คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : UNIT7
UNIT7
In Tro Part.. “ หึ ถ้ากูไม่มา..กูก็คงไม่รู้สินะ ว่ามึงเล่นชู้กับคู่หมั้นกู ”
Forsythia Talk >>>
ผมเดินออกมาทำไม ก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่สวนหลังบ้านแล้ว ตอนแรกแค่เห็นหน้า
ไอ้แตมก็รู้สึกอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว พอได้ยินมันพูดถึงเรื่องเมื่อคืน ยิ่งไม่อยากจะฟัง
“ ฟอร์..มึงเป็นไรวะ ” ผมหันไปตามเสียงเรียกขอผู้มาเยือน ซัมเมอร์..
“ ไม่รู้ว่ะ กูอิ่ม ”
“ มึงจำเรื่องที่กูขอมึงเมื่อคืนได้มั๊ย ”
“ เรื่องพี่กูหรอ ”
“ อืม กูอยากถามมึงอีกครั้ง ว่ามึงแน่ใจนะว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่เฟลอร์ ”
“ อืม กูไม่ได้คิด ” ที่จรองอยากบอกว่าไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่รู้มันคืออะไร
“ งั้นเพื่อเป็นการพิสูจน์ มึงต้องช่วยกู ให้กูเป็นแฟนพี่เฟลอร์ให้ได้ ”
“ แล้วไอ้แตมล่ะ ” ยังไงผมก็อดที่จะแคร์ไอ้แตมไม่ได้
“ ก็บอกมันแล้ว ไม่เห็นมันว่าอะไร สงสัยมันคงชอบแค่ตามกระแส ”
“ แล้วมึงล่ะ ตามกระแสรึป่าว มึงชอบพี่กูจริงๆหรอ ไม่ใช่เพราะมีใครทำให้ชอบ.. ” ผมก็ไม่ได้รู้
อะไรเกี่ยวกับมันมาก เพราะส่วนใหญ่กลุ่มเราจะไม่ค่อยเผยความลับของกันและกัน
“ กูคิดว่ากูชอบพี่มึง แล้วต่อไปกูก็คิดว่ากูจะสามารถรักพี่มึงได้ ” มันเป็นคำตอบที่ผมอึ้ง
มึงแค่คิดหรอ มึงรู้มั๊ยคนที่จะเจ็บปวดไม่ใช่ใคร แต่เป็นมึงนะ
“ ถ้ามึงคิดแล้ว กูจะพยายามช่วยแล้วกัน แต่ไม่รับปากนะ ” ผมตอบเอาตัวรอดไปก่อน เพราะยังไม่รู้ว่าจะไปคุยกับอีกฝ่ายยังไง
“ ขอบคุณ กูรักมึงนะ เพื่อนรัก ” มันเดินเข้ามาสวมกอดผมเบาๆ ผมก็กอดตอบอย่างเป็นมิตร ถึง
แม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อไอ้พี่เฟลอร์มันคืออะไรกันแน่ สุดท้ายไม่ว่าผลจะยังไง
ผมก็จะเลือกเพื่อนรักของผมอยู่ดี ผมพร้อมที่จะเสียสละเพื่อเพื่อนรักของผม
“ งั้นเดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้าน กูจะได้คุยกับพี่เฟลอร์ ” นี่มึงต้องมีปัญหาอะไรแน่ๆ มึงอยากได้ไอ้
พี่เฟลอร์ไปทำไมกัน
Fleur De Lis Talk >>>
ตอนนี้ผมอยู่บ้านครับ เมื่อคืนผมกลับมาด้วยความรู้สึกผิดแบบค้างคา ไม่อยากจะบอกว่าผม
ยังไม่ได้นอนเลย ก็มันมัวแต่เป็นห่วงคนที่วิ่งจากผมไป..ป่านนี้จะปลอดภัยมั๊ยนะ
ปริ๊ด ปริ๊ด...
มีคนมาบีบแตรหน้าบ้านผม
“ ฟอร์.. ” แค่คิดว่าจะเป็นใคร ผมก็ไม่รอช้ารีบลงไปเปิดประตูทันที
“ พี่เฟลอร์ ” ใช่จริงๆด้วยครับ ฟอร์กำลังเดินรั้งท้ายน้องซัมมา
“ น้องซัมขอบคุณมากนะครับ ที่มาส่งฟอร์น่ะ ” ผมกล่าวขอบคุณน้องซัมตามมารยาท
“ ถ้าพี่เฟลอร์อยากขอบคุณจริงๆ ซัมขอเป็นเลี้ยงข้าวซักมื้อได้มั๊ยฮะ ” วันนี้ทำไมน้องซัมทำตัว
น่ารักจัง ผิดกับอีกคนที่เดินดุ่มๆ เข้าบ้านไป ไม่ทักกันเลยนะ ฟอร์ซีเธีย
“ ได้สิครับ ตอนนี้เลยดีมั๊ย ” เมื่อน้องเค้าอยากผมก็ต้องสนอง ที่จริงน้องซัมเค้าเป็นสเปกผมเลย
นะครับ แบบน่ารักแบบเผ็ดๆ มั่นใจในตัวเองสูง พูดเก่งคุยเก่ง ขี้เอาใจ ผมชอบครับ ติดอยู่ที่ว่า
น้องซัมมีไอ้เชี่ยเอสแล้ว..
“ ก็อยากจะไปทานตอนนี้นะฮะ แต่ซัมทานมาแล้ว ไปดูหนังก่อนได้มั๊ยครับ ” ดูสิครับ วันนี้มา
แปลกจริงด้วย แบบรุกมากๆเลย น้องซัมไปกินอะไรมาครับ
“ อ่า..ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาของก่อนนะครับ ” โอกาสมา ผมต้องรีบคว้า คิดเสียว่าฉลอง
ที่ฟอร์ปลอดภัยแล้วกัน ในเมื่อไม่มีอะไรต้องห่วง ขอไปคลายเครียดหน่อยแล้วกัน
ผมเดินไปเอาของที่ห้อง แล้วก็ไม่ลืมที่จะแวะบอกคนสำคัญ
“ ไปข้างนอกนะ ”
“ อืม ดูแลซัมด้วย ” รู้ได้ยังไงว่าผมจะไปกับน้องซัม
“ ได้..กูจะดูแลให้ถึงเตียงเลย ” ผมก็แค่อยากจะยั่วโมโหคนหน้านิ่ง
“ อย่าทำอะไรเพื่อนกู ” ว้าว..ได้ผลด้วยครับ แหย่อีกหน่อยแล้วกัน
“ ไม่รับปาก แต่ถ้ามึงมีอะไรมาประกันก็ไม่แน่.. ” ผมลองเสนอ
“ จะเอาอะไร ” ได้ผลมากเลยครับ ตามน้ำแบบสุดๆ อะไรจะรักเพื่อนมากขนาดนี้
“ หลับตาสิ ” ผมบอก ร่างบางไม่รอช้ารีบตัดสินใจ ดวงตาเล็กๆ หลับพริ้มลงไปอย่างว่าง่าย
ผมโน้มลงไปจุตพิตที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา
“ ไปแระ ขอบคุณนะ แล้วกูจะคิดดูอีกทีว่าจะเอายังไง ” ผมเดินจากไปโดยที่จะไม่ลืมทิ้งระเบิดไว้ให้กับตัวเอง
“ ไอ้ตอแหล ” ฟอร์ไม่วายปาข้าวของตามมาอีก น่ารักจริงๆ คนนี้ล่ะที่ผมจริงจัง
“ น้องซัมอยากดูเรื่องอะไรครับ ” ผมถามน้องซัมขณะขับรถอยู่
“ ซัมชอบแนวโรแมนติกแบบมึนๆฮะ ” แบบไหนกัน โรแมนติกแบบมึนๆ
“ งั้นเดี๋ยวถึงเราค่อยเลือกแล้วกันนะ ” แล้วความเงียบก็ครอบงำ คุยอะไรดีนะ คุยเรื่องไอ้เอสดีกว่า..
“ พี่เฟลอร์/น้องซัม ” ผมกับน้องซัมเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“ น้องซัมพูดก่อนเลยครับ ” ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ
“ คือพี่เฟลอร์มีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่มั๊ยฮะ ”
“ ก็..มีมั๊ง..ไม่หรอก พี่ก็เรื่อยๆน่ะครับ ”
“ งั้นจะรังเกียจมั๊ย ถ้าซัมจะขอพี่เฟลอร์เป็นแฟน ” ผมกระตุกนิดหน่อย เฮ้ย! บ้าแล้ว น้องซัมคิดอะไรอยู่
“ คือ..แล้วไอ้เอสล่ะ ”
“ ไม่เป็นไรฮะ ถ้าพี่เฟลอร์ไม่อยาก ซัมก็จะไม่เซ้าซี้ ” สุดยอดครับ แบบนี้แหละที่ผมชอบ ดูมีคุณค่ามาก
ไอ้เอสแมร่งตาถั่ว ไปคว้าเด็กที่ไหนมาก็ไม่รู้ มีเพชรอยู่ในกำมือ แมร่งไม่เคยแบมาชื่นชม โง่!!
“ ป่าวครับ แต่น้องซัมเป็นคู่หมั้นกับไอ้เอสนะครับ ” ไม่ใช่แค่เอสหรอก ผมคนที่ผมแคร์ที่สุดคือ
ฟอร์ ถึงแม้ว่าฟอร์จะไม่เคยมีผมอยู่ในสายตาเลย
“ เราไม่ได้เป็นอะไรกันฮะ ” น้องซัมพูดแล้วหันหน้าไปทางหน้าต่าง อ้าว!งอนกูหรอ
“ งั้นพี่ขอเวลาหน่อยได้มั๊ยครับ ” ผมว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ น่าสงสัย
“ นี่แสดงว่าซัมมีสิทธิ์ที่จะเป็นแฟนพี่เฟลอร์ใช่มั๊ยฮะ ” เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย เมื่อกี้หน้านี้
บูดมาก แต่ตอนนี้แบบยิ้มหน้าบานสุดๆ น่ารักเหมือนกันนะ
“ ครับ พี่ไม่เคยรังเกียจซัมเลย แต่พี่ไม่อยากหักหลังเพื่อน ” ผมอ้างไปอีกครั้ง ที่ผมขอเวลาเพราะ
ต้องการพิสูจน์ อะไรบางอย่าง บางทียิงนกนัดเดียว อาจตายหลายตัวเลยก็ได้
“ ครับ ซัมจะรอ งั้นซัมขอเป็นว่าที่แฟนไปก่อนนะฮะ ”
“ ได้สิครับ ” เล่นทำหน้าน่ารักแบบนี้ ใครจะปฏิเสธได้ล่ะ
Espresso Talk >>>
ตอนนี้ผมกำลังว้าวุ่นใจ ผมเหนื่อยเหลือเกินกับการที่ต้องคอยตามหาตัวปัญหาในชีวิตผม
ยิ่งหลีกหนี ยิ่งได้เจอ ผมโทรไปหาไอ้ออมันก็บอกว่า ซัมยังไม่กลับมาเลย อาจะอยู่บ้าน
พอผมโทรไปถามไอ้ปริง มันก็บอกว่าซัมไปส่งน้องฟอร์ตั้งแต่เที่ยง ผมก็เลยเลือกที่จะมารอที่นี่
“ เออ..หวัดดีครับ พอดีพี่เป็นเพื่อนไอ้เฟลอร์ ” ผมแนะนำตัวกับคนที่ไม่เคยเจอ ถึงแม้ว่าครอบครัว
เราจะรู้จักกัน แต่ใช่ว่าผมกับน้องฟอร์จะต้องรู้จักกัน
“ ครับ..พี่เฟลอร์ไม่อยู่ ” น้องฟอร์ตอบผิดแล้วครับ พี่ไม่ได้มาหาไอ้เฟลอร์
“ คือ..พี่มาหาซัม ซัมเมอร์น่ะครับ ” ผมขยายความ
“ ซัมไปกับพี่เฟลอร์ ” ซัมไปกับไอ้เฟลอร์หรอ ทำไมต้องไปด้วยกัน
“ ไปนานรึยังครับ ไปที่ไหน แล้วจะกลับเมื่อไหร่ ” ผมยิงคำถามรัวเลยครับ มันรู้สึกร้อนรนจริงๆ ไม่รู้ทำไม
“ ไม่รู้สิ ” ผมถามตั้งเยอะ น้องเค้าตอบผม แค่เนี๊ย!!
“ งั้นพี่ขอนั่งรอได้มั๊ยครับ ”
“ ตามสบายฮะ ” ว่าแล้วน้องฟอร์ก็หันไปดูทีวีต่อ ส่วนผมนี่ ก้นไม่ติดพื้นครับ เดินไปมาอยู่ตรงนั้นแหละ
“ ว่าแต่พี่ชื่อไรอ่ะ ” น้องฟอร์ถามผม ผมก็ลืมแนะนำชื่อน้องเค้าไป
“ พี่ชื่อเอสครับ ” ต้องสุภาพไว้ก่อน อาจจะบอกว่าผมสองมาตรฐานก็ได้นะครับ ก็ซัมมันเป็น
คนรั้นๆนิ่ครับ มันเป็นคนพูดกูมึงกับผมก่อน ผมก็ไม่มีทางเลือก?
“ เอส? พี่เป็นอะไรกับซัม ”
ติ๊ด ติ๊ด..
ผมยังไม่ได้ตอบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมเลยเดินออกไปคุยหน้าบ้านแทน
“ ครับ..พีช ” แฟนผมเองครับ
(พีชถึงบ้านแล้วนะฮะ พี่เอสอยู่ไหนครับ)
“ อ่อ..พอดีพี่ติดธุระของคุณพ่อนิดหน่อยครับ ”
(อ่าครับ แล้วทานอะไรรึยังครับ)
“ เรียบร้อยแล้ว พีชล่ะครับ ทานอะไรรึยัง ผมจะแย่แล้วนะเรา ”
(อืม..ทานไปนิดนึงครับ)
“ ทานเยอะๆสิ พี่กอดทีไร รู้สึกว่ามันมีแต่กระดูกนะ ”
(พีชคิดถึงพี่เอสจังเลย พี่เอสละฮะ คิดถึงพีชรึป่าว)
“ ... ” ผมกดตักสายทันที ตอนนี้ผมไม่อยากฟังอะไรแล้วครับ อยากจะใช้สมาธิทั้งหมดมองไปยังภาพตรงหน้า
รถคันเก่งแสนคุ้นของเพื่อนสนิทผม ที่จอดอยู่ตรงหน้าบ้านมัน ไม่มีใครลงมา
แน่นอนครับก็เพราะ ภาพที่ผมเห็น ร่างบางๆเอี้ยวตัวไปทางคนขับแล้วโน้มใบหน้าลงไป
เมื่อผละออกใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนผม ก็เปื้อนยิ้มทันที ถึงจะไม่รู้รายละเอียด แต่รู้ว่ามันคือ
อะไร ทันทีที่ทั้งสองลงมา ผมก็ตรงไปยังเป้าหมายทันที
ปึก !
ผมต่อยเข้าที่ใบหน้าหล่อๆของเพื่อนรัก
“ ไอ้สัด มึงต่อยกูทำไม ” ถามกูมาได้นะไอ้เฟลอร์ ก็เห็นๆกันอยู่
“ ร่าน.. ” ผมพูดกระแทกเสียงแล้วก็กระชากแขนเล็กขึ้นทันที ที่ซัมลงไปช่วยไอ้เฟลอร์
“ เจ็บ! ปล่อยกู ” ซัมพยายามแกะมือผมออก แต่มีหรอว่าผมจะปล่อย ผมเพิ่มแรงบีบมากกว่าเดิม
“ ไอ้เชี่ยเอส ” ไอ้เฟลอร์เหมือนจะตกใจว่าผมมาได้ไง
“ หึ ถ้ากูไม่มา..กูก็คงไม่รู้สินะ ว่ามึงเล่นชู้กับคู่หมั้นกู ” ผมเหลืออดจริงๆ ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมกับซัมเป็นคู่หมั้นกัน
“ อย่ามาว่าพี่เฟลอร์นะ ใครกันแน่ที่เล่นชู้ ” ซัมโต้ผมกลับ ปกป้องมันจังเลยนะ ไอ้เฟลอร์น่ะ
“ กูว่ามึงปล่อยน้องซัมดีกว่า เรื่องนี้มีแค่กูกับมึง น้องซัมไม่เกี่ยว ” พระเอกมากนะมึง
“ ไม่ได้นะพี่เฟลอร์ ซัมไม่เกี่ยวได้ไง ซัมเป็นแฟนพี่เฟลอร์นะ ” อีกแล้วครับ ความจุแบบสุดๆ
วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ซัมเป็นแฟนกับไอ้เฟลอร์? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน??
“ แฟน? นี่พวกมึงกำลังเล่นอะไรอยู่ ” ผมเอ่ยถาม เพราะผมไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนใกล้ตัวผมจะกล้า
“ กูไม่ได้เล่น กูจริงจัง ใช่มั๊ยพี่เฟลอร์ ” ซัมพูดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วหันไปถามความเห็นไอ้เฟลอร์
กูก็อยากจะรู้ว่ามึงจะตอบว่าอะไร
“ ก็ถ้ามึงไม่เอา กูก็จะขอน้องเค้ามาเป็นของกูแทน ” ไอ้เฟลอร์ นี่มึง..มึงหักหลังกู
“ ไม่ได้ ซัมเป็นของกู ” ผมไม่รู้จะอ้างว่าอะไรดี
“ ไม่! กูไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น แต่ไม่แน่ นานไปกูอาจได้เป็นของพี่เฟลอร์ แต่ไม่มีวันได้เป็นของมึง!! ”
ซัมตะคอกใส่หน้าผมอย่างดัง ทุกๆ คำมันดังก้องวนเวียนอยู่ในหัวผม
“ น้องซัม พี่ว่าเรากลับไปก่อนเถอะ ส่วนมึงมาคุยกับกูก่อน ” ไอ้เฟลอร์มันพูดขึ้น ซึ่งผมก็เห็น
ด้วยนิดๆ เพราะมันเริ่มจะดึกแล้ว ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย ผมไม่ได้เป็นห่วงนะ
ก็แค่หน้าที่!!
“ แต่ว่า.. ” ซัมยังจะรั้นตามนิสัยเดิม หึ มึงไม่มีทางชนะนิสัยแบบนี้ของซัมได้หรอกไอ้เฟลอร์
“ นะครับ คนดีของพี่ พี่เป็นห่วงซัมนะ ถึงให้กลับก่อน ” มันยังจะร่ายประโยคต่อไป ไม่ได้ผลหรอกมึง
“ ก็ได้ฮะ ซัมจะกลับ แต่ถ้าไอ้เอสมันทำอะไรพี่เฟลอร์ พี่เฟลอร์ต้องรีบโทรมาหาซัมนะครับ ”
ซัม..นี่มึงเปลี่ยนไป เพราะมันหรอ เพราะไอ้เฟลอร์ รอยยิ้มบางๆ ที่มีไว้สำหรับคนพิเศษถูกส่งให้
กับไอ้เฟลอร์ก่อนจะเดินจากไป
“ มึงเป็นแฟนกับซัมจริงๆหรอ? ” ผมเริ่มยิงคำถามใส่มันก่อน หลังจากที่ซัมขับรถออกไปแล้ว
“ ก็อย่างที่กูบอกไง ว่าถ้ามึงไม่เอา กูจะขอ ” หึ อย่าหวังว่ามึงจะได้
“ ก็อย่างที่กูบอกเหมือนกัน ว่าซัมน่ะเป็นของกู ” ผมตอบไปอย่างเหนือกว่า
“ หรอ? แต่กูรู้สึกว่าน้องเค้าจะอยากเป็นของกูมากกว่านะ แล้วไอ้คำพูดที่มึงคิดมาเองเนี่ย มันเชื่อถือไม่ได้ ”
ผมถึงกับสะอึก คำพูดที่ซัมเพิ่งตะคอกใส่วนเข้ามาในหัวอีกครั้ง
“ แต่มึงกูเห็นอยู่ ว่าซัมเป็นคู่หมั้นกู ” ผมอ้างสถานะนี้อีกครั้ง
“ คู่หมั้นที่มึงไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยแคร์ และที่สำคัญ ไม่เคยรักน่ะหรอ ”
“ ... ” จริงทุกข้อครับ เถียงไม่ออกเลย
“ แล้วอีกอย่างมึงก็มีคนรักอยู่แล้ว กูจะบอกอะไรให้นะว่า ถ้าไม่รักก็อย่ารั้ง น้องซัมน่ะ กูขอแล้วกัน ” มันตบไหล่ผม เบาๆ แล้วเดินเข้าบ้านไปอย่างผู้มีชัย
“ ไอ้สัด ” ผมด่าไล่หลังมันไป กูไม่ยอมปล่อยซัมไปหรอก แล้วกูก็จะไม่มีทางเสียพีชไปด้วย ครั้งนี้ผมแพ้
แต่ครั้งหน้าไม่มีทาง ถ้าจะเล่นเกมส์มันต้องมีสูตรไว้โกงโว๊ยเพื่อน..
Autumn Talk >>>
สวัสดีครับ ผม ออทัมน์ ครับนะ ทุกคนอาจจะลืมว่าผมอยู่ในเรื่องนี้ไปแล้ว ยังนะครับ ผมยังอยู่..
แค่เกือบจะโดนพี่ปริงฆาตกรรมทางโทรศัพท์ ผู้ชายอะไรขี้บ่นเป็นบ้า สงสัยโดนไอ้ซัมเป่าหูมาแน่นอน
ผมเลยเซงๆ ก็เลยจะออกไปข้างนอกเสียหน่อย อะไรนะครับ ดึกแล้วจะไปไหนหรอครับ คุณคิดว่าดึกแบบนี้
ผมจะไปไหนได้นอกจาก...
“ ไปกินข้าวต้มดีกว่ากู ” ใช่แล้วครับ ผมจะไปกินข้าวต้ม ดึกๆแบบนี้ ต้องหาอะไรลองท้องหน่อย
ร้านข้าวต้มที่ผมจะไปมันเป็นร้านที่ผมกับคนรักชอบไปครับ แต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่ ผมขับรถ
มาจนถึงที่หมาย ผมมาที่นี่บ่อยมากเพราะว่าผมหวังว่าผมจะเจอเค้าคนนั้นอีกครั้ง
คือเค้าหายไปจากชีวิตผมเกือบครึ่งปีแล้วครับ เราไม่ได้เลิกกัน ไม่มีคำอำลาใดๆหลุดจากปาก
ของเค้า จู่ๆ เค้าก็หายไป..
“ เอาผัดผักบุ้ง แล้วก็ผัดผักกาดครับ ” ผมสั่งเมนูที่เราชอบ คือผมชอบกินผัดผักบุ้ง ไม่สิ!
ผมน่ะชอบผัดผักกาด แต่ผมรู้ว่าเค้าชอบผัดผักบุ้ง ผมเลยสั่งให้เค้าทั้งที่ผมไม่ชอบกิน เค้าก็เช่น
เดียวกันไม่ชอบกินผัดผักกาดแต่ก็มักจะสั่ง ราวกับว่าเป็นอาหารจานโปรด เรามักจะเป็นแบบนี้
เสมอครับ เราจะแคร์กันและกันมาก ก็เพราะการคบกันของเรา มันราบรื่นจนไร้ที่ติล่ะมั๊ง
เลยทำให้เค้าจากผมไป แต่ผมไม่โทษเค้าหรอกครับ ผมผิดเองที่พยายามตามหาเค้าน้อยไป..
“ เอาผัดผักบุ้งฮะ ขอเค็มๆ ” ผมเงยหน้ามองต้นเสียงที่แสนจะคุ้นเคย ในใจภาวนาว่าอาจจะเป็น
คนที่ผมรอคอยอยู่ก็ได้..
“ My Princess เจ้าหญิงของผม!! ”
Writer Talk >>>
คนรักของออจะเป็นใคร ลองติดตามดูนะคะ
เผื่อจะเป็นคนที่คุณคิดว่าใช่..!!
ส่วนเรื่องราว เหมือนจะหลายเศร้าที่เหตุเกิดจากใครซักคน
มันยังคงวุ่นวาย และดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้นขึ้นเรื่องๆ
ไม่ต้องห่วงนะคะ ที่ใครคิดว่าพี่เฟลอร์จะทิ้งน้องฟอร์ไปหาน้องซัม
อยากรู้ว่าพี่เฟลอร์จะทำยังไง ลองติดตามตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น