ปฏิญาณปาฏิหาริย์

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 วิวาห์ใต้แสงจันทร์

          ที่บ้านริมทะเลในเวลาพลบค่ำ..

          ปลาดาวนั่งอยู่บนแคร่ไม้ แววตาของเธอดูเหม่อลอยออกไปที่ริมชายหาด และในมือของเธอก็ถือชุดเจ้าสาวสีขาวเอาไว้

          ปลาดาวกำลังครุ่นคิด ถึงสิ่งที่ทิพย์พูดออกมาเมื่อตอนสาย..

          “ถ้าจะมาเป็นเมีย.. อีกคน ..ของพี่หาดละก็.. โปรดรู้ไว้ซ่ะด้วย! ว่าพี่หาดเขาเป็นผู้ชายที่แสนดี และหล่อมาก..”

          “คงต้องทำใจแล้วละ.. เพราะพี่หาด เขามีผู้หญิงมาติดพันมาก เขาจะเลือก จะทิ้ง.. ใครก็ได้ทั้งนั้น”

          ปลาดาวนั่งคิด ก่อนจะก้มลงมองดูชุดเจ้าสาว ด้วยแววตาที่เศร้าสลด…

“ฉันไม่มี แม้กระทั่งโอกาส… ที่จะได้อธิบาย ให้คุณได้ฟังเลยสักครั้ง..”

          ปลาดาวพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฟ้า แล้วถอนหายใจออกมา

“มันคงเป็นเวรกรรมของฉัน ที่จะต้องชดใช้ให้แก่คุณ.. ปกรณ์”

          เธอพร่ำเพ้อออกมาให้กับฟ้าที่มืดหม่นด้วยจิตใจที่ท้อแท้ แล้วมองออกไปยังพระจันทร์ที่ใกล้จะเต็มดวงในไม่ช้านี่

          ใกล้จะถึง… งานวิวาห์ ระหว่างเธอกับหาด เต็มทีแล้ว…

…

          รุ่งขึ้น ที่ถ้ำแสงจันทร์…

          ชาวบ้านที่หมู่เกาะ กำลังเร่งจัดสถานที่สำหรับพิธีแต่งงาน ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในค่ำคืนนี้

“อ้าว..  เร็วๆเข้า ทุกคน เร่งมือเข้า เดี๋ยวจะค่ำเสียก่อน..”

          ลุงฉ่ำบอกทุกคนให้ช่วยกันทำงาน ชาวบ้านทุกคนต่างก็ช่วยกันคนละไม้ละมือ จัดหาดอกไม้ และตกแต่งสถานที่ภายในน้ำให้สวยงาม ตามธรรมชาติอย่างขมักเขม้น

          ทิพย์แอบยืนมองดูทุกคนที่ช่วยกันตกแต่งและจัดสถานที่ ด้วยสายตาที่คับแค้นในหัวใจ

…

          ที่บ้านริมทะเล..

          ปลาดาวนั่งอยู่ในภายในบ้านด้วยชุดเจ้าสาวสีขาว ที่เปิดเผยให้เห็นถึงเนินอกและแผ่นหลังอันขาวนวล แววตาของเธอดูไม่ยินดียินร้ายกับงานพิธีที่กำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้

          ก่อนที่เธอจะคว้าเอาสร้อยจี้เพชรรูปปลาดาวขึ้นมาดู ด้วยแววตาที่อ้อนวอน

          “หากคำปฏิญาณยังคงศักดิ์สิทธิ์อยู่.. ได้โปรด.. ขอให้สร้อยเส้นนี้ พาฉันไปเจอแสงสว่างที”

          ปลาดาวพูดออกมาเบาๆกับสร้อย ก่อนที่เธอจะบรรจงใส่ไว้ที่คอ..

          หญิงสาวชาวบ้านคนหนึ่ง เดินเข้ามาในบ้าน ก่อนจะยิ้มให้กับปลาดาว

        “โหว… สวยจังเลยจ๊ะ”

        ปลาดาวหันมายิ้มตอบเบาๆ หญิงสาวคนนั้นมองปลาดาวด้วยความชื่นชม

        “เธอรู้มั้ยจ๊ะ?... ว่าเธอนะ โชคดีมากๆเลยน่ะ ที่ได้เป็นเมียของไอ้หาด”

          หญิงสาวชาวบ้านพูดขึ้นด้วยแววตาที่เพ้อฝัน ปลาดาวหันมามองด้วยความแปลกใจ

        “ไอ้หาดเนี่ยน่ะ… เป็นคนดีมากๆเลยน่ะ คอยช่วยเหลือ คอยหาหยูกหายาสมุนไพร มารักษาชาวบ้านที่นี่ตลอดเลย.. จนชาวบ้านที่นี่ ยกย่องให้ไอ้หาด เป็นหมอไปเสียแล้ว.. เพราะไม่ว่าใครจะเป็นอะไร ไอ้หาดคนนี้แหละ.. ที่รีบวิ่งไปช่วยทุกคน”

          ปลาดาวได้ยิน ก่อนที่จะพยักหน้า แล้วอมยิ้มออกมาเบาๆ หญิงสาวคนนั้นเอามือมาวางไว้บนไหล่ของปลาดาว พร้อมกับยิ้มให้เธอ

        “ฉันขอให้เธอกับไอ้หาด รักกันไปนานๆน่ะจ๊ะ”

        หญิงสาวอวยพรให้เธออย่างยิ่งดี ปลาดาวมองหน้าหญิงสาวคนนั้นก่อนจะอมยิ้มออกมาเบาๆ

        “ขอบใจน่ะจ๊ะ”

        “งั้น.. เรารีบไปกันเถอะจ๊ะ เจ้าบ่าวคงรอใจจะขาดแล้ว..”

        หญิงสาวพูดขึ้น ก่อนที่จะพาตัวปลาดาว เดินทางไปยังถ้ำแสงจันทร์…

…

          ที่ถ้ำแสงจันทร์..

          คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์วันเพ็ญ ดวงจันทร์ส่งแสงสว่างกระจ่างจ้าทั่วขอบฟ้า ทำให้บรรยากาศโดยรอบดูไม่มืดมิด ดอกไม้สีขาวถูกจัดประดับโดยรอบ และประดับที่ซุ้มหน้าถ้ำอย่างสวยงาม พร้อมกับไฟคบเพลิง ที่ส่องสว่างตลอดงาน

          สายลมบกพัดโชยมาอย่างอ่อนไหว…

          ชาวบ้านหมู่เกาะแห่งนี้ ต่างแต่งตัวมาร่วมงานด้วยชุดที่สวยงามและสดใส

          พิธีแต่งงานระหว่างหาดกับปลาดาว กำลังจะเริ่มขึ้น ในอีกไม่ช้านี้…

          หาด..แต่งกายด้วยเสื้อ และกางเกงสีขาว ในมือของเขาที่ถือช่อดอกไม้ ยืนรอเจ้าสาวที่หน้าซุ้มแต่งงาน โดยมีลุงฉ่ำ ที่ทำหน้าที่เป็นสักขีพยานในพิธีแต่งงานระหว่างเธอกับเขา ในครั้งนี้

          ชาวบ้านยืนอยู่รอบๆทางเดินที่เข้าไปหน้าซุ้ม เพื่อรอดูความงามของเจ้าสาวด้วยความตื่นเต้น…         

          ทันใดนั้น…

          หญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีขาว บนผมของเธอมีมงกุฎดอกไม้สวยงาม ใบหน้าที่เรียวและอ่อนโยน แก้มที่มีสีชมพูอ่อนๆ ดวงตาที่สดใส ค่อยๆเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ผ่านประตูซุ้ม

          ทุกคนมองเจ้าสาวด้วยความยินดี ก่อนจะร่วมกันปรบมือต้อนรับด้วยร้อยยิ้ม

          หาดค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองปลาดาวในชุดเจ้าสาว ก่อนที่ดวงตาอันแสนจะเย็นชาของเขา จะแปรเปลี่ยนเป็นดวงตาที่อ่อนโยนและอ่อนไหว

          หัวใจของเขา ได้หวั่นไหวให้กับ… ความงามของปลาดาว ในชุดเจ้าสาว

          ปลาดาวเดินมายืนที่ตรงหน้าหาด ก่อนที่เธอจะค่อยๆเงยขึ้นมองใบหน้าของหาดด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง หาดมองที่ใบหน้าของปลาดาวด้วยแววตาที่อ่อนไหว และรอยยิ้มที่กรุ้มกริ่ม

        “ในเมื่อเจ้าสาว ก็ได้เดินทางมาถึงในงานพิธีแล้ว ทีนี้จะเริ่มพิธีละน่ะ”

          ทั้งสองผละสายตาออกจากกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะหันหน้ามาหาลุงฉ่ำที่ยืนอยู่  ลุงฉ่ำมองทั้งคู่ก่อนจะทำพิธี

“ท้องฟ้า ทะเล ภูเขา แสงจันทร์ และสักขีพยานทุกท่านในค่ำคืนราตรีนี้ วันนี้เป็นวันดี เป็นวันมงคลสมรสระหว่าง นายหาด กับ นางสาวปลาดาว ซึ่งทั้งสอง ได้ประจักษ์ร่วมกันแล้วว่า จะขอใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันสามีภรรยา นับแต่บัดนี้”

          ปลาดาวค่อยๆหันมามองหาด ก่อนที่จะหาดจะหันมามองเธอ

“นับจากนี้ ทั้งสองจะต้องยอมรับ ข้อตกลง ที่มีร่วมกัน”

          ลุงฉ่ำพูดจบ ก่อนจะหันมามองหาดแล้วพูดขึ้น

“นายหาด.. ต่อหน้าแสงจันทร์วันเพ็ญอันศักดิ์สิทธิ์ในค่ำคืนนี้ เจ้าจะตกลง ใช้ชีวิตและรัก กับนางสาวปลาดาว ตลอดไปหรือไม่?”

          ลุงฉ่ำเอ่ยถามหาดขึ้น หาดค่อยๆมองมาที่ปลาดาว ด้วยแววตาอันลึกซึ้ง ก่อนจะตอบไป

“ตกลง..”

        หาดตอบออกไปอย่างมั่นใจ ปลาดาวหันมามองหาดด้วยแววตาที่อ่อนไหว

“นางสาวปลาดาว.. ต่อหน้าแสงจันทร์วันเพ็ญอันศักดิ์สิทธิ์ในค่ำคืนนี้ เจ้าจะตกลง ใช้ชีวิตและรัก กับนายหาด ตลอดไปหรือไม่?”

          ปลาดาวค่อยๆหันมามองหาดด้วยแววตาที่ครุ่นคิด ก่อนจะหันมามองที่ลุงฉ่ำ

“ตก ลง คะ..”

          ปลาดาวพูดด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอักและมีท่าทางที่เขินอาย ..

“ในเมื่อทั้งสองคน ได้ทำข้อตกลงร่วมกันแล้วว่า จะรักและใช้ชีวิตร่วมกัน ตลอดไป.. สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย สิ่งที่ประจักษ์เป็นพยานอยู่โดยรอบ รวมทั้งผู้คนที่อาศัยอยู่ในหมู่เกาะแห่งนี้ จงรับรู้ว่า.. ต่อไปนี้ นายหาด กับ นางสาวปลาดาว ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันสามีภรรยา เรียบร้อยแล้ว”

          ทุกคนภายในงานมองมา ก่อนจะปรบมือแสดงความยินดี หาดกับปลาดาวมองหน้ากันด้วยแววตาที่อ่อนไหว

“เอาละ!! ทีนี้ จะให้ฝ่ายเจ้าบ่าว ให้ช่อดอกไม้แก่เจ้าสาว เพื่อเป็นอันเสร็จพิธี”

        ลุงฉ่ำพูดขึ้นก่อนจะยืนมองทั้งคู่ หาดกับปลาดาวหันหน้าเข้าหากัน ก่อนที่หาดจะคุกเข่าลง แล้วเงยหน้าขึ้น มอบช่อดอกไม้ให้กับปลาดาว ปลาดาวมองหาดที่คุกเข่ายื่นช่อดอกไม้ให้เธอ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง

          ปลาดาวยื่นมือเข้าไปรับช่อดอกไม้จากหาด ชาวบ้านทุกคนร่วมกันปรบมือ ก่อนที่หาดจะลุกขึ้นแล้วมองปลาดาวด้วยแววตาที่อ่อนโยน

“เอาละ.. เป็นอันสิ้นสุดพิธี ในค่ำคืนนี้”

“เดี๋ยว!!”

        ชาวบ้านคนหนึ่งโห่ขึ้นมา หาดและปลาดาวหันไปมองด้วยความตกใจ ลุงฉ่ำมองชาวบ้านที่โห่ด้วยสีหน้าแปลกใจ

“จูบกัน.. จูบกัน.. จูบกัน.. จูบกัน..”

          ชาวบ้านทุกคนออกเป็นเสียงพร้อมกัน หาดกับปลาดาวมองหน้ากันด้วยความเขินอาย ก่อนที่ปลาดาวจะส่ายหน้าเพื่อบอกไม่ให้หาดทำตามที่ชาวบ้านขอ

          ทันใดนั้น หาดก็ดึงร่างของปลาดาวเข้ามา แล้วบรรจงจูบลงที่ปากของเธอ แววตาของปลาดาวเบิกพองโตด้วยความตกใจ ก่อนที่ช่อดอกไม้ในมือของเธอจะหลุด

“ฮิ้ววววว…”

          ชาวบ้านทุกคนต่างโห่ฮิ้วออกมาพร้อมกับปรบมือแสดงความยินดี

          ใบหน้าของหาดค่อยๆผละออกจากใบหน้าของปลาดาว ก่อนที่เขาจะมองปลาดาว ซึ่งมีใบหน้าที่แดงก่ำ

          แต่ทันใดนั้น.. สายตาของเขา ก็มองไปเห็นสร้อยเพชรรูปปลาดาว ที่ห้อยอยู่บนคอของเธอ..

          ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนจากสีหน้าที่อ่อนไหว กลายเป็นสีหน้าที่เย็นชาขึ้นมาทันที..

          ปลาดาวที่กำลังยิ้มแบบเขินอายให้กับชาวบ้าน หันมามองเขา ก่อนที่รอยยิ้มนั้นของเธอ จะค่อยๆเลือนหายไป…

          สีหน้าที่อ่อนโยนของหาด ได้ลบเลือนและหายไป..

          กลายมาเป็นใบหน้าที่เข้ม และเย็นชา เหมือนเดิม..

          ปลาดาวมองหาดด้วยความรู้สึกครุ่นคิด..        

…

          ที่บ้านของกฤษฏ์

          กฤษฏ์กำลังนั่งครุ่นคิดอย่างหนักอยู่คนเดียว ถึงเสียงพูดสายในโทรศัพท์ จากปกรณ์

          “แกไม่ต้องตามหาปลาดาว”

          “ทำไมวะ.. แฟนแกกำลังหายตัวไปน่ะเว่ย! ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไง? แล้วนี่..แกรู้ได้ยังไงว่าคุณปลาหายตัวไป”

          “ปลาดาว… อยู่กับฉัน”

          “ว่าไงน่ะ!!”

          จู่ๆโทรศัพท์ ก็ถูกตัดสายไป.. กฤษฏ์วางโทรศัพท์มือถือลง ก่อนจะมีสีหน้าที่เป็นห่วงปลาดาว..

          เขาย้อนกลับไปคิดถึงวันที่ได้รับสายโทรศัพท์จากเพื่อนรัก..

        “แกคิดจะทำอะไร? ปกรณ์..”

          เขาพูดออกมาเบาๆ ด้วยสีหน้าที่ครุ่นคิดและสับสน..