คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 แรกพบสบตา
ถ้าจะถามว่าพี่เจย์ได้เข้ามาในความสนใจของผมมันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่มันต้องย้อนไปเมื่อหลายปีก่อนตั้งแต่เขายังอยู่วงไอดอล2PM
ย้อนไปในปี 2008 ผมยังจำได้ดีตอนนั้นวันน่าเบื่อวันหนึ่งที่ผมกำลังเลื่อนช่องทีวีไปเรื่อยเปื่อย
จนผมเจอช่องรายการเพลงตอนนั้นเป็นMVเพลงอะไรสักอย่างน่าจะชื่อ10เต็มสิบ ตอนนั้นมันอยู่ราวๆเกินครึ่งเพลงแล้ว
'ไอดอลหน้าใหม่ๆผุดขึ้นมาอีกแล้ว' ผมมองหน้าหล่อๆนั้นแว๊บนึงก่อนจะมองหารีโมตเพื่อกดเปลี่ยนช่อง แต่ทันใดนั้นเอง
~ lallallallalalla nan ppajyeotjanha geunyeo eobsi saneun geon haebona mana geunyeoga juneun ge neomuna manha
nae ibeseon misoga kkeunhijil anha geunyeo eobsin sana mana geureom ije naneun eotteoke hallae
era moreugetda idaeroga jota geunyeoga surimyeon chwihaebeoriryeonda ~
สุดท้ายผมก็ดูมันจนจบ แรปท่อนนั้นจริงๆเนื้อหามันไม่ได้มีความพิเศษอะไรเลยแต่ที่ดึงดูดผมได้คือ
เสียงแรปที่มีพลังและคล่องแคล่วราวกับแรปเปอร์มืออาชีพ ผมเข้าวงการตั้งแต่อายุ13ทำไมผมจะฟังไม่ออก
จริงๆตั้งแต่เขาแรปท่อนนั้นจบผมไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการเก็บรายละเอียด ผมว่าหน้าเขาหวานไปนิดหน่อยนะ55
มันก็จบไปแค่นั้นจนผ่านไปเป็นอาทิตย์ ผมก็ลืมเรื่องนี้ไปจนผมอ่านข่าวในอินเตอร์เนต มันเป็บทสัมภาษณ์สั้นๆผมคุ้นๆว่าเคยเห็นหน้าคนพวกนี้นะ
'พัคแจบอม ลีดเดอร์วงไอดอลน้องใหม่ 2PM .......
ภาษาเกาหลีเป็นอุปสรรค์สำหรับคุณหรือเปล่า?
ครับ เพราะผมมาจากอเมริกาตอนแรกผมจึงพูดเกาหลีไม่ได้เลย
ก่อนหน้าที่คุณจะมาเกาหลีคุณทำอะไรอยู่ที่อเมริกา?
ผมเต้นบีบอยแล้วก็แรปครับและผมก็มีกลุ่มบีบอยเป็นของตัวเองด้วยชื่อว่าAOM'
ให้ตายเหอะเขาเป็นคนเดียวกับที่ผมเห็นในรายการเพลงวันนั้น ณ ตอนนั้นชื่อพัคแจบอมเมมอยู่ในหน่วยความจำของผมไปเรียบร้อยแล้ว
ผมใช้เวลาหลายช.มในการตามอ่านเรื่องของเขา ผมรู้ว่าเขาเป็นเกาหลี-อเมริกันผมก็เริ่มสนใจในตัวเขาหมายถึงผมสนใจในกลุ่มคนเกาหลี-อเมริกาอยู่แล้ว เพราะว่าผมเองก็ไม่ได้เติบโตมาแบบคนเกาหลีทั่วๆ ไป
ผมเกิดและโตที่ฟิลิปปินส์จนอายุ13ถึงเริ่มมาทำเพลงที่เกาหลี
สื่อต่างๆ บอกว่าเขาเต้นบีบอย ออกแบบท่าเต้น แต่งเนื้อเพลงแรปเอง ให้ตายเหอะผมยิ่งสนใจเขามากขึ้น ผมเริ่มเข้ายูทูปตามรายการวาไรตี้เก่าๆทีเขาเคยไปออกยิ่งที่ผมเห็นเขาตอนออกรายการต่างๆ เขาดูไม่เหมือนไอดอลคนอื่นๆ เลย ยิ่งตอนที่เขาโชว์ความสามารถด้านต่างๆ เขาร้องแรปที่เขาแต่งขึ้นมาเอง ในขณะที่นักร้องคนอื่นๆ ก็แค่ร้องเพลงเลียนแบบเพลงเดิมๆ ในเนื้อแรปของเขานะ เขามักจะบอกว่าเขามาจากซีแอตเทิล และมักจะกล่าวถึง AOM บ่อยๆ เหมือนคนบ้า ผมแปลกใจมากเลย ผมสงสัยจริงๆทำไมบริษัทของเขาถึงไม่ให้เขาทำหน้าที่เป็นหลักในการแรปของวงนะ -___- มีคนเจ๋งๆอยู่กับตัวแต่เอาไปใช้ผิดประเภท
ผมไม่ได้บอกว่าพี่เจย์ร้องไม่ดี แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผมมากกว่าการร้องคือการแรปแม้จะได้ฟังมาไม่มากแต่ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเขานะเจ๋งสุดๆเสียงเขานะเป็นเอกลักษณ์การแรปก็มีสไตล์เป็นของตัวเอง
จริงๆคือผมๆไม่ใช่พวกที่จะมาบ้าไอดอลอะไรกับเขาหรอกออกจะไม่ชอบด้วยซ้ำแต่เพราะผู้ชายที่ชื่อพัคแจบอมมันทำให้ผมเปลี่ยนไป ผมอยากรู้จักพี่เขาให้มากขึ้นบางทีอาจจะเพราะเรามีบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายคลึงกันก็ได้
มีอีกเรื่องที่ทำให้ผมประหลาดใจสุดๆ ตอนนั้นผมจำได้ผมกำลังดูรายการเพลงนึงทางช่องMBC เขาไปร้องเพลงฟีทให้กับ Nabi ในเพลงที่มี Crown J มาฟีท แล้วดูเหมือนว่าวันนั้น Crown J มาไม่ได้ พี่เจย์เลยได้ร้องแรปให้กับ Nabi โดยใช้แรปที่พี่เขาแต่งขึ้นมาเอง และมันก็เป็นแรปที่มีความหมายดีมากๆ
“ถ้าแม้ว่าเราอยู่ในเรือนจำเดียวกัน แต่เราคงจะแยกกันอยู่คนละห้องขัง” ซึ่งนั่นหมายความว่า แม้นักโทษทั้งสองจะอยู่เรือนจำเดียวกัน แต่ทั้งสองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเจอกันเพราะอยู่กันคนละห้องขัง ผมประหลาดใจมากๆ เลยเพราะเรื่องแบบนี้ พวกไอดอลไม่มีทางทำแน่ๆเพราะมันเป็นเรื่องของภาพพจน์
ผมยังจำได้เลยว่าผมวิ่งไปหาDoubleK ดูเหมือนตอนนั้นผมจะนั่งดูอยู่ที่บริษัทและพี่เขากำลังตัดต่อเพลงอยู่ห้องข้างๆ
'ฮยองงงงงงงง' ผมตะโกนเรียกเขา
'ว่าไงกอนโซ มีอะไรวิ่งหน้าตื่นมาซะขนาดนี้-____- '
' มีนักร้องที่ยอดเยี่ยมอยู่คนหนึ่งครับร้องเพลงฮิปฮอปได้สุโค่ยมากกกกกกกก'
'หรอ ใครอะ'
'เขาชื่อพัคแจบอมครับพี่ ผมอยากร่วมงานกับเขาอะ'
พี่เค้าทำหน้าตกใจนิดหน่อยเพราะว่าทุกคนรู้ดีว่าผมนะยากมากที่จะชมใครสักคนนึง หมายถึงคุณก็รู้นิผมเป็นพวกฮิปฮอปundergroundแต่งเพลงตั้งแต่อายุ11เข้าวงการตอนอายุ13ใครก็เรียกผมว่าเจ้าหนูมหัศจรรย์ยิ่งกับพวกไอดอลแล้วไม่มีซะละที่จะถูกใจผม ยิ่งถ้าเรื่องแรปแล้วเนี่ยไม่มีทางบริษัทของผมในตอนนั้นมันเป็นแหล่งรวมตัวพ่อตัวแม่วงการฮิปฮอปเกาหลีเลยก็ว่าได้ผมก็ควรจะชมพวกเขามากกว่าจริงมั้ย
ผมเริ่มเขย่าแขนDoubleKอย่างเอาแต่ใจ ก็นั่นแหละครับนอกจาก DoubleKแล้วทุกคนที่สนิทกับผมรู้เรื่องนี้ดีทุกคน ผมเอาแต่พูดถึงเขาบ่อยๆ
จากนั้นผมก็เริ่มเล่นเปียโนและแต่งเพลงที่จะใช้โปรโมทอัลบั้มเดี่ยวของผม ผมแต่งโดยคิดว่าผมอยากจะให้พี่เจย์มาร่วมฟีสในเพลงนี้ด้วยนั่นคือที่มาของเพลงMy love ผมหมายถึงถ้าได้เขามาแรปมันต้องเจ๋งมากๆ
แต่พอมีข่าวพี่เขาออกจากเกาหลีผมก็อึ้งไปพักนึงเหมือนกัน แต่ก็อย่างที่พูด ณ ตอนนั้นผมก็แค่ชอบเขาเฉยๆ แต่ผมก็ตามข่าวเขาเรื่อยๆนะ ผมออกจากMap The Soul มาตั้งบริษัทของตัวเองกับThe Quiett และBezino
ชื่อว่า 1llionaire หลังจากนั้นหลายเดือนผมได้เห็นเขาคัพเวอร์เพลงnothing on u ลงยูทูปด้วยละมันเจ๋งมากๆ สำหรับการร้องเพลงในห้องน้ำโดยถ่ายจากโฮมวีดีโอนะ และยิ่งเขาร่วมงานกับเฮียDumbfondead มันสุดยอดจริงๆ
เขาแสดงความรู้สึกของเขาผ่านท่อนแรพได้อย่างแนบเนียน ผมอิจฉาผมอยากจะทำงานร่วมกับเขาบ้าง
และโอกาสของผมก็มาถึงเมื่อผมได้ไปทัวว์อเมริกากับเฮียดัมพ์ MYK Kero1 และพี่เจย์และทีมของเขาก็มาร่วมงานนั้นด้วย ผมโคตรตื่นเต้นเลยเหมือนพวกบ้าดารา 555 จริงๆจะเรียกงั้นก็ได้ผมว่าผมกลายเป็นแฟนบอยพี่เขาไปแล้วละ
ตอนที่ผมเห็นพี่เขาผมตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหมดเลยละ ผมเพิ่งเห็นพี่เจย์ตัวจริงเป็นครั้งแรก เขาสูง(?) หน้าของเค้ามันดูเท่ห์และน่ารักในเวลาเดียวกัน ขาวซีด แต่เปร่งประกายเหมือนมีออร่าจับอยู่ที่ตัวเขาผมหมายถึงแค่มองก็รู้ว่าเขาเป็นคนดังแม้จะอยู่ในชุดสบายๆอย่างเสื้อยืดกางเกงยีนต์ โดยมีพวกเพื่อนๆเขาเดินตามหลังมา
มือของผมเย็นเฉียบ ผมจะทำยังไงดี......
ให้ตายสิผมคิดว่าผมกำลังจะเป็นบ้า มือของผมล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายเพื่อควานหาแผ่นซีดีอัลบั้มของผม และกำมันไว้แน่น
ผมเดินดุ่มๆเข้าไปหาเขา ผมจะพูดภาษาอะไรดีนะ ให้ตายสิ เกาหลีหรืออังกฤษ ลิ้นของผมมันแข็งไปหมดแล้ว
"เฮ้ กอนโซ ทำไมนายยืนทื่ออยู่ตรงนั้นละ มานี่สิ" เฮียดัมพ์ตะโกนเรียกผม ขณะที่เขากำลังเข้าไปคุยกับพี่เจย์พอดีผมเลยเดินเข้าไปทางพวกเขา
"เจย์ นี่กอนโซ กอนโซนี่เจย์" ต้องขอบคุณเฮียดัมพ์ที่แนะนำผมกับพี่เจย์ไม่งั้นเราคงไม่ได้คุยกัน
เขาทำหน้านิ่งๆแต่ก็ยื่นมือมาจับ ตามธรรมเนียม
"ดีฮะ ผมลีจุนคยอง เรียกกอนโซก็ได้ฮะ"
"สวัสดี จะเรียกเจย์ก็ได้" เขายิ้มนิดๆ มันทำให้ผมรู้สึกดีที่จะพูด ต่อผมหมายถึงถ้าพี่เค้านิ่งอีกผมก็คงไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ
"นี่อัลบั้มของผมครับ"
"โอ้ ขอบใจนะ ^_^" เขาหยิบอัลบั้มไปพิจารณาก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้
"นายเคยอยู่วงAllblack มาก่อนใช่มั้ย ชั้นว่านายดูคุ้นๆชอบกล"
"ใช่ครับ งั้นผมเรียกฮยองนะครับ พี่อายุมากกว่าผม"
"จริงๆนายไม่ต้องพูดทางการอะไรแบบนั้นก็ได้ฉันไม่ถือ...หมายถึงชั้นไม่ถือธรรมเนียมอะไรแบบนั้นหรอกเป็นเพื่อนกันพูดกันธรรมดาดีกว่า" พี่เจย์พูดแบบนี้ แต่ว่าผมก็ยังเรียกเค้าว่าฮยองอยู่ดี
มันง่ายมากเลยครับที่จะพูดคุยกับเขา พี่เจย์กลับมาเกาหลีเพื่อถ่ายหนังและตั้งแต่ตอนนั้นครับที่เราสนิทกัน และเราก็เหมือนกันด้วย เพราะเราทั้งคู่ไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ แต่ยิ่งสนิทกันผมยิ่งรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ หัวใจผมเต้นแรงทุกครั้งเวลาที่อยู่กับพี่เจย์ หรือว่า
.
.
.
.
.
ผมจะตกหลุมรักซะแล้วนะ
TBC
ฟิคนี้เกิดจากการอ่านบทสัมภาษณ์นึงที่Dok2พูดถึงเจย์อ่านจบแล้วฟินมากเลยคะ5555และเรื่องหลายๆเรื่องทั้งรอยสักคู่ เสื้อคู่ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
ความคิดเห็น