บอร์ดี้การ์ดตัวร้ายมาเติมหัวใจให้นายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : -.ฉันคือบอร์ดี้การ์ด.-(100%)

      คำว่า'บอร์ดี้การ์ด'ในความหมายของผมคือผู้ชายชุดดำคอยเดินตามต้อยๆ ผมเคยคิดว่าถ้าผมมีบอร์ดี้การ์ด ผมจะชวนมันไปหลีหญิงเล่นกัน เหอๆ
      เเต่นี่มัน...
      'กรี๊ดดดด>O< เเสงอะไรเนี่ย! อ้อ! ที่เเท้รัศมีความเลวจากหมอนี่นี่เอง^[]^'
      ยัยเตี้ยเนี่ยนะ...บอร์ดี้การ์ดของผม!!
      ผมที่ถูกสไลด์ยาวจนถึงเอว หน้าม้ายาวจรดคิ้ว ไฮไลท์สีทองขาวเหมือนพวกพั้งๆที่ไปทำมา ดวงตากลมโตคู่สวยเเละส่วนสูงที่ไม่ถึง 160 ซม.นั่น!!
      ทำให้ผมจับรัศมีได้ว่าเธอเป็นผู้หญิง=__=;
      เเต่ตัวเตี้ยๆอย่างนี้เนี่ยนะจะมาเป็นบอร์ดี้การ์ดให้ผม!
      เเน่นอนว่าวินาทีเเรกที่ผมได้พบเธอ...
      'พ่อ! ยัยเตี้ยหมาเห่าเนี่ยนะจะมาเป็นบอร์ดี้การ์ดผม!! พอเจอศัตรูเข้าขี้คร้านจะวิ่งร้องไห้เเงๆหนีกลับบ้านล่ะสิไปว่า เตี้ยก็เตี้ย!! หัดเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้าง!'
      'หนอยเเน่ะ!! ไอ้เปรตยีราฟ!! รู้มั้ยว่าวินาทีเเรกที่ฉันเห็นนายก็พอจะจับรัศมีได้เลยว่านายน่ะเลวเเค่ไหน!! ฉันรู้ด้วยว่านายน่ะจีบหญิงไปทั่ว ห้องนายก็รกเหมือนรังหนู! แถมยังเคยใส่กางเกงในเเล้วไม่ซักไป 5 วัน 5 คืนด้วยอีกต่างหาก!!'
      '-____-+++'
      เเน่นอนว่าพอยัยนี่พูดจบ พ่อผมก็หันมาส่งสายตาพิฆาตใส่ผมทันทีT^T เเล้วผมจะเถียงอะไรได้ล่ะ ในเมื่อทุกอย่างที่ยัยนี่พูดมานี่มันจริงทั้งนั่น ให้ตายเถอะ.. ยัยนี่เป็นผู้หยั่งรู้ดินฟ้ารึไงฟะ-__-^
      ซึ่งในขณะนี้ผมเเละพ่อ เเม่ เเละยัยเตี้ยหมาตื่น(-__-*)กำลังกินข้าวกันอยู่
      "นี่นายเปรตยีราฟ>___< นายช่วยหยุดจ้องหน้าฉันด้วยสายตาเหมือนลูกหมาถูกทิ้งเเบบนั้นได้มะ นี่!! หรือว่างอนที่ฉันไม่ยอมเเบ่งส้มตำปลาร้าให้นายกินบ้าง>.,< อ่ะๆ ฉันตักให้"
      "หยุดเลยยัยเตี้ยหมาเห่า!! ฉันมองเธอด้วยสายตาพิฆาตต่างหากล่ะ!! เเล้วก็เอาปลาร้าของเธอไปไกลๆเลยด้วย!"
      "เเหมๆๆ> < จะพิฆาตหรือลูกหมาถูกทิ้งก็เหมือนกันน่ะเเหละ เพราะนายทำหน้าอย่างอื่นไม่เป็นหรอก>__< นี่ๆๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มะว่าหน้านายมันค้าง>_<a"
      "-_____-+++"
      "โอ๊ะ! จริงๆด้วยO.O อย่างนี้ต้องพาไปโรงพยาบาลนะ> < จะได้ถือโอกาสเช็กสมองตัวเองไปด้วย^ ^++ อ้อ! อย่าลืมให้หมอฉีดวัคซีนป้องกันหมาบ้าด้วยนะOoO"
      "-_____-+++ กร็อบบ เเกร็บบบบ~"(เริ่มหักนิ้วละ ไม่อีกกี่วินาทีผมต้องได้ชกหน้ายัยนี่เเน่ๆ-_-*)
      "ทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ>O< หรือว่าเป็นตะคริว โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะจ้ะ เดี๋ยวไปเช่าเปลเด็กมาก็ได้>[]<"
      "คุณพ่อคุณเเม่ครับ ผมขอโทษ"
      ผัวะ!!(เสียงหมัดของผมกำลังจะพุ่งใส่เเก้มที่น่าหยิกของยัยนั่นครับ)
      ตุ้บบบ!!(ยัยนั่นรับหมัดได้ทันเวลา)
      ผัวะ!!(ยัยนั่นชกหน้าผมกลับครับT..T)
      "สุภาพขาหลุดห้ามชกสุภาพสตรีนะค๊า^[]^"
      ย...ยัยนี่เป็นโรคจิตที่ชกคนได้ทั้งๆที่ยังยิ้มอยู่จริงๆด้วย-__-;
      ก่อนที่หมัดของผมจะโดนหน้ายัยนี่อีกครั้ง เเละก่อนที่หมัดของยัยนี่จะสวนเข้าหน้าผมอีกครั้ง(-*-) พ่อของผมก็(ตะโกน)ขัดขึ้นมาซะก่อน
      "หยุด!!!!!!!"
      "เเกก็รู้ใช่มั้ยไอ้เกียร์ว่าเเกต้องอยู่บ้านกับชางชางสองคน เเน่นอนว่าชางชางต้องตามเเกไปทุกที่ในฐานะบอร์ดี้การ์ด ยกเว้นตอนเข้าห้องน้ำ เเละตอนนอน..."
      "ว่าไงนะ!! จะให้ผมทำตัวติดกับยัยนี่เป็นแฝดสยามงั้นเรอะ!!!"
      "ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยย~..."<<<ยัยเตี้ยหมาเห่า-*-
      "-____-+++"<<<ผมเอง
      "เอาละๆ อย่าเพิ่งทะเลาะกัน พรุ่งนี้ตี 3 ฉันก็จะไปเเล้วนะ อยู่กันดีๆล่ะ! ที่รักจ๋า...ขึ้นห้องกันเถอะจ้ะ♥ ♥"
      "จ้ะ♥ ♥"<<<เเม่
      "อ้วกกก"<<<ผมกับยัยเตี้ยหมาเห่า
      ช่างเป็นการเริ่มต้นที่ดีจริงๆ-____-;


      9 : 15 AM.
      ปัง ปัง ปังง!!!
      "ยัยเตี้ยหมาเห่า!! เปิดประตูเเล้วออกมาทำกับข้าวให้ฉันเดี่ยวนี้!!!!!"
      "Zzzz"
      ปัง ปัง!!!
      "ยัยเตี้ยหมาเห่า!!!!"
      "ใครมาหอนอยู่เเถวนี้ฟะ คนกำลังหลับสบาย-3-"
      "หนอยเเน่ะ!! เธอด่าฉันเป็นหมางั้นเรอะ!!!"
      ฉันต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนของไอ้เปรตยีราฟนั่น=_=^^ นี่มันเเค่ 9 โมงกว่าๆเองนะ เเต่ยังไงก็เถอะ ยังไงฉันก็ต้องเปิดประตูให้ไอ้หมอนี่ทันทีเนื่องจากกังวลว่าประตูมันจะพัง-*-
      "ฟุดฟิดๆ โอ้ว*-* กลิ่นหมาเน่านี่หว่า"<<<ฉันเอง> <
      "ย...ยัย..."
      "มีอะไรหรอจ้ะ^-^"
      "ไปทำกับข้าวให้ฉันเดี่ยวนี้!!!"
      "พูดผิดพูดใหม่ได้นะ พ่อนายให้ฉันมาเป็นบอร์ดี้การ์ด ไม่ใช่คนรับใช้!!"
      "พูดผิดพูดใหม่ได้นะ พ่อฉันให้เธอมาเป็นบอร์ดี้การ์ด เเล้วก็ต้องดูเเลฉันด้วย!!"
      อ้ากกกก!! หมอนี่หัดย้อนคนอื่นเป็นเเล้วหรอฟะ-*-(ติดมาจากเเกนั่นเเหละ)
      "'ชางชางจ๋า..ไปทำกับข้าวให้ผมหน่อยนะครับ*-* ผมเป็นง่อย'พูดซิ!!"
      "ปัญญาอ่อน!!!"
      "งั้นก็ทำเองไปเเล้วกัน!!!"
      ปัง!!!
      ฉันรีบปิดประตูใส่หน้าหมอนั่นทันที ก่อนจะไปอาบน้ำเเต่งตัว>___< อยากบอกว่าน้ำที่นี่เย็นมากๆเลยล่ะ ฮิๆ ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเสื้อยึดลายมิกกี้เม้าส์สีชมพูเเปร๊ดด>___< กับเอี๊ยมกระโปรงลายมิกกี้เม้าส์สีชมพูเหมือนกัน เเล้วก็ทรงผมมัดจุกข้างๆม้วนเหมือนอาหมวย เเล้วผมที่เหลือก็ปล่อยสยาย เเน่นอนว่าไฮไลท์ที่ติดมาเมื่อวานถอดออกหมดเเล้ว พร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้คู่ใจไปด้วย ถึงมันจะเป็นกระเป๋าเป้เล็กๆ เเต่เเน่นอนว่าข้างในมีทั้งที่ช๊อตไฟฟ้า ไม้ตียุง เเล้วก็อุปกรณ์จัดการพวกโจรทมิฬทั้งหลายไงล่ะ ฮิๆ
      เเอ๊ดดด~
      ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เปิดประตู ก็มีคนเปิดเข้ามาซะก่อน
      "ชางชางจ๋า..ไปทำกับข้าวให้ผมหน่อยนะครับ*-* ผมเป็นง่อย"
      "ไม่ได้!!"
      "อ้าวยัยนี่-*- ฉันอุตส่าห์พูดเเล้วนะโว้ยย อย่าเล่นขี้โกงเส่ะ! ฉันหิวจนไส้จะขาดอยู่เเล้วเนี่ย!! ทำกับข้าวให้ฉันซะดีๆ"
      "วันนี้เราจะไปเที่ยวกัน> <"
      "เที่ยวที่ไหน-__-;;"
      "สวนสนุก>___<!!!" 

     (ปล.1 ขอบคุณITim_Hunter นะคะที่มาเป็นเเฟนคลับให้นิยายของจิน^ ^)
      (ปล.2ขอโทษที่อัพช้าไปหน่อย> < ให้อภัยข้าน้อยด้วยเคอะ>/\<)