คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My Me Mine 2 100%
My Me Mine 2
---Winter Talk---
สวัสดีครับแนะนำผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการครับ ผม วินเธอร์ พี่ชายสุดหล่อของซัมเมอร์
วันนี้แหละครับที่ผมจะเริ่มดำเนินแผนการสั่นคลอนรักของสองคนนั่น..
“ ซัม! ” ผมเรียกน้องชายสุดที่รัก ที่เพิ่งเดินออกมาจากคณะ
ตอนนี้ซัมเมอร์เป็นนักศึกษาแล้วคณะบริหารซะด้วย เป็นที่ประทับใจของผมนะ
แต่มีอยู่เรื่องที่ไม่ประทับใจ ก็ดันไปอยู่มหาลัยเดียวกะไอ้เชี่ยเอสอ่ะสิ
“ พี่วิน มาได้ไงอ่ะ ” ซัมตกใจเล็กน้อยที่เห็นผม คงนัดกับไอ้เอสไว้อ่ะสิ ช้าไปแล้วล่ะ
“ ทำไมอ่ะ วันนี้พี่อุตส่าห์มารับ ” ผมพูดพร้อมกับเข้าไปโอบไหล่เล็กๆ แล้วเดินไปด้วยกัน
“ อ่อ..แต่ว่าซัม... ”
“ วันนี้จะกินอะไรล่ะ ” ผมรีบพูดแทรกก่อน
“ กิน..ซัมอยากกินอาหารญี่ปุ่นฮะ ” นั่นไง เอาอาหารมาล่อ ได้ผลดีจริงๆ
‘Summer Level 1’
ซัมเริ่มต้นสมัครเกมส์ผมสร้างไว้แล้วครับ
“ ถึงแล้ว เชิญครับองค์หญิงน้องของข้ารับใช้วินเธอร์ ” เราสองคนเดินมารถ ผมเปิดประตูให้สุดดวงใจของผม
---ห้างสรรพสินค้า---
“ ซัมอยากกินอาหารญี่ปุ่นใช่มั๊ย ”
“ ฮะ หิวมากเลย..วันนี้เรียนหนักมากอ่ะ ” เจ้าตัวเล็กพูด แล้วก็เอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ
เราเลือกที่จะเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเรื่อยๆ เพราะอยากจะดูบรรยายกาศรอบๆ และแล้วซัมก็เจอ...
“ มีอะไรหรอซัม หยุดทำไม ” ผมแกล้งถาม ทั้งๆ ที่รู้ว่าซัมเห็นอะไร
ซัมมองไปยังร้านอาหารฝรั่งเศส ซึ่งถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าใครนั่งอยู่
“ เอส.. ” ซัมเอ่ยเรียกชื่อบุคคลนั่นอย่างแผ่วเบา
‘Summer Level 2’
“ อ่อไอ้เอสนี่..มากลับใครน่ะ ” ผมถามเพราะว่าเอสไม่ได้มาคนเดียว
“ ลูกพีช.. ” อ่อ..ลูกพีช ชื่อนี้คุ้นๆ นะครับ คุณว่ามั๊ย ชื่อเหมือนคนที่ผมเพิ่งกอดไปเมื่อคืนก่อน
“ เค้าเป็นใครล่ะ? ” ผมแสร้งถามทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ
“ แฟนเก่าเอส.. ” นึกว่าซัมจะจำลูกพีช ไม่ได้ซะแล้ว
“ อ่อ ชั่งเค้าเถอะซัม เราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่า ” ผมเบี่ยงความสนใจ พร้อมกับเอื้อมมือไปจับซัมไว้
“ ซัมไม่อยากกินอาหารญี่ปุ่นแล้วฮะ ซัมอยากกินอาหารฝรั่งเศส ”
“ ทำไมอ่ะ แต่ก็ได้ พี่ตามใจซัมอยู่แล้ว ”
‘Summer Level 3’
---ร้านอาหารฝรั่งเศส---
ผมเดินเข้าร้านแล้วหันไปส่งสายตาให้อีกฝ่ายอย่างรู้กัน ซัมเลือกที่จะนั่งโต๊ะเยื้องๆกับโต๊ะไอ้เอส
‘ Winter Level 1’
“ เมนูครับ ” เด็กเสิร์ฟ เริ่มทำหน้าที่ของตน
“ ผมขอเป็น Roasted french lamb rack แล้วก็ French Onion Soup ”
“ เครื่องดื่มขอเป็นไวน์ Crozes-Hermitage 2010 ของ M. Chapoutier แล้วซัมล่ะ”
“ ซัม ”
‘Summer Level 4’
บอกได้คำเดียวว่า..ตอนนี้สายตาของซัมไม่ลดละ ไปจากโต๊ะของไอ้เชี่ยเอสเลย
จ้องมองจนสองคนนั่นพรุนไปหมดแล้ว ว่าแล้วผมก็อยากจะหันไปมองบ้าง
ภาพตรงหน้า ทำให้ผมนิ่ง รอยยิ้มของลูกพีชที่ผมไม่เคยเห็น กำลังถูกส่งให้อีกฝ่ายอย่างมีความสุข
ผมเห็นแล้วมัน...
‘ Winter Level 2’
“ ซัม..พี่ขอตัวแปบนะ ” ผมเลือกที่จะเดินออกจากร้าน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นทันที
---Look peach Talk---
เหนื่อย...ผมขอขึ้นต้นประโยคด้วยคำๆนี้ ก็ไอ้คุณวินเธอร์นั่น มันบอกให้ผมเริ่มเกมส์วันนี้
นี่ผมยังไม่พร้อมนะ เพิ่งจะโดนทิ้งมาหมาดๆ จะให้ไปเจอคนที่ทำร้ายจิตใจเราได้ลงคอ
ถึงผมจะยังสานสัมพันธ์กับพี่เอสอยู่ก็เถอะ
“ รอนานมั๊ย ” พี่เอสทักผมทันทีที่มาถึง
‘Espresso Level 1’
พี่เอสเริ่มสมัครเข้าเกมส์แล้ว
“ ไม่ฮะ สำหรับพี่เอสแล้วพีชรอได้ ” คงจะงงว่าทำไมพี่เอสถึงมาหาผม ก็นะ ผมบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนขอเป็น
น้องชายก็ยังดี เราก็เลยนัดมาคุยกัน
“ เราไปกันเถอะ พี่หิวมากเลยอ่ะ ” พี่เอสยังน่ารักเหมือนเดิม ไม่สิน่ารักกว่าเดิมเสียอีก
รู้สึกว่าจริงใจมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย
‘Look peach Level 1’
“ อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึป่าว ” พี่เอสถามผมขึ้นขณะอยู่บนรถ
“ อืม..อาหารฝรั่งเศสเป็นไงฮะ ” ผมเสนอ...มันทำให้นึกถึงวันวาน
“ ฝรั่งเศสหรอ ก็ดีนะ ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้ทานอยู่พอดี ” เยี่ยม
‘Espresso Level 2’
---ร้านอาหารฝรั่งเศส---
ตอนนี้เราสั่งอาหารกันเรียบร้อยแล้วครับ เหลือก็แต่รอ..รอว่าเมื่อไหร่ผู้เล่นในเกมส์อีกสองคนจะมา
“ ช่วงนี้ พี่เอสสบายดีนะฮะ ” ผมเริ่มชวนพี่เอสคุย เพื่อบรรยายกาศจะได้ไม่เงียบเกินไป
“ ก็อย่างที่เห็น ช่วงนี้งานพี่เยอะน่ะ ทั้งที่บ้าน ที่มหาลัยเลย ” พี่เอสตอบกลับอย่างเป็นมิตร
ผมไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมผมถึงได้หลงรักพี่เอส ทั้งแสนดี ทั้งอ่อนโยน ชั่งเป็นสุภาพบุรุษอะไรอย่างนี้
‘Look peach Level 2’
ผมนั่งคุยไป ทานอาหารไป จนผู้เล่นทั้งสองคนมาถึง ผู้เล่นคนหนึ่งแอบส่งสายตาทักผม
ในแบบที่รู้กันแค่สองคน
และผมก็รู้สึกถึงรังสีอำมหิตของซัมเมอร์ได้ แต่ก็นะไม่ใช่ว่าผมไม่เข็ด แต่ในเมื่อมันเป็นเกมส์
แล้วผมก็เป็นคนเต็มใจลงสมัครด้วย ก็คงต้องเล่นกันให้สุดฝีมือกันไปข้างนึง
“ มีอะไรรึป่าว ” พี่เอสคงจะเริ่มสังเกตได้
“ ไม่ฮะ แค่คนรู้จักครับ ” ถ้าให้เจอสองคนนั่นมีหวัง จบแน่ๆเรา
“ อาหารที่นี่อร่อยโน๊ะ นึกถึงเมื่อก่อนเลย ” ให้ตายสิ จู่ๆ พี่เอสก็เป็นคนขุดเรื่องของเราขึ้นมา
‘Espresso Level 3’
“ ครับ ตอนนั้นพีชมีความสุขมากเลย ” ผมก็ได้แต่แสดงความคิดเห็น เมื่อลองคิดย้อนไป
ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมากจริงๆ ตอนนี้ผมฉีกยิ้มจนหน้าผมบานเป็นจานตรงหน้าไปแล้วครับ
ครื่น... ครื่น...
โทรศัพท์ผมเองครับ
Message
ออกมาเจอฉันที่หน้าร้าน Now!
...Winter...
‘ Winter Level 3’
จะบ้ารึไง จะให้ออกไปตอนนี้เนี่ยนะ กำลังเป็นไปได้สวยเลย
“ พีชขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะฮะ ” ผมเลยจำเป็นต้องออกไป
---หน้าร้านอาหารฝรั่งเศส---
“ ว่าไงคุณ ” ผมทักชายร่างสูงที่ยืนหันหลังเท้าเอวอยู่
“ ช้าไปนะ ” หันหน้ามาก็บ่นใส่ผมเลย มันน่าออกมาพบมั๊ยเนี่ย รู้งี๊ สวีทกับพี่เอสต่อก็ดี
“ มีอะไรรึป่าว ถึงเรียกผมออกมากะทันหันแบบนี้ ” ผมถาม
“ ฉันว่านายเล่นเกินบทบาทไปหน่อยนะ ” ฮะ? อะไรคือคำว่าเล่นเกินบทบาท
“ ผมไม่เข้าใจ ที่คุณพูด ”
“ ก็..ฉันบอกแค่ให้นายพาไอ้เอสมากินข้าว ไม่ได้บอกให้... ” อะไรของเค้า ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“ เดี๋ยวๆ นี่คุณจะพาผมไปไหนเนี่ย? ” แล้วจู่ๆ วินเธอร์ก็ลากผมไปไหนไม่รู้
“ กลับ! ” เฮ้ย..ได้ไงแล้วแผนที่วางไว้ล่ะ..
“ แล้วสองคนนั่นล่ะ ”
“ ไม่รู้ นายก็คิดเองสิว่าต้องทำยังไง ” น่านน.. ถ้าจะเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้นะ ไอ้คุณวินเธอร์!
Writer Talk >>>
เป็นยังไงคะ หลังจากห่างหายไปนานมากๆ
ตอนนี้ไรเตอร์กลับมาแล้วนะคะ
ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็จะมาเรื่องราวตามมาทีหลังนะคะ
รับรองว่า ไม่มีใครหายไปไหนแน่นอน
ยังไงก็ฝาก นิยายเรื่องนี้ไว้ในดวงใจของทุกคนด้วยนะคะ
ปลื้มคนอ่าน ชอบคนเม้นท์ รักคนโหวต หลงคนไลท์นะคะ ^__^
ความคิดเห็น