คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเจอกัน
1
การเจอกัน
“นักเรียนคะ วันนี้อาจารย์มีนักเรียนใหม่อยากจะพามารู้จักกับนักเรียน เขาจะมาเรียนกับเรา นายกรณตราเดินเข้ามาได้แล้ว”อาจารย์สมัยเดินเข้ามาในห้องแล้วบอกข่าวดีกับพวกเรา
“สวัสดีครับ ผมชื่อ กรณตรา ครับ เรียกสั้นว่า ณตรา ก็ได้ครับ”เด็กใหม่เดินเข้าแล้วแนะนำตัว แต่จะว่าไปก็หน้าตาดีนะ ตาคมๆ หน้าขาวๆ ดูแล้วรู้สึกเหมือนมาเฟียในนิยายเลย
“เอาหล่ะคะนักเรียน รู้จักเพื่อนใหม่กันแล้วเรามาเรียนกันต่อดีกว่าค่ะ ส่วนเธอก็ไปนั่งข้างๆมัทกานต์ก็แล้วกันนะ”อาจารย์สมัยบอกว่าไงนะ ให้นายเด็กใหม่มานั่งข้างๆฉันหรอ?? (หูหนวกเหรอ??)
“แต่อาจารย์ค่ะ หนูมะ….”
“ห้ามปฏิเสธ เธอนี้มันตัวปัญหาชัดๆเลยนะ -*-”ทามมายย ต้องทำร้ายหนูอย่างนี้
“โห! อาจารย์คนสวยขา ให้นายนั่นไปนั่งที่อื่นไม่ได้หรอค่ะ *_*”
“ไม่ได้”เฮ้อ อาจารย์ใจแข็งเป็นบ้า
“ก็ได้คะอาจารย์ U_U”สุดท้ายฉันก็ต้องยอม
“สวัสดี -_- ”ฉันทักนายนั่นที่กำลังนั่งเก้าอี้ข้างๆฉัน
“สวัสดีครับ ^_^”นายนั่นตอบฉันทันที
“ไปนั่งที่อื่นได้ป่ะ คือแบบว่าเราชอบนั่งคนเดียวอ่ะ”ฉันถามนายนั่น ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่าคำตอบที่ได้จะเป็นแบบไหน
“ไม่ได้ครับ”ประโยคสั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ T_T
“ทำไมอ่ะ???”ยังจะถาม
“ก็เพราะว่าผมอยากนั่งใกล้คุณน่ะสิครับ ^_^”ก๊าซซซซซ!! อยากจะพ่นไฟได้เหมือนมังกรจริงเลย(ปกติมันก็ใช่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ??)
“ฮึ่ย ก็ได้จะนั่งก็นั่งไป อย่าทำให้ฉันรำคาญล่ะกัน -_- ” เซ็งโว้ย!!!!!
“ครับผม ^_^”หน้าระรื่นเชียวนะ ชิ…
“ว่าแต่นายมาจากไหนอ่ะ เป็นลูกครึ่งป่ะ???”(ไม่โกรธนายนั้นแล้วเหรอ - -^)
“ผมมาจากส่วนมืดของโลกนี้ครับ เป็นลูกครึ่งแม่มดกับมนุษย์ ^_^”หาาาา! ไอ้คนสตอเบอร์รี่...
“กวนป่ะเนี่ย -*- เอาดีๆ”
“จริงๆครับ ผมไม่เคยพูดโกหก”สรุป...ใครถามใคร
“จิ น่าเชื่อถือตายหล่ะ”
“แล้วคุณละครับมาจากไหน”
“ฉันก็อยู่ของฉันที่นี่ ไม่ได้มาจากไหนหรอก”คงไม่มาจากด้านสว่าง หรอกน่า!!
“อ้อครับ ผมนึกว่าคุณจะจำเรื่องตอนนั้นได้ซะอีก”หมอนั่นพึมพำอะไรคนเดียวน่ะ
“นายพูดว่าไงนะ”
“เปล่าครับ ผมแค่คิดว่าผมไม่น่าถามคำถามนี้เลยน่ะครับ”ถามอะไรฟระ...
“ช่างมันเถอะ ว่าแต่นายพอมีเวลาว่างบ้างปะ???”
“มีครับ ทำไมเหรอ...”หึ หึ ก็ฉันจะ...
“เปล่าหรอก แค่จะให้นายจดงานแทนหน่อยอะ เผอิญว่าฉันง่วงนอน ฮ้าวววว *O*”ไม่อายใครเลยนะเนี่ยฉัน
“เอ่อ... มันจะดีเหรอครับ =_=”เล่นตัวเหรอ นึกว่าฉันจะง้อรึไง...
“ได้ปะหล่ะ แค่นี้ทำเพื่อฉันไม่ได้เหรอU_U”แต่ฉานทามปายแล้วววววว
“เอ่อ... ก็...ก็...ก็ได้ครับ ^ ^;;” ชิ...
โป๊ะ!!!!!
“โอ๊ย!!! เจ็บนะจารย์ฯ -3-”อูย... หัวแตกไหมเนี่ยฉัน
“เจ็บก็ดี จะได้รู้ว่าควรทำอะไรในเวลานี้”จารย์ฯโหดอะ
“โห จารย์ฯเพื่อนใหม่มาทั้งที จารย์ฯยังจะสอนอีกเหรอคะ เดี๋ยวณตราเขาก็เรียนไม่รู้เรื่องพอดี”
“ฉันว่าเธอมากกว่าละมั้งที่จะเรียนไม่ทัน”จารย์ฯ รู้ทันหนูไปหมดเลย -3-
“เอาเถอะ นักเรียนค่ะเอาหนังสือขึ้นมาคะ ส่วนเธอนายณตราดูกับมัทกานต์นะ”อะไรนะ!! โหดร้ายเกินไปแล้ว T^T
“แต่ จารย์ฯคะ หนูไม่ได้เอาหนังสือมาคะ U_U”
“งั้นณตรา เธอดูกับคนที่มีก็แล้วกันนะ ส่วนเธอมัทกานต์ ไปยืนหน้าห้องเรียน ไป!! -_- --๘”เย้!!!! ฉันจะได้ไป...
“แต่ต้องให้ฉันเห็นหน้าแหลมๆของเธอ”อึก... สะอึกเลยฉัน จารย์ฯอรุณรัตน์รู้ทันฉันเสมอเลย
“คะ อาจารย์ U_U”เฮ้อ... สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ไปแอบดูพี่มาร์ค เซ็งจิต!
.
.
.
กริ๊งงงง
“บทเรียนในวันนี้ ครูขอให้นักเรียนทุกคนกลับไปอ่านทบทวนด้วยนะคะ”อาจารย์อรุณรัตน์
“ค่ะ/ครับ คุณครู”นักเรียนทั้งห้องพร้อมใจกันตอบ
“มัทกานต์ เธอได้ยินรึเปล่าฮ่ะ!”อาจารย์อรุณรัตน์ถามลูกศิษย์หัวดื้อ
“ได้ยินค่า อาจารย์”
ความคิดเห็น