มองไปที่ใจคนรอบข้าง

ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่เรียกว่าความอิจฉา

หลายคนอาจเคยสัมผัสกันมาบ้าง กับเพื่อนขี้อิจฉา

ชอบแซะให้เราหมดกำลังใจ

ชอบพูดให้เราด้อยค่าไป

บางครั้งก็เอาเราไปนินทา

แต่ถามว่า

จริงๆแล้วชีวิตนี้ เราเองก็เคยสวมบทนางอิจฉานั้นหรือเปล่า?

เคยรู้สึกหงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุไหม

ไม่ใช่ว่าเพื่อนทำไม่ดี แต่กลับกันเลยหละ

เพื่อนทำดี มากๆด้วย

เราเองก็ชื่นชม คนรอบข้างก็ชื่นชม

แต่พอคนรอบข้างชื่นชมมากขึ้นๆ

มันก็ก่อความรู้สึกทวีขึ้น

ว่าอยากเป็นเหมือนเขา อยากได้เหมือนเขา

แต่ทำไมทำไม่ได้

อิจฉา...

ครั้งแรกที่เรากลับมามองตัวเราแล้วค้นพบความจริงข้อนี้

มันตกใจมากเลยนะ

เราได้เพื่อนที่ดี

เรียกได้ว่าดีมาก...เลยหละ

แล้วเราก็รู้ ว่าความรู้สึกแบบนี้ ไม่ควรเกิดขึ้นจริงๆ

เพราะมันอาจทำให้เราเสียเพื่อนดีๆคนนี้ไป

เรารู้ทั้งรู้ แต่เราก็ระงับความอิจฉานั้นลงไม่ได้

มันรู้สึกแย่มากๆเลยหละ

พอยิ่งรู้สึกอย่างนั้นก็ยิ่งหมดความนับถือในตัวเอง

ยิ่งทำลายคนอื่นด้วยคำพูด

ยิ่งทำตัวด้อยค่าลง

จนรู้ซึ้ง ว่าเพื่อนขี้อิจฉาพวกนั้น รู้สึกยังไง...

บางทีการจะเข้าใจคนอื่นได้อย่างลึกซึ้ง

ก็คงต้องอยู่ในสถานะเดียวกันด้วหละมั้ง ?

สารภาพเลยว่าเพิ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตที่อยู่ในสถานะที่ต่ำกว่าเพื่อนสนิท

มันอาจจะดูทระนงตัวนะ ที่จะพูดว่าเราเองก็นับว่าโดดเด่นในเรื่องการเรียน

โดดเด่นด้านงานศิลปะ ทักษะการเข้ากับเพื่อนก็มีไม่น้อยนัก

ที่ผ่านมาก็เลยเป็นฝ่ายที่อยู่สูงกว่า ไม่ค่อยเข้าใจคนที่ถูกเปรียบเทียบสักเท่าไร..

พออยู่กับเพื่อนที่แสนดี ใจดี หน้าตาดีก็ใช้ได้ ชาญฉลาด แถมยังเป็นผู้นำที่ดีอีก

ทำอะไรก็ดีทุกอย่าง

แล้วมันก็เกิดความรู้สึกพวกนี้ขึ้นมาจนได้...

บทความตอนนี้อาจจะต่างกับตอนก่อนๆ เพราะบอกเลยว่าผู้เขียนเองก็อยู่ในสภาพที่ไม่มั่นคงเหมือนๆกัน

ตอนนี้สับสน มึนงง และไม่เข้าใจหลายๆอย่าง

J