คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 สังสรรค์
ที่คณะแพทยศาสตร์ ในเวลาพักเที่ยง บาสโทรมาหากวิน..
“ฮโหล!!!! ว่าไงบาส จะชวนฉันไปเตร่ไหนอีก เนี่ย!!คาบบ่ายอีกสามชั่วโมง มีพรีคลินิกนะ”
“เออๆๆๆ รู้แล้ว หมอ !!!!เมื่อคืนนี้นะ”
“ทำไมวะ??”
“ก็น้องแพทนะสิ ถามฉันแปลกๆ ถามอะไรรู้ไหม ถามเกี่ยวกับแกทั้งนั้นเลย”
“เกี่ยวกับฉัน!!!!”
“ใช่!!!ถามว่า แกสนิทกับใครในมหา’ลัย แล้วก็ถามต่อไปอีกว่าแกชอบคุยโทรศัพท์กับใคร”
“แล้วน้องเขา ถามไปทำไมวะ???”
“ก็ไม่รู้นะสิ ฉันยัง งงๆอยู่เลย แต่เสียงน้องเขา ดูไม่พอใจยังไงไม่รู้วะ ที่ฉันบอกว่าแกมีเพื่อนใหม่เพิ่มอีกคน”
กวินแปลกใจเล็กๆ ก่อนที่บาสจะถูกเพื่อนเรียก
“เอ้อ!!!วิน แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่เก่าเวลาเดิม เดี๋ยวจะโทรชวนไอ้นิก ไอ้เป๊ก”
“เออ!!! บาย”
บาสวางสายก่อนจะไปหาเพื่อน กวินยืนคิดอย่างสงสัย
“แพทตี้ อยากรู้เรื่องเราไปทำไม??”
กวินยืนคิดด้วยความสงสัย แพทตี้คิดอะไรกับเขาอยู่กันแน่
ตกเย็น ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมือง…
“ว่าไง!!!! เรียกมากันครบคน มีอะไรเหรอวะ??”
“เออ!!!ใช่ แถมนัดกันมากินหมูกะทะเสียด้วย งานนี้ ไอ้บาสเลี้ยงอีกหรือเปล่าวะ??”
“บ้า!!! ฉันไม่ได้เป็นคนชวนพวกแกนะโว้ย!!!”
บาสพูดเสียงสูง ก่อนที่ นิก เป๊ก วินจะเสียงสูงตาม วินถามเป๊ก
“เออ เป๊ก!!!แล้วแกพาใครมาด้วยวะ???”
“อ๋อ!!! รุ่นน้องวะ อยากให้มารู้จักด้วย ชื่อว่าพีท เรียนวิศวโยธาด้วยกัน นี่แหละ”
“จริงเหรอ?? พีท ดวงซวยจริงๆ ได้รหัสเป็นไอ้เป๊กมัน บ้าตายแน่ๆ”
ทุกคนขำที่นิกพูด วินมองพีทอย่างเป็นมิตร ก่อนจะถามพีท
“แล้วเรียนวิศวกรรมโยธา เป็นไง หนักไหม??"
“ก็ ที่คณะยุ่งๆแหละครับ อย่างที่บอก วิศวกรรมโยธา มันเรียนหนัก ดูสิผมกับพี่เป๊ก ขอบตาดำ เพราะไม่ได้นอนทั้งคืนเลย”
“ไม่น่า!!! ไอ้เป๊กวันนี้แปลกๆ ใส่แว่นตาดำ ถอดออกได้แล้วโว้ย!!”
บาสพูดขึ้นก่อนที่จะ ถอดแว่นตาดำของเป๊กออก เห็นขอบตาดำเป็นแถบ
“ไอ้บาส!!! เชียวนะแก ฉันไม่น่าออกจากงานมาหาพวกแกเลย”
“เออๆๆ ไม่เป็นไรๆ วันนี้ฉันแค่อยากเจอกับพวกแกพร้อมหน้าพร้อมตาแค่นั้นเอง ไม่ได้หรือไง วันนี้มันครบรอบวันที่เราเป็นเพื่อนกันมาแล้วนะโว้ย พวกแก แก แล้วก็แก ลืมแล้วเหรอ??”
บาสพูดก่อนที่วิน นิก เป๊กจะคิด
“เออ!!!ถูก แกนี่สมแล้วนี่ที่เรียนทนายวะ ความจำโคตรแม่น แล้ววันพระวันที่เท่าไหร่วะ ไอ้บาส?? 555++”
นิกถามกวนๆ ทุกคนขำกับคำถามของนิก บาสทำท่าทางไม่ยอม
“ไม่รู้หรอกโว้ย!!! แต่รู้ว่าวันพระไม่ได้มีหนเดียววะ ไอ้นิก 555+++”
“เออ!!!! ไอ้วินแล้วทำไม แกไม่ชวนหวานมาด้วยกันวะ?? อยากเจอหน้าน้องแกวะ”
“น้องฉันกลัวเสียฟอร์ม ที่มาเห็นพวกแกอย่างนี้แหละ พูดอะไร โคตรกวนโอ๊ยเชียวนะ เป็นฉันคงไม่มาหรอกวะ!!!”
“เฮ้ย!!ได้ข่าวว่า น้องสาวแกเป็นแม่ชักหารักให้แกเหรอวะไอ้วิน ทั้งน่ารักทั้งหน้าตาดีและนิสัยดี เรียนพยาบาลวะ ชื่อสู่ฝัน จริงหรือเปล่าวะ???”
“เฮ้ย!!!!ไอ้บาส แกเป็นคนพูดให้พวกนี้ฟังเหรอวะ จะพูดทำไมวะ???”
“จริงเหรอวะ ไอ้วิน!!!! ฉันนับถือวะ แต่ก็ดีนะ!!!คนหนึ่งเป็นพยาบาล คนหนึ่งเป็นหมอ เหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไรเลยนะโว้ย!!!”
“เฮ้ย!!! ไปใหญ่แล้วนะพวกแก”
ทุกคนหัวเราะ ทำเอากวินขำไม่ออกเท่าไหร่ ก่อนจะถามบาส
“เออ บาส!!!!เมื่อตอนบ่าย แกพูดไรให้ฉันฟังวะ เกี่ยวกับแพทตี้”
“ก็แพทตี้!!!! เขาถามเกี่ยวกับแกทุกอย่าง ถามว่าแกสนิทกับใคร ฉันก็บอกว่ามีฉัน ไอ้เป๊ก ไอ้นิก หวานน้องสาวแก แล้วก็มีใหม่มาอีกคน คือ สู่ฝัน เพื่อนหวานมัน เท่านั้นแหละ รู้สึกจะได้ยินเสียงกรอบๆเหมือนกัดฟันยังไงไม่รู้วะ”
“แล้วไงต่อวะ???”
“เขาก็ถามว่า แกชอบคุยโทรศัพท์กับใคร ฉันก็บอกว่าหลังจากแกเลิกกับแอ้ม แกก็ไม่ได้คุยกับใคร แล้วฉันก็เลยพูดต่อไปว่า แกไปขอเบอร์สู่ฝันได้ แล้วโทรมาดีใจกับฉัน เท่านั้น ฉันสัมผัสได้ถึงความโกรธวะ ไม่เข้าใจน้องเขาจริงๆ คิดอะไรถึงได้ถาม”
“หรือว่า?? น้องแพทเขาชอบแกอยู่วะ ไอ้วิน!!!!”
“เฮ้ย!!!!ไอ้เป๊ก ปากแกนะ น้องแพทแฟนฉันโว้ย”
“เขายอมรับแกเป็นแฟนแล้วเหรอวะ???”
“ฉันไม่รู้ วิน!!!!ฉันขอร้องละ แกช่วยจีบ สู่ฝันให้ติดเร็วๆ ฉันจะได้ไม่มีก้างมาติดคอ”
“โหย!!!!บ้าไปแล้วนะแก ไอ้บาส!!!”
กวินค้อนใส่บาส พีทลุกขึ้นก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ก่อนที่เป๊กจะพูดขึ้นกับกวิน
“เฮ้ย!!!วิน แกหวงน้องอย่างที่น้องหวงแกหรือเปล่าวะ???”
“เออ!!! ทำไม???”
“ฉันพูดไป แกจะมองหน้าไอ้พีทติดไหมวะ?? ก็ไอ้พีท มันชอบหวานนะสิ”
“ชอบได้ยังไง ยังไม่เคยเจอหน้ากันเลย”
“ก็ ตั้งนานแล้ว ที่หวานโทรหาแกไม่ติด แล้วโทรมาหาฉัน ก่อนที่พีทจะรับ คุยกันได้ไม่เท่าไหร่ พีทมันก็บอกว่า รู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงในสายยังไงอย่างงั้น ว่าไงวะวิน??”
“เออ!!!!ก็ไม่รู้สิวะ ขอถามหวานมันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวถ้ามีอะไร เดี๋ยวฉันจะบอกเอง”
“แต่พีท รหัสฉันมันนิสัยดีมากๆเลยนะ”
“เหรอวะ!!! ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะแสนดีแค่ไหน หวานน้องฉัน ฉันก็ห่วงอยู่เหมือนกัน อีกอย่างหวานมันยังเรียนอยู่ รอเวลาสักพักก่อนดีกว่า”
“เออ!!! ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่ชายแสนดี”
ทุกคนขำที่เป๊กพูด พีทเดินมาพอดี ก่อนที่สถานการณ์จะกลับเป็นปกติ
“เออ!!!มาตั้งนาน ยังไม่แนะนำตัวให้รู้จักกันกับพีทมันเลย”
นิกพูดขึ้น ก่อนที่เป๊กจะแนะนำตัวเพื่อนๆของเขา ให้พีทรู้จัก
“เออๆนี่ กวิน เรียนอยู่คณะแพทย์ ปีสอง พี่ชายของหวาน”
พีทมองกวินอย่างยินดี แต่ก็เกรงๆอยู่บ้าง ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างยินดีและไมตรี
“ไม่ต้องกลัวหรอกพีท พี่ไม่ใช่คนโหดหรอก แต่ว่าสามคนนี่ ไม่แน่หรอกนะ”
พีทยิ้มอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะหันไปทางนิก
“นี่นิก เรียนคณะทันตแพทย์ ปีสอง”
พีทยิ้มให้นิกด้วยความยินดี
“นี่บาส เรียนนิติศาสตร์ ปีสอง”
พีทกับบาสจับมือกันอย่างเป็นกันเอง
“ส่วนพี่ชื่อ....”
“เอ่อ!!!! ครับพี่เป๊ก ผมรู้จักพี่ดีครับ”
“อ้าวเหรอ!!!! ไม่เอาสักหน่อยเหรอ”
“ไม่ครับผม!!!!แค่นี้แหละครับ^^”
เป๊กมองรุ่นน้องอย่างเซ็งฉิบ ก่อนที่ทั้งหมดจะทานอาหารร่วมกันอย่างสนุกสนานเฮฮา
******************************************
หลังจากที่ กวินรับประทานอาหารกับเพื่อนจนเสร็จ เขาก็รีบตรงมาที่หอพักคณะพยาบาลศาสตร์ เพื่อมารับหวานกลับบ้าน สู่ฝันพาหวานมาส่งกวิน กวินยิ้มให้สู่ฝัน
“แหม!!!! มาถึงก็ยิ้มแย้มยินดีเลยนะคะ พี่วิน”
หวานเดินเข้าไปใกล้ๆกวิน ก่อนที่กวินจะพูด
“ขอบใจนะฝัน ที่ดูแลหวานให้พี่^^”
กวินพูด ก่อนที่หวานจะสูดลมหายใจของกวิน แล้วพูดขึ้น
“หือ!!! กลิ่นหึ่งเลยนะคะ พี่วินไปเมามาเหรอเนี่ย??”
หวานพูดขึ้น ก่อนที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของสู่ฝันจะค่อยๆเจื่อนลง กวินมองสู่ฝันอย่างเป็นห่วงความรู้สึก ก่อนจะพูด
“ก็นิดหน่อยเอง!!!! พี่กินไม่มากเท่าเพื่อนพี่หรอก นานทีครั้ง ไม่ว่าอะไรพี่นะ??”
กวินพูดกับหวาน แต่สายตามองไปยังสู่ฝัน หวานมองสู่ฝันก่อนจะแอบโกรธตัวเองที่พูดไปทำให้สู่ฝันและกวินใจคอไม่ดี สู่ฝันพูดขึ้น
“งั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฝันขอตัวก่อนนะคะ โชคดีคะ”
สู่ฝันยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะหันหลังเดินกลับขึ้นหอไป
“หวานขอโทษนะคะ พี่วิน!!!!”
หวานพูดออกมาเสียงเบาๆอย่างรู้สึกผิดที่พูดออกไป กวินมองสู่ฝันที่เดินขึ้นหอไปอย่างเป็นห่วงความรู้สึก ทั้งๆที่ตัวเขาเอง อาจจะดื่ม แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
“ไป ขึ้นรถ!!!! กลับบ้านกันเถอะ”
กวินพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆและผิดหวังในตัวเอง หวานมองกวินก่อนจะขึ้นรถ
สู่ฝันที่ยืนแอบดูการจากไปของกวิน ก่อนจะหันกลับมาด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“ไม่คิดเลย ว่าคนดีๆอย่างพี่วิน จะเป็นคนอย่างนี้ ไม่มีทางที่เราจะชอบพี่วินแล้วละ”
สู่ฝันหลับตาลงข่มใจตัวเองไม่ใช่เผลอใจให้กับกวินอีกต่อไป ครั้งก่อนสู่ฝันเคยเจอผู้ชายที่ไม่เอาไหน และตอนนี้
พอรู้ว่า กวินเป็นคนแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้สู่ฝันอยากตีตัวออกห่าง และสั่งใจให้ไม่เผลอใจให้กับกวินอีก
เพราะความกลัวที่ว่า ประวัติศาสตร์ของความรัก จะซ้ำรอยอีก
ความคิดเห็น