ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : Season 2 Easy No.9
Season 2 Easy No.9
"นี้เธอ ทำอะไรลไป!!" แม่อเอที่พุ่ออมาระาอเสื้ออฝนอย่าแรพร้อมะโนอัหน้าอเธอ
เมื่อรุ่เห็นไ้ัเลยว่าที่เอ้อทนรับหมันั้นเป็นเพราะว่าฝน
อนแรเธอมีวามิที่ว่าะหา นีๆสันให้เอ แุ่แล้ว ฝน นั้นเลวร้ายสะยิ่ว่าเลวร้าย นาพึ่เ้าร้านมาวันแร เอ็โนอันเป้นแบบนี้ไปแล้ว
"ออไป ออไปาร้านันสะแล้ว็ไม่้อมายุ่ับรอบรัวอันอี" ผู้เป็นแม่อารม์ร้ายึ้นอย่ามา พร้อมผลัฝนให้ล้มลไปและี้ไปยัทาออ
ฝนเ็น้ำาอเธอ่อนะ่อยๆพยุร่าึ้นแล้วเรียมเินออไป
ในวินาทีนั้นเอที่เอเินเ้ามาบัทาอฝนไว้
"เอ" ฝนล่าว้วยเสียอันแผ่วเบา
"เธอะไปไหน" น้ำเสียอเอยันิ่เียบ ราวับว่าเรื่อที่เิึ้นนั้นไม่มีผลอะไรับเา
ฝน้มหน้าไม่ล้ามอ
"ลู ปล่อยเธอไป แม่ไม่ยอมรับเธอหรอนะ" ผู้เป้นแม่ล่าวเสียั
"แม่่ะ" พลอยรีบห้ามแม่อเธอ
"ุหิใเย็นๆ" พ่ออเอถึั้น้อเรียื่อแม่อเา หิ ือื่อแม่อเอ
หิโรธมานวันแทบออหู เธอไม่ยอมให้ัว้นเหุที่ทำให้ น้อมาทำร้ายลูายเธออยู่ับเาแน่นอน
"พ่อว่าเรามาฟัเหุผลัน่อนีว่า" ผู้เป็นพ่อล่าวึ้น ่อนะมอ้วยสายาแน่วแน่ไปยัภรรยาอเา
หิที่เห็นเ่นนั้น็สบัหน้านี้่อนะไปนั่ลไม่ไล โยมีพลอยามไปนั่้าๆ
"ฝน ่วยเล่าให้เราฟัหน่อยไ้ไหมว่ามันือเรื่ออะไร" พ่ออเอถาม
ฝนยัเียบอยู่แบบนั้น ไม่ใ่เพราะเธอไม่อยาเล่า แ่เพราะเล่าไปแล้ว เธอะยิู่แย่ลไปอีในสายาอรอบรัวอเอ
วามเียบถูระายออมาาัวเธอ
ไม่มีเสียอบรับ
เอที่ยืนูอยู่็ล่าวึ้น
"เียวผมไปส่เธอเอนะรับ ฝาพ่อแมู่น้อ้วย" เอล่าวึ้น พร้อมยื่นมือออไปับมืออฝน แล้วพาเธอเินมาาร้าน
ทัู้่เินห่าออมาไลเล้น้อย เอ็หยุล
"เห้อ เาเป้นนทำแบบนี้ับเธอใ่ไหม" เอไม่ถามเหุผล
ฝนพยัหน้า ่อนะับไปที่แนเสื้อเอ
"อบุทุอย่านะ แ่ันไม่เป็นไร แล้ว็ เราอย่าเอันอีเลย" เธอล่าวออมาพร้อมหันหลัเรียมเินาไป
เอว้าไปที่มืออเธอ
"สัาับันสิว่าเธอะไม่ทำแบบนี้อี" เอล่าว
ฝนหันมามอเอ
'ายนนี้' เธอแปลใ
"นี้นายบ้าหรือยัไ เาเป้นใร นายะไปทำอะไรไ้" เธอล่าวึ้น
"ถ้าันบอว่าทำไ้ล่ะ?" เอล่าวถามึ้น
ฝนะัไปเล็น้อย
"นายะทำอะไร อย่าเอาัวเอไปเสี่ย มันไม่ำเป็น ันแ่ไปหาเา เรื่อ็บแล้ว" เธอล่าว่อ
"เธออยาไปหาเาริๆเหรอ?" เอถามลับ
"มันไม่สำัหรอว่า ันะอยาไม่อยา" ฝนอบลับ
"ทำไมะไม่สำั? วามสุอัวเธอไม่สำัั้นเหรอ" เอถามอีรั้
ราวนี้ฝนไม่เถียแ่เลือที่ะพยาแะมืออเอออ
"อย่าไปไ้ไหม ไม่ั้นันะปป้อเธอไม่ไ้" เอล่าวออมา
"ปป้อ? นายนี้ ันะเรียว่า โ่หรือบ้าี ฟันะ ันไม่ไ้รันาย เ้าใไหม เพราะั้นปล่อยันไป" เธอล่าวออมา
"นั้นไม่สำั เธออบันมา่อน เธออยาไปริๆั้นเหรอ" เอ
ฝนเลือที่ะเียบ และมัน็เป็นเ่นนั้นนระทั่เอเริ่มล่าวอีรั้
"ถ้าไม่็สัามาว่าเธอะไม่ทำแบบนี้ อย่าน้อย็ 6 เือน" เอล่าว
"ทำอะไร?" เธอถาม
"เ้าหาผู้ายนอื่น 6 เือน อย่าน้อย ัน้อรวสอบ่อนว่าผู้ายนนั้นะเป็นเหมือนผู้พันนนี้ไหม ลไหม?" เอล่าว
"ถ้าลแล้วะยัไ นาย็ทำอะไรไม่ไ้ ปล่อยันไปเถอะ" ฝน
"็ลสิ" เอ
"โอเ ันล" ฝน
"ีมา ันะไปอให้เพื่อน่วย เอาเป็นว่าไม่้อห่ว พรุ่นี้็ลับมาทำานเหมือนเิม ลไหม ไม่ั้นันะบุไปห้อเธอ" เอล่าว
"นายรู้ว่าห้อันอยู่ไหน?" ฝนใ
เอเพียยิ้มไม่อบ พร้อมเินออมา
...
สำนัานลา สถานที่ึ่เหล่าผู้ทรอำนาทำานอยู่
ภายในห้อแห่หนึ่
ายวัยลานับายหนุ่มำลันั่อยู่ร้ามัน
"เสร็แล้ว?" ายวัยลานถามึ้น
เอที่บันี้นั่อยู่ร้ามนายพลแสพยัหน้า
"20 ิ้น ุแร ผมมอบให้่อน แุ่ที่สอ ผมมี้อเสนอมาให้" เอล่าวึ้น
"้อเสนอ?" นายพลแสสสัย
"ใ่ ผมแ่อยาะุยเป็นารส่วนัวับใรบาน" เอยิ้มมุมปา
***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น