ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เซราเซีย ภาค หีบพันธะสัญญา

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 50




    -b g-

    ..เสียงควบม้าตะบึงไปข้างหน้าราวกับว่ากำลังหนีภัยอันใหญ่หลวงที่พวกเขาไม่อาจต้านทานได้


    ความเร่งรีบทำให้เม็ดทรายสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งบริเวณ
      การตะกุยตะกายของ


    กีบม้าจำนวนหลายร้อยตัวทำให้เหล่าเม็ดทรายน้อยใหญ่ลอยล่องตามหลังของพวกเขาราวกับเป็น


    ม่านสีทอง
     แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเร่งฝีเท้าสักเท่าใด  ไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหน..ล้วนแต่ไม่มี

    ทางออกทุกๆทางล้วนถูกสกัดกั้นจากพวกข้าศึก ซึ่งเป็นสัญญาณว่าที่แห่งนี้ได้ถูกปิดล้อมหมดแล้ว

     
    ทางออกของพวกเขามีทางเดียว  หนทางเดียวที่จะปกป้องดินแดน ศักสิทธินี้ได้พวกเขาต้องสู้เท่านั้น



                   
    เปลวไฟ เสียงกรีดร้อง ดังระงมไปทุกหนทุกแห่ง ชาวบ้านไร้ทางสู้ต่างตะเกียกตะกายหนี

    เพื่อเอาชีวิตรอด เหล่าข้าศึกบุกปล้นสะดมทำลายเทวรูปจนหมดสิ้น กระโจมผ้าใบที่มีอยู่มากมาย..

    เพียงชั่วพริบตาก็ถูกเผามอดไหม้ เหลือไว้เพียงผืนทรายว่างเปล่า ดินแดนที่พระเจ้าประทานให้พวกเราคงจบสิ้นแล้วหนอ



     
    "เขา" ทำได้เพียงแค่มองภาพนั้น ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกสาปให้เป็นหิน ความรู้สึกเจ็บแปลบ

    แล่นเข้ามาจากหัวไหล่ด้านขวาที่ต้องคมธนู เลือดสีแดงสดไหลซึมออกจากผ้าลินินสีขาวบริสุทธิ์

    จนแดงก่ำ
    เขาพยามกล้ำกลืนความเจ็บปวด มุ่งหน้าไปยัง "หีบแห่งพันธะสัญญา*" แต่ทว่า
    ….



    "
    ท่านขอรับได้โปรด...รีบหนีไปเถิดขอรับ..พวกข้าจะถ่วงเวลาทางนี้ไว้เอง" เหล่านักรบทะเลทรายในสภาพบาดเจ็บสาหัสได้คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าของเขา


    เขาหันมายิ้มให้คนเหล่านั้นเล็กน้อย
    ' ข้ารู้ตัวดีว่าเวลาที่มีประดุจเม็ดทรายในนาฬิกาที่ไหลไปเรื่อยไม่รีรอซึ่งในเวลานี้มันก็เกือบถึงวาระสุดท้ายของข้าแล้ว ทุกสิ่งที่ข้าทำลงไปจะไม่มีวันเสียใจเด็ดขาด'      
                                                                                                            
         เขากัดฟันเดินต่อไปฝ่าเหล่ากองทัพศัตรูมากมายภายใต้เหตุการณ์ชุลมุนนั้นฝุ่นที่ตลบอบอวล ฝูง

    ชนมากมายที่วิ่งวุ่น ไม่มีใครนึกถึงหีบเลย เขามองไปยังทาเบอร์เนเคิล* เปลวไฟได้เผาไหม้เพียง

    ผืนผ้าใบภายนอกเท่านั้น เทวทูตสีทองยังคงส่องประกาย หีบแห่งพันธะสัญญายังคงอยู่ ณ ที่เดิม..

    เพียงเท่านี้จิตใจของเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นชายหนุ่ม เร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่ เพื่อจะปกป้อง

    หีบแห่งพันธะสัญญา เพียงเท่านี้หน้าที่ของเขาก็จะสิ้นสุดลงแล้วแต่ทันใดนั้นเอง



     

    "ฉึก!" ทวนเล่มใหญ่เสียบทะลุเข้ากลางอก ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ร่างกายอย่างฉับพลัน

    "หึ.. ข้าไม่มีทางยอมให้เจ้าทำสำเร็จเด็ดขาด"เสียงเย็นชาดังมาจากด้านหลัง บุรุษร่างสูงในชุดเสื้อ

    คลุมสีดำมองเขาอย่างสมเพช ในมือยังคงกำทวนเล่มใหญ่ที่อาบไปด้วยโลหิตสีแดงสด



     

    "อ๊าก!!!" เสียงโอดครวญบ่งบอกถึงความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วบริเวณผสมเสียงกระดูกซี่โครงที่

    หักเท้าของบุรุษชุดดำได้กระแทกที่หน้าอกเขาอย่างแรงก่อนที่ชายผู้นั้นหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
       

     
    "เขา"ทำได้เพียงแต่โกรธแค้น ก่อนที่สติของเขาจะหลุดเลือนหายไปคำๆเดียวที่เขาเอ่ยได้ก็คือ




     

    "เจ้า!..ไอ้คนทร..ยศ" 







     

    *ทาเบอร์เนเคิล หรือมีอีกชื่อหนึ่งว่าศาลศักสิทธิ์ ภาษาอิสราเอลเรียกว่า mishkan แปลว่าที่สถิตของพระเจ้า เป็นอาคารระบบน็อคดาวน์ถอนรื้อ เคลื่อนย้ายและประกอบขึ้นใหม่ได้ง่าย เพื่อให้เหมาะกับชีวิตโยกย้ายของชาวฮิบรู

    *หีบแห่งพันธะสัญญา เป็นหีบที่สร้งขึ้นตามพระบัญชาของพระเจ้า เพื่อเป็นที่บันจุแผ่นหินจารึกบัญญัติ 10 ประการของพระองค์

    Mo ji

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×