คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : UNIT14 END
UNIT 14
NC 18+ ESPRESSO X SUMMER (ให้ส่งเมลล์มาขอที่ pwrwrrn@hotmail.com)
In Tro Part.. “ ซัมๆ อย่าเป็นอะไรไปนะ เพราะมึงคนเดียว ไอ้เชี่ยเอส!! ”
Summer Talk >>>
“ อื้อ..พอ.. ” ไม่ไหวแล้วครับ นี่เข้ารอบที่ 6 แล้วครับ อยากจะบอกว่าตอนนี้ฤทธิ์ยาผมหมดไป
แล้วครับ จะมีก็แต่ฤทธิ์กระหายของคนข้างบนผม ที่ยังกระแทกกระทั้น แก่นกลางเข้าออกในตัว
ผมไม่หยุด
“ เอส..พอ.. ” ผมพยายามอ้วนวอน แต่เหมือนเสียงแหบพร่าของผม จะไปกระตุ้นอารมณ์ของ
เอสมากกว่า
“ อีกแปบนะครับ ที่รัก อื้อ.. ” ก่อนสะโพกจะเร่งจังหวะถี่ขึ้น
“ อา... ” น้ำขุ่นขาวพุ่งใส่ร่างของผมอย่างเต็มแรง ไม่อยากจะเชื่อ ปาไปรอบที่ 6 แล้ว
แรงยังเหลืออยู่เลย มีแต่ผมเนี่ยแหละ ได้แต่นอนนิ่งๆ ให้มันปู้ยี่ปู้ยำผมไป ตอนกลางคืนมันก็ฮึด
อยู่หรอก ฤทธิ์ยากำลังออก แต่พอใกล้เช้าอย่างตอนนี้ ไม่ไหวครับ ไม่ไหวจริงๆ
ฟอด!
จมูกโด่งๆ สูดกลิ่นกายจากแก้มของผมไปเฮือกใหญ่
“ เอสรักซัมที่สุดเลย ” พูดแล้วก็ถอดแก่นกายมานอนอยู่ข้างๆ ผม
“ แน่สิ ได้กูครั้งแรกก็ล่อไป 6 รอบ ไม่มีพัก ลองไม่รักสิ จะกัดให้ขาดคามือเลย ”
ผมไม่พูดครับ ได้เพียงแค่คิดในใจ
“ นอนกันเถอะ ” ว้าว! เสียงสวรรค์ของผมมาแล้วครับ อยากได้ยินคำนี่มาตั้งแต่ เข้ารอบที่สี่แล้ว
แขนแกร่งโอบแขนไปกอดที่เอวผมเอาไว้หลวมๆ ผมนอนหันหลังให้ครับ อยากจะบอกว่าผม
เบื่อหน้ามัน ไอ้เอสหื่น!!
5 นาที
10 นาที
“ ซัม..ซัมครับ..หลับรึยัง ” ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงทุ้มๆ ที่คุ้นเคยกำลังกระซิบอะไรซักอย่าง
มือหนาเริ่มลูบไล้ที่ต้นขาเนียนขาวของผมอีกครั้ง
“ ซัม..ขออีกรอบได้มั๊ย ” ไม่นะ นี่ผมฝันใช่มั๊ย ตื่นเลยนะซัม นี่มันฝันร้ายชัดๆ
ผมแกล้งหลับต่อ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง..ก็เอาสิ ถ้ามันจะกล้าลักหลับผม
จากแค่มือ จมูกโด่งๆ ก็เริ่ม ซุกไซร้ที่หัวไหล่เนียนๆ
ไล่ขึ้นมาที่ต้นคอขาว ขบเม้นเบาๆ สร้างร่องรอย อีกแล้ว! ผมอยากจะบ้า ไม่อยากจะบอกเลยว่า
ตอนนี้ไม่มีตรงไหนบนร่างกายของผม ไม่มีรอยแดงๆ ที่ไอ้เอสบ้ามันสร้างไว้
“ อื้อ... ” ผมพยายามกลั้นเสียงแล้วนะครับ แต่มันก็อดไม่ได้ ก็ถ้ามือเอสไม่ไปกะสิดโดนติ่งสี
หวานบนหน้าอกของผม
ปัง ๆ
เสียงเคาะอย่างบ้าคลั่งดังมาจากนอกห้อง
พรึบ!!
ร่างของเราสองคนสะดุ้งขึ้นทันที
“ ซัม! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ” เสียงที่ดังออกมาจากด้านนอก ชั่งคุ้นเคยและผูกพันเหลือเกิน
หรือว่า..งานจะเข้าผมเสียแล้ว
ปัง ๆ
“ ถ้าไม่เปิด ประตูได้พังแน่!! ”
“ ใคร? ” เอสหันมาถามผมอย่างขัดใจ
“ อย่า..ไป ” ผมกำลังจะห้ามเอส ที่กำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน แล้วตรงไปที่ประตูห้อง
ปึก!
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก
ร่างของเอสก็ล้มลงกับพื้น
“ เอส! ”
ผมวิ่งมาดูอย่างร้อนรน
“ เลว! ” คำด่าทอถูกปล่อยมาจากปากของคนที่ทำร้ายเอสเมื่อครู่
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ พี่วิน ” คนๆนั้นไม่ใช่ใคร พี่วินเอง
“ ไม่ต้องยุ่ง เรื่องนี้พี่เคลียร์เอง ” ผมถูกกักตัวออกไปอยู่ข้างหลังพี่วิน เรียบร้อยแล้ว
“ มึง? กลับมาทำไม ” เอสลุกขึ้นตั้งหลัก พร้อมยกมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ดวงตาแข็งกร้าวและ
สายตาที่เคยเย็นชาของพี่วินที่ตอนนี้เดือดจนจะไหม้กำลังจ้องมองกันอย่างกับคู่แค้นแต่ชาติ
ปางก่อน
“ หึ กูก็กลับมาดูหน้าคนที่มันปู้ยี่ปู้ยำดวงใจของกูน่ะสิ ” คำพูดเยียดๆของพี่วินถูกส่งไปให้เอส
สายตาของทั้งคู่ยังไม่ละออกจากกัน
“ หรอ? ซัมเป็นของกู ทั้งตัวและหัวใจ ” เอสพูดจบ ก่อนจะส่งยิ้มอย่างมีชัยมาที่พี่วิน
“ มึง.. ”
แขนแกร่งของพี่วินกำลังจะยกเหวี่ยงเพื่อต่อยคนตรงหน้าอีกครั้ง
“ อย่า.. ” หัวใจของผมสั่งการอย่างรวดเร็ว ตอนนี้กำปั้นของพี่วินอยู่ใกล้หน้าผมไม่ถึงเซน
“ ทำไม?ซัม.. ” คำถามและสายตาที่ไม่เข้าใจถูกส่งมาให้ผม
“ ซัม.. ” ผมรู้สึกว่า พี่วินมีสองคน
ไม่สิ คนเดียว
ไม่ค่อยชัดเลย
เลือนลางเหลือเกิน
มันเริ่มจะไม่เห็นแล้ว
ไม่เห็นใคร
ทุกอย่างดับวูบทันที
นี่เกิดอะไรขึ้นกับผม
ผมกำลังจะตาย..
ผม วิน นะครับ อาจจะได้ยินกันมาบ้างนะครับว่าผมเป็นใคร ผมเป็นพี่ชายคนที่สองของ
ซัมไงครับ จริงๆ แล้ว แม่ของผมกับไอ้ปริงคนละคนกันครับ แม่ของผมคือผมเป็นพี่แท้ๆของซัม
แค่คนเดียว ซัมเกิดมาเป็นเป็นยอดดวงใจของผม ผมรักน้องคนนี้มาก รักจนไม่อยากจะให้ซัมไป
เป็นของใคร แล้วคุณดูสิครับ ดูไอ้เชี่ยเอสมันทำกะซัม ผมตั้งใจทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็ก พอผมไม่
อยู่ ก็โดนมันคาบไปกินซะงั้น ไอ้ปริงกะไอ้ออก็พึ่งอะไรไม่ได้เลย
“ น้ำ.. ” เสียงแหบๆ ของคนข้างๆ ทำให้ผมหันไป
“ ซัม..ฟื้นแล้วหรอ ” ผมถามคนที่นอนแน่นิ่งมาสองวันเต็มๆ อย่างดีใจ
“ พี่วิน.. ” น้ำใสๆ จู่ๆก็ไหลออกมาจากตาคู่สวย
ผมล่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลย
กอดที่โหยหามาตลอด ตั้งแต่จากกันไป ร่างบางๆนี้ ผอมลงไปมาก หน้าตาดูซีดเซียวเหลือเกิน
ตอนนั้น ที่ซัมล้มลงไปต่อหน้าผม เหมือนใจของผมล่วงหล่นลงไปด้วย
“ ซัม.. ” ผมเอ่ยเรียกสติคนที่จู่ก็ล้มลงอย่างดื้อๆ
“ หยุดเลย..มึงไม่มีสิทธิ์ ” ผมพูดดักทางไอ้เอสไว้ก่อนที่มันจะเอี่ยวตัวมาหาซัม
“ ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ นั่นเมียกู ” จึก! มันจิ๊ดมากครับ คำนี้ ทั้งๆที่ผมพยายามจะไม่คิดว่าเมื่อคืน
นี้ในห้องนี้เกิดอะไรขึ้นกับซัม แต่มันก็พยายามตอกย้ำเข้ามา
“ กูไม่สน กูรู้ว่ามึงขืนใจซัม ถ้าซัมเป็นอะไรไป กูจะไม่ให้อภัยมึงเลย ” ผมจ้องมองมัน
อย่างเครียดแค้น รับรองว่าตราบใดที่ผมยังอยู่ ไอ้เอสจะไม่มีวันได้แม้แต่เห็นหน้าซัมแน่..
ผมอุ้มร่างที่ซีดเซียวไร้เรี่ยวแรง ออกจากห้องไอ้เอส อย่างทันที
“ หมอครับ! น้องผมเป็นยังไงบ้างครับ ” ถึงมือหมอแล้วนะซัม ดวงใจของพี่ปลอดภัยแล้ว..
“ เนื่องจากคนไข้ขาดอาหารและไม่ได้พักผ่อนมาเป็นเวลานาน รวมถึงถูกกระทำทางเพศอย่าง
รุนแรง เลยทำให้คนไข้หมดสติไป พักผ่อนเสียหน่อยเดี๋ยวคงดีขึ้นเองครับ ”
“ ขอบคุณครับ ” ผมพูดก่อนจะเดินไปยังห้องผู้ป่วย
ไอ้เอส มึงมัน..เลวไร้ที่ติจริงๆ กูจะไม่มีวันให้อภัยมึงเลย
อย่าหวังว่ามึงจะได้เจอกับซัมอีก กูคนนี้แหละจะเป็นคนขัดขวางเอง
THE END
NEW!! My Me Mine >>> ก็นายเป็นของฉัน!!
ความคิดเห็น