ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Easy No.9
Easy No.9
รถยน์โโย้าันสีมพู่อยๆับเ้าไปยัโรอรถออนโที่ภายในูหรูหราแห่นี้
"อนโนมีั์" ผมล่าวเบาๆ
แ่มัน็หนีไม่พ้นหูอฝนที่นั่อยู่้าๆอยู่ี
แู่เหมือนเ้าัวะแล้ทำเป็นไม่ไ้ยิน
หลัาเราื้ออเสร็็รมายัอนโอฝน ้วยเินเิมพัน 1 หมื่นบาทนี้เอ
เราลารถานั้นเธอพาผมเ้าไปที่ห้ออเธอ
'น่าแปลเธอไม่เินหรือายเลย อย่าับว่าเรื่อพวนี้เธอทำนินไปแล้ว' ผมิในใ ่อนะเินามเ้าไป
"หรูริๆเลยนะ รัวอยู่ทาไหนอะ" ผมล่าวพร้อมเห็นเธอี้ไปยัมุมหนึ่
"รนั้น" เธอล่าว
ไม่พูมา ผมเินรไปที่รัว ส่วนเธอไปอาบน้ำ ถามว่าผมรู้ไ้ไ ็เพราะเธอ เินลับมาพร้อมลิ่นหอมอสบู่
"อย่าเ้ามาใล้รัวสิ เียวลิ่นสบู่มันิอาหาร" ผมล่าวบ่นออมา
"หลัารบ้าอะไร ันไม่เห็นใรเาเป็นแบบนาย" เธอบ่นลับ
"แน่นอน นั้น็เพราะพวเาไม่รู้ว่าารทำอาหาร นั้นไม่ใ่เพียรสาิ มันยัมีหน้าา และลิ่นที่ทำให้อาหารยอเยี่ยม้วย" ผมล่าว
"เหอะๆ ทำเป็นรู้ี ว่าแ่ทำอะไรอะ" เธอถามพยายามมอไปในรัว
แ่สิ่ที่ทำให้เธอในั้น็ือารหั่นอเา
"บ้าริ แม่ันยัหันผัเร็วว่านายเลย" เธอที่ล่าวึ้นลบไ้รับวามเียบเป้นเสียอบลับ นั้น็เพราะายหนุ่มรนั้นำลัั้มั่น
่อนที่เาะหั่นผัเสร็แล้วเริ่มทำมันอย่ารวเร็ว
เธอสัมผัสไ้ถึวามรวเร็วอารระทำอเา ประหนึ่อ่านไว้แล้วว่าวรทำอะไร่อ
หลัารท่พู่ายแ่ทำยา อย่า าริ่อนทำนั้นเอ
ะที่ิอะไรเล่นๆ ลิ่นอระเทียม็ระแทเ้ามู วามรู้สึแปลวิ่ไปมาในร่าายเ่นเียวับน้ำลายที่ทำลัในปาอเธอ
"เสร็แล้ว" เาวามันลเบื้อหน้า
ลิ่นมันที่ทำให้ร่าายเือพล่าน
หน้าาอมันที่ประหนึ่หยั้นี ส่อแสแวววับ
และอย่าสุท้าย รสาิ
ผมที่ยืนเอามือเท้าามอูเธอทำหน้ายิ้มไปะิน็รู้แล้วว่าัวเอฝีมือยัไม่
"หลานยาย ถ้าหลานหมสิ้นหนทาริๆ อาหาระเป็นำอบอหลาน" ุยายอเาล่าวเอาไว้
อาหารในานหมไปแล้ว ในะที่เ้าัวมอานประหนึ่ไม่อิ่ม
"เอาอีไหม" บำเธอ็พยัหน้า ผมเลยัให้เธอนท้อลมเลยทีเียว หมายถึอาหารอะนะ
"ไม่ยัรู้ว่านานยเ่ทำอาหารนานี้" เธอล่าวออมา แ่ในวินาทีที่ผมะล่าวอะไร่อนั้นเอ
รื้น รื้น รื้น
พื้นที่สั่นและเสียประหนึ่ท้อฟ้าะถล่มนี้มัน
แผ่นินไหว!!!
ไ้ยัไัน นี้มันประเทสไทย แผนินไหวไม่น่าเิึ้นที่นี้ไ้ แถมวามแรอมัน็พอูเลย
"หลบเร็ว!" ผมว้าไปที่ฝน่อนะพาเธอไปหลบใ้โ๊ะ
ผ่านไปสัผัมัน็หยุล พร้อมับโทรศัพท์อผมที่ัึ้น
"แม่" ผมรับมันทันที
"พี่อยู่ไหน่ะ เป้นอะไรหรือป่าว" ูเหมือนพลอยะลับถึบ้านแล้ว
"พี่โอเ ทานั้นเป้นไบ้า" ผมถามลับ
"พ่อ ถูอะไรระแทาเล็น้อย่ะ เียวพวหนู...รี๊ แม่นั้นมันัวอะไร"
"พลอย พลอย พลอย!!!" ผมพยายามะโนเรียแุ่เหมือนเธอะไม่ไ้ยินแล้ว
"อุแรถ้วย" ฝนที่ฟัอยู่็รีบให้เาทันที
"ันไป้วย" ล่าวบเรา็รีบวิ่ไปที่รถ แล้วริ่ออาอนโไป
ามถนนที่มีรถออยู่้าทามามาย วันไฟที่รอยเป็นุๆ ให้วามรู้สึเหมือนโละแ
'มันเิอะไรึ้น' ผมไ้แ่สสัย แ่นั้นไม่สำัเท่ารอบรัวอผม
เ็มวามเร็วอรถพุ่ึ้นอย่ารวเร็ว
วามลัวเ้ารอบห่ำ
'อล่ะ ออย่าให้มีอะไรเิึ้นเลย' ผมสวภาวนาในใ
***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น