คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 โกรธ
ในขณะที่ สู่ฝันกำลังนั่งคิด ใจลอย ถึงเรื่องที่กวินไปดื่มกับเพื่อน อยู่ในขณะกำลังอ่านหนังสือ ก่อนจะมองโทรศัพท์ ที่เวลาก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว สู่ฝันมองก่อนจะน้อยใจลึกๆ เธอกำลังจะกดปิดเครื่อง แต่แล้ว กวินก็โทรเข้ามาพอดี สู่ฝันมองก่อนจะรับ
“ฮโหล!!!!ฝัน พี่ขอโทษนะ ที่โทรมาช้า”
กวินพูดขึ้น ทำเอาสู่ฝันอึ้งเมื่อได้ยิน เสียงของกวินที่ท่าทางลุกลี้ลุกลน
“ฝันยังโกรธพี่อยู่เหรอ ที่พี่ไป...ดื่ม กับเพื่อนมา”
กวินถามขึ้นอย่างแคร์ความรู้สึกของสู่ฝัน
“ก็ไม่นี่ค่ะ ก็เรื่องธรรมดา พี่เป็นผู้ชาย ถ้าไม่กินเดี๋ยวเขาก็หาว่าไม่แมน ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ถ้าเลือกระหว่างฝันไม่เข้าใจพี่กับไม่แมน พี่เลือกไม่แมนดีกว่า”
“ฝันจะโกรธพี่วินทำไมกันคะ ก็ฝันเป็นเพื่อนพี่วิน คงว่าอะไรพี่วินไม่ได้หรอกคะ”
คำนี้ ทำเอากวินยิ้มเฉื่อยลง
“นั่นสินะ!!!!พี่ลืมไป ว่าเราสองคน เป็นเพื่อนกัน”
กวินพูดเสียงเศร้าๆ สู่ฝันได้ยินเสียงกวินที่เศร้าๆ ก่อนจะหลับตา ข่มใจไม่ให้เผลอใจให้กับกวิน
“ใช่คะ เราสองคน เป็นเพื่อนกัน”
ยิ่งสู่ฝันตอกย้ำคำว่าเพื่อน ก็ยิ่งทำให้หัวใจของกวินค่อยๆอ่อนแรงลง คล้ายๆกับกำลังจะหมดแรง กวินรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้ง เมื่อได้ยินและได้รับรู้ว่า ยังเป็นเพื่อนกับสู่ฝันอยู่
“ฝันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้จะต้องรีบไปเรียน ฝันดีนะคะ”
ไม่ทันที่กวินจะเอ่ยอะไร สู่ฝันก็ตัดสายไปเสียก่อน สู่ฝันปิดเครื่องของโทรศัพท์ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แล้วหลับตาลง
“จำไว้นะ ฝัน!!! เราต้องไม่เผลอใจให้กับใคร ไม่ว่าใครจะมาไม้ไหน เราต้องแข็งใจไว้ อย่าลืมสิ ว่าเราเคยเจ็บมามากแค่ไหน บนโลกใบนี้ ไม่มีรักแท้สำหรับเรา จำไว้ จำไว้ๆๆ”
สู่ฝันท่องคำว่าจำไว้อย่างนี้ แล้วจู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา สู่ฝันรีบเช็ดน้ำตาออก ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
กวินมองกีตาร์ที่เขาเตรียมมาเพื่อจะเล่นให้สู่ฝันฟัง อย่างสลดใจ ตอนนี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างมันอ่อนแอมาก เหมือนที่ผ่านมา ยังมีลมหายใจสู้ต่อไปอยู่
แต่มาวันนี้ กลับกลายเป็น คนที่กำลังหมดแรงลงเรื่อยๆ
“แกผิดหวังเข้าแล้วละ ไอ้วิน!!!”
กวินพูดขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ
*****************************************
รุ่งเช้า ในขณะที่กวินไปส่ง หวานเสร็จ เขากำลังเดินทางไปเรียนที่คณะแพทย์ ทันใดนั้นร่างๆหนึ่งก็วิ่งเข้ามาตัดหน้ารถของเขา กวินรีบเบรกรถ ก่อนที่ร่างๆนั้นจะล้มลง กวินรีบลงจากรถเพื่อไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“แพทตี้!!!!”
กวินอุทานออกมา แพทตี้มองกวิน อย่างอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ
หลังจากที่ไปทำแผลที่โรงพยาบาลเสร็จ ก่อนที่กวินกำลังขับรถเดินทางพาแพทตี้ไปส่งที่คณะศิลปศาสตร์ ในขณะที่เดินทาง
“แล้ว เป็นยังไงถึงมาตัดหน้ารถพี่ได้ละ???”
กวินถามแพทตี้ ก่อนที่แพทตี้จะคิดแล้วตอบออกมา
“ก็!!!แพทกำลังจะข้ามถนน แต่ไม่ทันมองรถพี่วิน ขอโทษด้วยนะคะ”
“ถ้างั้นพี่ก็ขอโทษเราด้วยนะ ที่เกือบขับรถชนเรา”
“ไม่เป็นไรคะ แพทเองก็ซุ่มซ่าม ขอโทษด้วยนะคะ”
แพทตี้ยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ก่อนที่สายตาของเธอจะมองเพียงกวิน
“ที่แพทไม่อยากให้พี่บาสมารับมาส่ง เพราะแพทอยากให้พี่วินมารับมาส่งแทนต่างหาก”
“แพท!!!!”
กวินจอดรถลงกะทันหัน ก่อนที่จะหยุดมองแพทตี้ที่เริ่มจะลุกลามมากขึ้น
“พี่วินคะ!!!!แพทชอบพี่วินนะคะ ชอบมานานแล้วด้วย พี่รู้ตัวบ้างไหม???”
กวินมองแพทตี้อย่างไม่เชื่อสายตา แพทตี้ยื่นใบหน้าเข้ามาจะจูบเขา แต่เขาผละออก
“แพท!!! อย่าทำแบบนี้ ถ้าบาสรู้เข้า บาสมันจะเสียใจแค่ไหน”
“ก็ช่างสิคะ!!! แต่แพทไม่ได้ชอบพี่บาส แพทชอบพี่วิน ชอบมานานแล้วด้วย ที่แพทคบกับพี่บาส เพราะว่าแพทอยากใกล้ชิดกับพี่วินต่างหาก”
กวินขับรถต่อไป แพทตี้มองกวินอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเสแสร้งต่อ
“ทำไมคะ พี่วินถึงไม่มองแพทบ้าง”
กวินไม่พูดอะไร เขารู้สึกผิดหวังในตัวแพทก่อนจะจอดลงที่หน้าคณะศิลป์
“พอเถอะแพท!!!!อย่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ขอร้อง”
“อ๋อ!!!!กับผู้หญิงคนนั้น ถึงจะเป็นหนึ่งในใจสำหรับพี่วินได้ใช่ไหมคะ??”
กวินมองแพทตี้ที่ใส่อารมณ์อยู่อย่างไม่เข้าใจ
“ผู้หญิงที่ชื่อ สู่ฝัน ที่เรียนอยู่คณะพยาบาลใช่ไหมคะ ที่พี่อยากได้มันนักหนา ทำไมคะ กับคนที่เพิ่งเจอ พี่ถึงได้หลงรักมันมาก แต่กับแพทที่ดีกับพี่มาตลอด ทำไมพี่วินไม่มองแพทบ้าง”
แพทโวยวาย แต่กวินก็อดทน กลั้นอารมณ์ผิดหวังเอาไว้
“ขอโทษนะ พี่คงคิดกับแพทแค่เพียงน้องสาวเท่านั้น”
“พี่วิน!!!!”
“ไปเรียนซะ! อนาคตของเราอยู่ที่การศึกษามากกว่าการรอคอยให้ใครมารักเรานะ”
แพทตี้มองกวินอย่างเจ็บใจ ก่อนจะลงจากรถไปทั้งน้ำตาแห่งความเจ็บปวด กวินรีบขับรถออกไปจากแพทตี้ ก่อนที่แพทตี้จะร้องไห้และกรีดร้องออกมา แล้วกำกำปั้นอย่างเจ็บใจ
“คอยดูนะ!!!!!ยิ่งพี่รักมันมากเท่าไหร่ พี่ก็จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่าไปเท่านั้น
แพทตี้พูดออกมาอย่างเจ็บใจ ตอนนี้ความแค้นของเธอสุมอยู่ในใจเต็มที่แล้ว บาสที่แอบมองดูอยู่ก็แอบสงสัยที่แพทตี้พูด
******************************
“วิน!!!!”
บาสเดินเข้ามาหากวิน ที่หอสมุดของคณะแพทย์ ก่อนที่ทั้งสองจะออกมาคุยกันที่สวนสาธารณะ
“วิน!!!!แกปกปิดอะไรฉันอยู่รึเปล่าวะ??”
บาสถามกวินที่ท่าทางเคร่งเครียดอยู่ ก่อนที่จะพูดต่อ
“เมื่อเช้า!!!ฉันเห็นแพทตี้ โวยวาย ตะโกนตามหลังรถของแก”
บาสพูดก่อนจะเดินมา มองหน้ากวิน
“ฉันอยากรู้ ว่ามันเป็นเรื่องอะไร ฉันพยายามติดต่อแพทตี้ แต่ก็ไม่สำเร็จ”
“บาส!!!! แกฟังฉันพูดแล้วแกจะเสียใจไหม??”
“ทำไมวะ???”
กวินผละออกจากบาส ก่อนจะบรรยายเรื่องให้บาสฟัง
“เมื่อเช้า!!!หลังจากที่ฉันไปส่งหวานมา แพทตี้ก็วิ่งมาตัดหน้ารถฉัน”
กวินพูดขึ้น ประโยคแรกก็ทำเอาบาสยิ่งสงสัย
“ฉันเลยพาน้องเขาไปทำแผลที่โรงพยาบาล จากนั้นก็พามาส่งที่คณะศิลป์”
“แล้วไงต่อวะ???”
“ระหว่างที่พา น้องเขามาส่ง!!!น้องเขาพูดซะจนฉันอึ้ง ตั้งตัวแทบไม่ทัน”
บาสสงสัย ก่อนจะรีบเดินมาถามตรงหน้า
“พูด!!!!พูดไรวะ”
กวินมองหน้าบาส อย่างเป็นห่วงความรู้สึกเพื่อนในตอนนี้
“ไม่ได้ชอบแก แต่น้องเขาชอบฉัน!!!!”
คำนี้แทบจะทำให้บาสใจสลายล้มลงไปต่อหน้ากวิน กวินมองเพื่อนอย่างเป็นห่วงความรู้สึก
“ไอ้บาส!!!!!ฉันไม่ใช่คนแบบที่แกคิดนะ”
“พอเถอะวะ!!!!ที่ผ่านมา ฉันมันก็เหมือนตัวอะไรสักอย่าง ที่เข้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิตแพท ทำให้แพทวุ่นวาย ไม่สบายใจ ฉันมันตาบอด ตาบอดที่ไม่รู้ว่าแพท ชอบเพื่อนรักของฉัน อย่างแก ไอ้วิน!!!!”
“ไอ้บาส!!!!”
“ใช่สิ!!!ฉันมันไอ้หน้าโง่ ยอมให้ทั้งเพื่อนและแฟน หลอกเข้าจนได้ โง่ที่ไม่เคยส่องกระจก ไม่เคยมอง เขาที่อยู่บนหัวของตัวเอง ว่ามันงอกยาวแค่ไหน โง่!!!ที่เป็นสะพานให้เพื่อนกับแฟนชอบกัน ในที่สุด ฉันก็ถูกทรยศ หักหลัง”
“ไอ้บาส!!!!อย่าเอาอารมณ์เป็นใหญ่สิวะ ฟังเหตุฟังผลฉันบ้าง ฉันเป็นเพื่อน ฉันยังเจ็บแทนแกเลยนะ”
“พอเถอะวะ!!!!ฉันยอม แล้วก็ท้อสุดๆแล้ววะวิน”
บาสหลบหน้ากวินที่มองมาอยู่อย่างห่วงความรู้สึกเพื่อน แต่ในใจบาสก็เก็บเอาความเก็บกดความแค้นเอาไว้
“ไอ้บาส!!!!อย่าทำให้เราถึงขั้นมองหน้ากันไม่ติดสิวะ แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้ชอบแพท แล้วฉันก็มีคนที่ชอบแล้ว”
“แกแค่มีคนที่ชอบ แต่แกยังไม่มีแฟนนี่หว่า ไอ้วิน!!!!”
บาสหันมามองกวินอย่างเจ็บๆ
“ถึงฉันจะเจ็บ แต่ฉันก็ไม่ยอมเสียน้องแพทให้แกหรอก ฉันจะสู้ แพทตี้จะต้องเป็นของฉัน ไม่ใช่ของแก”
“ไอ้บาส!!!”
“วิน!!!ฉันกับแก อย่ามาเรียกกันว่าเพื่อน กันอีกต่อไปเลย”
บาสพูดขึ้นอย่างเจ็บๆก่อนที่จะวิ่งหนีกวินไป ทำเอากวินที่ยืนมองดูอยู่เศร้าและเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนก่อนที่น้ำตาของกวินจะค่อยๆซึมออกมาอย่างเจ็บปวด ที่เสียเพื่อนดีๆไปเพราะความไม่เข้าใจ
ความคิดเห็น