รักนาย เจ้าชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #9 : ภารกิจแรกของมี

เวลา 7:12 น.

*~By Mee~*

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเพราะ ไม่อยากเจอการปลุกอันอุจราดของไอ้รุ่นพี่เบลแบบเมื่่อวานนี้ ถึงแม้ไม่คอยอยากจะตื่นก็เหอะ วันนี้ฉันมาแบบเ็ต็มรูปแบบเลยแหละ เพราะว่าเสื้อคลุมวาเรียเพิ่งมาเย็บเสร็จเมื่อเช้า และเจ๊ลุซก็บอกว่าให้ใส่เลยฉันก็เลย ใส่มาเลยเพราะเห็นเจ๊ลุซ บอกว่าอยู่นี้ต้องเป๊ะทุกอย่าง ไม่ยั้นคงโดนบอสเผาสดแหงๆ วันนี้ฉันก็โดนบอสเรียกอีกแล้วแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไรขอให้ไม่ใช่เรื่่องบัดซบก็แล้วกัน เพี้ยง!!

แอ๊ด....

"บอสฉันมาแล้วมีอะไรเหรอ" ฉันเปิดประตูห้องทำงานบอสเข้ามาก็เจอบอสนั้งอยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงาน และ รุ่นพี่สคอลโล่ ที่นั้งอยู่บนโซฟาของห้องทำงานบอส

"ยัยสวะนี้งานแรกของเธอ" หลังจากที่บอสพูดจบก็ยื่นกระดาษเผ่นนึงมาให้ฉัน ฉันรับกระดาษนั้นมาแบบไม่ได้พูดอะไร

"งานแรกของฉันเหรอ" ฉันอ่านจบก็ถามบอสที่นั้งอยู่ตรงหน้า

"ก็เออสิยัยสวะ" บอสตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดูน่ากลัว

"ให้ฉันปลอมตัวเป็นพวกเดียวกับมัน และ ไปเชือดหัวหน้าพร้อมๆกับอาวุธผิดกฏหมาย" และ ถามต่ออีก

"ก็เออสิยัยสวะถามมากน่ารำคาญ" อั้ยหยา!!ซวยแล้วไม่ถามก็ได้คนอะไรวะโห๊ด..โหด

"แล้วฉันไปคนเดียวใช่ไหมรุ่นพี่สคอลโล่" ถามรุ่นพี่สคอลโล่ก็ได้ไม่เห็นต้องง้อบอสเลยเชอะ!!

"ไปคนเดียวซะทีไหนละยัยเด็กบ้า" อ่าว?แล้วไปกับใครละงองูเต็มตัว งง?

แอ๊ด....

หลังจากที่ประตูของห้องทำงานบอสเปิดออกฉันก็หน้าเหวอเลยที่เดียว อย่าบอกนะว่า...

"มีอะไรเหรอบอส" อย่าให้มันเป็นอย่างที่ฉันคิดนะ...

"ไอ้เบลแกนะไปทำภารกิจกับยัยเด็กบ้านี้ซะ" ม่ายจริ๊งงงงงงงงงง!!!!!!ฉันไม่อยากไปกับไอ้บ้านี่น้าาาาา!!!!!! รุ่นพี่สคอลโล่ใจร้ายที่ซูดดดดดด!!!!!!!!!

"หา!!!จะให้ฉันคู่กับไอ้รุ่นพี่...นี่หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่อาววววว!!!!!" ฉันชี้หน้าไอ้รุ่นพี่นั้น และพยายามดื้อดึงรุ่นพี่สคอลโล่เพราะฉันไม่อยากไปกับไอ้รุ่นพี่นี้!!!!!!!

"ไม่ได้ว้อย!!!!!!ยังไงเธอก็ต้องไปกับไอ้เบลไอ้ที่เหลือนะไปทำภารกิจกันหมดแล้วโว๊ย!!!!!" ม่ายจริ๊งงงงงง!!!!!ทำไมไม่เหลือเจ๊ลุซไว้บ้างรุ่นพี่ฟรานก็ดี รุ่นพี่เลวี่ว่าไงอย่างไปไหนกันโมดดดดดด!!!!!!

"ฉันไปคนเดียวก็ได้ภารกิจนะง่ายจะตาย" วุ้ย!!!ไม่เห็นต้องไปไอ้รุ่นพี่นี้เลยภารกิจอะไรก็ไม่รู้ง่ายโคตร

"ไม่ได้โว๊ย!!!!!อาวุธมันมีเป็นโขลงช้างเธอคนเดียวจะไหวได้ไงเล่ายัยบ้า!!!!!!!" อะจริงด้วย.....(จิตลอยไปแล้ว/จินนี่)

"เฮ้ยยัยสวะเธอนะรีบๆไปเลยฉันรำคาญ" จายยยยยยร้ายยยยยยยยย!!!!!!!! ต่อจากนั่นฉันก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ

"ก็ได้" หลังจากนั่นฉันก็หันหลังและ อัดไปจ๊ะกับรุ่นพี่เบลนั่น เชอะ!!ฉันเชิ่ดหน้าไปทางอื่นและ เดินออกจากห้องไปเลย

ปั้ง!!!

ฉันปิดประตูห้องของบอสอย่าแรง บัดซบ!!!!จริงๆอุส่าห์คิเว่าจะไม่มีเรื่องบัดซบแล้วนะ

"ชิชิชิ งาย~น้องใหม่รีบๆไปแปลงร่างนะเดียวเจ้าชายจะพาไปทำภารกิจ" อ๊ากกกกกกก!!!!!ยังไม่ได้จุดธูปเลยนะว้อย!!!!!มาทำผีอะไรวะไอ้รุ่นพี่บ้าไอ้บัดโซบบบบบบ!!!!!!

"รู้แล้วนะ เชอะ!!!!" ฉันเชิ่ดหน้าไปทางอื่นอีกครั้ง และเดินต่อไปเพื่อที่จะไปขึ้นบน....


ณ ห้องโถงของปราสาทวาเรีย....

"ชิชิชิ กว่าจะเสร็จนะ" ฉันเดินลงมาโดยใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น เสื้อยืดสีขาว ใส่ทับด้วยเสื้อกั๊กแขนกุดสีดำมีฮูดปล่อยชายกั๊กยาวปิดกางเกงขาสั้น (ถ้าคิดเสื้อกั๊กไม่ออกก็คิดว่า เอากั๊กกับฮูดมารวมกัน/จินนี่) และ ใส่รองเท้าผ้าใบส้นสูงสีน้ำเงิน (เจ๊แกขาดส้นสูงไม่ได้จริงๆเดียวไม่สูง/จินนี่) และปล่อยผมสีดำหยิกไปตามธรรมชาติ

"ไม่ต้องมาบ่นเลยไอ้รุ่นพี่บ้ารีบๆไปซะที" ฉันพูดเสร็จก็เดินนำออกไปที่โรงจอดรถ

ณ โรงจอดรถ....

ฉันมาหยุดที่รถ BMW คันสีดำสุดหรู ฉันทำหน้าเรียบนิ่งหันหลังไปหาไอ้รุ่นพี่เบล และโยนกุญแจรถไปให้ไอ้รุ่นพี่เบล

"รุ่นพี่คับเองนะ" ฉันพูดไปด้วยเสียงเรียบนิ่งเพราะไม่อยากทำหน้าอารมณ์เสีย

"แล้วทำไมต้องเจ้าชายด้วยละ?" มีความเป็นลูกผู้ชายบ้างไหมเนี่ย!!!!

"แล้วรุ่นพี่เป็นอะไร?" ฉันถามไป

"เจ้าชาย" โอ๊ย!เข้าใจอะไรยากอย่างนี้

"แล้วฉันเป็นอะไร?" ฉันไม่อยากเถียงเลยถามต่อ

"ผู้หญิงที่น่ารำคาญ" ใครน่ารำคาญกันแน่วะ!!!!!!ไอ้รุ่นพี่บ้า!!!!!

"ก็นั่นไงฉันเป็นผู้หญิงแรงก็น้อย"

"ก็เจ้าชายเป็นเจ้าชายงะ" เอาอีก!!!!อะไรๆก็เจ้าชาย

"แล้วเจ้าชายมันไม่ใช่ผู้ชายหรือไงรุ่นพี่ รุ่นพี่นะเป้นผู้ชายก็ต้องคับสิ" ฉันพูดจบก็เดินไปเปิดไปประตูรถ และลงไปนั้ง

"เจ้าชายคับก็ได้" ไอ้รุ่นพี่บ้านั่นพูดจบก็เดินอ่อมมานั้งฝั่งคนคับ และ สต๊าดรถคับออกไปเลย.....

ณ ที่กบดานของเป้าหมาย ผับแห่งหนึ่งในอิตาลี.......

พอลงจากรถฉันก็เอาฮูดสีดำที่ติดกับเสื้อกั๊กมาคลุมหัวเพื่อไม่ให้ใครเห็นหน้า เช่นเดียวกับไอ้รุ่นพี่เบลที่ถอดมงกุฏแล้ว เอาหมวกมาใส่แทน พอทำท่าว่าจะเดินเข้าไปในผับไอ้ยาม ที่อยู่ข้างหน้าผับมันก็มาแตะไหล่ฉันกับไอ้รุ่นพี่เบล

"เฮ้!คุณสองคนนะท่าทางน่าสงสัยผมขอสรวจหน่อยครับ" ฉันก็เลยหันไปหาไอ้ยามนั่น

"มองมาในตาฉัน" เมื่่อไอ้ยามนั่นมองมาในตาฉัน ฉันก็ร่ายเวททันที

"ขอโทษครับ!!!เชิญผ่านได้เลยครับ!!!!" เมื่อไอ้ยามนั่นไม่มาเกะกะฉันก็เดินเข้าไปในผับอย่างง่ายดายกับไอ้รุ่นพี่เบล

"เฮ้ เธอทำได้ไงนะ" ขณะเดินไอ้รุ่นพี่นั้นก็ถาม

"ก็แค่ควบคุมจิตใจชั่วคราว เป็นคาถาเวทมนต์ในตำราที่่ 247" ฉันเลยบอกไปซะละเอียด

"ชิชิชิ โม้ป่าวเนี่ย" โม้บ้านพ่อ(เมิง/มี)รุ่นพี่สิ!!!!!

"ไม่เชื่อก็หันไปดูเองสิ" ฉันเลยชี้ไปทางไอ้ยามนั้น

"เฮ้ย...เมื่อกี้อะไรวะ???ช่างมันเถอะ" นั่นไงเต็มๆ

"เจ้าชายเชื่อก็ได้" เป็นครั้งแรกที่ไอ้รุ่นพี่นี่เข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น หลังจากนั่นฉัน กับ ไอ้รุ่นพี่เบล ก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้อง V.I.P และ ฉันก็ผ่านเข้าไปได้อีกแล้วเพราะ คาถาเมื่อกี้นี้ควบคุมจิตใจไอ้สองตัวหน้าห้อง

แอ๊ด....

ฉันเปิดประตูเข้ามาก็เจอ ชายวัยกลางอายุประมาณ สามสิบได้มั่ง นั่งหัวโด่อยู่ที่โซฟากลางห้อง แต่ดูไปก็หล่อเหมือนกัน

"อ่าวและนั่นใครนะ" และชายคนนั่นก็พูดขึ้น

"เราสองคนจะมาเป็นส่วนหนึ่งในองการของคุณคะ" งานนี้ต้องเข้าโหมดสตอเบอร์แหล

"โอ๊ะ..โอ๋ งั้นเหรอถ้างั้นคงต้องทดสอบกันหน่อยละ" หลังจากนั้นก็มีชายร่างโตประมาณสามสิบกว่าคนได้มั่งเข้ามาในห้อง

"งั้นฉันไม่เกรงใจนะคะ/ชิชิชิชิ" ฉันกับไอ้รุ่นพี่เบลต่างคนก็ต่างพูดประโยคของตัวเอง

"พวกแกนะทดสอบหน่อยสิ" หลังจากที่ชายคนนั่นพูดจบชายร่างโตก็ดิ่งวิ่งเข้ามา เตรียมจะจัดการ ฉันกับไอ้รุ่นพี่เบล

ตุบๆ!!!! เฟี้ยว~ ฉึก!! แว๊กกกกกก!!!! เฟี้ยว~ ตุบๆ!!! อ๊ากกกกกกก!!!! ฉึกๆๆ!!! จ๊ากกกกกกกก!!!!!

ผ่านไปหนึ่งนาที....

"โอ๊ะ..โอ๋..หนึ่งนาทีเองเหรอ" หลังจากที่ฉันจัดการทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งเข่า ความจริงฉันอยากใช้เวทมนต์กับกุหลาบต้องสาปวะด้วยซ่ำ ถ้าใช้สองอย่างนั้นขอรับประกันเลยว่าเวลาจัดการไอ้พวกแรงควายคงเหลือแค่ สามสิบวิ ส่วนไอ้รุ่นพี่เบลก็ปามีดลูกเดียว ฉันเดินไปอยู่ตรงหน้าชายคนนั้น

"เราสองคนผ่านหรือยังคะ" ฉันเอยถาม

"อือ....ผ่านแล้วละแต่..." หลังจากนั้นไอ้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันก็ฉุดข้อมือของฉันจนเสียหลักแซไปนั้งตักไอ้บ้านั้น

"ฉันขอดูหน้าเธอใกล้ๆหน่อยสิ" หลังจากนั้นไอ้บ้านี่ก็ดึงฮูดที่ฉันใส่อยู่ออก

"โอ๊ะ..โอ๋..สวยเหมือนกันนะเธอนะ" และ ก็ใช้มือเชิ่ดคางของฉันขึ้น

"พวกแกนะออกไปก่อนสิ นายคนที่ใส่หมวกด้วย" ฉันหันหน้าไปทางรุ่นพี่เบล และกระซิบตาข้างหนึ่งให้

"ชิชิชิ ฉันไปก็ได้" เฮ้อ....นึกว่าจะพูดเจ้าชาย ไม่นานไอ้พวกแรงควายก็พยุงตัวกันออกไปจากห้อง พร้อมกับไอ้รุ่นพี่เบล

"งั้นฉันขอเธอเลยแล้วกันนะ" ไอ้บ้านั่นเอาหน้ามาซุกแถวซอกขอฉัน

"คิดว่าจะง่ายขนาดนั้นเหรอไอ้ลามก" ฉันพูดพร้อมฉีกยิ้มร้าย

"จะ...จะทำอะ..ไรนะ..." ไอ้บ้านั่นเอาหน้าออกจากซอกคอของฉัน และพูดติดๆขัด เพราะว่าฉัน

"ก็ฆ่าไงละโง่จริง" เพราะว่าฉัน ใช้มีดที่อันเชิญมาในตำราคาถาที่ 152 จ่อคอไอ้บ้านี่อยู่

"ทะ...ทะ...เธอเป็น...ใคร"

"อยากรู้เหรอจะบอกไว้ให้เอาบุญแล้วกัน" และฉันก็ใช้มีดให้เข้าใกล้คอไอ้บ้านี้เข้าไปอีก

"ฉันรามีเนียหัวหน้าหน่วยเมฆาแห่งวาเรีย"

"ชะ...ช่วยยย! อ๊ากกกก!!!!" หลังจากนั่นฉันก็เฉือนคอไอ้บ้านี่อย่างรวดเร็ว และลุกออกจากตักไอ้บ้านั่นอย่างไว

"แล้วนี่ของฟากนะ" ฉันโยนเมล็ดดอกกุหลาบสีดำไปที่ไอ้บ้านั่น

"จงโต" และหลังจากนั้นก็มีเถาวัลย์ขนาดเท่าแขนคนเรื้อยไปมาตามตัวไอ้บ้านั่น และไปผูกมัดร่างกายของไอ้บ้านั่น มัดแน่นจนหายใจไม่ออก และเลือดก็ค่อยๆไหลซิบออกมาเพราะ หนามที่งอกออกมาพร้อมกับเถาวัลย์ และตามมาด้วยดอกกุหลาบสีดำที่ค่อยๆแบ่งบานออก และมีประกายระยิบระยับออกมาจากตัวกุหลาบสีดำประกายนั่นค่อยๆลอยออกมาล้อมตัวไอ้บ้านั่น

"อ๊ากกกกกกก!!!!!!" ไอ้บ้านั่นคงจะเจ็บน่าดู

"เฮ้อ....อีกหนึ่งนาทีเดียวก็ม่องเท่งแล้ว เสร็จแล้วจะไปนรก หรือ สวรรค์ ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมนะ บ๊าย~บาย"

บึก!!!!!

"บอส!!!!เฮ้ยนังบ้าแกทำอะไรบอสนะ!!!!!!" หลังจากที่ลูกน้องของไอ้บ้านี่พังประตูเข้ามาก็โวยใส่ฉันทันที

"ชิชิชิ แทนที่จะห่วงบอสของแกห่วงตัวเองก่อนดีกว่ามั่ง"

ฉึกกก!!!! เฟี้ยว~ เฟี้ยว~ ฉึกกกก!!!!!! ฉึกกกกก!!!!! เฟี้ยว~

"อ๊ากกกกกกกก!!!!!!!!/แว๊กกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!/จ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!!!" เสียงปามีด และเสียงร้องของลูกน้องไอ้บ้านั่น ตามมาไล่หลัง และไอ้รุ่นพี่เบลก็กระโดดฝ่าผูงควายแรงถึกมายืนข้างๆฉัน

"ไม่ต้องคิดมากหรอกนะอีกเดียวบอสพวกแกก็ม่องแล้ว รายต่อไปก็พวกแกแหละที่ต้องตายตามบอสแกไป" ฉันพูดขึ้นหมือนปลอบใจ(ปลอบหรือนี่/จินนี่)

"พวกแกอย่าอยู่เลยว้อย!!!!!!!!" และไอ้พวกลูกน้องก็วิ่งเข้ามาเตรียมอัดฉัน กับไอ้รุ่นพี่เบลได้ทุกเมื่อ

"ดูท่าจะคุยกันไม่รู้เรื่อง" ฉันกระโดดขึ้นไปลอยตัวบนอากาศแทน และใช้คาถาทิ่มแทงเป็นคาถาที่ 469 ของตำราคาถาศาสตร์มืด หึหึหึ....ตายๆไปซะบ้างก็ดีนะ

"อ๊ากกกกกกก!!!!!!!!" เสียงร้องของลูกน้องประมาณ ยี่สิบกว่าคนร้องออกมาด้วยเสียงที่ทรมาร

"ชิชิชิ เก่งกว่าที่คิดซะอีกนะเธอนะ" ไอ้รุ่นพี่เบลพูดขึ้นขณะที่ยังไม่หยุดปามีด

"อย่ามาพูดเลยรุ่นพี่เบล"

ผ่านไป สามนาที.....

"เหนื่่่อยเหมือนกันนะรุ่นพี่เบล" หลังจากที่จัดการเชือดลูกน้องของไอ้บ้านั่นเสร็จฉันก็พูดออกมาลอยๆ

"ชิชิชิ สนุกดีนะเจ้าชายว่า" เฮ้อ....ยังซาดิสไม่หาย

เฟี้ยว~

เสียงของดาบที่ลอยมาแต่ดาบนั้นดันมาเฉี่ยวเสื้อกั๊ก และเสื้อยืดหลังเอวจนเป็นลอยยาวแต่ไปโดนเนื้อโดนหนัง

"กะ...แก...เป็น...ใครกัน" ยังไม่ตายอีกเหรอ

"ชิชิชิ เธอยังไม่บอกเหรอว่า'ฉัน' กับ 'เธอ'เป็นใคร"

"โอเคบอกก็ได้ถือเป็นการสั่งเสีย"

"ฉันรามีเนียหัวหน้าหน่วยเมฆาแห่งวาเรีย และ ไอ้โรคจิตเบลเฟกอลหัวหน้าหน่วยวายุแห่งวาเรียจำเอาไว้ให้ดีละ กูู๊ด~บาย"

เฟี้ยว~ฉึกกกกก!!!!!

"อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!" สิ้นเสียงร้องของไอ้ลูกน้องนั่นฉัน กับ ไอ้รุ่นพี่เบลก็เดินออกมาจากห้อง และเดินไปหลังร้าน ก็เจอโกดังแห่งหนึ่งฉัน เลยร่ายเวทจนประตูพัง และก็เจอ

"ชิชิชิ นี่เหรออาวุธผิดกฏหมาย" มันก็หน้าผิดอยู่หรอก มีทั้งไล่ไปตั้งแต่ มีด ดาบ ปืน M79 ระเบิด บลาๆ โอ๊ย!!มากมาย

"รีบๆทำลายไอ้ของพวกนี่ให้ไวเลยรุ่นพี่อยากกลับปราสาทจะแย่อยู่แล้ว" ฉันพูดและทำท่าบิดขี้เกรียจ อยากกลับเร็วๆแล้วให้มันเสร็จๆสักที

"ชิชิชิ ไม่พูดเจ้าชายก็ทำอยู่แล้ว" ไอ้รุ่นพี่นั่นพุดจบก็ปามีดไปที่กล้องใบนึงซึ่งในนั่นมี ปืนอยู่เป็นจำนวนมาก

ตูม!!

เกิดการระเบิดของปืนเกิดขึ้นแต่ยังดีที่ระเบิดมันไม่ใหญ่มากไม่งั้นคงได้ตายกันอยู่ในเนี่ยแหละ

"นิ!!รุ่นพี่ปามั่วซั่วแบบนั่นมีหวังตายกันพอดี" ฉันว่าไอ้รุ่นพี่นั่นทันที

"ชิชิชิ ก็เธอบอกให้เจ้าชายจัดการนี่นาก็ทำแล้วไงละ" โอ๊ย!!ปัญญา

"ฉันจัดการเองดีกว่ารุ่นพี่นะไปใกล้ๆเลย" ฉันพูดจบก็ผลักรุ่นพี่ให้ไปอยู่ข้างหลัง และใช้คาถาเปลี่ยนสภาพเป็นคาถาที่ 106 ของตำราคาถาเวทมนต์ สักพักไอ้กล้องทั้งหลายที่บรรจุอาวุธไว้ก็กลายเป็น กิ่งไม้ ใบหญ่า กองเต็มพื้นไปหมด แค่นี่่ก็จบ

"แล้วทำไมเธอไม่ทำตั้งแต่แรกละ" พอฉันจัดการเสร็จไอ้รุ่นพี่เบลก็ถาม

"ก็ฉันนึกว่าสำหรับรุ่นพี่แค่นี่หมูๆนะสิ ที่ไหนได้เกือบตาย"

"ชิชิชิ ช่วยไม่ได้เธอบอกให้เจ้าชายจัดการเอง"

"กลับดีกว่าอยากกินข้าว" ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ เพราะว่าหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว และเดินนำไอ้รุ่นพี่เบลเพื่อจะกลับปราสาท

ขณะอยู่บนรถ.....

*~By Belphegor~*

ตอนนี่เจ้าชายกำลังขับรถเพื่อที่จะกลับปราสาทวาเรีย โดยมียัยมี เด็กใหม่ที่เพิ่งทำภารกิจกับเจ้าชายไปเมื่อกี้นี้ ตอนนี้เธอได้หลับไปแล้ว เพราะหิวข้าวจนง่วงนอน เจ้าชายเลยจอดรถเพื่อที่จะดูหน้าตอนเธอหลับให้ชัดซะหน่อย เจ้าชายจอดรถข้างทาง และหันหน้าเพื่่อไปดูหน้าตอนนอนของยัยคนนี้

"ชิชิชิ...ความจริงตอนนอนก็น่ารักดีนะแต่ทำไมพอตื่นถึงน่าตบจัง" เ้จ้าชายพูดแซวคนที่กำลังนอนหลับอยู่ตรงหน้า

"เธอนี่เข้าใจยากเหมือนกันนะรามีเนีย"


เรื่องก็จบด้วยประการฉะนี้ติดตามตอนต่อไปนอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์........