It's Mine ของใคร ของมัน!! [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #13 : UNIT11

 

UNIT11





In Tro Part..  “ ป่าวพีช..พี่เต็มใจ!! ”

Princess Talk >>>

            ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดเอสครับ กว่าผมจะแอบหนีออทัมน์มาได้ วันนั้นล่อไป5 รอบได้ ในรถ

สอง บนเตียงอีกสาม ผมนี่แทบจะลุกไม่ขึ้นแต่ก็ต้องฝืนตัวเองออกจากที่นั่นให้ได้ ไม่งั้นคงไม่มี

โอกาสแล้วล่ะ เพราะถ้าเจ้าตัวร้ายตื่นมา ผมคงไม่รอดแน่ ตอนนี้ผมทำได้เพียงหนีและหนีเท่านั้น

ที่ผมมาหาเอสวันนี้ก็เพราะอยากจะอธิบายเรื่องของผมกับออทัมน์ให้เอสฟัง ว่าผมไม่ได้เป็นอะไรกับ

ออแล้ว ผมไม่อยากให้เอสเข้าใจผิด ถึงเอสจะมองผมเป็นแค่เพื่อน แต่สำหรับผมไม่ใช่ ผมไม่ได้

ต้องการเป็นแค่เพื่อน..

“ พี่ขอความจริงพีช.. ” แต่ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปขึ้นลิฟต์ ก็เจอเอสกับคนที่ผมเกลียดที่สุดรองลงมาจากซัมเมอร์

 

     ทำไมผมถึงเกลียดซัมเมอร์น่ะหรอครับ หนึ่ง เพราะมันเป็นคู่หมั้นกับเอส ถึงเอสจะไม่รักก็เถอะ


สอง เพราะมันปากดี หยิ่งยโส ผมไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้ และข้อสุดท้าย สำคัญมาก


เพราะมันเป็นน้องของออร์ทัมน์ คนที่ทำลายชีวิตผม..

“ ความจริงอะไรฮะ พีชตังหากที่ต้องขอความจริงจากพี่เอส ” ลูกพีชสวนกลับ ทะเลาะกันหรอ ดีแล้วล่ะ




ทะเลาะบ่อยๆ จะได้เลิกเร็วๆ

“ หรอ..งั้นพี่คงไม่ต้องบอกแล้วล่ะ เพราะว่าพีชรู้หมดแล้ว ” ผมยืนฟังบทสนทนาอยู่ห่างๆ ผมรู้สึกว่า

วันนี้เอสเหมือนไม่ใช่เอสคนก่อน ปกติจะต้องอ่อนโยนกับลูกพีชมากกว่านี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

“ พี่เอส!! พีชต้องเป็นคนที่เสียใจไม่ใช่หรอฮะ พี่เอสมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่พี่เอสไม่เคยบอกพีชเลย ”

อะไรนะ นี่เอสรู้ว่า ลูกพีชรู้ความจริงแล้วหรอ อ้าว..แล้วทำไมเอสถึงต้องไปว่าลูกพีชด้วยล่ะ

เอส..มึงบ้าป่าว?

“ พี่ขอโทษ แต่ทำไมพอพีชรู้เรื่องถึงไม่มาต่อว่าพี่ล่ะ ทำไมถึงยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ” ใช่

ตอนนั้นที่ผมไปบอกลูกพีชว่าเอสมีคู่หมั้นแล้ว ลูกพีชก็ร้องไห้หนักมาก จนผมคิดว่าครั้งนี้ต้องเลิก

กันแน่ๆ แต่พอมาอีกวัน กลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ ก็เพราะพีชรู้ว่าพี่เอสไม่ได้เต็มใจ แล้วพีชก็รู้ว่า.. ” ยังไม่ทันที่ลูกพีชจะพูดจบ

“ ป่าวพีช..พี่เต็มใจ!! ” เอสก็พูดประโยคที่ทำให้อีกฝ่ายอึ้ง ผมก็อึ้งไม่แพ้กัน ไม่จริงใช่มั๊ยเอส

ไหนมึงเคยบอกกูว่ามึงโดนบังคับไง

“ พี่เอส..พี่เอสหลงมันไปแล้วหรอฮะ หรือมันไปพูดอะไรที่ทำให้พี่เอสเป็นแบบนี้ ” ลูกพีชพร่ำ

ประโยคคำถามพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา คงไม่ใช่อย่างที่ลูกพีชพูดใช่มั๊ยเอส

“ มันไม่ใช่อย่างนั้นลูกพีชแต่พี่..พี่บอกเหตุผลไม่ได้ ”

“ อึก..พี่เอสโกหก พี่เอสรักมันใช่มั๊ย พี่เอสรักไอ้ซัมเมอร์นั่นใช่มั๊ย ” ลูกพีชตะคอกถามเอส

แล้วก็เข้าไปทุบอกแกร่งอย่างน่ารำคาญ
 

“ หยุดพีช..พี่บอกให้หยุด ” เอสรวบข้อมือเล็กของลูกพีชไว้

“ ไม่!! พีชไม่ยอม พี่เอสเป็นของพีชคนเดียว ” ลูกพีชไม่ยอมหยุดแถมยังหาเรื่องใส่ตัว มึงคิดผิดแล้วล่ะอีลูกพีช..

“ พีช..รู้ใช่มั๊ยว่าพี่ไม่ชอบ ” เอสพูดเสียงแข็งๆ ใส่ลูกพีช ร่างบางถึงกลับนิ่ง เอสไม่ชอบ คนที่งี่เง่า

ไร้เหตุผล เหมือนที่ลูกพีชกำลังทำอยู่ตอนนี้

“ แต่..พี่เอสเปลี่ยนไป พี่เอสไม่ใส่ใจพีชเหมือนก่อน พี่เอสแคร์พีชน้อยลง แล้ว.. ” จะว่าไปเอสก็เปลี่ยนไปจริงๆ

“ หรอ? งั้นพี่ว่า..เราห่างกันซักพักดีกว่า ” เอสพูดแค่นั้นก่อนจะทิ้งแขนบางๆลง แล้วเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย
 

          ลูกพีชซุดลงไปกับพื้น ก้มหน้าร้องไห้อย่างหนัก..ในขณะที่ผมหัวเราะอย่างมีความสุข

ในที่สุดเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง วันที่เอสจะเบื่ออีลูกพีช

ได้เวลาตอกย้ำแล้ว!!

“ มีอะไรให้พี่ช่วยมั๊ยครับ น้องลูกพีช.. ” ผมเดินไปหาร่างบางที่นั่งร้องไห้อย่างจะเป็นจะตาย..

“ ปริ๊นซ์.. เพราะมึงคนเดียว ที่เป็นแบบนี้เพราะมึงคนเดียว ” ลูกพีชเงยหน้ามองผมทั้งน้ำตา

น่าสมเพสชะมัด นึกว่ามันจะมีทีเด็ดอะไร ที่แท้ก็อ่อนหัดสิ้นดี

“ หึ ช่วยไม่ได้นะ โง่เอง มึงคงคิดว่าเอสจะเห็นใจสินะ ผิดคาดว่ะ เพราะถึงมึงจะโวยวายไปยังไง

เอสก็ไม่สนใจหรอก ไม่แน่อาจจะเลิกเร็วกว่านี้ก็ได้ ”







          ไม่ได้เรื่องเลย ผมกะจะใช้ลูกพีชกำจัดซัมเมอร์ออกไปซะหน่อย แต่นี่อะไรกลับโดนกำจัดเอง

สงสัยผมคงต้องลงมือเองแล้วสิ!!

“ มึงเหมือนว่าความไง ” โง่จัง เอสเอาคนแบบนี้ไปเป็นแฟนได้ไงกันนะ?

“ ก็..คำว่าห่างกันซักพักของเอส ก็คือ เลิก! ยังไงล่ะ ” ใช่แล้วครับ เอสเป็นพวกไม่ชอบพูดตรงๆเท่าไหร่

ผมล่ะดีใจสุดๆไปเลย ทีแรกผมก็นึกว่าเอสจะจริงจังกับลูกพีชมากกว่านี้ซักหน่อย ที่แท้ก็เหมือนกับ

คนก่อนๆ ที่คบไปวันๆ ว่าแต่ถ้าเอสไม่ได้รักลูกพีชแล้วเอสจะรักใครล่ะ อย่าบอกนะว่า..

 Summer Talk >>>

                ผมล่ะเซง เซงมาก คนอะไรโง่ได้โง่ดี แถมวันนี้ยังอดไปเดทกับพี่เฟลอร์อีกป่านนี้จะเป็นยังบ้างไม่รู้ พูดถึงแล้วโทรไปหน่อยดีกว่า

“ พี่เฟลอร์..ซัมขอโทษนะฮะ ” กรอกสายไปยังปลายทาง

(ไม่เป็นไรครับ น้องซัม)

“ ไว้วันหลังเราไปกันใหม่นะครับ คือพอดีวันนี้ซัมติดธุระด่วนน่ะครับ ” ผมจำเป็นต้องโกหก ก็นะ ใครจะไปบอกล่ะว่าไปอยู่กับคู่หมั้น!!

(ครับ พี่เข้าใจ..เฮ้ย..ฟอร์..)

“ พี่เฟลอร์..มีอะไรรึป่าวครับ ” อยู่ๆก็เงียบไป

ตื้ด ตื้ด... สายถูกตัดไป

“ อะไรของเค้านะ แล้วอะไร ฟอร์ๆ สงสัยคงหูแหว่วไปเอง ” ผมเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินเข้าไปใน

บ้าน ช่วงนี้ออร์ทัมน์บอกว่าต้องการความเป็นส่วนตัว ผมเลยต้องมาอยู่บ้าน..

“ กลับมาแล้วหรอ ไอ้ตัวดี ไปเดทกับไอ้เฟลอร์มา สนุกมั๊ยล่ะ ”

“ พี่ปริงรู้ได้ไง ” นั่นดิ่ ใครหน้าไหนมัน เ สื อ ก เอาเรื่องของผมไปบอกเนี่ย

“ ก็กูบอกไง ” มาแล้ว ไอ้คน เ สื อ ก

“ ไอ้แตม มึงมาอยู่นี่ได้ไง ” อะไรกัน ทำไมไอ้แตมถึงมาอยู่บ้านผมอีกแล้ว น่าสงสัย มันกำลังมีแผนอะไรอยู่รึป่าวนะ

“ ก็..อยากมา ” ตอบแบบไร้เหตุผลมากเลยนะมึง

“ หรอ? นึกว่ามึงจะมาหาเรื่องกูเสียอีก ” นั่นดิ เห็นมันเรียบร้อยที่สุด แต่มันก็ร้ายนะครับ

“ ไม่ต้องไปว่าน้องแตมเค้าเลย ซัมน่ะไปไหนกับไอ้เฟลอร์มา ” โอ้นี่พี่ปริงเข้าข้างคนอื่นหรอ

ซัมเป็นน้องพี่นะ!!

“ จะไปไหนก็เรื่องของซัม แล้วอีกอย่างวันนี้ซัมไม่ได้ไปกับพี่เฟลอร์ด้วย ” พูดแล้วหงุดหงิดขึ้นมา

ทันทีเลย กะจะได้ไปเดทกับพี่เฟลอร์ซะหน่อย โดนไอ้เอสลากไปก่อนซะงั้น

“ อะไรนะ ไม่ได้ไปกับไอ้เฟลอร์ แล้วไปกับใคร ” เฮ้ย ! เผลอหลุดพูดไปได้

“ ไป..จะไปกับใครก็เรื่องของซัม ” ผมตัดบทแล้วรีบเดินหนีขึ้นห้องทันที

“ หรือว่าไปกับไอ้เอสมา ” พี่ปริงตะโกนไล่หลังผมมา ขาผมก็หยุดเดินซะดื้อๆ

“ บ้าไง ใครจะไปกับคนโง่พันธุ์นั้น ” ผมอดที่จะหันไปค้านไม่ได้ โง่ๆ โง่ โง่จริงๆ ไอ้เอสโง่

ไม่เคยจะเชื่อกันบ้างเลย อารมณ์เสียโว้ยยย..

“ หรอ? แล้วทำไมมึงต้องร้อนตัวด้วยวะ ” ไอ้แตมครับ มันพูดอะไรขอมันผมไม่เข้าใจ

“ นั่นดิ หรือว่าซัมไปกับไอ้เอสมาจริงๆ ” พี่ปริงอีกแล้ว ไปสมทบไอ้แตมทำไม นี่ซัมน้องพี่นะ

“ ป..ป่าว..ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ไป ” อะไรกันสองคนนี้จะจับผิดผมไปเพื่อ?

“ แล้วทำไมมึงต้องทำตัวมีพิรุธด้วยอ่ะ ” เออว่ะ หรือผมจะกำลังร้อนตัวจริงๆ

“ โอ้ย..กูไปกับเอสมา พอใจยัง ” ผมไม่อยากปิดแระ อยากรู้มากใช่มั๊ย เดี๋ยวแมร่งจะเล่าให้หมดเลย

“ จริงหรอซัม? พี่ดีใจนะ ที่เราไปเดทกับไอ้เอสมา ” พี่ปริงดีใจจนออกนอกหน้า ถามผมบ้างมั๊ย

ว่าเต็มใจไปกับไอ้เอสรึป่าว เฮ้ย..เพลียเหลือเกิน

“ ไม่ได้ไปเดทนิ่ แค่ไปคุยธุระกันนิดหน่อย ” ใช่ๆ ผมไม่ได้ไปเดทนะ ก็แค่คุยกันนิดหน่อย

กินเค้กกับกาแฟ แล้วก็..>///< ไม่ใช่แระ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นซะหน่อย

“ มึงหน้าแดงนะ แต่ดีแล้วล่ะ ที่มึงไม่ได้ไปกับพี่เฟลอร์ ” เฮ้ยๆ ผมหน้าแดงหรอ บ้าแล้วคงเป็น

เพราะแสงมั๊ง แล้วอีกอย่างพี่เฟลอร์เป็นของผมนะ มันไม่มีสิทธิ์มาหวง!

“ เกี่ยวไรกับมึง พี่เฟลอร์แฟนกูนะเว้ย ของกูเข้าใจป่ะ ” ผมพูดเน้นๆ เห็นไอ้แตมชะงักไปนิดนึง

ส่วนพี่ปริงก็หันหน้าไปมองไอ้แตมแบบเศร้าๆ  นี่พี่เคยจะสนใจผมบ้างมั๊ยเนี่ย??

“ เออ..กูรู้แล้ว กลับก่อนนะครับ พี่สปริง ” ไอ้แตมพูดเสียงอ่อน ก่อนจะตัดบทกลับบ้านไปซะงั้น

“ เดี๋ยวสิครับ น้องแตม เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ ” แล้วพี่ปริงก็วิ่งตามไอ้แตมไป

“ สองคนนี้มีอะไรปิดเราไว้รึป่าวนะ ” ผมสบทกับตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

ติ๊ด..ติ๊ด.. เสียงโทรศัพท์เข้า

“ โธ่..นึกว่าพี่เฟลอร์เสียอีก ” เห็นชื่อบนหน้าจอแล้ว ผมล่ะไม่อยากจะรับเลย

แต่ผมก็ต้องรับไม่งั้นมันก็คงโทรอยู่แบบนี้ ผมเคยแล้วครับ มีอยู่ช่วงนึงที่ผมพยายามหนีมัน

มันก็ทำทุกวิถีทางเลยครับ โทรมาวันละร้อยสาย ส่งคนมาตามทั้งที่คอนโด บ้าน โรงเรียน รวมไปถึง

บ้านไอ้ฟอร์กับไอ้แตมด้วย สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้มัน

ไอ้เอสเพรสโซ่!!

“ มีอะไร ” ผมกรอกเสียงอย่างเซงๆ ไปยังปลายสาย

(กูเลิกกับพีชแล้ว) อะไรนะ ผมฟังอะไรผิดไปรึป่าว

“ แล้วมาบอกกูทำไม ” ผมไม่ได้เป็นคนทำให้พวกมันเลิกกันเลยนะครับ สาบานได้

(ก็..อยากให้มึงรู้ไว้ไง ว่าตอนนี้กูไม่มีใครแล้ว)

“ แล้วไงต่อ? ” กำกวมมากอ่ะเอส

(ก็..กูอยากให้มึงเลิกกับไอ้เฟลอร์บ้าง) ไม่นะ นี่มึงมาไม้ไหนเนี่ย

“ ไม่มีวัน ทำไมกูต้องทำตามที่มึงบอกด้วยล่ะ ” ก็กว่าไอ้ฟอร์จะยกพี่เฟลอร์ให้ผมเนี่ย มันยากเย็น

มากเลยนะ อีกอย่างเพิ่งจะเป็นแฟนไม่ถึงสามวันเลย จะให้เลิกแล้วหรอ ฝันไปเถอะ!

(ซัม..แต่มึงเป็นคู่หมั้นกูนะ )

“ เออ..กูรู้แล้ว ไม่ต้องย้ำ ” จะให้คำๆนี้ผูกมัดมึงกับกูไปถึงไหนฮะเอส?

(มึงรู้แล้วก็ยังหน้าด้านไปมีชู้อีกงั้นหรอ) ใครกันแน่ ที่มีชู้ มาพูดแบบนี้ ผมล่ะอารมณ์ขึ้นเลย

“ แล้วทีมึงล่ะ ทีมึงยังมีอีลูกพีชเลย ” ผมสวนกลับไปอย่างเดือดๆ มันตังหากที่เป็นคน ไปเป็นชู้กับอีลูกพีชก่อน..

(แต่ที่กูทำไปก็เพราะมึงนะ)

“ เพราะกู กูอยากให้มึงมีชู้งั้นหรอ มึงถึงได้ทำเพื่อกูน่ะ ” อะไรของไอ้เอสเนี่ย มันคิดว่าเรื่องที่

มันทำถูกรึไง

(ฟังกูดีๆ นะซัม ที่กูไปเป็นแฟนกับพีชเพราะกูคิดว่ากูจะสามารถรักพีช และการหมั้นจะยกเลิก )


มึงจะบอกว่า เพราะกูไม่อยากหมั้น มึงเลยจะทำให้ผู้ใหญ่ยกเลิกการหมั้นทางอ้อมอย่างนั้นหรอ?

“ ก็..แล้วไง ไม่เห็นจะเพราะกูตรงไหน ” นั่นดิ มึงช่วยอธิบายให้เข้าใจกว่านี้หน่อยได้มั๊ย

(แต่ที่จริงแล้ว กูไม่ได้รักพีช ไม่เคยรักเลย แล้วไม่มีวันรักด้วย ที่กูทำไปกูแค่..ไม่อยากให้มึงโดน

บังคับให้หมั้นกับกู เพียงเพราะว่า..กูรักมึง)

กูรักมึง

กูรักมึง

กูรักมึง

เอส..มึงว่าอะไรนะ

มึงรักกูหรอ

เอสรักซัม อย่างนั้นหรอ?

ผมว่าผมฟังไม่ผิดใช่มั๊ย




มันรักผมใช่มั๊ยครับ




ไอ้เอสมันรักผม




ตอนนี้มือไม้ผมสั่นไปหมด




หัวใจเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะ




รู้สึกหายใจลำบากมาก






รู้ตัวอีกทีผมก็ฉีกยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้

(ฮัลโล ซัม..ฟังกูอยู่ป่าว)

“ อึก..ฟัง..กู..ฟังอยู่ ” ผมร้องไห้ครับ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าร้องทำไม

(ซัม ร้องไห้หรอ กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว กูแค่ไม่อยากบังคับมึง เพียงเพราะว่ากูรักมึง พอพ่อกูรู้

เค้าก็เลยจับมึงหมั้นกับกู กูขอโทษ มึงจะยกเลิกหมั้นก็ได้นะ)

เอสพร่ำประโยคที่บ่งบอกว่ามันแคร์ผมมาก ซึ่งตั้งแต่เราเป็นคู่หมั้นกันมา

ไม่เคยเลย..ที่ผมจะได้รับความอ่อนโยนจากมัน

“ อึก..ไม่..ไม่ต้อง..อึก ” ผมหยุดร้องไม่ได้จริงๆครับ ยิ่งมันพูดดีกับผม ผมยิ่งอยากจะร้องไห้

(ซัม..ได้โปรดหยุดร้องเถอะ ไม่งั้นกูจะรู้สึกผิดกับมึงมากกว่านี้) นี่มึงรู้สึกผิดกับกูด้วยหรอ?

“ มัน..อึก..หยุด..ไม่ได้..ฮือ.. ” ผมก็ร้องออกมาอีกยกใหญ่ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าร้องทำไม แต่ผมไม่ได้เสียใจนะ รู้สึกดีด้วยซ้ำ

(มึงเลิกกับไอ้เฟลอร์ได้มั๊ย?) มันเงียบไปซักพักก่อนจะพูดประโยคนั้นขึ้นมาอีก

แต่ว่านะ เรื่องที่มันทำกับผมมาทั้งหมดน่ะ ผมไม่มีวันให้อภัยหรอก เกมส์มันยังไม่จบ!!

“ ขอกูคิดดูก่อนแล้วกัน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมึง แค่นี้นะคุณคู่หมั้น ” ผมพูดจบก็วางสายไปเลย

อา..วันนี้ผมมีความสุขสุดๆไปเลย ว่าแต่ทำไมผมต้องมความสุขด้วยล่ะ

ดีใจที่เอสเลิกกับอีลูกพีช

ดีใจที่เอสไม่ได้รักอีลูกพีช

ดีใจที่เอสแคร์ผมมาก

ดีใจที่เอสรู้สึกผิดกับผม

ดีใจที่เอสอยากให้ผมเลิกกับพี่เฟลอร์

ดีใจที่ได้เอสเป็นคู่หมั้น

ความรู้สึกดีใจแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรหรอครับ??

ได้โปรด..บอกผมที ^^

Writer Talk >>>

เป็นไงคะ เอสซัม ชอบกันรึป่าว

คือไรเตอร์อยากจะบอกว่า เราจะเน้นคู่นี้มาก

ส่วนคู่อื่นก็มีบ้างนิดหน่อย พอหอมปากหอมคอ

แต่เรื่องราวยังไม่จบแค่นี้หรอกนะคะ ต้องติดตามต่อไป

ปล.อย่าลืมเม้นกันนะคะ ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ แล้วขอบคุณมากนะคะสำหรับคอมเม้นท์ ^^

--------------------------------- ---------------------------