รักนาย เจ้าชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #5 : ทำดีไม่ทำดีหว่า?

ณ ที่ห้องฝึกดาบสคอลโล่ที่เละเป็นรังหนู...

*~By Mee~*


"เร็วๆเจ้าชายเมื่อยแล้วนะ" ทำดีไม่ทำดีหว่า? โอ๊ย!!! ปวดหัวเอาไงดีวะเอาไงดี!!! "รู้แล้วน๊ารุ่นพี่อย่าเร่งได้ไหม"
ฉันคิดหาวิธีเพื่อที่จะหลุดพ้นจากไอ้รุ่นพี่บ้าๆบอๆโรคจิตสมองไม่เต็มบาทนี้อยู่!! รามีเนียคิดเด!!คิด วุ่ย!!คิดไม่ออก!! เอาวะเป็นไงเป็นกันเพื่อของฟรี
ฉันค่อยๆยื่นหน้าให้เข้าไปใกล้ไอ้รุ่นพี่บลาๆที่อยู่ตรงหน้าและ...

จุ๊บ..

ฉันยื่นหน้าไปกระทบแก้มไอ้รุ่นบลาๆที่ตอนนี้ฉีกยิ้มจะถึงหูอยู่แล้ว ฉันรีบผลักตัวเองออกจากไอ้รุ่นพี่บลาๆแล้วยังไม่จบ

"ชิชิชิ ดีมากจงทำหน้าที่ตุ๊กตาของเจ้าชายต่อให้ดีๆแล้วกัน"

"ตุ๊กตา?"

"อ๊าก!!!ไอ้รุ่นพี่บ้า!! ไอ้เจ้าชายตกกระป๋อง!! ไอ้รุ่นพี่โรคจิต!! ไอ้รุ่นพี่ไอ้..ไอ้...กรี๊ด!!"

พูดจบก็วิ่งออกนอกห้องฝึกเพราะไม่อยากเจอหน้าคนที่อยู่ในห้อง พอใกล้ถึงประตูห้องฉันตะโกนอีกโดยที่ยังไม่หยุดวิ่ง

"แล้วก็ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาของใคร ไอ้รุ่นพี่จิตหื่นจำไว้!!!" 
 เจ้าชายของขึ้นแล้วนะ!!!! (ความคิดของเบลทีได้ยินคำว่า'หื่น'/จินนี่)
พูดจบฉันก็ถึงประตูพอดีฉันหันหลังแล้วปิประตูดัง

ปึ้ง!!!

และมีเสียงตามกระทบประตูดัง

เฟี้ยว~ปัก!!ปัก!!ปัก!! (เสียงแรกมีดลอยบนอากาศ เสียงสองมีดปักประตู/จินนี่)

ภายในห้องฝึกเละๆเน่าๆ 

*~By Belphegor~*

ตอนที่ยัยเด็กบ้านั้นว่าเจ้าชายเป็นพวก 'จิตหื่น' บอกคำเดียวเจ้าชายไม่ชอบ เมื่อกี้เจ้าชายก็ห้ามไม่อยู่ปามีดไป ทั้งๆที่ยัยเด็ใหม่นั่นปิดประตูดัง ปึ้ง!! แต่เจ้าชายก็สนุกอยู่ดีที่ได้แกล้งยัยเด็กใหม่นั่น ชิชิชิ เจ้าชายสะใจ

"ชิชิชิ ยัยเด็กบ้า"

เจ้าชายไม่คิดอะไรอีก เลยเสด็จออก จากห้องเน่าๆโดยที่ยังสะใจไม่หาย

ณ ภายในปราสาท....

*~By Mee~*

ฉันกำลังเดินถือถ้วยยาแก้พิษที่เพิ่งไปทำมาสดๆร้อนๆส่วนผสม หึ..หึ..หึ.....

พิษจากตัวในสุดของกุหลาบดำแต่...ขมโคตรๆ พิษก็ต้องแก้ด้วยพิษเนี่ยแหละ

ฉันเดินจนมาถึงหน้าห้องพยาบาล

แอ๊ด...(คาราบาว/จินนี่)

"มาแล้วรุ่นพี่ยาแก้พิษ" ฉันเปิดประตูเข้าไปเพื่อที่จะเอยาไปให้รุ่นพี่สคอลโล่แต่ก็...

"ว้อย!!!!!มาช้าจริงๆมาเร็วๆเลยอยู่สภาพนี้อึดอัดจะตายอยู่แล้วโว๊ย!!!!!"แต่ฉันก็ยังโดนโวยอย่างเดิม

"รู้แล้วนะรุ่นพี่สคอลโล่ขี้โวย" พูดจบฉันก็เดินไปที่เตียงที่รุ่นพี่สคอลโล่นอนอยู่แบบ

"เฮ้ย!!!ใครขี้โว...อุ๊บ!!" ฉันไม่รอช้ายัดยาเข้าปากรุ่นพี่แบชนิดที่ว่าจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ และใช้มืออุดปากรุ่นพี่
ไว้ โดยที่อยู่ในสภาพ จะดิ่นก็ไม่ดิ่น ไม่ดิ่นก็จะดิ่น เพราะยังอยู่ในอาการกล้ามเนื้อปวด

"รุ่นพี่กลืนลงไปเลยนะไม่ต้องบ่น" ฉันพูด

"มันไม่แรงไปเหรอฮ๊า~มีจัง" เสียงของเจ๊ลุซที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเตียง

"ไม่หรอกเจ๊ถ้าให้ดูยาตอนแรกก็คงไม่กินหรอก"
หลังจากที่ฉันพูดจบก็ได้ยินเสียงจากลำคอรุ่นพี่สคอลโล่ดัง

เอือก...

นั้นเป็นสัญญาณว่ากลืนยาลงไปแล้ว ฉันคอยๆปล่อยมือออกจากปากรุ่นพี่ยังเอามือออกไม่พ้นก็

"ว้อย!!!!!ทำแบบนั้นไม่ฆ่าให้ตายไปเลยละวะ!!!!!" ว่าจบเจ้าตัวก็ยันตัวลุกขึ้นจากเตียง อาการ
"รุ่นพี่ไม่ต้องพูดมากไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย!" พูดเป็นประโยคคำคำสั่งให้รุ่นพี่สคอลโล่ทำตาม

"เฮ้ย!!แล้วทำไมฉะ......อุก!!..อุก!!" ยังพูดไม่จบประโยคเจ้าตัวก็รีบปิดปากวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

ปัง!!!! เจ้าตัวปิดประตูดังปังและ....
 
อุก!!..อุก!!..พลวด!!!

"มีจังสคอลโล่เป็นอะไรไปเหรอฮ๊า~" เสียงของเจ๊ลุซพูดเหมือนออกอากาเป็นห่วงรุ่นพี่สคอลโล่

"ไม่เป็นไรหรอกเจ๊แค่ไปล้างพิษออกจากท้องโดยวิธีนั้น" (ความจริงไม่อยากพูดว่า'อ้วก'กลัวอ้วกตาม/จินนี่)

"เป็นอย่างนี้นี่เองเข้าใจแล้วฮ๊า~มีจัง" เจ็ลุซพูดเหมือนว่าไอ้ที่ฉันพูดไปนั้นเข้าใจ

ปึง!!!!

เสียงเปิดประตูของห้องน้ำฉันเตรียมตัวเผ่นสุดชีวิต

"ว้อย!!!!!วิธีอะไรวะยัยเด็กบ้า!!!!" รุ่นพี่สคอลโล่เตรียมวิ่งมาขย่ำฉันให้ตายแต่ฉัน...

ตึก!!..ตึก!!..ตึก!!

ฉันไวกว่าวิ่งจู๊ดออกไปนอกห้อง

"เฮ้ย!!!!!!กลับมานะโว๊ยยัยเด็กบ้า!!!!!"

แอ๊ด!!!.....

ฉันวิ่งไปเปิดประตูเอาตัวออกไปจากห้อง และยื่นหน้าเข้าไปในห้อง

"ความจริงรุ่นพี่นะควรจะขอบคุณฉันด้วยซ่ำไปไม่งั้นคงนอนอยู่กับที่ไม่ได้ไไหนตลอดชีวิต" ฉันพูดจบก็เอาหน้าออกมาจากประตู และปิดลง

"ว้อย!!!!!!!!!!!!ยายเดกบ้า~!!!!!!!!!"
ฉันได้ยินเสียงรุ่นพี่สคอลโล่ออกมาจากห้องพยาบาล
ฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาลและ กำลังไปเดินเล่นรอบปราสาทเพราะฉันยังไม่ได้ไปดูหมดเลยและ...

ปึก...

"ขอโทษคะ" เมื่อฉันไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครต้องสุภาพไว้ก่อน เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ต้อง...

"อ๊าก!!!!!!!!!!ไอ้!..ไอ้!!"

จะเป็นอย่างไรต่อหว่า?

______________________________________________________________________________

หมาย เหตุ Jinny: ช่วยเม้นกันหน่อยนะ ผู้อ่านที่น่ารัก สวย/หล่อ ทุกท่านช่วยเม้นกันหน่อยอย่าใจดำกันเลยคนด้วยกันทั้งนั้น (ไม่ได้ว่าว่าใจดำนะแต่สมมุติ/จินนี่)