก็เลยว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่เชียงรายด้วย แล้วเผอิญว่า มีบริษัทที่จัดทำหนังสือส่งให้ร้านเรา เขาเชิญลูกค้าไปทำกิจกรรมนะจ๊ะ พี่ก็ตอบตกลงเขาไปแล้วแต่ก็ดันมาติดธุระ เลยจะวานให้ปาไปแทนหน่อย)
"ได้คะพี่อร ไม่มีปัญหาเดี๋ยวปาไปให้ แล้วรายละเอียดละคะพี่อร"
(เดี๋ยวพี่ส่งให้ในอีเมลล์จ๊ะ แล้วก็เสาร์อาทิตย์ พี่จะให้ก้องมาแทนงานนะจ๊ะ)
"คะพี่"
(ขอบคุณจ๊ะน้องปาคนงาม แค่นี้แหละนะ)
หลังจากวางสายจากอรุอุมา ผู้เป็นเจ้าของร้านหนังสือที่ปาลีทำอยู่ ปาลีก็รีบเร่งแต่งตัวเพื่อไปทำงานในเช้านี้ อันที่จริงพี่อรบอกเรื่องนี้ตอนอยู่ที่ร้านก็ได้นะ ปาลีคิดในใจ ด้วยความรู้ที่ได้เรียนมา กับประสบการณ์การเป็นบรรณารักษ์หอสมุดในมหาวิทยาลัย ทำให้ปาลีเลือกที่จะทำงานที่ตรงกับสิ่งที่ตัวเองรัก การทำงานเป็นพนักงานร้านขายหนังสือที่เธอภูมิใจหนักหนา ทำให้ตัวเธอเองต้องโดนพ่อแม่ต่อว่าอยู่หลายครั้ง ด้วยความที่ท่านทั้งสอง อยากให้เธอเป็นข้าราชการตามทางอย่างท่าน แต่สุดท้ายเธอกลับปรับเปลี่ยนทุกๆอย่างในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นสาขาวิชาที่เรียน จนกระทั่งการทำงานเป็นพนักงานร้านขายหนังสือ แต่มันคืองานสุจริตที่ตัวเธอรัก และคิดที่จะทำ เธอจะทำประหนึ่งว่าไม่เคยได้ทำงาน แต่ได้อยู่กับสิ่งที่ตัวเองรัก และจะไม่เปลี่ยนใจไปจากมัน
"มาแล้วจ้า ซื้อนมมาสองกล่อง มาเผื่อแกด้วยไอ้ก้อง"
"ดีๆ กำลังหิวเลยเมื่อเช้าไม่ได้กินอะไรเลย รีบมาก อยากเป็นพนักงานดีเด่นกับเขาบ้าง" ก้องกานต์แกล้งพูดเสียงดัง เสมองไปทางเจ้าของร้านคนสวย
"พนักงานดีเด่นเขาทำดีกันทั้งปี ไม่ใช่ทำดีแค่วันเดียวไอ้หนู" อรอุมา ตะโกนมาจากอิฝั่งของร้านหนังสือ
"รู้แล้วๆ ต่อไปนี้จะมาตั้งแต่ตีสี่ตีห้า มารอคุณเจ้าของร้านเปิดร้านเลยเอ้า"
"แน่นะ พูดแล้วทำไม่ได้ หักเงินเดือนนะ" คำขู่ของอรอุมาได้ผลทันตาเห็น ลูกน้องฝีปากกล้าถึงกลับหน้างอ บอกไม่ถูกไปไม่เป็น
"ครับๆ คุณแม่"
ก้องกานต์ หรือไอ้ก้องคือเพื่อนสนิทอีกคนที่ฉันได้มีโอกาสรู้จัก ก้องทำงานมานานกว่าใครๆ จึงกล้าพูดเล่นพูดหัวกับพี่อร ก้องไม่ได้ต่างจากคนอื่นๆที่เข้ามาทำงานในร้าน เขาชอบหนังสือ และอ่านหนังสือได้ทั้งวัน ก้องเรียนจบทางด้านออกแบบ แต่ไม่ได้ทำงานในสายที่ตนเองเรียน เขาให้เหตุผลว่าที่เรียนมาไม่ใช่ตัวตน เป็นเพียงแค่ภาพมายาที่ใครสักคนในตัวเขาสร้างขึ้นมาเพื่อบอกกับตัวเองว่า "กุเท่ห์ที่ได้เรียนเอกนี้"
สาวเล็กสาวน้อยแวะเวียนมาอุดหนุนที่ร้านไม่เคยขาด ด้วยความน่ารักเป็นกันเองของก้องทำให้ทุกๆคนชอบ ถึงขนาดที่ว่าวันไหนไม่มีลูกค้า พี่อรจำต้องเอาก้องมานั่งหน้าร้านเพื่อเรียกลูกค้า กลายเป็น มาสคอตของที่ร้านไปโดยปริยาย
"เห้ยปา วันเสาร์แกว่างไหมพาฉันไปซื้อร้องเท้ามั่งสิ"
"รองเท้าอะไรวะ แกจะบ้าหรอให้ผู้หญิงพาไปซื้อรองเท้า ไปเองสิ"
"ไม่ได้ให้พาไปโว่ย ให้ไปเป็นเพื่อน เลือกคนเดียวมันเลือกไม่ถูก"
"ไปไม่ได้หรอกวะ วันเสาร์ไปทำธุระให้พี่อรเขา กลับอีกทีก็วันจันทร์"
"แล้วจะถามทำไม บอกไม่ว่างก็เสร็จแล้ว ไอ่บ้าแกนิ เยอะแยะจริงๆ" ก้องค้อนใส่ปาลีอย่างหัวเสีย พร้อมกับเดินไปจัดหนังสือในชั้น
"ฉันผิดใช่ไหมเนี่ย" ปาลีตะโกนตามหลังไปติดๆ
ปาลีทิ้งตัวลงบนเตียงนอนนุ่ม พลางนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ ตลอดทั้งวัน มีลูกค้าเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ทำให้ทุกๆคนต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้น แต่ละคนที่ต่างมีหน้าที่รอบผิดชอบอยู่แล้วก็ต้องวิ่งวนไปช่วย เพื่อนคนอื่นๆด้วย หนักสุดก็เห็นจะเป็นก้องกานต์ที่สาวน้อยสาวใหญ่รุมตอมใช้บริการอย่างหนักหน่วง
ตลอดทั้งวันเธอแทบไม่ได้กินอะไรเลย นอกจากนมกล่องเดียวที่ประทังชีวิตเมื่อเช้า แล้วก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องอีก แต่นี่ก็สามทุ่มแล้ว ไหนจะต้องจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปพรุ่งนี้อีก นอนก่อนดีกว่า และสุดท้ายความง่วงก็ชนะทุกสิ่ง
ความคิดเห็น