คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : K&J J&K [6] : Are you CRAZY?? =_= (100%)
ทำไมมัน...ลงเอยแบบเดิมเลยฟะ!?
หลังจากที่แย่งกันกินดับเบิ้ลเอิร์ธเควกกันเสร็จ ผมก็มีสภาพอืดอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนลงความเห็นว่า ‘เคต้องไปส่งพวกกูทุกคน!’ เคเลยต้องกลายเป็นสารถีจำเป็น แต่มันก็แค่ขับรถนั่งคนเดียวสบายๆ ข้างๆก็มีตุ๊กตาหน้ารถสุดน่ารัก ในขณะที่พวกผม 7 ชีวิตต้องมานั่งอัดกันข้างหลัง!!!
“เชี่ย บอยยยย ตูดอย่างแหลมอะ!=[]=” แบงค์โวยพี่ชายฝาแฝดลั่น บอยเลยหันมาแสดงความรักด้วยการตบหัวไปหนึ่งที
“คนหรือควายวะเนี่ย ตัวอย่างหนักอะ ขาขวากูชาหมดแล้ว” อ๊อดที่เป็นส่วนหนึ่งของเบาะรองตูดบอยบ่นขึ้นบ้าง ก่อนจะดันบอยไปทางแบงค์ แบงค์ก็รักพี่มันมากครับ ดันไอ้บอยกลับมาเหมือนกัน แล้วคิดหรอครับว่าบอยมันจะยอมโดนแกล้งอยู่คนเดียว? มันกระโดดตัวทับไอ้สองคนนั้นเลยครับ พวกผมก็หัวเราะกันขำขัน
เมื่อเห็นว่าผลักไสไอ้บอยยังไงก็ไม่ได้ผล ไอ้แบงค์เลยลามปามครับ
“ไอ้ซี มึงเอาบอยไปดิ เอาอาร์มานั่งแทนก็ได้ กูหนักมากกก”
“เดี๋ยวกูไปนั่งแทนอาร์เอง สาดด~” ซีพูดเสียงเข้มเลยครับ นี่ถ้ามันเอื้อมมือมาได้ คงตบหัวไอ้บอยไปแล้ว หวงเข้าไป! กูว่ามึงอ่ะตัวน่าหมั่นไส้เลยไอ้ซี!!!!!
ในที่สุดก็ถึงบ้านเชอรี่ครับ ชายเคก็จอดรถลงไปส่ง ล่ำลากันพักหนึ่งก็ขึ้นมา ชายบอยโดนเพื่อนและน้องรักขับไล่ไปนั่งข้างหน้าครับ โถ...น่าสงสาร
“ปอนนั่งเงียบเลยนะมึง ตายยังวะ” ถึงแม้จะได้ยินมันหัวเราะบ้างเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่เห็นมันบ่นแบบแบงค์กับอ๊อดเลยครับ
“ขา-ชา!” เน้นย้ำ ชัดถ้อยชัดคำ สมน้ำหน้า! กูบอกมึงแล้วว่ากลับเองได้ ก็ไม่ฟังกัน:P
ทุกคนถูกส่งกลับบ้านหมดแล้วครับ เหลือแค่ผมกับชายเคสองคน บรรยากาศบนรถ เงียบครับ... ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับมัน และมันก็คงไม่รู้จะพูดอะไรกับผม ก็ช่างสิครับ ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย!
ผมเผลอหลับไปรู้สึกตัวอีกทีก็ถึงหน้าอพาร์ทเมนต์แล้ว ตื่นมาแถบจะถีบไอ้เคออกไป หน้ามันใกล้กันมาก...มากจนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันเลยล่ะครับ ว้อยยย แล้วมันจะยื่นหน้ามาหาตีนกูทำไมเนี่ย!
“อะไรของมึงวะ เล่นอะไรบ้าๆ กลับบ้านไปได้แล้วไป เออแล้วก็ ขอบคุณที่มาส่ง”
“ใจเย็นๆครับคุณชายเจ หายใจบ้างครับ”
“เออๆ กลับไปได้แล้วไป”
“ใจคอจะไล่กันอย่างเดียวเลยหรอ นี่มันดึกแล้วอะ ขอค้างนะ” เคมันทำตาเป็นประกายเลยครับ ผู้ชายถึกๆมาทำอย่างนี้ใส่ มันแขยงว่ะ= =
“คิดว่าอ้อนกูได้ไง กูไม่ใช่เชอรี่นะ กลับไปเลยมึง”
“ทีปอนมันยังค้างได้เลย! นะๆๆขับรถไปมันไกลอะ เหนื่อยด้วย ขอค้างนะครับ” อยู่ๆก็เสียงแข็งใส่ผมครับ แล้วก็กลับมาอ้อน ผมก็ได้แต่ถอนใจ เหอๆ
“ตามใจจะค้างก็ค้าง” เคยิ้มกว้างเลยครับ แถมยังเข้ามากอดผมอีก ว้อยยย อะไรวะ แค่ให้นอนค้างห้องเนี่ย- -* ปวดหัวกับมันจริงๆครับ ผมพาเคไปสวัสดีป้าอร ป้าแกก็ดีใจใหญ่เลยครับ เจอคนหล่อ
ผมสองคนกินข้าวกันก่อนขึ้นห้อง มีแต่ไอติมอยู่ในท้องมันจะอิ่มอะไรมากมายล่ะครับ ผมนั่งกินกันที่ร้านอาหารใต้แมนชั่น ข้างๆเป็นร้านมินิมาร์ท ป้าอรเป็นคนทำอาหารเองหมดเลยครับ ส่วนร้านมินิมาร์ทลูกชายแกเป็นคนดูแล ผมก็เคยเจอเขาบ้างเวลาลงมาหาขนมมื้อดึกกิน
กินกันเสร็จเรียบร้อยก็ขอบคุณป้าอร ท่าทางป้าเขาจะถูกใจเคนะครับ มีการบอกว่าให้มาบ่อยๆด้วย ตอนไอ้ปอนมายังไม่บอกให้มาบ่อยๆเลย
“พ่อแม่เจล่ะ” เข้ามาในห้องปั๊บก็ถามเลยครับ นั่งลงบนเตียงอย่าถือวิสาสะ เจ้าบ้านหรอมึง!?
“เชี่ยเค ตัวสกปรกลงมาจากเตียงกูเลย พ่อแม่กูอยู่บ้าน กูขอแม่มาอยู่ที่นี่ โรงเรียนมันไกล กูว่า กูเขียนแปะหน้าประตูดีกว่า ถ้าพวกนั้นมาเดี๋ยวก็ต้องถามอีก ตอบหลายรอบก็เบื่อนะ”
ทำไมอากาศมันร้อนอย่างนี้วะ ผมถอดเสื้อทิ้งไว้หน้าห้องน้ำแล้วเดินมาตากลมที่ระเบียง ก็ยังพอมีลมพัดมาบ้าง โอย~ เย็นสบาย~
“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก มายืนถอดเสื้อตากลมอย่างนี้ ไม่อายชาวบ้านเขาหรอไง” แรงกอดจากด้านหลังทำเอาตกใจเล็กน้อยครับ นี่แขนหรือขาหมูวะ หนักอะ
“แขนมึงหนักอะ โอ๊ย! คางมึงก็แหลม เอาออกไปเลยนะมึง!!” เอาแขนมาพาดไหล่ไม่พอยังจะเอาคางมาวางอีก ทั้งหนักทั้งเจ็บเลยครับ ผมหันไปทั้งดันทั้งผลัก ใช้มือดันก็แล้วเท้ายันก็แล้ว ก็ยังไม่หลุดครับ ไอ้โรคจิตนี่ก็ยังยิ้มและไม่ยอมปล่อย
“เป็นห่านไรของมึง ยิ้มอยู่ได้”
“มีความสุขครับ” ผมเบะปากทันทีอย่างหมั่นไส้
ไปไกลส้นกูเถอะไป!!
“ตัวเจห๊อม~หอม~” ว่าจบก็หอมแก้มผมที เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“สัด! ปล่อยกูเลยนะ เล่นไรของมึงวะ อี๋~แหยะ มึงดู ขนลุกเลย ปล่อยกูนะ!!” ถึงแม้ว่าตอนอยู่โรงเรียนเก่าผมจะโดนเพื่อนแกล้งหอมแก้มบ่อยๆ แต่มันก็ไม่ชินสักทีครับ!
“เออๆ แค่ล้อเล่นคร้าบ~ ทำหน้าหงิกไปได้ ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวไม่สบาย แล้วทีหลังอย่ามายืนโชว์แบบนี้อีกนะรู้มั้ย เกิดมีโรคจิตมาแอบถ่ายทำไง” แล้วก็มาแบบไอ้ปอนเลยครับคือเอาผ้ามาห่มตัวผมแล้วลากผมเข้าห้อง ไอ้พวกนี้มันจะอะไรนักหนาวะ กูผู้ชายนะเว้ย ไม่ใช่ผู้หญิง!!
อาบเสร็จ เคก็เข้าไปอาบต่อครับ แต่คราวนี้ผมให้มันซักเสื้อนักเรียนตากไว้ด้วย ถ้าพรุ่งนี้ไม่แห้งมึงก็ใส่แบบชื้นๆไปล่ะกัน!!
ล้มตัวลงบนเตียงก็เปิดทีวีดู เจอละครเรื่องโปรดแม่อีกแล้วครับ แม่ผมชอบทุกเรื่องแหละครับ ดูแล้วคิดถึงแม่จัง แต่โทรไปตอนนี้คุณแม่ที่รักก็ไม่คุยกับผมหรอกครับ คุณนายเธอจะดูละคร! น่าน้อยใจ เห็นละครสำคัญกว่าลูกชายสุดที่รัก กำชับนักกำชับหนาว่า ‘เวลาแม่ดูละคร ห้ามโทรมา!’ แหม...น่าดึงเข้ามาหอมแก้มซักฟอดสองฟอด แม่ใครเนี่ยน่ารักจริงๆ แน่นอนครับเวลาแม่ผมดูละคร พ่อผมก็ไม่สามารถดูอะไรได้เลย ก็ได้แต่นั่งดูละครกับแม่เขานั่นแหละ (แอบสงสารพ่อเหมือนกันนะครับ 555+)
เสียงเปิดประตูห้องน้ำ เรียกความสนใจจากผมไปได้ ภาพที่ผมเห็นเล่นเอาอิจฉาตาร้อน อยากจะไล่ไอ้คุณชายนี่กลับบ้านซะจริงๆ มายืนโชว์ซิกแพ็คอยู่นั่นแหละ ซักวันหนึ่งเหอะ กูจะเพาะกล้าม!!!=[]=
ผมเบะปากอย่างหมั่นไส้ ไอ้เคก็หัวเราะ เดินมานั่งบนเตียงแล้วแกล้งสะบัดผมใส่ กูเปียกไม่เป็นไร แต่เตียงเปียกมึงตาย!
“เชี่ยเค หยุดเลยนะมึง เตียงเปียกกูจะนอนยังไงฮะ!”
“ก็มานอนพื้นกับเคไง” แล้วก็ยิ้มหวานใส่ นั่นทำให้ผมประเคนเท้าน้อยๆให้มันอย่างไม่ลังเล ไอ้นี่ก็ไหวตัวหลบทันครับ แล้วก็หันมายิ้มหวานขยิบตาให้ก่อนจะวิ่งหลบตีนเข้าห้องน้ำไป
อยู่ๆเป็นบ้าอะไรของมันวะ ผมตามไม่ทันแล้วนะเนี่ย!!
เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่าๆ ผมว่าไอ้เคมันต้องแอบไปกินเหล้ามาแน่ๆเลยครับ อยู่ๆก็สรรหาเรื่องมาแกล้งมาแหย่ผม ทำเนียนขึ้นมานอนบนเตียงกับผมบ้างล่ะ ดึงผมมานอนข้างล่างกับมันบ้างล่ะ บางทีมันอาจบ้าไปแล้วจริงๆก็ได้!
ตอนเช้านี่สิครับน่าตกใจมากกว่า ผมแทบจะถีบมันออกนอกห้องเลยทีเดียว นอนรู้สึกตัวเพราะความอึดอัดและร้อนอย่างรุนแรง พอลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าหล่อๆหลับอยู่ใกล้ๆพร้อมกับแขนที่พาดอยู่ที่เอว เท่านั้นแหละครับผมประเคนเท้าน้อยๆใส่มันทันที
แม่งแอบอุ้มผมลงมาแน่เลยอะ!! สาดด กูหลับไปแล้วยังจะมา...โว๊ยยยย ผมจะไม่ให้มันมานอนค้างอีกแล้ว!!! ให้ตายเถอะ!
พอผมถามว่าทำไมต้องเอากูลงมานอนข้างมึงด้วย มันก็ตอบกลับมาว่า
“เห็นอย่างนี้กูก็กลัวผีนะ แต่พอมีเจนอนข้างๆแล้วมันอุ่นใจ~”
ไปตายซะ!!! =_=
ผมนั่งหันหน้าหาหน้าต่างเลยครับ ไอ้เคก็พยายามง้อ แต่ผมงอน! แต่ว่า...งอนอะไรของกูวะ? พอคิดว่าตัวเองเริ่มจะบ้าตามเค ก็ถอนใจแล้วหันกลับมาคุยกับมันเหมือนเดิม ไอ้นี่ก็ทำท่าเหมือนหมาดีใจเลยครับ เหอๆ
~เธอคนหนึ่ง~ ทำให้รักฉันเปลี่ยนไป~ ก็ไม่รู้ไม่เข้าใจ~ อาจเป็นเพราะคู่กัน~
“สวัสดีครับ คนสวย~ โทรมาแต่เช้าเชียว” เคยิ้มหน้าบานกว่าเดิมอีกครับ เหอะ ดูก็รู้เลยว่าใครโทรมา
“......” เสียงหวานใส ดังผ่านเข้ามา แต่ผมไม่รู้หรอกว่าเธอพูดว่าอะไร
“ครับ รู้แล้ว นี่ถ้าไม่ได้รี่ นี่อาจโง่อยู่นาน”
“......”
“ฮ่าๆๆๆ อย่างงั้นก็แย่ดิ”
“.......”
“อา...นั่นสินะ” แล้วก็เหลือบมามองผมครับ โว๊ยย เห็นกูนั่งเฉยๆอย่างนี้ จริงๆก็อยากรู้นะเว้ยว่าคุยอะไรกันน่ะ!!! ผมหันหน้าเข้าหน้าต่างอีกรอบ ฮึ่ม! น่าหงุดหงิดชะมัด!!!
“หึหึ ว่าที่แฟนเคน่ารักจริงๆด้วย~”
หมั่นไส้ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย=[]=
มาถึงโรงเรียนก็เดินไปโต๊ะประจำใต้ตึกเลยครับ มีสมาชิกอยู่เกือบครบ พวกมันกำลังนั่งจกหมูปิ้งกันอย่างเอร็ดอร่อย ไอ้คุณ
“ประกาศ หัวหน้าห้องของระดับชั้นม.5 ทุกห้อง มาประชุมกันที่ห้องกิจกรรมด้วยค่ะ ประกาศ...” เสียงตามสายดังขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมสนใจแม้แต่น้อย ทำไมต้องสนใจล่ะครับ ไม่ใช่หัวหน้าห้องนิ :)
“เฮ้ย ข้าวเหนียวหมดว่ะ... พี่บอยที่น่ารักของน้องแบงค์ แบ่งข้าวเหนียวให้น้องที่รักคนนี้ได้มั้ยครับ” แบงค์หันไปอ้อนพี่ชายฝาแฝดที่กำลังปั้นข้าวเหนียวในมืออย่างเมามันส์ บอยพี่ชายที่แสนดีหันมายิ้มหวานให้
“พ่องครับ ไม่ต้องมารักกูตอนนี้เลย สาดดด ตลอดอะมึง อยากได้อะไรก็รักกูขึ้นมาทันที” ไอ้บอยตอบพลางใช้เท้ายันไอ้แบงค์ที่พยายามจะแย่งข้าวเหนียว อยู่กับพวกมันก็เฮฮาได้ตลอดล่ะครับ
K&J J&K Friend(?) Forever…
“เพื่อนๆคะ ฟังหน่อยค่ะ” เสียงของหัวหน้าห้องที่พยายามเรียกร้องความสนใจ แต่ทุกคนก็ยังเฉย... ผมก็เป็นหนึ่งในพวกเฉยเหมือนกัน-..-
“เพื่อนคะ~ ฟังหน่อย~” ออมครับ หัวหน้าห้องตัวเล็กใจแกร่ง ยังคงไม่ยอมแพ้
“ฟังกันหน่อย!!!” เสียงดังขึ้นครับ แต่ผลก็ยังเฉย...
“ไอ้พวกห่านนี่ ฟังกูหน่อยได้มั้ยวะ!” หน้าตาน่ารักไม่น่าพูดจาอย่างนี้เลยนะครับ แต่มันก็ทำให้ทุกคนหันมาสนใจเธอได้
“พวกมึงแม่งโรคจิต พูดดีๆด้วยไม่ชอบ ชอบให้ด่ากัน” ออมบ่น ทุกคนก็ฮาครับ ยอมรับว่าตัวเองโรคจิต แต่มันก็จริงอย่างที่เธอนะครับ ก๊ากกกก
“เมื่อกี้‘จารย์เรียกไปประชุมเรื่องหาเสียงอีก 2 อาทิตย์ มีเวลาเตรียมตัวอยู่อีกนิดเดียว ใครที่ยังทำอะไรไม่เสร็จก็รีบๆทำซะ อาจารย์ให้เวลาปรึกษาหารือบลาๆ คาบเดียว” ออมตั้งใจเน้นคำว่าคาบเดียว แทงใจทุกคนจริงๆครับ คำนี้ ทุกคนโห่อย่างไม่เห็นด้วย แต่ออมยิ้มแล้วยกมือบอกให้เงียบ ทุกคนเงียบเสียงลง... ตั้งใจฟังสิ่งที่เธอจะพูดอย่างใจจดใจจ่อ
“แต่กูขอเพิ่มได้อีก 2 ว่ะ!!! ขอบคุณท่าออมซะด้วยนะ!! ไม่ได้กูเถียงนี่ คาบเดียวนะเว้ยยย~” ทั้งห้องนี่แทบจะบูชาออมขึ้นหิ้งเลย ทุกคนลงความเห็นว่า คิดถูกจริงๆที่ให้ออมเป็นหัวหน้า! ไม่เคยทำให้ พวกเราผิดหวังจริงๆครับ นี่ขนาดผมเพิ่งเข้ามาใหม่ ยังรู้สึกได้เลยว่า เธอคนนี้เยี่ยมไปเลยครับ
“เฮ้ย!! แต่ต้องทำงานกันนะเว้ยไม่ใช่เอาแต่เล่น ป้ายอะเสร็จยัง ของแจกน้องอีกอะ อุปกรณ์ เสร็จยัง!?” คำสั่งของท่านหัวหน้าทำให้พวกลิงที่ร่าเริงทำหน้าจ๋อย ดูหน้าก็รู้เลยว่ายัง 555+
“แล้วใครลงประธานวะ?” ผมหันไปถามเดอะแก๊งที่กำลังนั่งทำพัดกันอยู่
“ไอ้โจ้ ที่ยืนอยู่ตรงนั้นอะ” ผมมองตามนิ้วที่ซีชี้ไป หน้าตาก็ดูโอเคนะครับ หรือเพราะผมจ้องหน้าพวกนี้ก่อนแล้วหันไปมองโจ้ ก็เลยเห็นว่าเต้หน้าตาโอเคกัน???
พวกมึงมันหล่อเกินคนไปแล้วว้อย!!! แม่งไปทำศัลยกรรมกันมาแน่เลย!
โจ้ผิวออกคล้ำๆ ตัวสูง(กว่าผมTOT)แต่ก็เตี้ยกว่าพวกอมนุษย์พวกนี้อยู่ดี ไอ้พวกนี้มันสูง180ทุกคนอะครับ ยกเว้น อาร์ที่สูง 170กว่าๆ กับผมที่สูงน้อยกว่าอาร์นิดนึง นิดนึงจริงๆนะครับ... ทำไมทุกคนทำหน้าไม่เชื่ออย่างนั้นล่ะ!!!!
“แล้วทำไมพวกมึงไม่ลงวะ?”
“ก็ถ้าพวกกูลง ยังไงก็ได้100% เดี๋ยวจะหาว่าโกง ใช้เส้นไรงี้อีก พวกกูเลยขอทำงานเบื้องหลัง” อ๊อดตอบอย่างมั่นใจครับ
“แค่โชว์ตัวให้เห็น เขาก็ลงคะแนนให้หมดแล้ว” เคตอบอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับเป็นเรื่องปกติ
“โปรยยิ้มอีกนิด สีอื่นคงมาช่วยลงคะแนนให้ด้วย” อาร์ช่วยเสริมความหมั่นไส้เข้าไปอีกหนึ่ง ผมรู้สึกคันเท้าตะหงิดๆ- -*
“มึงคิดว่าผู้ชายจะลงคะแนนให้มึงรึไง” ผมคนหนึ่งแหละครับ ที่จะไม่ลงให้มัน!!!
“แล้วมึงคิดว่าผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงไง? รวมสาวเทียมเข้าไปอีก คะแนนล้มหลาม” บอยช่วยไขความกระจ่างในความโง่ของผม มีลูกคู่ที่ตอบรับตลอดอย่างแบงค์ช่วยเสริม
กูขอโทษ กูผิดเอง กูไม่น่าถามเลย กูมันโง่ววววววววววววววววว=[]=
“เออๆ กูเข้าใจล่ะว่าพวกมึงมันหล่ออออออ” อยากตะโกนบอกว่า กูกัดฟันพูด!
“เพิ่งรู้รึไง!!!” ประสานเสียงตอบกันอย่างมั่นใจ....
คันตีนโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
K&J J&K Friend(?) Forever…
วันเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ 3 คาบที่ผ่านไปหมดไปกับการกิน คุย นอนและทำงานอีก 10 นาที แต่ก็ไม่เหลืออะไรมากหรอกครับ เพราะเขาเตรียมงานกันตั้งแต่ปิดเทอมแล้ว และตอนนี้...ทำไมผมต้องมานั่งเรียนเลขเพิ่มอีกแล้ววะ!! เหมือนคนบางคนเกลียดวิชานี้แล้วมาระบายอารมณ์ใส่ผมเลยนะครับ!ไม่ยุติธรรมเลยนะป้า! ผมก็เกลียดวิชานี้เหมือนกันนะว้อยยย
ผมกำลังกร่นด่าป้าบางคนในใจ กระดาษเปล่าแผ่นนึงที่มีข้อความสั้นๆว่า
‘เบื่อว่ะ’
ผมหยิบกระดาษขึ้นมาอ่านก็ขำเล็กน้อย หันไปมองคนข้างๆที่ทำเป็นจดเนื้อหาบนกระดาน เล่นเป็นเด็กอีกแล้วนะมึง
แต่ผมก็...
‘กูก็เบื่อ- -’
‘คุยเป็นเพื่อนกูหน่อย’ กระดาษถูกส่งกลับมาหลังจากผมเขียนตอบกลับไป
‘ไม่ตั้งใจเรียนหรอมึง?’
‘ไม่ใช่ตอนนี้ กูเซ็ง-*-’ ผมหัวเราะอีกครั้งกับข้อความของมัน เขียนคุยกันไปเรื่อยๆ ก็แก้เบื่อได้ดีนะครับ สักพักซึก็มาแย่งไป มันโอดครวญว่า ไม่มีส่งมาให้มันมั่งอะ ผมกับเคก็ไม่สนใจ แกล้งมันต่ออีกนิดหน่อย แต่ประโยคที่ซีมันตอกกลับมา ทำให้ใจผมสั่นไปเล็กน้อย...
‘มึงอยากสวีทวี้ดวิ้วกันสองคนก็บอกมาเหอะ!’
สีแดง :: น้องเจ
สีฟ้า :: ชายเค
สีเขียว :: ชายซี
ร๊ากทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
>[]< จุ๊บบบบบบบบบบ >3<
ความคิดเห็น