ปฏิญาณปาฏิหาริย์

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 อ้อนวอน

หาดลากปลาดาวมาที่ท่าเรือด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม..

          ปลาดาวพยายามที่จะเอามือของหาด ออกจากข้อมือของเธอ และพยายามขัดขืนหาดมาตลอดทาง

“ปล่อยฉันไปเถอะน่ะ.. ฉันสัญญา ฉันจะไปให้พ้นๆจากชีวิตของคุณ จะไม่กลับมาหาคุณอีก”

          ปลาดาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน หาดได้ยินดังนั้นก่อนที่เขาจะหยุดชะงักนิ่ง ปลาดาวมองหาดด้วยแววตาที่อ้อนวอนเขา

“ได้โปรด…”

          ปลาดาวพูดขึ้นน้ำเสียงสั่นคลอ แววตาของหาดที่ดูเย็นชา ใบหน้าของเขาที่ดูเยือกเย็น นิ่ง และไร้ความรู้สึก

“ฟังน่ะ..”

          หาดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา ดวงตาที่แข็งกร้าวของเขาไม่แม้แต่จะหันมามองใบหน้าของหญิงสาวที่ยืนมองเขาด้วยแววตาที่อ้อนวอน

“ถ้าฉันไม่บอกให้เธอไป… เธอก็ไม่ต้องไป…”

          เขาพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา โดยไม่ใส่ใจความรู้สึกของปลาดาวแม้แต่นิด

          ดวงตาของเขาที่ดูนิ่งและแข็งกร้าว แต่เหมือนกับข่มเอาความเจ็บปวด ซ่อนไว้อยู่ลึกๆภายในดวงตานั้น

          ปลาดาวได้ฟังสิ่งที่เขาพูด ก่อนที่แววตาของเธอจะมีน้ำใสๆไหลซึมออกมา

          เธอมองชายหนุ่มทางด้านหลังด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวภายในใจ…

…     

          หญิงสาวเดินลงเรือด้วยแววตาและสีหน้าที่เศร้า ก่อนที่หาดจะสตาร์ทเครื่องเรือ แล้วมุ่งหน้ากลับไปยังเกาะอีกครั้ง..

          ปลาดาวนั่งหันหลังให้กับหาด สายตาของเธอมองไปรอบๆด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดรวดร้าว ราวกับมองเห็นน้ำทะเลและท้องฟ้าเป็นภาพสีดำไปหมด

          เธอได้ผิดสัญญากับเขาอีกครั้ง…

          ต่อจากนี้.. เธอจะมองหน้าเขาได้อย่างไรกัน..

          ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไป..

          หรือว่าเขากำลังคิดที่จะแก้แค้นเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจ อย่างเช่นที่เขา เคยเจ็บปวดมา..

          ปลาดาวตัดสินใจ ถอดสร้อยที่คอออกมา ก่อนที่เธอจะมองมันด้วยแววตาที่ขืนข่ม แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกงอีกครั้ง

          เธอจะซ่อนสิ่งนี้ เพื่อไม่ให้เขาได้เห็น แม้ว่าเขาจะใช่หรือไม่ใช่ปกรณ์ก็ตาม..

          แต่สร้อยเส้นนี้คือ อดีต… เธอไม่อยากให้อดีต มาทำร้ายชีวิตใหม่ของปกรณ์อีกครั้ง..

          หาดที่ยืนอยู่หางเสือ เขากำลังควบคุมเรือให้เดินหน้าไปที่เกาะ แววตาของเขาจ้องมองไปที่ปลาดาวด้วยท่าทีที่เยือกเย็นและเฉยชา

          เขากำลังรู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่..

          แล้วเหตุใด? เขาจึงไม่ยอมปล่อยให้เธอจากไป..

          ทั้งๆที่เขา ก็มีท่าทีที่ไม่ได้แสดงให้เห็นว่า เขาสนใจในตัวเธอเลย..

          หรือว่า… เขากำลังมีแผนบางอย่าง ซ่อนเอาไว้ในหัวใจ

          เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เปลี่ยนจากความเย็นชา เป็นแววตาที่ครุ่นคิด

          ใกล้จะถึงชายฝั่งของเกาะ แต่แล้วจู่ๆเรือก็ได้หยุดวิ่งบนผืนน้ำ เขาหันมามองที่เครื่องยนต์ ก่อนจะตวาดเสียงขึ้นมาด้วยอารมณ์ไม่พอใจ

        “โธ่เว่ย!!!”

          หาดอุทานขึ้นมา เมื่อพบว่าน้ำมันที่ใส่ในเครื่องยนต์ของเรือ ได้หมดลง เรือได้ลอยตามคลื่นทะเลอยู่กลางน้ำ

          ปลาดาวค่อยๆลุกขึ้นด้วยแววตาที่ไร้ชีวิต หาดมองไปที่ปลาดาวด้วยความสงสัย

        “จะทำอะไร..?”

          เขาเอ่ยถามปลาดาวด้วยสีหน้าที่สงสัย ปลาดาวหันใบหน้ามาหาเขานิดๆ ด้วยแววตาที่เศร้า

          “ฉันบอกคุณแล้ว.. ว่าฉันจะไม่กลับมาหาคุณอีก..”

          สิ้นเสียงของหญิงสาว จู่ๆปลาดาวก็กระโดดลงน้ำทะเลไป

        “ปลาดาว!!”

          หาดมองปลาดาวที่จมลงไปในน้ำทะเลด้วยแววตาที่เบิกโต ไม่คิดว่าหญิงสาวจะทำแบบนั้น ก่อนที่เขาจะรีบกระโดดลง ตามเธอไป

          ร่างของปลาดาวที่หลับตา ค่อยๆจมลงไปในห้วงทะเลลึก ก่อนที่หาดจะรีบว่ายน้ำพุ่งมาที่ตัวเธอ เขาใช้แขนของเขา ค่อยๆโอบกอดเอาร่างของเธอที่ไร้สติ แล้วนำเธอขึ้นมาจากผิวน้ำ

          หาดพาร่างของปลาดาวขึ้นมาจากผิวน้ำได้สำเร็จ เขาหอบหายใจเหนื่อย ก่อนจะรีบพาร่างของปลาดาวว่ายน้ำเข้าฝั่ง

          หาดอุ้มร่างของปลาดาว มาวางไว้ที่ชายหาด ก่อนที่เขาจะมองปลาดาวด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าปลาดาวจะเป็นอะไรไป หาดใช้มือตีไปที่แก้มของปลาดาว เพื่อปลุกหญิงสาว

        “ปลาดาว!! ปลาดาว!!”

          เขาเห็นท่าจะไม่ดี ก่อนจะรีบเอามือมาปั๊มหัวใจปลาดาว เขามองไปที่ปลาดาวที่ยังไม่ฟื้น ก่อนจะไม่ละความพยายาม รีบปั๊มหัวใจ พร้อมกับผายปอดให้กับปลาดาวทันที

        “อึ๊กก!! อึ๊ก!!”

          ปลาดาวสำลักน้ำออกมา พร้อมกับไอ หาดมองปลาดาวที่ฟื้นแล้วก่อนจะยิ้มออกมา

        “ปลาดาว!! เธอฟื้นแล้วใช่ไหม? ปลาดาว!!”

          หาดมองปลาดาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะรีบหอบร่างของเธอที่อยู่ในอาการมึนงง ขึ้นมากอดด้วยความห่วงใย

        “ปลาดาว!! เธออย่าเป็นอะไรไปน่ะ ปลาดาว!!”

          เขาโอบกอดแน่น พร้อมกับลูบผมของเธอเพื่อปลอบขวัญเบา และมองเธอด้วยแววตาแห่งความห่วงใย

…

          ปลาดาวที่นอนสลบอยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตา ฟื้นขึ้นมา ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นนั่ง แล้วกวาดสายตาไปโดยรอบ พบว่าเธออยู่ภายในบ้านริมทะเลอีกครั้ง

          เธอก้มมองดูตัวเอง ก่อนจะพบว่า เสื้อผ้าชุดเดิม ได้ถูกเปลี่ยนไปแล้ว..

          ปลาดาวเดินลงมาจากบ้าน ก่อนจะได้ยินเสียงอยู่ที่ข้างบ้าน เธอค่อยๆก้าวขาเดินไปดูด้วยความสงสัย

          หาด.. ชายหนุ่มผู้เย็นชาและก้าวร้าว ชอบใช้กำลัง เขากำลังซักเสื้อผ้าชุดที่เปียกของปลาดาวอยู่อย่างขะมักเขม้น

          ปลาดาวแอบมองดูหาดอยู่อีกมุมหนึ่ง ด้วยแววตาที่เศร้าลง..

          เขาช่วยชีวิตเธอทำไมกัน..?

          ทำไม? เขาต้องทำแบบนี้.. ทำให้เธอรู้สึกสับสน

          บางครั้ง.. เขาก็เหมือน ปกรณ์ คนที่แสนดีกับเธอ แต่บางครั้ง.. เขาก็คือ หาด ผู้ชายที่มีนิสัยใจคอโหดร้ายคนนั้น

          ปลาดาวมองดูหาดด้วยความสับสน..

…

          รุ่งเช้า..

          หาดเปิดประตู เดินเข้ามาหาปลาดาวที่อยู่ในบ้าน ก่อนที่เขาจะยื่นชุดสีขาวให้กับเธอ ปลาดาวมองชุดสีขาวนั้นด้วยสีหน้าแปลกใจ

        “อะไร?”

        “ชุดเจ้าสาว.. ใส่ซ่ะ!!”

          หาดพูดขึ้นห้วนๆ เขาวางชุดไว้บนเตียงนอน ก่อนที่เขาจะเดินออกจากประตูบ้านไป ปลาดาวหยิบชุดขึ้นมาดูด้วยแววตาที่เศร้า

        “นี่ฉัน.. จะไปจากคุณไม่ได้เลยใช่ไหม?”

          ปลาดาวพึมพำขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ถึงแม้เธอจะต้องเข้าพิธีวิวาห์กับชายหนุ่มที่เธอรักและเฝ้าตามหา แต่มันก็ไม่สามารถทำให้เธอหยุดครุ่นคิด และสับสนในตัวเขาได้เลย

…

          ขณะที่ปลาดาวกำลังกวาดบ้านให้กับหาดอยู่ จู่ๆทิพย์ก็เดินมาที่บ้าน ทิพย์ยืนมองปลาดาวด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ ปลาดาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองทิพย์ด้วยความแปลกใจ

        “พี่หาดละ?”

        “ไม่รู้”

          ปลาดาวตอบไปด้วยความไม่รู้ ก่อนที่ทิพย์จะยืนมองเธอด้วยความโมโห

        “นี่เธอรู้! หรือเธอแกล้งไม่รู้กันแน่”

          ทิพย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ปลาดาวไม่สนใจก่อนที่จะกวาดบ้านต่อ ทิพย์มองปลาดาวด้วยสายตาที่เยาะเย้ย

        “อย่างเธอเนี่ยน่ะ! จะมาเป็นเมียพี่หาด”

          ปลาดาวหยุดชะงักทันทีที่ได้ยิน ทิพย์เดินเข้ามาใกล้ๆ มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา

        “ถ้าจะมาเป็นเมีย.. อีกคน ..ของพี่หาดละก็.. โปรดรู้ไว้ซ่ะด้วย! ว่าพี่หาดเขาเป็นผู้ชายที่แสนดี และหล่อมาก..”

          ปลาดาวได้ยินที่น้ำทิพย์พูด ก่อนที่มือของเธอจะกำไม้กวาดเอาไว้แน่น พร้อมกับแววตาของเธอที่ซ่อนความเจ็บปวดไว้ลึกๆ

        “คงต้องทำใจแล้วละ.. เพราะพี่หาด เขามีผู้หญิงมาติดพันมาก เขาจะเลือก จะทิ้ง.. ใครก็ได้ทั้งนั้น””

          ทิพย์พูดจบ ก่อนจะหัวเราะเยาะให้กับเธอ แล้วเดินออกไปจากบ้านไป ปลาดาวมองตามทิพย์ด้วยแววตาที่เจ็บปวดและขมขื่น

…

          ที่บ้านของกฤษฏ์..

          กฤษฏ์กำลังนั่งพิมพ์งานอย่างขะมักเขม้นบนโต๊ะทำงานของเขา ที่มีหนังสือ และรายงานการวิจัยเกี่ยวกับพันธุ์ไม้วางเต็มโต๊ะ

          เสียงโทรศัพท์ของกฤษฏ์ดังขึ้น ก่อนที่เขาจะถือโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดรับสาย

        “ฮโหล.. สวัสดีครับ กฤษฏ์พูดสายครับ”

        “ไอ้กฤษฏ์..”

          กฤษฏ์ได้ยินเสียงที่อยู่ในสาย ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเบิกโตขึ้นมาทันที

          “ไอ้ปกรณ์…”

          กฤษฏ์พูดขึ้นมาเบาๆด้วยความตกใจ

           เขาไม่คิดว่าจะเป็นเสียงของ ปกรณ์ เพื่อนรักของเขา..

…