ลำดับตอนที่ #48
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Season 2 Easy No.11
Season 2 Easy No.11
"แบบนั้นนายะไหวเหรอ" แป้เป็นห่ว เพราะเอ้อทำานอนเ้า้วย
เ้าวัน่อมา
"เมื่อวานอนเย็น นายพลแสไ้ออมาล่าวถึารระทำวามผิอ นายพลท่านหนึ่ โยล่าวว่า" นั่าวที่บันี้ำลัรายาน โยมีพ่อแม่อเอแลพลอยนั่ิน้าว่าั้ใฟั
เพราะภาพที่พวเาเปิเผยือใบหน้าอผู้พันที่บุเ้ามาทำร้ายเอในร้าน
"พี่มาูนี้เร็ว" พลอยะโนึ้นเสีย
เอที่อยู่ในรัว ็ะโหน้าออมา
"เมื่อเ้าอวันนี้เราไ้รับานารระทำวามผิอผู้มีอำนาในอทัพอเรา"
"เราทำานเพื่อประานไม่ใ่ารี่ ารปป้อประานือหน้าที่อเรา"
"ทันทีที่เราไ้รับรายาน แม้ะเป็นระับนายพล เรา็ไม่ละเลย ลาบ่อวามอยุิธรรมทั้มวล"
"้วยเหุนี้เราึไ้สำเร็โทษอพวเา ามหมายเป็นที่เรียบร้อย"
านั้น็เป็นภาพพร้อมารแถล่าวอีำนวนหนึ่
"นี้ือเรื่อที่ลูบอเมื่อวานเหรอ" พ่ออเอมอไปยัเ้าัวในรัว
เอยิ้ม่อนะพยัหน้าให้
"เพื่อนลูนนี้ใร พาเามาแนะนำพ่อแม่้วยนะ" หิล่าวับลูายอเา
"เา็มาร้านเราประำและรับ" เอล่าวึ้น
"ห๊ะ ทำไมหนูไม่เห็นรู้เรื่อเลย" พลอยล่าวเสียัึ้น
"นไหนัน" พ่ออเาแปลใเ่นเียวภรรยาอน
"ผมบอไม่ไ้หรอรับ เพราะเา้อารวามเป็นส่วนัว แ่เหุผลที่เา่วยร้านเรา ็เพราะเาอบมาิน้าวเที่ยที่ร้านเรานะรับ" เอล่าว้วยรอยยิ้ม
"ั้นเหรอ" ทั้สามเ้าใ
บาทีสำหรับนที่ทำานหนัๆ ารินอาหารอร่อยๆ็นับเป้นวามสุอย่าหนึ่ในีวิที่แสนึเรียอพวเา
เอลับเ้าไปในรัว่อนที่ะลมือล้าเรื่อรัวที่เาพึ่ทำ้าวเ้าให้รอบรัวอเา
'ลาริๆ นอาไ้ประโยนาผมแล้ว ยัใ้ประโยน์สร้าวามอบธรรมให้ัวเออี'
'ไ้ะแนนวามนิยมไปเ็มๆเลยสินะ'
เอิในใ
พร้อมันนั้น ทั้สี่ที่ทำธุระในบ้านเสร็็มุ่ไปยัร้านเพื่อเรียม้าวอ
เอที่ำลัเ็วัุิบที่พึ่นำมาส่็เหลือบไปเห็นฝนที่เินเ้ามา
พลอย็เห็นเ่นัน
เธอมอมายัายหนุ่มและน้อสาวอเา
ฝนไม่รู้ะพูอะไรเ่นเียวับพลอย นั้น็เพราะพวเธอยัไม่ลืมภาพเหุาร์ในอนบ่ายอเมื่อวานที
โยเพาะฝน เธอมาทีนี้เพราะ เห็น่าวว่าผู้พันนนั้นถูับไปแล้ว ึเินทามาที่นี้
"เ้าไป่วยทำานเถอะ" เอล่าวโยไม่ิใอะไร ราวับว่าเรื่อที่เิึ้นนั้นเป็นเพียวามฝัน
"พลอยพี่ฝาูฝน้วย" เอหันไปล่าวับน้อสาวอเา
พลอยมอหน้าพี่ายเธอ่อนะพยัหน้าแล้วพาฝนเ้าไปในร้าน
สำหรับ ฝน พ่อและแม่อเอนั้น พวเธอสสัย แ่็ิว่าฝนือนที่นำนแบบนั้นมา แ่เมื่อผู้พันนนั้นโนัารไปแล้ว เรื่อนี้็อันเป็นอันบัน
ถึแบบนั้น พวเา็ไม่ไ้พยายามับู่ฝนับเออี่อไป
ฝนที่เ้ามาทำานในร้าน็่อย่วยานหน้าร้าน โยพ่ออเอนั้นเ้ามา่วยานในรัวในบารั้บาราว
พอบ่าย ฝน็ไ้เินประำวัน ึ่มันมาพอะให้เธอเ่าห้อีๆอยู่ไ้แทนที่ะเป็นห้อฟรีารับาล
"เียวผมเินไปส่เธอนะรับ" เอลุึ้นล่าวับรอบรัวอเาว่าะไปส่ฝน
ทั้สามพยัหน้า "เินทาีๆนะลู"
านั้นทัู้่็ออมาาร้าน เินไปามถนนที่มีผู้นเินไปมา
บานถือโทรศัพท์ บานพูุยับน้าๆ โล่อยๆลับมาเหมือนเิม ถึแบบนั้นวามสูเสีย็ยัมีอยู่ เพราะบาน็นั่เียบมอราวับาศพ นแบบนี้ มีำนวนมา นั้นเพราะพวเาเสียเป้าหมายในารมีีวิไปแล้ว
"เธออยุ่นเียว?" เอถาม
"อืม ันเป็นเ็ำพร้านะ" ฝนล่าว
"ห้อ้าๆห้ออันว่า ถ้าเธอสนใ" เอล่าวึ้น
"มันะให่ไปหรือป่าว ถ้าันะอยู่นเียว" ฝนล่าว้วยรอยยิ้ม
ารอยู่ับายนนี้ทำให้เธอรู้สึสบายใอย่าบอไม่ถู ราวับว่าทุเรื่อนั้นเป็นเพียหมอ มีเพียเาและเธอที่เป็นวามริ
มันเิอะไรึ้น ทำไมายทีู่แล้วไม่มีอนาในอนนั้น อนนี้ลับอยู่ราวับ้นไม้ให่ที่่อยให้สรรพสัว์ไ้พัพิ
'เาเปลี่ยนไปมาริๆ' ฝนมอใบหน้าอเอ
"ัน่วยออเอ" เอล่าวึ้น
ฝนมอลับมาทันที 'เาอยาอยู่ับัน'
อนนี้วามิอเธอวิ่ไปมา สร้าภาพอเธอและเอใ้ีวิ้วยัน ยามนอน่อยมีเาโอบอ ยามเ้ามีเา่อนยทำอาหาร ยามเย็นมีเา่อยูมือ และยามเศร้า่อยมีเาูแล
ผู้ายแบบนี้เธอสามารถหาไ้ที่ไหนอี
เธอิมาลอว่าีวิเธอนั้นไม่มีทามีวามสุ เธอ้อใ้ร่าายและมารยามามายเพื่อให้ไ้ในสิ่้อาร
'ไม่เยนึเลยว่าัวเอะมีโวาสนามานานี้' ฝนยิ้ม ่อนที่มือเธอะโอบไปที่แนอเออย่าไม่รู้ัว
เอ็ไม่สลัเธอแ่อย่าใ
"อืม" ฝนล่าวออมา ราวับำลปลใ เธอัสินแล้วว่าะมอบร่าายนี้ให้เาในยาม่ำืนเอ
"ั้นเราไปูห้อเ่าัน" เอพาฝนไปูห้อเ่า่อนที่เธอะัสินใไ้
เมื่อ่วยเธอย้ายอที่มีน้อยนิเสร็ เา็อัว พร้อมบอว่า เามีานพิเศษ้อทำ
ฝนไ้ยินเ่นนั้น็พยัหน้า่อนะปล่อยเาไป
เอออาึไปยัสมามเาอสูร
แผนารที่เาิึ้นไ้ถูแแ
"ลันมาราธอน?" แป้สสัย
เอพยัหน้า
"ผมะพาพวุไล่เีลยร์ันเี้ยนแบบมาราธอน 3 ืน แล้วลับมานอนอนเ้า" เอล่าว
"แบบนั้นนายะไหวเหรอ" แป้เป็นห่ว เพราะเอ้อทำานอนเ้า้วย
"3 วันิ๊บๆ 7 วันผม็เยมาแล้ว" เอล่าว
ไม่ไ้ล้อเล่น เพราะ เมื่อาิที่แล้ว 7 วันหน้าออมและารทำานอ่อัน เา็ทำมาแล้ว
เพราะั้น 3 วันนะ สบายๆ
***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น