LemoneZ_Gang~พวกข้าบ้ายกแก็ง~

ลำดับตอนที่ #1 : ๐๐๐เรื่องบังเกิดเพราะแหวนวงเดี้ย!!??๐๐๐

\"ยู้~ฮู้~~~~~Q (^o ^ \" เสียงแจ้วๆของสาวผมยาวประบ่าสีออกน้ำตาล ที่ไม่ได้รับการบำรุง  สั ดส่วนอันดาษๆที่ถูกปกปิดด้วยชุดโปรเวท สีขาว กางเกงยีนสีฟ้า  ซึ่งดูเชยสะบัด สำหรับแฟชั่นสาวแรกแย้มวัย 16 ซึ่งตอนนี้วิ่งหน้าตั้งมาด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความเริงร่าดั่งคนบ้าในศรีธันยา



\"ยัยบ้า จุน!!! ,,> 0 <,,* \" เสียงที่ว้ากกลับทันใดของ 2 สาวหน้ามล ที่ตะโกนอย่างฉุนเฉียว ทันทีที่ร่างสาวน้อยในชุดโปรเวท หรือ ยัยจุนที่พวกเค้าเรียก เปล่งเสียงแจ้วออกมา  แน่นอนว่าไม่ได้เรียกด้วยความรู้สึกดีเป็นแน่



.......... ซวยละตู - -\"..........



[[ข้อมูลตัวละคร:อัจฉรา ศิริพิมล  ชื่อเล่น จูน แต่เพื่อนเรียก จุน เฉยๆ เปนคนเรียบง่าย ไม่ชอบแต่งตัวเพราะความไม่สนโลกของเจ้าตัว ไม่ค่อยสนจัย พวกสิ่งมีชีวิตอันเจิดจ้าเพราะเห็นว่าโดยรวมแล้วมักหลงตัวเอง น่าเบื่อ น่ารำคาญ ดูถูกคนอื่น ถ้าจะให้สาธยายวันนี้คงไม่หมด  จุนเป็นเป็นคนบ้าดีเดือด  ทำอะไรไม่ยั้งคิด  เลยทำให้ดูเป็นคนไร้มารยาท  พูดจาขวานผ่าซากอยู่เป็นนิจศีล  แต่ก็ทำไปเพราะคิดว่า ยุติธรรม ซึ่งบางครั้งการทำตัวเป็นผู้ผดุงคุณธรรมของพี่แกก็ทำเอาคนข้างๆต้องคอยห้ามปราม จนขยาดไปตามๆกัน ]]



\"นี้หล่อนไมไม่มาพรุ่งนี้เช้าเลยละยะ พวกชั้นจะได้เอาเต็นท์มากางนอนแถวนี้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ห๊า!!!?? >(----)<*\" สาวน้อยใบหน้าอินโนเซ้น ซึ่งตอนนี้ใบหน้าแดงจัดด้วยความโมโหจนทะลุหลอดความอดทนซะขาดสะบั้น  แน่สิ ก็ยัยเพื่อนตัวดีเลทไปตั้ง 2 ชั่วโมง!!





[[ข้อมูลตัวละคร:ธัญทรณ์ พัฒรนากรณ์ ชื่อเล่น เชอรี่ หรือที่เพื่อนเรียก นัง รี่  ผู้มีหน้าเรียวไข่ได้รูป ผมสั้นดัดเล็กๆ ดวงตากลมโต  ปากชมพูเล็ก ผมดำขลับเป็นเงาแกมน้ำตาลติสๆ เหมือนเด็กญี่ปุ่น นั้นจึงเป็นเหตุผลที่ช่วยในการหลอกใช้พวกผู้ชายจิตอ่อน  เทอมักทำตัวน่ารัก หว่านเสน่ห์ไปทั่ว (น่าตบมากคร้า~~) เพื่อการดำรงชีพอย่างสุขสบาย  ถึงแม้จะมีคนท้าตบท้าตี  แต่เจ๊แกไม่ตบคะ  เจ๊แกเล่นทั้งต่อย ทั้งเตะ หรือ แม้แต่มวยปล้ำยังเคย (โหดอะ ขอถอนคำปู้ดด- -\") นั้นเป็นเหตุให้ไม่ค่อยมีคัยข้องแวะกับเทอเท่าไหร่  แต่ในส่วนลึกๆก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ]]





\"นี้เทอดูนาฬิกาเป็นมั้ยบอกให้มาเที่ยงนะยะ ไม่ใช่ บ่าย 2!!!!! >(-*-*-)<*\" สาวน้อยเหล็กดัดฟันอีกคน โวยเสียงเขียว  ด้วยอารมโกรธไม่แพ้กัน



[[ข้อมูลตัวละคร:ปวริศา รัตนา ชื่อเล่น นุ่น พี่แกเป็นนักวิชาการ หยักในสมองเจ้าหล่อนแย่งที่กันอุตลุด  ไอคิวนั้นสูงปี้ด แต่กลับสอบได้ที่ดาษๆ เพราะนิสัยขี้รำคาญ ไม่ชอบความยุ่งยาก  จึงทำตัวเป็นแค่เด็กดัดฟันที่ชอบนั่งฟังMP3หรือไม่ก็เอาหนังสือการ์ตูนมาอ่านไปวันๆ ถึงปกปิดยังไงก็ปิดสายตาก้วนเพื่อนนักลอกตัวยงไม่พ้น  ปัจจุบันนุ่นจึงไม่ต่างจากสารานุกรมเคลื่อนที่เท่าไหร่นัก  เทอเป็นคนที่ไม่ชอบติดหนี้คัย  แต่บัญชีลูกหนี้เทอนั้นยาวเป็นหางว่าวจุฬาเชียว  เทอเป็นคนดีในจิตจัย แต่ไม่ชอบแสดงออกให้คัยๆประจักแก่สายตา  เป็นประเภทปิดทองหลังพระอย่างยิ่งยวดก็ว่าได้ ]]



\"เออ...อ คือ แบ้บบบ แบบว่า.......อ่านะ คือพอเดินออกจากบ้านก็ไปเจอคุณยายคนหนึ่งอะ เข้าตามหาลูกชายผู้น่าสงสารที่ต้องละเห็ดละเหินแยกทางจากกันมาตั้งนมนานกลาเล (ปูลาข้าเกตัวใหญ่ซะนี้)เราเลยอาสาไปช่วยเค้าอะตะเอง เรยมาสาย ปะหน่อยน้า~~ 6 w 6\" \" ยัยจุนของพวกเค้าพยายามกระแดะทั้งหน้าและเสียงให้ดูน่ารักทำเนียน ถึงแม้จะรู้ว่าระดับหยักในสมองของ 2 คนนี้คงหลอกยาก แต่ก็ยังดันทุรังโกหกสิ่งที่ได้กลับมาไม่ใช่รอยยิ้มแสดงความปลื้มปิติอันน่ายินดี  มีเพียงออร่าทมึงถึงที่พอจะจับใจความได้ว่า



ยัยตอแหล โกหก เดี้ยตบฟร้ำ d|- \" -|b d|- \" -|b



เทอจึงถอนหายจัยเฮือกใหญ่ \"เฮ้ออออ ก็แบบ ตื่นสายอ่านะ เมื่อวานมัวเล่นRag กะ ปังย่า กะ seal แล้วก็ Msn นานไปติสอะ เหอๆ โทดทีนะ เพื่อน >__/|\\__<\" คำตอบที่รู้ว่ายังงัยๆก็คงเปนงี้  ทำให้ทั้งสองสาวถอนหายจัยพร้อมกันประมาณว่า



เฮ้อ ยังบ้าเกมปังยาอ่อนนิ ชั้นละเซงจิต T__T T__T



\"ช่างเหอะ ๆ พวกชั้นชักกลัวตัวเองซะละที่รู้สึกชินกับเรื่องอย่างนี้ เฮ้อ~~ ป่ะ ปะ ไปเดินห้างเล่นกันเหอะ\" ยัยรี่สาวน้อยหน้าคิขุในหมู่นั้นพูดทำลายความเงียบ



แล้วสาวน้อยเหล็กดัดก็พูดสมทบ\"เดี๋ยวมัวทะเลาะกันไม่ได้ซื้ออารายชั้นละเสียดายน้ำมันรถ ที่อุตส่าใช้เงินที่พ่อแม่ หามาด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย รู้มั้ยว่าตอนนี้น้ำมันมันขึ้นเอ้า ขึ้นเอา แล้วก็ไหนจะเรื่องเศรษฐกิจ............T(-*-)T\"สาวน้อยเหล็กดัดพล่ามต่อไปโดยที่ผู้ฟังของเทอแค่ทำหน้าเซงๆ ง่วง ง๋าวหาวนอนเหมือนให้เด็กม.ปลาย ฟังนิทาน นู๋น้อยหมวกแดงยังไงหยั่งงั้น ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องรายวันของทั้ง 3 ไปซะแล้ว



...........เฮ้อออ ชั้นชักกลัวตะหงิดๆแล้วแหะที่เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา.....



ทั้งสองคิดตามๆกัน จนทั้ง 3 สาวเดินดูของตามร้านค้าที่ตั้งกันตลอดทาง และของที่มีตั้งโชว์ และวางขายกันอย่างเกลื่อนกลาดภายในห้าง  เมื่อผ่านมาแถวร้านขายเครื่องประดับร้านหนึ่ง จุนสนจัยมันเป็นพิเศษ เลยเดินไปแกะกระจกดูของในร้านอย่างถือวิสาสะ



\" ร้านนี้น่าสนดีเนอะเข้าลองเข้า....6 o 6 อ้าวไปไหนกันแล้วนะ เร็วจัง (T b d T) \" จุนมองหาเพื่อนทั้งสอง ช่างเหอะ



เดี๋ยวเข้าไปดูก่อนแล้วค่อยกลับไปตามหายัยพวกเพื่อนแรงม้าดีกว่า (ดู้ ดูคิดกับเพื่อนเข้า ถ้าเพื่อนมาอ่านจาทำไงละนั้น)



หลังจากที่ไตร่ตรองแล้ว(นี้ไตร่ตรองละเหรอ??) จุนก็ได้เข้าไปในร้านนั้น



*กริ้ง**แอ้ด* *กริ้ง* *กริ้ง*



เสียงกระดิ้งสีทองดูเก่าๆอันนึงที่แขวนอยู่เหนือประตูร้านดังขึ้น ภายในร้านประดับตกแต่งด้วย เครื่องเงิน และของที่ดูสวยงาม แวววาว มีของจำพวก แหวน สร้อย จี้ ต่างหู มากมาย



โห~~ ถ้ายัยพวกนั้นคงมาเห็นวีนแตก  พวกมันคลั่งของแวววาวน้อยซะที่ไหน



\"หาอะไรอยู่เหรอจ๊ะ สาวน้อย\" จุนหันควับไป ก็พบต้นเสียงนั้นคือพนักงานสาวสวยที่ส่งยิ้มหวานมาให้^ -- ^วัยคงซักราวๆ 20 ขึ้นละมั้ง



\"เอออออ\"



กำละ ไม่ได้คิดจาซื้อเลยอะ อยากดูเฉยๆ แต่เอาวะ ซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปสักหน่อยก็น่าจะดี



\"เออออ นู๋มาดูแหวนอะคะ มันอยู่มุมไหนเหรอคะ\" \"อ้อ ตรงนั้นอะจ๊ะ 6 U 6 \" พนักงานชี้นิ้วไปตรงมุมๆหนึ่งของร้าน



จุนเดินไปทันที อือฮื้อออ~~~ตรงนี้แหวนเยอะเลยเหอะ วิริสมาหราทั้งนั้นเลยอะหุหุหุ ^ . ^



*กริ้ง**แอ้ด* *กริ้ง* *กริ้ง* มีคนมาเหรอ?? ..... ช่างเหอะ รีบเลือกแหวนเร็วๆ จาได้กลับ



สาวน้อยเบนความสนจัยจากเสียงคนเข้าร้าน มาที่แหวนต่อ และนั้น ว้าวว! เทอคิดขณะที่เจอแหวนวงหนึ่งที่ต้องตาต้องจัยมาก



แขวนอยู่บนชั้นซึ่งสูงมาก แต่ยังหลบไม่พ้นสายตาของสาววัย 16 ที่แสนจะสอดรู้สอดเห็นอย่างจุน ตัวแหวนเรียบๆสีดำนวลๆ วงพอดีๆ ไม่ใหญ่มาก ที่มีคำสลักเล็กๆ เขียนว่า\"Cool\" ที่มองปราดเดียวก็ขึ้นเพลง”ใช่เลยยย”ในจัย  จุนเลยตัดสินจัยที่จะซื้อแต่ งะ!! หยิบไม่ถึง เทอพยายามเขยงตัวให้สูงที่สุดเพื่อหยิบมัน  พรางคิดน้อยเนื้อต่ำจัย



โอ้วววว สวรรณศ์ทรงโปรด  นรกทรงทราบ ไฉนจึงส่งเราให้ตัวเตี้ยเยี้ยงนี้นะT-T



แต่  เอ้ะ!! มีมือใหญ่ๆ เอื้อมมาจากข้างหลังแล้วหยิบมัน เย้!!เค้านี้จัยดีจัง เทอหันหน้าไปยิ้มกริ่ม^ - - ^ ก่อนจะแบมือแล้วพูด \"ขอบคุ....\" เทอหยุดพูดทันที่เมื่อรู้ว่าเจ้าของของมืออันใหญ่นั้นเดินดุ่มๆๆ ไปที่เคาเตอร์แล้ว ก็ควักเงินซื้อแหวนวงนั้นไป!!!!



จุนเดินไปที่เคาเตอร์แล้วถามพนักงานทันทีด้วยน้ำเสียงที่รีบร้อนและตื่นตนก  \"พี่คะๆ แหวนแบบวงเมื่อกี้มีอีกไหมคะ\"



\" อ้อ ไม่มีหรอกคะ ร้านนี้ของทุกอย่างมีแค่ชิ้นเดียวเท่านั้นคะ เพราะเปนของแฮนเมด ไม่ใช่ของโรงงานอะคะ \"พนักงานตอบเสียงใส จุนเดินไปที่ประตูทันที



พนักงานรีบพูดออกมาก่อนที่จุนจะออกไป \"เออ ลองเลือกดูอาจมีที่อยากได้ก็ได้นะคะ!!\"



จุนหันมาแล้วตอบด้วยด้วยน้ำเสียงเคืองสุดๆ \"ชั้นเห็นวงนั้น  อยากได้วงนั้นก่อน  ทำไมนายนั้นถึงได้  เพราะสูงเหรอ?? ไม่ยุติธรรม!! \" คำพูดที่หลุดจากปากจุน ทำเอาพนักงานงงเป็นไก่ตาแตก พลางคิด อารายจาอยากได้ป่านนั้นอีนู๋ -  - \"a



จุนเลือดขึ้นหน้าทันที เทอเดินย่างสามขุมไปจนถึงเป้าหมายแล้วจับแขนเสื้อ(เฉยเลย) \" นาย!! \" ผู้ต้องหา เอ้ย!! ชายคนนั้นหันมา\" หือ?? \"



\" นายแหวนวงนั้นอะ ชั้นขอซื้อต่อ \"จุนพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังที่สุดในตอนนี้ถึงแม้มันฟังยังฟังดูไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่เลยก็ตาม



\" ทำไมชั้นต้องขายให้เทอ? \" ไองั่ง หรือ คนที่ซื้อของตัดหน้า อัจฉรา ศิริพิมล ตอบด้วยน้ำเสียงยียวนกวนบาทา ด้วยใบหน้าเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงที่กวนยิ่งกว่า



\" ก็เพราะ......\" จุนทำหน้าครุ่นคิดถึงเหตุผล แต่ยังไม่ทันไรนายนั้นก็สวนก่อนฟังคำตอบ



\" เห้อะ!! ไร้สาระจิง เห็นชั้นซื้อเลยอยากซื้อตามละสิ ยัยงี่เง่า ก็ชั้นเห็นเทอเอาแต่ยืดตัว เขยงไปมา ทำบ้าไรไม่รู้ ฉันก็จะซื้อของนะแม่คุณ ไม่ได้มีเทอเปนลูกค้าคนเดียวซะที่ไหน หรือเรียกร้องความสนจัยกันฮึ??\"



ปึ้ด!!!ปึ้ด!!!!(เสียงเส้นเลือดขยายตัวด้วยความโกรธที่พุ่งทะลุดีกรีเดือด)



\" อะไรกันนักกันหนา!!!! ที่ชั้นเขยงเพราะชั้นจะหยิบมัน แต่นายน่ะมัน โง่ หัดนับยักในสมองอันหมดจดของนายซะบ้างนะยะ ไม่รู้รึไงว่าชั้นน่ะอยากได้ แถมยังหยิบแย่งมันไปต่อหน้าต่อตาอีก!!! แล้วหาว่าชั้นเรียกร้องความสนจัยอีก แหยะ!!! ผู้ชายอย่านายชั้นไม่เอาด้วยหรอก!!!\" จุนประทุความโกรธ ด่าไองั่งที่อยู่ตรงหน้าเทอซะเต็มเหนี่ยว ทำเอานายนั้นงงเปนไก่ตาแตก Jr. เลย



เอ้ะ!! แต่ดูๆไปไองั่งนี้ก็หน้าตาดีใช่เล่นนะ  เชอะ แต่คนอย่างจุน ไม่เคย สนจัยผุ้ชายที่ดีแต่หน้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว



\" ก็ไม่รู้น่ะเซ่!!!!เทอด่าชั้นอย่างเดียวเดี๋ยวปั๊ด..!!\" \"นายจาปั๊ดอาไร ปั๊ดหัวสมองอันโล้นเตี่ยนของนายไปไกลๆ ตี_ ชั้นหรือไง หา??\"



ทั้งสองเถียงกันอย่างไม่ลดละ \"เฮ้!!เทอมันชักจะมากไปแล้วนะ\" \" แล้วนายละย่ะ \"



*โป้กกก*รี่ประทานมะเหงกลูกกลมๆลงบนหัวของจุนให้หยุดกัดกันแล้วนุ่นก็ช่วยกันลากจุนออกจากสังเวียนก่อนที่จะเกิดการนองเลือด



*ผั้วววววว*เพื่อนอีก 2 คนของไองั่งหน้าแมนก็ทำเหมือนกับรี่และนุ่นทำ



ทั้ง2ฝ่ายถูกกรรมการแยกจากกันแล้ว  แต่ยังไม่วายแว้งหอนใส่กันตามประสาหมาบ้า



\"ฝ า ก ไ ว้ ก่ อ น เ ถ อ ะ แ ก้ ~ ~ ~ ~ !!! **>(*******************)<**\"







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จาเปนยังไงต่อไปอันนี้ก็ขอให้ติดตามกันต่อไปเด้อคะ(-  -) (_ _) (-  -)

นี้เพิ่งหัดเขียนเรื่องแรกอะคะ รุ่นพี่ทั้งหลาย ก็ช่วยติ ชม มา ณ ที่นี้ด้วย นะคร้า~~~>(- - - - - - -)<

ออกแนวบ้าๆบอๆติ้งต้องๆ ไปหน่อยแต่ก็สุดฝีมือ สู้ต้ายย คร้า~~~~~!!! > 3 6



โอ้ รีไรจบไป 1 ตอนเอ้าอีก 13 ตอนสู้ๆ>[]< มาโหวดมาโพสกัหน่อยนะคะพี่น้อง ยะโฮ้~~~ Q(>()<,,



วันลงวันแรก  15/7/48