ปฏิญาณปาฏิหาริย์

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 เที่ยวน้ำตก

          ปลาดาวเดินกลับมาที่บ้านอีกครั้ง…

          ก่อนที่จะเห็นหาดที่ยืนกังขาอยู่ตรงหน้า เขามองไปที่คอของเธอที่มีสร้อยจี้ปลาดาวอยู่ด้วยแววตาที่เย็นชา ปลาดาวมองหาดด้วยแววตาที่เฉยเมย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง

          หาดรีบเอามือของเขาไปรั้งแขนของปลาดาวไว้ ปลาดาวหยุดชะงัก ก่อนที่หาดจะพูดขึ้นเบาๆ

        “ถอดสร้อยเส้นนั้นออกซ่ะ!”

        “ไม่มีวัน..”

          ปลาดาวตอบไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆแล้วแววตาที่ไม่ยอมแพ้ต่อคำสั่งเขา

          หาดค่อยๆใช้มือของเขา บีบต้นแขนของเธอแน่นขึ้น แววตาจากที่เย็นชาก็กลับกลายเป็นแววตาที่แข็งกร้าวขึ้นมา

        “โอ๊ย..”

          ปลาดาวร้องออกมา เมื่อแรงบีบนั้น ทำให้เธอเจ็บที่ต้นแขนมากขึ้น เขาค่อยๆคลายมือออก ก่อนจะเดินไปอีกทางอย่างไม่สนใจเธอ

          ปลาดาวเอามือมาจับที่ต้นแขนข้างที่โดนบีบ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความเจ็บปวด

…

          เช้าตรู่..

        “ตื่นได้ล่ะ!!”

          หาดพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนที่ปลาดาวจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาเบาๆ แล้วลุกขึ้น เธอหันมามองหาดที่ยืนมองเธอด้วยแววตาเย็นชา

          หาดลากปลาดาวมาเดินมาที่เรือ มือของเขากำแขนของเธอแน่น

        “ปล่อยฉันน่ะ !! นี่จะพาฉันไปไหน”

        “เดี๋ยวก็รู้!”

          ปลาดาวมองหาดที่ตอบเสียงห้วนๆด้วยความไม่สบอารมณ์ หาดเดินไปที่เสาหลักเพื่อคลายเชือกที่มัดเรือไว้ ก่อนจะหันมามองปลาดาวที่ยืนอยู่ริมชายหาด

        “จะยืนอยู่นั่นอีกนานมั้ย?”

          เขาตวาดเสียงใส่เธอด้วยความไม่พอใจ ปลาดาวมองหาดด้วยแววตาร้ายกาจ

        “ฉันไม่ไป!”

          พูดจบเธอก็หันหลังให้หาด แล้วรีบเดินกระฟัดกระเฟียดกลับไปยังบ้าน หาดรีบวิ่งมาก่อนจะใช้มืออุ้มปลาดาวขึ้น ปลาดาวร้องขึ้นด้วยความตกใจ

        “ว้ายย!! นายหาด ปล่อยฉันน่ะ!!”

        “ถ้าไม่หยุดพูดมาก.. อย่าหาว่าฉันไม่เตือนละกัน!”

          หาดพูดขึ้นน้ำเสียงแข็งกร้าว มองปลาดาวด้วยความรู้สึกเซ็ง ปลาดาวหันหน้าไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ เขาอุ้มปลาดาวขึ้น ก่อนจะรีบพาไปที่เรือ แล้วออกเรือ มุ่งหน้าไปยังทะเลข้างหน้า

…

          เรือของหาด ได้มาจอดเทียบท่าที่ชายหาดในหมู่เกาะแห่งหนึ่ง เขากระโดดลงเรือ ก่อนจะมองปลาดาวที่ยืนลังเลอยู่

        “อ้าว!! แม่คุณ!! จะลงดีๆหรือว่าจะให้ฉันอุ้มลงอีกละ”

        “ไม่ต้อง! ฉันลงเอง”

          ปลาดาวทำท่าทางลงจากเรืออย่างกล้าๆกลัวๆ หาดมองปลาดาวด้วยความรำคาญ ก่อนที่เขาจะอุ้มเธออีกครั้ง

        “นี่!! ปล่อยน่ะ ฉันลงเองได้”

          ปลาดาวใช้มือทุบที่แผ่นหลังของเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยเธอทันที ทำให้ปลาดาวล้มลงไปในน้ำทะเล หาดมองปลาดาวก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา

        “ว้ายย!!”

        “สมน้ำหน้า..”

          เขามองปลาดาวที่ตัวเปียกปอนพร้อมกับหัวเราะออกมา ก่อนจะเดินขึ้นฝั่งไป ปลาดาวค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะมองดูตัวเองที่เปียกปอน แล้วมองหาดด้วยสายตาโกรธเคือง

        “ไอ้บ้า… ไอ้คนป่าเถื่อน!!”

          ปลาดาวตะโกนต่อว่าให้กับชายหนุ่ม ก่อนจะรีบเดินขึ้นฝั่งด้วยความไม่พอใจ

…

          หาดเดินนำหน้าปลาดาวตามชายหาดมาเรื่อยๆ ปลาดาวเดินตามเขามาเรื่อยๆด้วยความสงสัย ก่อนจะหยุดถาม

        “นี่นายกำลังจะพาฉันไปไหน?”

        “เธอนี่มันถามมากจริงๆ”

          หาดตอบไปห้วนๆ ก่อนจะรีบเดินไป ปลาดาวมองตามหลังหาดด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะรีบเดินตาม

…

          ปลาดาวนั่งพักลงที่โขดหินใต้ต้นไม้แห่งหนึ่งด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะเอามือขึ้นปาดเหงื่อ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแดดกลางวันที่สว่างจ้า ก่อนที่จะรู้สึกอ่อนล้า

          หาดพยายามปีนต้นมะพร้าวที่อยู่แถวๆนั้นต้นหนึ่ง ก่อนที่เขาจะใช้มือบิดเอาลูกมะพร้าวที่อยู่บนต้นนั้นให้ตกลงสู่พื้นหลายลูก แล้วลงมาจากต้นมะพร้าว พร้อมกับปาดเหงื่อตัวเองด้วยความเหนื่อยล้า

          เขาใช้มีดที่พกมาด้วยนำถุงสะพาย ค่อยๆผ่าลูกมะพร้าวออกเพื่อให้ได้น้ำ ก่อนที่จะเดินมาหาปลาดาวที่นั่งพักเหนื่อยอยู่

          เขายืนมองปลาดาวสักพัก ด้วยแววตาที่อ่อนโยนพร้อมกับยิ้มออกมาเบาๆ ในมือถือลูกมะพร้าวสองลูก ก่อนจะเดินไปเข้าไปหาปลาดาว พร้อมกับยื่นมะพร้าวที่ผ่าแล้วให้

        “กินซ่ะ!!”

          ปลาดาวหันมามองมะพร้าวที่อยู่ในมือหาด ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วรับเอามะพร้าวมาดื่มด้วยความชื่นใจ หาดนั่งลงข้างหลังปลาดาวพลางแอบมองปลาดาวที่กินยกมะพร้าวขึ้นดื่ม แล้วยิ้มออกมาเบาๆ

        “หวาน.. ชื่นใจแฮ่ะ!!”

          ปลาดาวพูดขึ้นก่อนจะหันมามองหาดด้วยรอยยิ้ม ทำให้ทั้งคู่สบตากันสักพัก ก่อนที่ปลาดาวจะค่อยๆหุบยิ้มลง แล้วหันหน้าไปทางอื่นเพื่อแก้อาการเขิน

        “รีบกินน้ำในมะพร้าวนั้นให้หมดซ่ะ! จะได้เดินทางต่อ”

          หาดพูดขึ้น พลางยกมะพร้าวขึ้นกรอกเอาน้ำมะพร้าวเข้าปาก ปลาดาวหันมามองหาด ก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจใส่ แล้วหันหน้าไปทางทะเล

…

          หาดนำหน้าปลาดาวเดินเข้ามาในป่าลึกภายในเกาะ พร้อมกับใช้มีดถางทางไปด้วย ปลาดาวเดินตามหลังหาดด้วยความเหนื่อยแต่ก็ต้องเดินตามเขาต่อไป

…

           ทั้งสองคนเดินเข้ามาในป่าลึกเรื่อยๆ ก่อนที่หาดจะหยุดเดิน พร้อมกับพูดขึ้น

        “ถึงล่ะ!!”

          เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปนั่งที่โขดหิน  ปลาดาวที่หายใจเหนื่อยหอบ พร้อมกับใช้มือปาดเหงื่อที่ใบหน้า

        “ถึงล่ะ… ฮ่ะ.. นี่มัน…”

          ปลาดาวเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า ก่อนที่ใบหน้าอันเหนื่อยล้าจะกลับกลายเป็นใบหน้าที่มีรอยยิ้มอันสดใสขึ้นมาทันที

        “น้ำตก…”

          ปลาดาวตาเบิกโพลงเมื่อเธอได้เห็นน้ำตกที่สวยงามในป่าลึก เธอมองไปรอบๆด้วยความตะลึงในความสวยงามของธรรมชาติ

          น้ำตกที่มีเสียงซา มีน้ำที่ไหลลงมาอยู่ตลอด สายน้ำที่ใสจนมองเห็นหมู่ปลาลอยอยู่ในน้ำ รอบๆโอบล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่สีเขียว  มองดูแล้วทำให้เกิดความสงบและสดชื่นภายในสายตา

        ก่อนที่ภาพในอดีต จะลอยเข้ามาในความคิดของเธอ…

        ขณะที่ปลาดาวกำลังเล่นคอมพิวเตอร์อยู่ที่หอสมุดในมหาวิทยาลัย

          “สวยจังเลย..”

        ปลาดาวมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยแววตาที่เพ้อฝัน  ปกรณ์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆได้ยินเธอพูดขึ้น ก่อนจะหันมามองปลาดาว

          “อะไรหรอ?”

          “ดูนี่สิ..”

        ปกรณ์หันสายตาของเขามองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เห็นเป็นรูปน้ำตกแห่งหนึ่งที่สวยงามมาก

          “น้ำตกนี่.. สวยมากเลยน่ะ อยากไปจังเลย”

        ปลาดาวพูดขึ้นอย่างเพ้อฝัน มองดูรูปภาพน้ำตกอย่างมีความหวัง ปกรณ์ค่อยๆหันสายตามาจับจ้องที่ใบหน้าของปลาดาวก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ…

          ภาพในความทรงจำผ่านเข้ามาในความคิดของปลาดาว..

          ปลาดาวยิ้มออกมา ก่อนจะค่อยๆหันไปมองหาด ที่นั่งอยู่โขดหินใกล้ๆกับน้ำตก

          ก่อนที่แววตาของเธอจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความปลาบปลื้ม..

        “ขอบคุณน่ะ..”

          ปลาดาวพูดขึ้นมาเบาๆ เธอมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่มีความหวัง..

…

          ขณะที่ชายหนุ่มเดินเข้าไปในป่าลึก ปลาดาวแอบถอดเสื้อผ้าออก เหลือเพียงผ้าถุงที่เอาไว้กระโจมอก เธอค่อยๆถอดสร้อยจี้ปลาดาวออก แล้ววางไว้บนเสื้อผ้าที่วางอยู่บนโขดหิน ปลาดาวมองยังสายน้ำใสด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะค่อยๆนั่งลงบนโขดหินแล้วใช้เท้าจุ่มน้ำ

        “เย็นจัง..”

          ปลาดาวมองที่สายน้ำ ก่อนที่เธอจะค่อยๆลงไปในน้ำใสๆและลอยไปในน้ำอย่างมีความสุข

          หาดเดินกลับมาพร้อมกับถือพวงผลไม้ที่ได้มาจากป่า

          เขาต้องหยุดชะงักเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่ลอยเล่นน้ำด้วยใบหน้ามีความสุขปราศจากความเศร้า แววตาที่ดูเฉยชาของเขากลับแปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่อ่อนโยนและลึกซึ้ง พร้อมกับยิ้มออกมาเบาๆที่ได้เห็นความสุขของหญิงสาว

          เขาค่อยๆเดินมาที่โขดหิน พร้อมกับวางพวงผลไม้ข้างๆเสื้อผ้าของเธอที่วางอยู่

          สายตาของเขามองไปเห็นสร้อยจี้ปลาดาว ที่วางอยู่บนเสื้อผ้าของเธอ หาดค่อยๆเอามือไปหยิบสร้อยเส้นนั้นขึ้นมาดู

          เขามองสร้อยจี้ปลาดาว ด้วยแววตาที่ครุ่นคิด..

        “ทำไม? คุณถึงยังใส่มันอยู่.. ปลาดาว”

          เขาพูดขึ้นเบาๆกับสร้อยด้วยแววตาที่สับสนและวกวน พร้อมกับวางสร้อยลงไว้ที่เดิม แล้วมองไปที่หญิงสาวที่เล่นน้ำอยู่ ด้วยใบหน้าที่มีความสุข..