ปฏิญาณปาฏิหาริย์

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14 เข้าใจผิด

          ที่บ้านริมทะเล..   

          ขณะที่หาดเดินทางออกเรือไปหาปลาตั้งแต่เช้าตรู่ ส่วนปลาดาวก็กำลังหาบน้ำมาเทใส่ตุ่มจนเต็มหมดทุกตุ่มตามหน้าที่ที่ต้องทำในแต่ละวัน

"พี่หาดดด!! พี่หาดดด!!"

          จู่ๆได้มีเสียงร้องตะโกนของเด็กชายจ้อน ที่รีบวิ่งมาที่บ้านของหาด ปลาดาวรีบเดินออกไปดู ก่อนจะพบจ้อนกำลังยืนหายใจเหนื่อยหอบอยู่หน้าบ้าน

"อ้าว.. พี่ปลาดาว"

"ว่าไงจ้อน? นายหาดออกเรือไปตั้งแต่เช้าแล้ว มีอะไรรึเปล่า?"

"นี่จ๊ะ... ป้าบังอรฝากมาให้พี่ทั้งสอง"

"ฮื้ออ..?"

          เด็กชายจ้อนยื่นปิ่นโตให้ปลาดาว ก่อนที่ปลาดาวจะรับมาพลางยิ้มเล็กๆ

"ป้าบังอร ทำขนมไปขายส่งที่ตลาดในเมืองทุกเช้า เลยทำเผื่อมาให้พวกพี่ทั้งสองคนกินจ๊ะ"

          จ้อนพูดขึ้น ปลาดาวมองปิ่นโตก่อนจะเปิดฝาออกดู แล้วยิ้มออกมา

"โหว..ขนมจีบ น่าทานจังเลยน่ะ"

"ขนมป้าบังอร อร่อยมากๆเลยน่ะจ๊ะ"

        ปลาดาวได้ฟังจ้อนพูดว่าป้าบังอรทำขนม ก่อนจะนึกขึ้นได้.

"ถ้างั้น.. ตอนนี้ป้าบังอรอยู่บ้านไหมจ๊ะ?"

"อยู่จ๊ะ.. กำลังเตรียมของ จะทำขนมอยู่เลยจ๊ะ"

"งั้น.. จ้อนรออยู่นี่ก่อนน่ะ พี่ไปแต่งตัวก่อน แล้วพาพี่ไปหาคุณป้าบังอรหน่อย พี่อยากจะทำขนมเป็นบ้าง"

"จ๊ะพี่.."

          เด็กชายจ้อนยิ้มรับ ก่อนที่ปลาดาวจะรีบขึ้นบ้าน ไปแต่งตัว

...

ที่บ้านลุงฉ่ำ..

          ปลาดาวเดินทางมาพร้อมกับจ้อน ก่อนที่จะทักทายลุงฉ่ำ ที่กำลังตากปลาอยู่หน้าบ้าน

"ลุงฉ่ำ สวัสดีจ๊ะ"

"อ้าว.. หนูปลาดาว มาทำอะไรที่บ้านลุงละ?"

        ลุงฉ่ำเอ่ยถามด้วยความสงสัย ปลาดาวยิ้มก่อนจะตอบ

"คือว่า ปลาสนใจอยากเรียนทำขนมกับคุณป้าบังอรคะ ได้ยินจากจ้อนว่าคุณป้าทำขนมอร่อยๆไปขายที่ตลาดทุกวัน ก็เลยแวะมาหาคุณป้าที่บ้านคะ"

"อ๋อ...ดีแล้วละ เป็นแม่บ้านแม่เรือน ฝึกหัดเข้าครัว.. จะหัดทำให้ผัวเอ็งทานละสิ ฮ่าๆๆ"

          ลุงฉ่ำพูดแซวขึ้นพร้อมกับหัวเราะ ปลาดาวมองลุงฉ่ำก่อนยิ้มอายๆแกมเขิน

"นั่น!!.. บังอรอยู่ใต้ถุนบ้านนะหนู เข้าไปหาเลยน่ะ"

"ขอบใจจ๊ะลุง"

          ปลาดาวเดินเข้าไปในบ้านลุงฉ่ำ ก่อนที่ลุงฉ่ำจะตากปลาต่อ โดยมีไอ้จ้อนคอยช่วย

..

          ที่ใต้ถุนบ้านลุงฉ่ำ ขณะที่ป้าบังอรกำลังคั้นกะทิอยู่ ปลาดาวเดินเข้าหาป้าบังอรด้วยรอยยิ้ม

"คุณป้าบังอร สวัสดีจ๊ะ"

"อ้าว..หนูปลาดาว สวัสดีลูก.. เป็นไง ป้าให้ไอ้จ้อนเอาขนมไปส่ง"

"ลองชิมดูแล้วคะป้า ขนมจีบคุณป้าอร่อยมากๆเลย ขอบคุณคุณป้ามากๆเลยน่ะค่ะ"

"จ้า ป้าก็ทำไปขายส่งที่ตลาดทุกวันแหละ..ว่าแต่ หนูมาหาป้ามีอะไรหรอจ๊ะ?"

          ป้าบังอรเอ่ยถามปลาดาวด้วยความสงสัย ก่อนที่ปลาดาวจะยิ้มออกมา

"คือหนูได้ยินว่าคุณป้าทำขนมเก่งมาก ทำไปส่งที่ตลาดทุกเช้า หนูก็เลยอยากจะมาเรียนทำขนมกับคุณป้าที่นี่คะ"

"อ๋อ... ได้สิลูก มานี่ก็ดีแล้ว มาหัดทำขนมที่นี่ ป้าจะได้สอนหนูได้"

“จริงหรอค่ะคุณป้า.. ขอบคุณมากๆน่ะค่ะ”

          ปลาดาวยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนที่ป้าบังอรจะเริ่มสอนปลาดาวหัดทำขนม โดยเริ่มจากการหัดทำขนมจีบ ป้าบังอรสอนให้ปลาดาวเตรียมส่วนผสมในการทำไส้ขนมจีบ และการห่อขนมจีบด้วยแผ่นเกี๊ยว ปลาดาวพยายามเรียนรู้และฝึกหัดการทำขนมจากป้าบังอรด้วยความตั้งใจ

...

          ตกเย็น ในเวลาพลบค่ำ…

          หาดนำเรือกลับเข้าฝั่งอีกครั้ง พร้อมกับยกเข่งปลาขึ้นมาจากเรือ แล้วแบกใส่บ่าไปวางไว้ที่แคร่ไม้หน้าบ้าน ก่อนที่เขาจะกวาดสายตาออกไปรอบๆมองหาหญิงสาว แต่ก็ไม่พบ

          หาดเดินขึ้นไปบนบ้าน ก่อนจะเปิดประตูบ้านออก ก็ไม่พบปลาดาวอยู่ในบ้าน

"ไปไหนของเขา?"

          หาดบ่นพึมพำขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะเดินลงบันไดมานั่งถอนหายใจที่หน้าบ้าน

“ผัวกลับบ้าน แต่ไม่เห็นเมียอยู่บ้าน!!”

          หาดพูดขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนที่เขาจะเดินไปตักน้ำขึ้นมาดื่ม

          ขณะนั้น ทิพย์เดินถือปิ่นโตมาที่บ้านหาด พร้อมกับยืนยิ้มให้กับเขา

“พี่หาดจ๋า...”

          หาดหันมาหาทิพย์ด้วยท่าทีที่ตกใจ ก่อนที่ทิพย์จะเดินเข้ามาหาหาด พร้อมกับยิ้มหว่านเสน่ห์ให้กับเขา หาดมองทิพย์ด้วยสีหน้าที่สงสัย

“มีอะไรหรอทิพย์?”

“วันนี้… ทิพย์ทำแกงเลียงมาให้พี่หาดด้วยน่ะจ๊ะ พี่หาดอาบน้ำ แล้วมาทานข้าวน่ะจ๊ะ” 

          หาดพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เมินเฉยต่อเธอ ก่อนที่เขาจะหยิบผ้าขาวม้าที่พาดอยู่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ทิพย์เอาอาหารในปิ่นโตไปจัดใส่จาน พลางมองออกไปรอบๆ

“เอ๊ะ.. นังปลาดาวไม่อยู่บ้านหนิ!!”

          ทิพย์พูดออกมาเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะยิ้มออกมาร้ายๆ แววตาของทิพย์ แอบแฝงความคิดบางอย่าง

…

          ที่บ้านลุงฉ่ำ

“นี่มันมืดค่ำแล้ว อีกอย่าง..ผัวหนูก็คงจะกลับมาแล้ว ป้าว่าหนูรีบกลับบ้านดีกว่าน่ะ”

“คะ..คุณป้า วันนี้ปลาขอบคุณคุณป้ามากๆน่ะค่ะ ที่สอนปลาทำขนมเป็นทั้งหลายอย่าง วันหลังปลาจะมาช่วยคุณป้าทำไปส่งที่ตลาดน่ะค่ะ”

          ปลาดาวพูดขึ้น ในมือพลางถือปิ่นโตที่ใส่ขนมที่ทำในวันนี้ ป้าบังอรยิ้มให้ปลาดาวอย่างยินดี

“ได้จ้า.. วันหลัง ว่างๆก็แวะมาทำขนมที่บ้านป้าก็ได้ เราก็เป็นชาวบ้านหมู่เกาะที่นี่ด้วยกัน ก็เหมือนครอบครัวเดียวกันแหละจ้า”

“ค่ะ.. คุณป้า”

        ป้าบังอรยิ้มให้กับปลาดาว ก่อนจะนำไฟฉายให้กับปลาดาวหนึ่งอัน

“นี่..เอาไปด้วยน่ะจ๊ะ ป้าเกร็งว่า ถ้าหนูเดินไปตัวเปล่า จะมองไม่เห็นทาง”

“คะ..งั้นปลาขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ”

          ปลาดาวเดินถือไฟฉายส่องนำทางออกมาจากบ้านลุงฉ่ำ ในมืออีกข้างที่ถือปิ่นโตขนมหวานที่เธอตั้งใจจะทำให้หาดทานในเย็นนี้

..

“โอ๊ย!!”

          เสียงร้องของทิพย์ดังขึ้น หาดที่กำลังอาบน้ำอยู่ได้ยินเสียงดังขึ้นอย่างตกใจ ก่อนที่เขาจะรีบหยิบผ้าขาวม้ามานุ่ง แล้วรีบเดินออกไปจากห้องน้ำ

“เป็นอะไรทิพย์?”

“พี่หาด!! ช่วยทิพย์ด้วย.. ทิพย์เจ็บที่ข้อเท้าเหลือเกิน จะลุกขึ้นยืนก็ปวด”

          หาดมองทิพย์ที่ล้มตัวลงนอนอยู่บนพื้นทรายหน้าบ้าน ด้วยท่าทางที่เป็นห่วง ทิพย์ทำท่าทางเจ็บที่ข้อเท้าอย่างหนัก ก่อนที่เขาจะพยุงตัวเธอยืนขึ้น

“ไหวมั้ยทิพย์?”

“โอ๊ย!! ทิพย์เจ็บจังเลยจ๊ะ”

          ทิพย์ทำท่าทางยืนไม่ไหว หาดมองทิพย์ด้วยท่าทางคิดหนัก ก่อนที่เขาจะอุ้มทิพย์ขึ้นไปบนบ้าน ทิพย์แอบมองหาดด้วยแววตาที่ร้ายกาจ ก่อนจะทำสีหน้าเจ็บเพื่อกลบเกลื่อนแผนร้ายของเธอ

          หาดอุ้มทิพย์เข้ามาในบ้าน แล้วค่อยๆวางทิพย์ลงบนเตียง ทิพย์ค่อยๆนั่งลง หาดมองที่ขาก่อนที่เขาจะเดินไปหายาหม่องมานวดที่ข้อเท้ากับเธอ ทิพย์แอบมองหาดด้วยแววตาที่ร้ายกาจ

“โอ๊ย.. เบาๆจ๊ะพี่หาด”

          ทิพย์ร้องโอดขึ้นด้วยท่าทีมารยา หาดค่อยๆนวดที่ข้อเท้าทิพย์ โดยที่เขาไม่รู้ว่าทิพย์กำลังมีแผนการบางอย่าง

          ขณะเดียวกัน ปลาดาวเดินยิ้มมาถึงหน้าบ้าน ก่อนจะสังเกตเห็นสำหรับอาหารที่วางอยู่บนแคร่ไม้ พร้อมกับปิ่นโตที่วางอยู่ข้างๆ ปลาดาวมองด้วยความสงสัย

          ขณะที่หาดนวดข้อเท้าให้ทิพย์เสร็จ เขาค่อยๆลุกขึ้น

“พี่นวดให้แล้ว น่าจะดีขึ้น”

“จ๊ะ..พี่หาด”

          ทิพย์ค่อยๆยื่นมือออกไปจับที่มือหาด พร้อมกับค่อยๆลุกขึ้น

“โอ๊ย!!”

          จู่ๆทิพย์ก็ล้มลงอีกครั้ง พร้อมกับร่างของหาด ที่ล้มตัวลงไปประกบกับร่างของทิพย์ หาดมองที่ใบหน้าทิพย์ด้วยความตกใจ

          แต่แล้ว.. ปลาดาวก็เดินขึ้นมาพบเหตุการณ์ทั้งหมด แววตาของปลาดาวเบิกเพลิง มองทั้งสองด้วยความตกใจ

          ก่อนที่สีหน้าของปลาดาว จะเปลี่ยนเป็นใบหน้าแห่งความเศร้า และเจ็บปวด กับสิ่งที่เธอกำลังมองเห็น

“ปลาดาว!!”

          ทิพย์ตะโกนร้องขึ้น ก่อนที่หาดจะรีบหันมามองปลาดาวด้วยความตกใจ ปลาดาวมองหาดด้วยสีหน้าที่เสียใจกับการกระทำของเขา ก่อนจะรีบวิ่งลงไปจากบ้าน หาดกำลังจะวิ่งไปตามปลาดาว แต่ทิพย์รั้งแขนเขาเอาไว้

“พี่หาด!!.. ทิพย์ขอโทษ”

          ทิพย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ หาดถอนหายใจออกด้วยความครุ่นคิดอย่างหนัก ขณะที่ทิพย์ทำท่าทีที่สาแก่ใจเธอ

…

          ปลาดาวรีบวิ่งมาที่บ้านลุงฉ่ำอีกครั้ง ขณะที่ลุงฉ่ำกับป้าบังอรกำลังทานอาหารค่ำด้วยกันอยู่ ก่อนจะหันมามองปลาดาวที่วิ่งมาด้วยความตกใจ

“หนูปลาดาว!!”

          ป้าบังอรตกใจ มองปลาดาวที่ทำท่าทางเหมือนกำลังร้องไห้อยู่

…

          บนบ้านลุงฉ่ำ..

“อะไรกันว่ะ!! นี่ไอ้หาดกับนังทิพย์ มันทำเกินไปแล้วน่ะ ทั้งๆที่มันก็เพิ่งแต่งงานกันอยู่หยกๆ”

          ลุงฉ่ำได้ยินเรื่องราวที่ปลาดาวเล่ามาทั้งหมด ก่อนจะรู้สึกโทสะขึ้น แล้วหันมามองป้าบังอรที่กำลังปลอบใจปลาดาวอยู่

“ช่างเขาเถอะคะ ลุงฉ่ำ… ปลาเองก็ไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไร สำหรับเขาอยู่แล้ว”

“บางที.. อาจจะเป็น เรื่องเข้าใจผิดก็ได้น่ะ”

        ป้าบังอรพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงและเห็นใจ

“ถ้ามันเข้าใจผิด มันก็น่าจะวิ่งมาตามเมียมันแล้วน่ะ แต่นี่.. มันกลับอยู่เฉยๆ”

        ลุงฉ่ำพูดขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ปลาดาวได้แต่นั่งครุ่นคิดด้วยความเสียใจ

…

          คืนนี้ปลาดาวนอนค้างที่บ้านลุงฉ่ำ เพราะเธอไม่อยากกลับไปเจอกับความใจร้ายของชายหนุ่มอีก..

          ปลาดาวได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างบ้าน ด้วยความรู้สึกที่ครุ่นคิด และแววตาที่เจ็บปวดรวดร้าว

          บางที.. มันอาจจะเป็นการแก้แค้นของปกรณ์ ที่ตั้งใจจะให้เกิดกับตัวเธอ

          นั่นสิน่ะ.. เขาอาจจะต้องการให้เธอ ได้รับความเจ็บปวดรวดร้าวภายในใจแบบนี้อยู่ ก็ได้..

          และมันก็ เป็นไปตามแผนของชายหนุ่มสิน่ะ..

..

          ปกรณ์นั่งอยู่ริมชายหาดด้วยความรู้สึกผิดหวังและใจหาย

          ปลาดาวหายไป.. ทำให้เขารู้สึกกลับมาเป็นคนที่ว้าเหว่ภายในหัวใจอีกครั้ง

          ต่อให้เขาไปรั้ง หรือ อธิบายอะไร?

          มันก็คงลบล้าง สิ่งที่เธอเห็นนั้นไม่ได้..

          เขาทั้งรู้สึกผิด และรู้สึกแย่ ที่ช่วงเวลาแห่งความเดียวดาย แบบนี้..