ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นิทาน :)

    ลำดับตอนที่ #2 : :: นิทานดวงดาว ... ความฝัน กับ ความหวัง

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ค. 51


    เครดิต : http://ecurriculum.mv.ac.th/science/science/m1/friction%20force/00000-4931.html



    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    นานแสนนานมาแล้ว ดวงดาวเล็กๆ มากมายก่อกำเนิดขึ้นในจักรวาลอันกว้างใหญ่

    ล่องลอยอยู่แสนไกล โดดเดี่ยวเดียวดาย และหนาวเย็น

    ไม่มีแสงสว่าง ไม่เคยถูกสังเกตเห็น และไม่เคยเป็นมิตรกับใคร

    จนกระทั่งในคืนอันมืดมิดที่สุดคืนหนึ่ง

    เด็กหญิงน้อยๆ คนหนึ่งพลัดหลงกับพ่อแม่ของเธอขณะเดินทางกลับบ้าน

    เด็กน้อยเดินวกไปเวียนมาจนหลงเข้าไปในป่าใหญ่…ห่างไกลจากบ้านของเธอออกไปทุกที

    หลังจากร้องไห้คิดถึงบ้านจนเหนื่อยอ่อนเด็กหญิงนอนหลับไปบนพื้นหญ้าใต้ท้องฟ้ายามราตรี

    อันมืดมิดและในขณะที่นอนหลับอยู่นั้น ความฝันของเด็กน้อยล่องลอยไปแสนไกล

    เธอฝันถึงบ้านอันอบอุ่น กองไฟกองใหญ่และการละเล่นรอบกองไฟในค่ำคืนอันหนาวเหน็บ

    ความฝันของเด็กหญิงน้อยๆ ช่างแสนอบอุ่นเปี่ยมด้วยความหวัง มีพลัง

    และทอประกายสว่างไสวไปถึงดวงดาวอันไกลโพ้น

    "มีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับฉัน"

    ดวงดาวเล็กๆ ดวงหนึ่งพึมพำ

    ขณะตัวของมันค่อยๆอุ่นขึ้น

    และอุ่นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับมีแสงระยิบระยับเกิดขึ้นจากภายใน

    "ดูฉันสิ อบอุ่นและสว่างไสว ไปทั้งดวงเลย"

    ดวงดาวเล็กๆ ผู้ตื่นเต้นใจดีร้องบอกกับดวงดาวซึ่งอยู่ใกล้มันมากที่สุด

    "เธอทำได้ยังไงนะ"

    เพื่อนดวงดาวต่างถามเป็นเสียงเดียวกัน

    "ฉันเพียงแต่มองลงไปบนพื้นโลก

    เห็นเด็กผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งนอนหลับอยู่คนเดียวกลางป่า

    และรู้สึกว่าอยากช่วยให้เธอกลับบ้านได้…ก็เท่านั้นเอง"

    ดวงดาวที่สว่างไสวร้องตอบ

    "มันน่าจะมีอะไรพิเศษไปกว่านั้น"

    ดวงดาวทั้งหลายยังคงพูดคุยกันเสียงดัง

    จนเด็กหญิงน้อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นและมองขึ้นไปบนฟ้า

    "แปลกจริง ฉันมองเห็นอะไรบางอย่าง

    ส่องแสงเป็นประกายอยู่ข้างบนโน้นด้วย เป็นดวงแสงเล็กๆ ที่สวยที่สุดเลย"

    เด็กหญิงบอกกับตัวเองและลุกขึ้นเดินตามไปในทิศที่แสงนั้นกะพริบส่อง

    ไม่นาน เธอเดินกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย

    เด็กหญิงเล่าเรื่องแสงวิบวับบนท้องฟ้า

    ซึ่งนำทางเธอกลับบ้านให้พ่อแม่และเพื่อนๆ ของเธอฟัง

    "ฉันอยากกลับบ้านมากจนนอนหลับฝันถึงบ้าน

    แสงสว่างบนท้องฟ้าคงอยากทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง"

    นับแต่นั้นมา ผู้คนก็เริ่มมองหาดวงแสงเล็กๆในท้องฟ้ายามราตรี

    และเรียกสิ่งนั้นว่าดวงดาว

    ส่งความหวังและความฝันของพวกเขาเดินทางไป

    มีความสุขกับการได้ฝันใฝ่ และมีความหวังที่สดใสรออยู่ปลายทาง

    ในขณะเดียวกัน ดวงดาวบนท้องฟ้าต่างเฝ้ามองลงยังพื้นดิน

    และเรียกสิ่งที่ส่องแสงเป็นประกายสว่างไสวในหัวใจของผู้คนว่า

    ...ความฝัน กับความหวัง

    และยังคงทอแสงแห่งความปรารถนาดีลงมาสู่ผู้คน…

    ..........นับแต่นั้นเป็นต้นมา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×