คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การทดสอบ2 100%
"ถึงตานายแล้วคาวามุระ"
"อะเอ่อ ชั้นเหรอ" คาวามุระพูดอึกอัก
"นี้ครับแร็กเกต ของคุณทากะ" ฟูจิพูดแล้วยื่นแร็กให้
"ขอบใจนะฟูจิ" ทันทีที่จับแร็กแกตได้ "โอ้ ไฟลุกแล้วเฟ้ย เบรินนิ้ง"
"เอาละนะ"
"เบรินนิ้ง" คาวามุระลูกตบพลังช้างสารออกไป
"เฮ้ย อะไรว่ะเนี่ย" นันจิโร่ต้านไว้ได้ มือกำแร็กเกตแน่นเตะเท้าซ้ายไปด้านหลังและตีสุดแรงเกิด
"ป๊อก" ลูกเทนนิสตกลงที่เส้นหลัง แร็กเก็ตของคาวามุระขาดเป็นรูโหว่ ตอนนั้นเองทุกคนก็ได้รับรู้ว่าถ้านันจิโร่เอาจริงจะเป็นอย่างไร
"โอ้ย เมื่อยเป็นบ้าตบลูกอะไรมากันฟ่ะสงสารคนแก่อย่างชั้นหน่อยสิ" นันจิโร่แกล้งทำไก๋กลบกลื่น
"ครั้งนี้ถือว่าเป็นโมฆะ" อินุอิพูด ก่อนกวาดสายตาไปยังพวกที่เหลือต่อไป
"โออิชิ เอจิ ตาพวกนายแล้ว"
"เอ๋ เล่นคู่เหรอ"
"ใช่ แต่สำหรับพวกนายพิเศษหน่อย"
"ยะ..ยังเหรอ"
"ก็ต้องช่วยกันดื่มขนาดจัมโบ้นะสิ" อินุอิพูดพร้อมยกของเหลวสีเขียวแก้วโตขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้าย
"ยังไงก็จะไม่ยอมดื่มไอ้นั่นเด็ดขาด" ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน หลังจาก 2 ลูกผ่านไปเอจิต้องออกท่ากายกรรมมากมายโออิชิก็ต้องวางแผนแล้ววางแผนอีก ตอนนี้เค้ารู้สึกไม่ต่างอะไรกับตอนเล่นวอลเล่ย์บอลชายหาดกับพวกพ่อเฒ่าแม่เฒ่าขึ้นมาตงิดๆ ทำไมพวกคนแก่ถึงเก่งกันนักนะ ไม่ว่าจะเป็นท่า มูนวอลเล่ย์ ท่ากายกรรม ก็เหลวไม่เป็นท่าจนกระทั่ง
"คิคุมารุบีม" ลูกที่คิดว่าจะรับไม่ได้ชัวๆก็ออกมาจนได้
"เอจิเรารอดแล้วๆ"
"ใครบอกกันเล่า" นันจิโร่พูดพร้อมทั้งยกขาขึ้นข้างนึงแล้วก้มตีลอดหว่างขา
"ก..โกหกน่าท่ากายกรรม แบบนั้นะ"
"ไสเจียเสียใจ ครบ 5 ลูกแล้วน้องหนู" จากนั้นคู่แร็กทองก็ได้แต่หลั่งน้ำตาเมื่อเจอกับน้ำคั้นอินุอิขนาดจัมโบ้
เหอๆเดี่ยวจามาลงต่อพรุ่งนี้อีก 30% นะคงจะเย็นๆหน่อยแหละเพิ่งกลับจากเรียนพิเศษหมดแรงแต่งใส่
กระดาษไว้แล้วขี้เกียจพิม เม้นต์กันเยอะๆน้าจาได้มีกำลังใจลงต่อ ^ ^
มาต่ออีก 30%แล้วเน้อ
ต่อมาก็เหลือแค่ 2 คนสุดท้ายความหวังของชมรม(เอจิเซ็นอ้างว่าแข่งด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว) นั่นก็คือ อัจริยะอย่างฟูจิ ชูสุเกะ และจักพรรดิ์แห่งเซงาคุ(ชอบฉายานี้จังเยย) เท็ตสึกะ คุนิมิสึ
"ฟูจิถึงตานายแล้ว"
"รุ่นพี่ฟูจิสู้เค้านะคร้าบ" หลังจากโต้กันได้ 2 ลูกนันจิโร่ก็ตบด้วยสแมต(ที่ฟูจิจงใจอ่อยให้)
"โค่นหมีสีน้ำตาล" 1 ในลูกเคาท์เตอร์ของฟูจิถูกใช้ออกมาอย่างสวยงามและแน่นอน นันจิโร่รับไม่ได้
"โอ้ น่าสนใจทีเดียวถึงจะเป็นท่าที่มีประสิทธิ์ภาพแต่มันก็เป็นจุดอ่อนของเธอเหมือนกันนะ" นันจิโร่ตบลูกที่โด่งขึ้นมาด้วยดรอปวอล์เล่ย์ธรรมดา ซึ่งฟูจิไม่สามารถใช้ลูกเคาท์เตอร์ได้
"นั่นล่ะจุดอ่อนที่1" และนันจิดร่ก็ตบลูกสแมตที่เบี่ยงออกจากมุมเดิมเล็กน้อย"
"นางแอ่นถลาลม" แต่ว่า...
"เอ้าท์"
"ถ้าฉันตีสแมตเบี่ยงจากวิถีเดิมจะทำให้ลูกที่โต้กลับมาออกจากเส้นทางเดิมเล็กน้อย.." นันจิดร่ยิ้มและพุดต่อว่า
"และนั่นก็คือจุดอ่อนจุดที่
"ขอบคุณที่ชี้แนะครับ"
"และต่อไป เท็ตสึกะ" เวลาผ่านไปเนิ่นนาน แค่ตีโต้หาลูกใช้เวลาตั้งเกือบ 20 นาที และชั่ววินาทีนั้นเอง
"ป๊อก" ลูกกลมๆสีเขียวตกอยู่ที่เส้นหลังของเท็ตสึกะ
"ขอบคุณที่ชี้แนะครับ"
"อืม สมเป็นกัปตันเซงาคุโต้ลูกที่ฉันตีได้ถึง 3 ลูกนับว่าไม่เลวจริงๆ"
"เอาล่ะๆ หลังจากที่ฉันได้ทดสอบฝีมือพวกเธอมาพอสมควรแล้ว ก็จะขอสรุปในสายตาฉันว่าห่วยแตก"
"หา ว่าไงนะ"
"ก็บอกว่าห่วยยังไงเล่า ไม่ไหวเลยจริงๆที่จะใช้ได้ก็มีแต่เท็ตสึกะ ฟูจิ และก็เรียวมะฝีมือแบบนี้คงต้องถูกสอยร่วงตั้งแต่รอบแรกแน่" และก็ทำท่าส่ายหัว
"แค่นี้ยังอ่อนหัดอยู่นะ"
"ทำไมเป็นพ่อลูกที่กวนโอ้ยได้เหมือนอย่างนี้นะ" ทุกคนคิดในใจ
"พรุ่งนี้ให้เตรียมจัดเสื้อผ้าเอาไว้ได้เลย พรุ่งนี้เราจะเข้าค่ายเก็บตัวกันเป็นเวลา 1 วัน"
อัฟแล้วเม้นให้กันบ้างเน้อ
- -
ความคิดเห็น