ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic prince of tennis(unname story)

    ลำดับตอนที่ #1 : การทดสอบ 1

    • อัปเดตล่าสุด 23 ต.ค. 49



    วันปิดเทอมหน้าร้อนโรงเรียนเซงาคุ

    "กริ๊ง กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องที่ปรึกษาชมรม

    "ริวซากิพูดค่ะ อ๋อว่าไงเฒ่าบัน อืมหือ ตัวเครื่องบินไปฮาวาย 3 ใบ อ๋อ อืม งั้นชั้นจะชวนตาเฒ่าโรกาคุไปด้วยอืมแค่นี้นะ"

    หลังจากสอบปลายภาคเรียนเพียง 1 วันเท็ตสึกะก็นัดรวมพลพวกตัวจริง

    " เอาล่ะทุกคนฟังให้ดี เนื่องจากอาจารย์ ริวซากิ เออ..ไปพักผ่อนที่ฮาวายดังนั้น..."

    "หา ฮาวาย ทำไมไม่ชวนกันบ้างเลย" ทุกคนโอดครวญ

    "มันไม่ได้สำคัญตรงนั้น..ช่วยเงียบกันหน่อยได้มั้ยหรืออยากจะวิ่งรอบสนาม 30 รอบ" ทันใดนั้นทั้งสนามก็ตกอยู่ในความเงียบด้วยว่ารังสีอมหิตที่แผ่ออกมา

    "ดังนั้นอ.ริซากิจึงวานให้ คุณ เอจิเซ็น นันจิโร่มาช่วยฝึกให้"

    "เอจิเซ็น นันจิโร่ใครอ่ะ" เอจิกระซิบถามโออิชิ

    "พ่อของเอจิเซน เป็นมือโปรเก่าฝีมือระดับโลกเอาสถิติสามารถชนะคู่แข่ง 37 นัดรวดถ้าเล่นต่ออีกสักปีก็สามารถขึ้นเป็นมือ 1 ของโลกได้"

    "โห สุดยอดเลย ชักอยากจะเห็นตัวจริงซะแล้ว" โมโมะว่า

    "ไง หวาดดี" เอจิเซน นันจิโร่ เดินเข้ามาพร้อมกับ แร็กเก็ต ที่ไพล่ไปด้านหลังเหมือนทุกครั้ง

    "หา เนี่ยนะ" ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน

    "อะไรกัน อะไรกัน ไม่เชื่อหรือไง"

    " อย่าบอกนะว่าเจ้านักบวชตัณหากลับนั่นคือ เอจิเซ็น นันจิโร่"

    "ว่าใครเป็นนักบวชงี่เง่ากันฟ่ะ

    "เลิกทำตัวงี่เง่า ซะทีน่าพ่อ"

    " เออ เออ รู้แล้วน่าๆ"  นันจิโร่พูดอย่างเบื่อๆแบบเดิม "เอาละๆเข้าเรื่องเลยละกัน คือว่าเมื่อเช้ายายแก่หนังเหี่ยวโทรมาจากฮาวายบอกว่าให้มาฝึกแทนให้หน่อย เชอะ น่าเบื่อชะมัด.."  แต่เมื่อเหลือบไปเห็นสายตาของเรียวมะก็ต้องเข้าเรื่องทันที

    "งั้นชั้นจะขอทดสอบหน่อยละกานให้พวกเธอตีลูกไม้ตายมาหาชั้นคนละ 5 ลูกโดยให้ผ่านชั้นให้ได้อย่างน้อยก็ลูกนึงละนะ"

    "และสำหรับคนที่พลาดก็ต้องเจอกับน้ำคั้นอินุอิสเปเชียลโกลเด้นพาเวอร์รีมิกซ์ เวอร์ชั่น 2" อินุอิพุดพร้อมยกแก้วน้ำสีเขียวน่าขยะแขยงขึ้นมา

    "ตะ..ต่อให้ตายก็ไม่ยอมดื่มน้ำบ้านั่นเด็ดขาด" ทุกคนตะโกนขึ้นพร้อมกัน

    "ถ้างั้นก็คนแรกไคโด" ไคโดยืนเผชิญหน้ากับนันจิโร่แล้วก็ "ฟ่อออ ฟูวววววววว์" ซึ่งมีความหมายว่า 'ชั้นไม่มีวันดื่มมันอีกเด็ดขาด'

    " เอาละนะเพื่อความยุติธรรมลูกแรกชั้นจะเป็นคนเสริฟ" อินุอิพูด แล้วเสริฟไปทางไคโดและทันใดนั้นไคโดก็โต้ด้วยสเน็กทันที

    "เอาละนะลูกที่ 1" นันจิโร่พูดพร้อมโต้กลับไปอย่างสบายๆ

    "หนอย ชิ ฟูวววว์"  แล้วไคโดก็ยังใช้ลูกสเน็กต่อไปจนกระทั่งถึงลูกที่สี่

    "อะไรกัน อะไรกันน่าเบื่อจังเลยน่าเล่นกับเด็กเนี่ย"

    "อย่ามาดูถูกกันนะ" และเสี้ยววินาทีนั้นเองไคโดก้ตบบูมเบอร์แรงสเน็กออกไป

    "โอ้ลูกอ้อมเสาเหรอแต่.." นันจิโร่ขยับตัวโดยใช้เท้าซ้ายเป็นแกนหลักตบลูกอย่างจังโดยที่ไคโดไม่สามารถโต้กลับได้ "แค่นี้ยงอ่อนหัดนัก"

    ไคโดเหวอไปพักใหญ่ก่อนจะมีความรู้สึกประหลาดๆจากด้านหลังรังสีนั่นหรือว่า

    "น้ำคั้นอินุอิสเปเชียลโกลเด้นพาเวอร์รีมิกซ์ เวอร์ชั่น 2" น้ำสีเขียวสยองถูกยื่นให้ ไคโดมองตาปริบๆ(แบบงูน้อยอ้อนเจ้าของ)ด้วยสายตาหยาดเยิ้มที่สุดที่เคยทำมา อินุอิก้มหน้ามากระซิบข้างหู

    "ไม่ต้องห่วงน่า ของนายนะฉันเปลี่ยนเป็นน้ำธรรมดาใส่สีผสมอาหารเฉยๆ นายแค่ทำท่าเหมือนทุกทีนั่นแหละ"

    "ผมรักรุ่นพี่ที่สุดเลยฮะ" ประโยคนี้น้อยคนนักที่จะได้ยินนอกจากคนๆนี้นั่นแหละ

    "นี้ๆคุยอะไรกันนะ เจ้าอสรพิษอย่าคิดว่าเป็นหวานใจรุ่นพี่อินุอิ แล้วจะมีอภิสิทธินะเฟ้ยรีบๆดื่มไปเลยไอ้น้ำสเป

    เชียล โกเด้นๆไรนั่นนะ" โมโมะตะโกน

    "ชิ ฟูวววว์ รู้แล้วเฟ้ย" ไคโดกระดกรวดเดียวหมดแล้วแกล้งทำท่าจะอ๊วกวิ่ง 2 ก้าวแล้วล้มแน่นิ่งไป(ออกแนวน้องงูนี้แหลไม่เบาเอาออสก้าไปเลย)

    "ต่อไปโมโมชิโระ"

    "เอาเลยละนะ" อินุอิเสริฟลูกออกไป โมโมะโต้ออกไปอย่างแรงแต่นันจิโร่ก็รับได้สบาย

    "อะไรกันๆมีแรงแค่นี้หรือไง"

    "หนอย แน่จนิงก็เสริฟลูกสูงมาสิฟ่ะจะตบด้วยดั้งสแมตให้กระจุยไปเลย"

    "เอ้า เอ้า ถ้างั้นก็รับนะเอา ฮึ้บ" นันจิโร่จงใจตีลูกด้วยท่าทางกวนสุดๆ

    "เอาละนะเฟ้ย" โมโมะเหินหาวตบด้วยด้งสแมต แต่ว่านันจิโร่รับได้และสวนกับไป

    "ดั้งสแมตนั้นไม่เลวนี้แต่แค่นี้ยังอ่อนหัดอยู่นะ 55+ แพ้ครบ 5 ลูกแล้วละนะ"

    จากนั้นโมโมะก็ช็อคชักกระแด่วๆน้ำลายฟูมปาก








     

    (แถมสั่วๆ)

    โมโมะ-ทำไมชั้นต้องกินน้ำนั่นด้วยฟ่ะ

    นันจิโร่-ก็นายอ่อนหัด

    โมโมะ-แล้วทำไมเจ้าไคโดไม่ต้องดื่มฟระ

    อินุอิ-ก็นั่นมันหวานใจชั้น อีกอย่างต้องโทษคนแต่ง

    จิน-เหอๆแอบรำเอียงนิดเดียวเอง ไม่ตายหรอกน่าน่าอร่อยออก

    โมโมะ-แล้วมาลองดื่มเองมั้ยล่ะจะได้รู้ว่ามันเป็นไง

    จิน-เหอๆไม่มีทาง

    โมโมะ-ทำไมละ

    จิน-สิทธิของคนเขียน 55 ทำใจน้องลิง

    โมโมะ-แกตายซะ


    Tbc ตอนนี้กำลังบ้าเดอะปริ๊นถึงขีดสุด เหอๆ แบบว่าไม่รู้จะทำอะไรเลยมานั่งเขียนฟิคเล่นยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะค้า แบบว่านั่งแต่งสด 10 นาทีเสร็จ 55+- -

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×