ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักเปื้อนดิน ตอนที่ 1
“รักเปื้อนดิน” ตอนที่ 1
ร่างของชายหนุ่มในชุดข้าราชการเต็มยศพร้อมจะออกไปทำงานที่โอบกอดภรรยาสาวไว้แนบอก บ่งบอกถึงความสุขที่สุดในชีวิตของเขา กับการได้แต่งงานกับฟ้าไหม หญิงสาวที่เขารอคอย และบอกกับตัวเองว่ารักหล่อนสุดหัวใจ โดยการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ได้บอกกล่าวให้บิดามารดารับรู้ เพราะคิดว่าคงจะไม่มีปัญหา ถ้าหากท่านทั้งสองจะตำหนิก็คงไม่มากมาย หากท่านได้รู้จักกับหญิงสาวที่เป็นภรรยาที่แสนดีของเขาคนนี้แล้ว ท่านทั้งสองจะหลงรักในความดี ความสวย และความน่ารักในตัวของเธออย่างสุดหัวใจ
“คุณหนึ่งจ้ะ เดี๋ยวเสื้อผ้าจะยับเสียหมด ไปทำงานเถอะ”
ฟ้าไหม บอกกับสามี
“วันนี้ผมไม่อยากไปทำงานเลย”
“อย่าเหลวไหลสิจ้ะ เอ่อ...ตกลงวันอาทิตย์คุณหนึ่งจะพาฟ้าไหมไปบ้านคุณพ่อคุณแม่ของคุณจริง ๆ หรือจ้ะ”
“แน่นอนสิ ผมอยากให้ท่านรู้จักกับภรรยาที่แสนดีของผมคนนี้ จะแย่อยู่แล้ว”
“แต่....”
ฟ้าไหม อึกอัก ! หญิงสาวรู้สึกกลัว กลัวว่าบิดามารดาของเขาจะไม่ชอบเธอ
“ฟ้าท่านต้องรักคุณเหมือนที่ผมรัก เชื่อสิครับ”
“แม้ว่าฟ้าจะเป็นเพียงผู้หญิงบ้านนอก ความรู้ก็แค่มอปลายนี่หรือจ้ะ”
“ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า ความรักที่เรามีให้กันอย่างบริสุทธิ์ใจหรอกครับฟ้า”
ชายหนุ่มพูด แล้วดึงร่างภรรยาเข้ามาสวมกอดแนบอกอีกครั้ง เขามั่นใจว่าบิดามารดาของเขา จะต้องยอมรับฟ้าไหม ภรรยาของเขาได้อย่างแน่นอน
^^
แต่ก็เหมือนเขาจะคาดผิดมหันต์ เมื่อเขาจูงมือหญิงสาวเข้ามาในบ้าน ก็เจอกับสายตาของมารดาที่มองหญิงสาวอย่างดูถูก ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า....
ฟ้าไหมเข้าไปกราบเท้าบิดามารดาของสามี สายตาที่คุณมนตรีบิดาของสามีบ่งบอกถึงความเมตตา กรุณา ที่มีให้ แต่ไม่ได้พูดอะไร แตกต่างกับ คุณศินี มารดาของสามีที่สะบัดหน้าเมินไม่ยอมรับสะใภ้อย่างเธอ อย่างเห็นได้ชัด
“คุณศินี หนูฟ้าไหม กำลังจะ.....”
“หยุด ! หยุด พูด อะไร ออกมา ทั้งสิ้น นะ คุณมนตรี ว่าที่ลูกสะใภ้ดิฉัน ต้องเป็น ท่านหญิงกนกกานต์ คนเดียวเท่านั้น คนอื่นดิฉันไม่รับ”
คุณศินี เริ่มเล่นงานลูกสะใภ้บ้านนอก ด้วยทำพูดบาดหัวใจ และบ่งบอกถึงความไม่รับในตัวหญิงสาวอย่างชัดเจนที่สุด
“คุณแม่ครับ ฟ้าไหมเป็นคนดี เป็นภรรยาของผมแล้ว คุณแม่ให้โอกาสชีวิตครอบครัวของเรานะครับ”
“เรื่องของแกกับ....สิ แม่มันไม่มีความหมายกับแกแล้วนี่ แต่งงานแต่งการจะบอกพ่อแม่สักคำก็ไม่มี ขนาดไม่มีผู้ใหญ่ฝ่ายชายไปขอยังหน้าไม่อายแต่งกันได้ ผู้หญิงแบบนี้สิน่ากลัวไม่รู้ว่าหวังอะไร”
คุณศินี เอ่ยขึ้นกับบุตรชาย และยังไม่วายเลยไปแขวะหญิงสาวด้วย และลุกเดินออกไป ฟ้าไหมทำได้เพียงแต่นั่งนิ่งเฉย สิ่งที่เธอหวั่นใจอยู่ มันได้เกิดขึ้นแล้วนี่น่า จะทำอะไรได้ นอกจากเต็มใจรับมัน และทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
“ตาหนึ่ง พาเมียแกไปพักผ่อนก่อนไป เดินทางมาไกลเหนื่อยกันมามากแล้ว”
คุณมนตรี สรุปและหันมาทางลูกสะใภ้ที่นั่งสลดอยู่
“หนู คุณศินีก็เป็นแบบนี้แหละ แต่พ่อเชื่อว่า ความดีจะเอาชนะทุกอย่างได้ พ่อมองดูหนูก็รู้ว่า หนูต้องทำได้ ไว้รอให้โอกาสเหมาะ ๆ ค่อยมากราบท่านใหม่นะลูก”
“ค่ะ ขอบพระคุณค่ะท่าน”
ฟ้าไหม ไหว้พ่อสามีอย่างขอบคุณ ด้วยความดื้นตัน อย่างน้อย ๆ ก็ยังมีผู้ใหญ่ในบ้านหลังนี้ให้ความเมตตากับเธออยู่บ้าง
“เรียกพ่อสิ ลูกฟ้า”
“ค่ะ คุณพ่อ”
จากวันนั้นเป็นต้นมาฟ้าไหมก็ต้องอดทนต่อการดูถูก ดูหมิ่น จากแม่สามีเป็นอย่างมาก แต่เพราะได้รับกำลังใจจากหนึ่ง ตะวันกูล สามีของเธอ ทำให้เธอสู้อดทน
วันนี้คุณศินีไปพบกับคุณหญิงกรองทองมารดาของหญิงกนกกานต์ที่เป็นว่าที่คู่หมั้นคู่หมายกับบุตรชายของเธอ เพื่อบอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเมื่อคุณหญิงกรองทองรับรู้ว่า บุตรชายของคุณศินีพาหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาอยู่ด้วยในฐานะภรรยา ทำให้คุณหญิงไม่พอใจอย่างมาก
“หมายความว่ายังไงค่ะคุณศินี ที่มาบอกกันแบบนี้ แล้วหญิงกนกลูกสาวชั้นล่ะ ครอบครัวดิชั้นมีหน้ามีตาในสังคม เรื่องที่ลูกชายคุณศินีเป็นคู่หมายกับหญิงกนกใคร ๆ เขาก็รับรู้กันหมดแล้ว ทำแบบนี้ ! มันจงใจฉีกหน้ากันชัด ๆ ”
“ไม่ใช่นะค่ะคุณหญิง มันไม่ใช่แบบนั้น ดิฉันไม่เคยคิดจะฉีกหน้าคุณหญิงเลย ยังไงสะใภ้ของตระกูลตะวันกูลก็ต้องเป็นหญิงกนกคนเดียวเท่านั้นล่ะค่ะ ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้อย่างแน่นอน ดิฉันกำลังจัดการกับนังนั่นที่มันไม่เจียมกะลาหัวอยู่ค่ะ ดิฉันสัญญานะค่ะคุณหญิงว่าจะรีบจัดการทุกอย่างให้เร็วที่สุด”
คุณศินี เอ่ยพลางยิ้มเฝื่อน ๆ ให้กับคุณหญิงกรองทอง สักพักคุณหญิงกรองทองก็เสนอแผน ให้กับคุณศินีไว้แผนหนึ่ง ซึ่งทั้งสองเชื่อว่า ผู้หญิงบ้านนอก ฐานะอยากจนอย่างฟ้าไหม ไม่มีทางช่วยสามีได้เป็นแน่
.........................................
เย็นวันเดียวกัน....
ฟ้าไหมกำลังยกอาหารว่างไปให้คุณมนตรีที่ห้องทำงาน พอดีผ่านหน้าห้อง ห้องหนึ่ง และได้ยินเสียงคุณศินีกำลังอ้อนวอนบุตรชายอยู่
“ตาหนึ่ง. !...”
คุณศินีตวาด สีหน้าแดงกร่ำด้วยความฉุนโกรธ
“คุณแม่ครับ ผมขอร้อง อย่าบังคับ อย่าขัดขวางความรักระหว่างผมกับฟ้าเลยนะครับ”
“แล้วแม่กับพ่อล่ะหนึ่ง ลูกไม่รักบ้างหรอ ลูกก็รู้ว่าคุณหญิงกรองทองมีอำนาจ มีอิทธิพลมากแค่ไหน ที่ธุรกิจของพ่อลูกอยู่ได้ หนึ่งก็รู้ว่าเพราะคุณหญิงท่านช่วยโอบอุ้มไว้อยู่”
คุณศินีจ้องหน้าบุตรชาย ที่ดูตอนนี้เริ่มสับสน แล้วหล่อนก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มบีบน้ำตา ‘เมื่อไม้แข็งใช้ไม่ได้ ก็ต้องเจอไม้อ่อน’ เป็นคำพูดที่คุณหญิงกรองทองแนะนำเอาไว้ ส่วนหนึ่งของแผน และคุณศินีก็เริ่มเล่นละครน้ำตาทันที
“ตอนนี้คุณหญิงท่านทราบเรื่องหมดแล้ว พ่อกับแม่กำลังจะเดือดร้อน เพราะการกระทำของลูก ก่อนจะไปทำงานหนึ่งสัญญากับพ่อกับแม่ว่าจะทำงานสักปีสองปีแล้วจะกลับมาช่วยพ่อแม่ไงลูก คุณหญิงกับพ่อแม่ เห็นว่าตอนเรียนหนึ่งสนิทสนมกับหญิงกนกกานต์เป็นอย่างดี ก็คิดว่าจะชอบพอกัน เลยมีการทาบทามสู่ขอกันไว้และรอวันที่หนึ่งกลับมา แต่แล้ว... หนึ่งก็พา... ฮือ ๆ ๆ ๆ” คุณศินี บอกเสียงสะอื้นไห้
“คุณแม่ ผมจะไปคุยกับคุณหญิงกรองทองกับหญิงกนกให้เองนะครับ ท่านคงเข้าใจ ว่ายังไงตอนนี้ผมก็แต่งงานแล้ว เราสองคนรักกันด้วยใจจริง”
“ไม่ต้องไป ! แม่ไปมาแล้วยังถูกว่ามาจนเสียหน้า หนึ่งไปเขาก็ไม่ให้หนึ่งพบเขาหรอก ถ้าหนึ่งอยากอยู่กินกับเมียหนึ่งต่อไป แม่ก็ไม่ว่า เรื่องต่าง ๆ ก็ปล่อยให้พ่อกับแม่รับไปทั้งหมดเองแล้วกัน แม่จะไปกราบขอโทษคุณหญิงกรองทองด้วยตัวของแม่เอง.....”
“แม่ครับ”
ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปสักครู่ ก็เดินเข้าไปกอดปลอบมารดาที่ร้องไห้อยู่ ฟ้าไหมได้ยินทุกอย่างเต็มสองหู เธอเสียใจมาก ‘นี่ฟ้าเป็นสาเหตุให้คุณหนึ่งกับคุณพ่อคุณแม่ ต้องเดือดร้อนถึงขนาดนี้เลยหรอค่ะ’
คุณศินีรอโอกาสที่บุตรชายไม่อยู่บ้าน เพื่อจะได้พูดกับฟ้าไหมให้เสร็จสิ้นปัญหาเสียที หล่อนรู้ดีว่า วันนั้นขณะที่คุยกับบุตรชาย ฟ้าไหมยืนแอบอยู่หน้าห้อง หญิงสาวคงรู้เรื่องบ้างแล้ว และคิดว่า ผู้หญิงซื่อ ๆ อย่างฟ้าไหม ถ้าถูกขอร้องหรือให้ทำเพื่อคนที่เธอรัก มีหรือที่หญิงสาวจะไม่ยอม เมื่อหนึ่งออกไปทำธุระข้างนอก คุณศินีก็ไม่รอช้าที่จะเรียกลูกสะใภ้มาพบ
“คุณแม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับฟ้าหรือคะ”
“ชั้นไม่อ้อมค้อมล่ะนะ ....ชั้นอยากให้เธอปล่อยตาหนึ่งให้เป็นอิสระ หนึ่งยังมีอนาคตอีกไกล เธอลองคิดดูสิว่า ตัวเธอมีอะไรที่จะช่วยเชิดหน้าชูตาสามีได้บ้าง”
“.....”
“ยังไงชั้นจะไม่ให้เธอต้องลำบากหรอก นี่...”
คุณศินี หยิบซองสีน้ำตาล วางลงข้างหน้าฟ้าไหม แล้วพูดว่า
“เงินในซองนี้คงพอที่จะให้เธอตั้งต้นชีวิตใหม่ได้”
ฟ้าไหม ไม่ได้หยิบซองเงินแต่อย่างใด คุณศินีจึงเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ทำไม ? เธอคิดว่า เงินในซองนี้มันน้อยเกินไปหรือไง”
“ฟ้า ไม่ต้องการเงินของคุณแม่หรอกค่ะ แต่ถ้าคุณแม่เห็นว่า ฟ้าควร จะ ไป เพื่ออนาคตคุณหนึ่ง ฟ้าก็....จะไป”
“เธอพูดจริง ๆ นะ”
“ค่ะ”
“ดี งั้นก็รีบ ๆ ไปซะสิ จะรอให้ตาหนึ่งกลับมาหรือไง เงินเนี่ยในเมื่อไม่ต้องการ หยิ่งนักก็ไม่ต้องเอา”
ฟ้าไหม ก้มกราบคุณศินี ก่อนจะลุกออกไปทั้งน้ำตาที่นองหน้า หลังจากเธอเก็บเสื้อผ้าเรียบร้อย ฟ้าไหมก็หยิบกระดาษและปากกามาเขียนข้อความไว้ให้หนึ่ง ผู้ชายที่เธอรักที่สุดในชีวิตนี้ของเธอ
....คุณหนึ่ง....
ฟ้าขอโทษด้วยนะค่ะ ที่ไปโดยไม่ลา แต่ถ้าฟ้าอยู่ ฟ้าก็คงช่วยอะไรคุณหนึ่งไม่ได้เลย ฟ้าขอให้คุณหนื่งมีความสุขกับผู้หญิงที่คู่ควรกับคุณหนึ่งมากกว่าฟ้าตลอดไปนะค่ะ…..
ลาก่อน
....ฟ้าไหม....
และเมื่อหญิงสาวเดินออกจากห้องมา ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่อ้างตัวว่าเป็นคนรถของคุณศินี ให้มารับ แล้วพาไปส่งที่สถานีรถ
ภาพผู้ชายที่เปิดประตูรถคันหรูให้เธอ การพูดคุย ล้วนถูกบันทึกไว้หมด ให้ดูเหมือนว่าฟ้าไหมไปกับชายชู้
รูปถ่ายหลายใบในมือ ที่หนึ่งบุรุษได้รับมาจากมารดา ทำให้สีหน้าของเขาเข้มขึ้นทันที ที่ได้ดูรูปถ่ายเหล่านี้
“แม่น่ะ เห็นเมียแกกอดกับผู้ชายคนนี้ด้วย ในบ้านเราอีก กลางวันแสก ๆ ไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย แม่ละอุตส่าห์เข้าไปเตือน ก็ถูกว่า อย่ามายุ่งเรื่องผัวเมีย”
คุณศินีไม่รอช้าที่จะแต่งเติมเชื้อไฟให้ชายหนุ่มมากยิ่งขึ้นไปอีก
“คุณศินี พูดเกินไปหรือเปล่า.....”
คุณมนตรี เอ่ยขึ้น
!!!
คุณศินี หันมองสามีที่พูดไม่เข้าหู พลางส่งสายตาพิฆาต เป็นการสั่งให้เขาควรอยู่เฉย ๆ
“หนึ่ง ทำใจเถอะลูก ผู้หญิงดี ๆ ยังมีอีกมากนะ”
คำพูดที่แสดงความเห็นอกเห็นใจนั้น ทำให้คุณศินีดูดีขึ้นอย่างมาก แต่ก็ยังไม่วายที่จะพูดถึงความดี แสนดีของหญิงกนกกานต์ในเวลาแบบนี้เนี่ยสิ
“ขอบคุณครับคุณแม่ที่แนะนำหญิงกนกกับผม แต่ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว ผมขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบ ชายหนุ่มก็ผละไปทันที
“ฟ้า....ทะ....ทำไม ทำกับผมแบบนี้ ทำไม ? ”
ความรู้สึกช่วงเวลานี้ มันชั่งทรมารเขาจนกลายเป็นคนที่เหมือนตายไปแล้ว ร่ายกายมันอยู่นิ่งไม่ได้ ผุดลุกผุดนั่ง เดินไปยังจุดใดก็ตาม ก็มีภาพความทรงจำระหว่างเขากับเธอทุกที่ ทั้งความโกรธ ความเสียใจ ความผิดหวัง พรั่งพรู พอนึกถึงรูปภาพที่ได้ดู ทุกอย่างก็กลายเป็นความโมโห ที่ระเบิดออกมา ก่อนที่หนึ่งจะต่อยเข้ากับกระจกบานใหญ่ จนบานกระจกแตกกระจายและยังบาดมือเขาเลือดไหลโชก ความเจ็บที่กาย มันไม่ได้ทำให้เขาหายเจ็บในหัวใจเลย
หนึ่งบุรุษ ไม่เคยคิดจะเปิดลิ้นชักที่โต๊ะข้างเตียงเลย เขากลัวว่าฟ้าไหมจะลืมของไว้ เขาไม่อยากจะเห็นอะไรที่มันเกี่ยวข้องกับหญิงสาวอีก ถ้าเพียงเขาเปิด เขาก็จะได้รู้ว่าที่หญิงสาวต้องจากเขาไป ก็เพราะอนาคตของเขานั่นเอง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
3ความคิดเห็น