คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : UNIT12
UNIT12
In Tro Part.. “ เค้าบอกว่า มันเป็นการปลอบใจอย่างหนึ่ง ”
Spring Talk >>>
ผมสปริงเองครับ ตอนนี้จิตใจผมหดหู่มากกก.. ก็น้องแตมน่ะสิครับ เมื่อไหร่นะที่
น้องแตมจะหันมามองซักที เมื่อวานผมก็ตามไปส่งน้องเค้าจนได้ แต่มันจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
เมื่อคืนวาน
“ แตม..ให้พี่ไปส่งนะ ” ผมวิ่งไปจนทันน้องแตม
ผมรู้ครับว่าน้องเค้าชอบไอ้เฟลอร์ แต่คุณรู้อะไรมั๊ยครับ ผมก็ชอบน้องเค้าเหมือนกัน
ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงผมก็รู้สึกชอบ พอได้เจอหน้าพร้อมกับความไร้เดียงสาในวันนั้น..
ผมยิ่งชอบ ชอบมากจนมันเริ่มจะกลายเป็นรัก คุณอาจจะคิดว่ามันเร็วไป แต่สำหรับผม
รักไม่ต้องการเวลาครับ!!
“ ก็ได้ฮะ ” พอน้องแตมตอบตกลง ผมก็ไม่รอช้า รีบไปเอารถมารับน้องเค้าทันที
“ พี่ต้องขอโทษแทนซัมด้วยนะ ” ผมพูดขณะขับรถอยู่
“ ไม่เป็นไรฮะ ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่ ” น้องแตมพูดออกแนวประชด ผมไม่ชอบเลยบอกตรงๆ
ไม่ใช่ไม่ชอบที่น้องเค้าประชด
แต่ไม่ชอบที่น้องเค้าชอบไอ้เฟลอร์
“ เอ่อ..พี่ขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยครับ ”
“ อะไรหรอฮะ ว่ามาสิ ” น้องแตมหันหน้ามาทางผม แล้วเอียงคอเล็กน้อย น่ารักได้อีก
“ คือ..น้องแตมชอบไอ้เฟลอร์มากเลยหรอครับ ” ทั้งๆที่รู้ แต่ก็อยากจะย้ำ ให้แน่ใจ
“ ครับ ผมชอบพี่เฟลอร์ ชอบมาก แล้วก็จะชอบพี่เฟลอร์เพียงคนเดียว ” จึก! มันเจ็บมากครับ
ผมรู้สึกว่าสติได้หลุดลอยไปแล้วครับ หัวใจเหมือนกับหยุดเต้น ออกซิเจนภายนอกเหลือน้อยลงเต็มที
“ พี่ปริง ระวังฮะ!! ”
เอี้ยด!!
ผมหักหลบแทบไม่ทัน เมื่อรถสิบร้อยขนาดใหญ่กำลังพุ่งตัวออกมาจากทางแยก
“ เฮ้ย...เกือบไม่รอด ” น้องแตมเอามือขึ้นมากุมไว้กลางอก แล้วก็พูดกับตัวเองเบาๆ
“ แตม.. พี่ขอโทษ พี่ไม่ดีเอง พี่ขอโทษ พี่..อุ๊บ ” ผมไม่รู้ว่าผมฝันรึป่าว..
ใบหน้าหวานกำลังถูกเคลื่อนมาใกล้ๆ กับผม
ลมหายใจของเราสัมผัสถึงกันและกัน มันแผ่วเบา แต่ก็รู้สึกได้ชัดเจน
และริมฝีปากอิ่มสีเชอรี่ก็ประทับที่ริมฝีปากขอผม
ไม่มีการลุกล้ำใดๆ เพียงแค่แตะไว้เฉยๆ
แต่มันช่างหอมหวานและเนิ่นนานเหลือเกิน
ผมรู้สึกว่าโลกนี้มีแค่เราสอง..
ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว
ได้ยินเพียงเสียงของหัวใจเท่านั้นของเราสองคนเท่านั้น
ตึก ตึก
ตึก ตึก
“ เค้าบอกว่า มันเป็นการปลอบใจอย่างหนึ่ง ” น้องแตมผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง
แล้วเอื้อนเอ่ยประโยคที่ถูกใจผมมาก
“ หรอครับ งั้นช่วยปลอบใจพี่อีกทีได้มั๊ยครับ ” ผมได้สติ ก่อนจะลองเอ่ยชวนอีกซักครั้ง
เผื่อว่าจะฟลุก!
“ แตมว่า..เปลี่ยนเป็นพี่ปริงปลอบแตมแทนดีกว่าฮะ ” น้องแตมส่ายหัวเล็กน้อย
ก่อนจะยื่นนิ้วเรียวๆ
มาสัมผัสที่ริมฝีปากของผม
“ พี่ปลอบน้องแตมได้หรอครับ ”
“ ... ” ไม่มีเสียงตอบรับ เป็นเพียงแค่การพยักหน้าเท่านั้น
ผมก็ไม่รู้ว่าน้องแตมเค้าคิดยังไงกับผม
แต่ในเมื่อโอกาสมาถึง ผมก็ควรคว้าไว้ไม่ใช่หรอครับ
ใบหน้าทั้งสองโผเข้าหากันอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากสัมผัสกันอีกครั้ง..อย่างล้ำลึก
ผมออกแรงบดเบียด จนริมฝีปากอิ่มต้องเผลอออก ลิ้นของผมลุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก
อย่างฉวยโอกาส มันไล้เลีย และดูดดุนไปทั่ว เก็บเกี่ยวความหอมหวานให้ได้มากที่สุด
ผมเอียงหัวเล็กน้อยเพื่อความถนัด มือเรียวของผมกดท้ายทอยของอีกฝ่ายเล็กน้อย แขนบางเอื้อม
มาโอบที่ต้นคอของผมเป็นการตอบรับ ลิ้นทั้งสองเริ่มเกี่ยวกวัดรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
มันเนิ่นนานและร้องแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ..
“ แฮก ๆ แฮก ” น้องแตมผละออกจากผมอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวานแดงกร่ำ หอบน้อยๆ
ปากและจมูก ทำหน้าที่สูดเอาอากาศเข้าปอด ก่อนมือบางยกขึ้นไปปาดน้ำใสๆที่เยิ้มออกมาจากริมฝีปากเล็กน้อย
น้องเค้าจะรู้มั๊ยว่าแบบนี้ เค้าเรียกว่า “ยั่ว” มองแล้วผมล่ะอยากจะทำมากกว่าจูบจริงๆ
“ เอ่อ..คือพี่.. ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ทำตัวไม่ถูก..
“ ไม่เป็นไรฮะ เรารีบกลับกันเถอะ ” น้องแตมเลือกที่จะตัดบทสนทนาของเรา
ผมจึงเลือกทำตาม โดยออกรถแล้วไปส่งน้องแตมให้ถึงบ้าน..
ที่ผมบอกว่าจบไม่ค่อยสวย ก็เพราะผมรู้ว่า น้องแตมทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
ไม่ใช่คิดอะไร แต่สำหรับผมที่ทำไปทั้งหมด ล้วนแล้วแต่ใส่ใจลงไปทั้งนั้น เพียงแต่น้องแตม
ไม่เคยสัมผัสถึงมันได้เลย
ปริ๊น.. ปริ๊น..
เสียงแตรที่หน้าบ้านทำให้ผมหลุดจากผวัง
“ ใครมันมาบ้านกูแต่เช้าวะ ” ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปดู ก็ต้องพบว่า..
“ ไอ้สัดกูมาก่อน ก่อนต้องได้เข้าก่อนดิวะ ”
“ แต่กูบีบแตรก่อน กูก็ต้องได้เข้าก่อนสิ ”
“ ไอ้เชี่ยเอส ”
“ ไอ้สัดเฟลอร์ ”
เอ่อ..จะว่ายังไงดี คือไอ้สองตัวนี้มันมาบ้านผมแต่เช้าทำไมไม่รู้ หรือพวกมันจะมาเพื่อ
ทะเลาะกันอย่างนั้นหรอ?? ผม..ที่เห็นเหตุการณ์เลยจำใจเดินออกไปเคลียร์ให้
“ พวกมึงมีอะไร มาทำไมแต่เช้าวะ ” ผมถามเชิงหาเรื่องนิดๆ
“ มารับคู่หมั้น/มารับแฟน ” มันตอบขึ้นพร้อมกัน
“ อะไรของพวกมึงเนี่ย ผีเข้ากันรึไง ” ผมล่ะงงกับพวกมันจริงๆ เมื่อวานซัมก็อีกคน
ตอนเช้าไปกับไอ้เฟลอร์
พอตกเย็น เ สื อ ก ไปกับไอ้เอสซะงั้น
“ ซัมอยู่ไหน ” ไอ้เอสมันขึ้นแบบตะคอก นี่มึงจะมาฆ่ากูหรือมึงจะมารับน้องกูวะ
“ ไม่รู้สิ อยู่บนห้องมั๊ง ” ผมไม่รู้จริงๆครับ ไม่ได้กวนตีนพวกมัน
“ กูขอเข้าไปรอ ในบ้านนะ ” ว่าแล้วไอ้เฟลอร์ก็ลงจากรถเดินเข้ามาในบ้านหน้าตาเฉย
เล่นเอาผมกับไอ้เอสอึ้ง แ ด ก กันไปเลยครับ
“ เดี๋ยวสิ กูมาก่อนนะโว๊ย.. ” ไอ้เอสมันไม่ยอมแพ้ครับ รีบลงจากรถแล้ววิ่งแซงไอ้เฟลอร์เข้าบ้านไป
“ เฮ้ยๆ พวกมึง เบาๆ หน่อยเดี๋ยวบ้านกูพัง ” จะไม่ให้พูดแบบนั้นได้ไง ก็มันเล่น ดันกันไป ผลักกันมา
ตัวพวกมันนี่จะเอียงไปชนข้าวของงามๆของผมหมดแล้ว
“ งั้นมึงก็รีบไปตามซัมมาดิ่ ” ไอ้เอสอีกแล้วครับ นี่มันจะโหดไปไหน
“ เออใช่ ๆ ไม่งั้นบ้านมึงได้พังของจริงแน่ ” อ้าว! นี่มึงดองกันแล้วหรอ เมื่อกี้พวกมึงยังกัดกันอย่างกับหมา..
“ เออ ๆ อย่าทะเลาะกันรุนแรงก็แล้วกัน ” ผมบอกมันก่อนจะเดินไปตามเจ้าตัวต้นเหตุ
ไม่คิดว่าวันนี้รถไฟจะมาชนกันที่บ้านผม โดนเฉพาะไอ้เอส มันมาแปลก ปกติไม่เห็นมัน
จะสนใจใยดีอะไรน้องผมเลย แต่จู่ๆ โผล่มาอ้างสิทธิ์ว่าเป็นคู่หมั้นซะงั้น ผมก็เชียร์มันมากกว่า
ไอ้เฟลอร์นะ แต่มันก็ไม่หน้าไว้ใจทั้งคู่นั่นแหละ นี่มันกำลังจะแข่งอะไรกัน โดยมีน้องผมเป็น
ผู้ตัดสินรึป่าว ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ พวกมันจะต้องเสียใจแน่ เพราะผมไม่มีวันให้มันเอาน้องผม
ไปเป็นเครื่องมือตัดสินได้หรอก
ผมว่า..
คงถึงเวลาที่ตัวจริงของเรื่องจะต้องออกโรงแล้วล่ะ...
Summer Talk >>>
ซัมเมอร์เองครับ ซัมเมอร์แฟนพี่เฟลอร์ แล้วก็..คู่หมั้นไอ้พี่เอสด้วย ก็เมื่อเช้ากว่าผมจะ
ได้มาโรงเรียน สองคนนั่นทะเลาะกันบ้านแทบระเบิด แล้วผลสุดท้ายผมก็ได้มากับไอ้เอส
คือ..อย่าเข้าใจผิดว่าผมเป็นคนเลือกนะครับ ก็พี่ปริงน่ะสิ แทบประเคนผมให้ไอ้เอสจนออก
นอกหน้า โดยอ้างว่าตอนเย็นก็ให้พี่เฟลอร์มารับแทนสิ อืม..เค้าแบ่งกันดีนะครับ ทำเหมือนกับ
ผมเป็นสิ่งของ ถึงได้ผลัดกันใช้แบบนี้
แล้วเวลาที่ผมรอมาทั้งวัน เวลาที่พี่เฟลอร์จะมารับผม วันนี้ผมคงได้ไปเดทกับพี่เฟลอร์ซักที
หวังว่าคงไม่มีอะไรมาขัดนะ..
“ ซัม นั่นพี่เอสนี่หว่า.. ” ไอ้แตม ไอ้คนตาดี เ สื อ ก มองไปเห็นไอ้เอสเข้า
“ ไหนมึงบอกว่ามันเลิกกันแล้วไง ” ไอ้ฟอร์เสริมอีกคน ก็ไอ้เอสน่ะสิครับมันกำลังเดินอยู่กับ
อีลูกพีช
โอ๊ย..จิ๊ดครับ เห็นแล้วขึ้นเลย ไอ้เอสมึงกล้ามานะ กูไม่นึกว่ามึงจะหลอกกูแบบนี้ ยอมไม่ได้
วันนี้ไม่มึงก็อีลูกพีชต้องตายกันไปซักคน!!
“ ฟอร์..มึงบอกพี่เฟลอร์ด้วยนะ ว่ากูติดภาระกิจสำคัญ ” ผมหันไปสั่งเสียไอ้ฟอร์
“ อย่าบอกนะว่ามึงจะ.. ” ไอ้ฟอร์ถามผม แล้วทำหน้าเหวอ
“ ไปเอา ค น ข อ ง กู คื น ! ! ” ผมพูดเน้นๆ ตอนนี้มันอารมณ์ขึ้นสุดๆ ไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันพูดจริง
รึป่าว แต่ผมถือว่า มันเป็นของผมไปแล้ว ไม่สิที่จริงมันเป็นของผมตั้งแต่วันที่เราหมั้นกันแล้ว
แต่แค่ผมไม่อยากแสดงความเป็นเจ้าของก็เท่านั้นเอง
“ กูไปด้วย พอดีช่วงนี้เบื่อๆ ” ไอ้แตม.. ตัว เ สื อ ก ระดับโลก เอ่ยขึ้น แต่ก็ดีเหมือนกัน
ไปช่วยกันเป็นพยานตอนผมกระทืบพวกมัน
“ อืม ” ว่าแล้วผมก็ทิ้งไอ้ฟอร์ ให้อยู่คนเดียว และผมกับไอ้แตมก็เดินตามไอ้เอสกับอีลูกพีชไป
“ พี่เอสฮะ เดี๋ยววันนี้พีชเลี้ยงเองนะฮะ ” อีลูกพีชเงยหน้าพูดอย่างออดอ้อน แถมมือปลาหมึก
ของมันยังไปเกาะแขนล้ำๆของไอ้เอสอีก แขนนั่นของกูนะโว๊ย..
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ”หึ สุภาพบุรุษนักนะ ตอนนี้มือไม้ผมคันไปหมดเลย มันคงอยากจะ
วิ่งไปกระแทกหน้างามๆของสองคนนั่นเต็มที
“ เฮ้ย! ใจเย็นโว๊ยย.. ” ผม ซึ่งกำลังจะลุกไปแสกหน้ามันสองคนแต่ก็โดนไอ้แตมห้ามไว้
“ อย่าห้ามกู ” ผมหันไปพูดนิ่งๆกับมัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องอารมณ์ขึ้นขนาดนี้ด้วย
“ ทนไปอีกหน่อยเพื่อน เชื่อกู ” เออ..ก็ได้วะ รออีกหน่อย รอให้อารมณ์ผมพุ่งกว่านี้อีกหน่อย หึหึ
จะได้ครั้งเดียวจอดไปเลย
“ ตามไปเร็ว ” สองคนนั่นกำลังขับรถไปไหนไม่รู้ครับ ผมกับไอ้แตมเลยรีบไปเรียกแทกซี่
ไม่ได้ครับ งานนี้ห้ามพลาด ไม่งั้นอีลูกพีชจะได้ใจ
“ ตามรถคันนั้นไปพี่ ” ผมสั่งคนขับแท็กซี่
“ ซัม..มึงหึงพี่เอสใช่ป่ะ ” ไอ้แตมแถมผมขณะที่นั่งอยู่บนรถ
“ ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่ากูไม่ชอบ ” ผมตอบไปตามที่คิด
“ แล้วถ้าพี่เฟลอร์ล่ะ ถ้าเป็นพี่เฟลอร์ มึงจะไม่ชอบด้วยรึป่าว ” อึก! ผมรู้สึกจุกๆ ยังไงไม่รู้
นี่รึป่าวที่เค้าเรียกว่า แทงใจดำ ผมตอบไม่ได้ครับ รู้แต่ว่าคงไม่โกรธเท่านี้
“ กู..ไม่รู้ว่ะ ”
“ มึงปล่อย พี่เฟลอร์ไปเถอะ ” ไอ้แตมพูดกับผมเสียงเศร้า
“ ปล่อยไปให้มึงอ่ะสิ กว่ากูจะได้พี่เฟลอร์มาเป็นแฟน.. ” ผมไม่รู้ว่าเห็นแก่ตัวรึป่าว ผมรู้แต่ว่า
ตราบใดที่ผมมีพี่เฟลอร์ ผมก็รู้สึกเหมือนมีไอ้เอสอยู่ด้วย คุณคิดแบบผมรึป่าว
“ แต่ว่า.. ”
“ ถึงแล้วครับ ” ไอ้แตมกำลังจะค้านแต่แท็กซี่ก็ถึงที่หมายพอดี
“ ไว้ค่อยคุย หลังจากนี้ ” ผมเดินลงจากรถ มองไปรอบๆ นี่มันร้านอาหารนิ่ กะจะมาดินเนอร์
ใต้แสงเทียนกันสองต่อสองอย่างงั้นหรอ ฝันไปเถอะ
“ เข้าไปกัน ” ไอ้แตมเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก มันก็คงอยากทำอะไรสนุกๆ เหมือนกัน
“ กี่ที่คะ ” สาวสวยเดินมาต้อนรับอย่างสุภาพ
“ สองครับ ขอแบบใกล้ๆ โต๊ะนั้นได้มั๊ยครับ ” ผม ใช้ความหล่อส่วนตัวสะกดสาวสวยคนนั้น
แล้วเราก็ได้มานั่งเยื้องๆ กับโต๊ะของไอ้เอส ถึงจะไม่ได้ยินเสียง แต่ภาพนี่ชัดมากกก..
“ กูว่าเราไปนั่งกับมันเลยดีกว่า ” ไอ้แตมเสนอ
“ เอางั้นเลย มึงนี่ใช่ย่อย ใครได้เป็นแฟน..ซวยชิบหา ” ผมพูดกับมัน แต่ทำไมมันต้องทำหน้า
ตกใจด้วย มันต้องมีความลับอะไรที่ผมไม่รู้แน่ๆ
“ เฮ้ย ๆ ไม่ต้องก็ได้ดูถ้าทีก่อน ” ท่าทีหรอ ภาพตรงหน้าทำผมแทบบ้า นี่ถ้ารวมเป็นคนเดียวกันได้ คงทำไปแล้ว
อีลูกพีชนี่ นั่งกระแซะตัวไอ้เอส จนแทบไม่มีที่จะนั่งอยู่แล้ว มือมันก็ทำหน้าที่ตักอาหารป้อนไอ้เอสไม่หยุดปาก หมั่นไส้โว๊ย..ไม่ไหวแล้ว
“ กูว่า..ไม่ต้องแล้วล่ะ ” ผมลุก แล้วเดินไปที่โต๊ะนั่นทันที ไม่ต้องดูแล้วท่าที ถ้านานกว่านี้ ผมอาจได้ใช้คู่หมั้นร่วมกับคนอื่น..
“ พิการหรอ ” ประโยคแรกที่ผมไปถึงโต๊ะ
อีลูกพีชผละออกจากตัวไอ้เอสทันที ส่วนไอ้เอสนี่ ทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี แน่สิ ก็อีลูกพีชกำลังจะตาย!!
“ ซัม..มาได้ไง ” ไอ้เอสเอ่ยถามอย่างไร้สมอง มันโง่ไม่เคยเปลี่ยนเลย
“ หน้าด้าน ” ผมไม่ตอบคำถามมัน แต่หันไปด่าอีลูกพีชแทน
“ ซัม ” ไอ้เอสตะคอกใส่ผม ผมเลยขึ้นครับ มือนุ่มๆของผมเริ่มทำหน้าที่ของมัน
“ โอ๊ยย.. ” เสียงอีลูกพีชร้องขึ้น ก็ผมกำลังจิกหัวมันอยู่นิ่ครับ
“ ซัม ปล่อยพีชนะ นี่ซัมกำลังเข้าใจผิด ” ไอ้เอสกำลังแก้ตัว
ผมฟังที่ไหนล่ะ
ปึก
แถมผ
“ หึ กูเห็นมึงป้อนแต่คู่หมั้นกู เลยคิดว่ามึงคงจะหิว ”
“ ปล่อ...ยกู.. ” อีลูกพีชพยายามแกะมือผมออก
“ ซัม กูบอกให้ปล่อยพีชไง ” ไอ้เอส มันจับข้อมือผมแน่น ซึ่งผมก็ไม่ยอมมันง่ายหรอก
“ โอ๊ย.. ” เพราะยิ่งมันบีบมือข้อผมเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งออกแรงจิกผมอีลูกพีชมากขึ้น
“ มึงนั่นแหละ ที่ต้องปล่อยกู ไม่งั้นหัวอีนี่กระจุยแน่ ” ได้ผลครับ ไอ้เอสปล่อยข้อแขนผมอย่างง่ายดาย
สาด..
ผมปล่อยมือจากหัวมันแล้วครับ แต่สาดด้วยน้ำต่อ
“ กินข้าวแล้ว ก็ต้องตามด้วยน้ำ ”
“ อี..ซัมเมอร์ ” มันว่าแล้วหยิบแก้วอีกใบที่มีน้ำ
สาด..
ผมหลับตาปี๋ กะว่าโดนมันสาดกลับเต็มๆ แต่ได้รับแค่ละออง คนที่เปียกคือ..
“ พี่เอส!! พีชขอโทษ ” ฮา ฮ่า เห็นแล้วแอบสะใจ อีลูกพีชหน้าเสียไปเลย
“ อย่าแม้จะแตะต้องคนของพี่ ” ไอ้เอสพูดหน้านิ่ง นี่มันกำลังปกป้องผมหรอ
“ หล่อโน๊ะมึงอ่ะ ” ผมเดินไปเช็ดเสื้อที่เปียกให้มัน โดยไม่สนใจสายตาที่อาฆาตแค้นของอีลูกพีชเลย
จะว่าผมเอาหน้าไม่ได้นะครับ เพราะยังไง เอสก็เลือกผม
“ กลับเถอะ ” เอสไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่จับข้อมือผมแล้วพยายามลากผมออกไป
“ เดี๋ยวๆ กูว่าอีลูกพีชของมึงมันยังไม่เก็ทว่ะ ” ผมยื้อมันไว้ก่อน เรื่องนี้ยังไม่จบครับ
“ ... ” มันยักคิ้วสงสัย แล้วมองไปที่ลูกพีช
“ ระหว่างมัน..คนที่มึงไม่เคยรัก กับกู..คนที่มึงรักหมดหัวใจ มึงจะเลือกใคร ” ประโยคแรก
ผมพูดกระแทกใส่อีลูกพีช ที่ตอนนี้สภาพดูไม่ได้เลย ส่วนอีกประโยคผมหันไปถามไอ้เอส
ด้วยสายตาจริงจัง
“ ... ” มันไม่ตอบคำ แต่มันเหนือความคาดหมายกว่านั้น มันดึงผมเข้าไปจูบ จูบครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ
มันช่างอ่อนโยนและหวานละมุน
มันคงเต็มไปด้วยความรักที่มันมอบให้ผม
ผมตอบรับจูบกลับ
มันเนิ่นนาน
ผมอยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ตลอดไป
“ เฮ้ย! มึงนานไปแล้ว ” เสียงไอ้แตมทำเอาผมผละออกจากไอ้เอสทันที
“ หึ! ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าของใครของมัน ” ผมพูดกระแทกใส่หน้าอีลูกพีช
“ ไปต่อที่ห้องดีกว่า ” ไอ้เอสพูดขึ้น ก่อนจะลากผมออกจากร้านไป เฮ้ย..ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้
“ อ้าวแล้วนี่อ่ะ ” ไอ้แตม มันตะโกนถาม ก่อนจะชี้ไปทางอีลูกพีช ที่นั่งตาค้างอยู่
“ ไม่รู้ มาช่วยกูก่อน ” ผมอ้อนวอนไอ้แตม ที่ไร้บทมานานให้ช่วย
“ ไม่เอาอ่ะ กูอยากจะเล่นกับไอ้นี่ก่อน ” มันพูดก่อนจะหันไปหาอีลูกพีช ลืมผมไปเลย
“ เฮ้ย ! ช่วยกูก่อน ไอ้แตม.. ” ผมพยายามดิ้นสุดชีวิตให้หลุดจากการฉุดกระชาก
“ อย่าเสียงดังสิ อยากให้คนอื่นรู้หรอ ว่าเรากำลังจะไป.. ” ไอ้เอสก้มลงมากระซิบข้างหูผม
“ บ้า..ทะลึ่ง พากูกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ ” ผมพูดค้อนๆ ใส่มัน
ฟอด!
แต่มันกลับมาหอมแก้มผมแทน
“ เฮ้ย! ” ผมเอามือขึ้นมาลูบแก้มทันที
“ ได้..น่ารักแบบนี้ ทำที่บ้านซัมก็ได้ หึๆ ” โอ๊ย..ผมอยากจะบ้า อยากจะตะโกนให้สุดเสียง
แต่ทำไม่ได้ ได้แต่ยอมเดินตามมันไปเรื่อยๆ จนถึงรถ
Writer Talk >>>
อ่า..ตอนนี้เอสซัมครองไปเลยโน๊ะ
ตอนหน้าอาจจะมี NC เอสซัม แต่ต้องดูก่อนว่ากระแสตอบรับเป็นไง
แต่อยากจะบอกว่า ตอนหน้าพี่วินตัวเอกของเรามาแน่
แล้วความลับของเฟลอร์ฟอร์ที่เก็บไว้คุณอาจจะได้รู้
ติดตามตอนต่อไปนะคะ
ปล. อย่าลืมเม้นนะจ๊ะ ^^
--------------------------------- ---------------------------
ความคิดเห็น