คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : OS//หรือควรปล่อย[YugJae]
"อืม...โีนะยูยอม"
"โีเหมือนันนะแบมแบม"
อีมุมหนึ่...ยอเเยืนมอยูยอมที่ำลัออยู่ับแบมแบม้วยสายาเศร้าๆ
และู่ๆยอเเ็มีวามิหนึ่ึ้นมาในหัว อ้อมออยูยอมรนั้นไม่ใ่อเา...
แ่ว่ามันเป็นอแบมแบม... เป็นแบมแบม่าหาที่เหมาะะยืน้ายูยอม
ไม่ใ่เา...
หรือถึเวลาที่เาวรปล่อยมือแล้วริๆ
อีมุมหนึ่...ยอเเยืนมอยูยอมที่ำลัอแบมแบมเเน่น้วยสายาที่าเาไ้ยามือทั้สอ้าำแน่นอย่าหึหว่อนที่ะลายอออย่า้าๆ
ู่ๆยอเเ็ิึ้นมาไ้...
อ้อมอรนั้นอยูยอมไม่ใ่ที่อเาแ่เป็นอแบมแบม่าหา...
หรือว่า...มันถึเวลาแล้วที่เาวรปล่อยมือยูยอมลับไปหานที่เารัแล้วริๆ
.
.
.
.
อีอาทิย์ถัมายูยอมพายอเเไปเินเล่นที่สวนสาธาระอีรั้หนึ่ ู่ๆยูยอมึหิวน้ำึ้นมา็อยอเเไปื้อน้ำินที่ร้าน้า
ยอเเรอยูยอมอยู่ที่สวนสาธาระแ่ผ่านๆปหลายนาทีแล้ว้ไม่มีวี่้แววที่ยูยอมะลับมาเลย
รึ่ั่วโมผ่านไปยูยอม็ยัไม่มา ราวนี้ยอเเเริ่มัวลึ้นมาริๆแล้ว
เาวิ่ามหายูยอมไปทั่วแ่็ยัไม่เอยูยอมเลย้วย้ำ
นระทั่...ยอเเไ้ไปสะุาับร่าอใรบานที่นอนมอเลืออยู่ไม่ไล
"ยูยอม!!!"
ยอเเ็อับภาพที่เห็นอยู่รหน้าอย่ามาถึมาที่สุ
ภาพยูยอมนอนมอเลืออยู่รนั้น...
เสียรถพยาบาลัไปทั่วบริเว ยอเเึ้นไปับรถุเิน่อนที่ะนำยูยอมส่โรพยาบาลไป
"ยูยอม พี่อร้ออย่าทิ้พี่ไป อยู่ับพี่่อนนะยู ฮึ"
"ถ้าผมื่น...มาแล้ว ผมอ...เอหน้าพี่เป็น...นแรนะ พ...พี่ยอ..แ"
ยูยอมเรียื่อนรหน้าอย่าเเผ่วเบา่อนที่ะสลบไป ทันทีที่มาถึโรพยาบาลยูยอมถูส่ัวเ้าห้อุเิน
หมอบอว่ายูยอมเสียเลือมา ให้แอมิอยู่ที่โรพยาบาลเพื่อูอาารอย่าไม่มีำหนลับ
ยอเเโทรามินยอลูพี่ลูน้ออยูยอมมาที่โรพยาบาลเพื่อให้เรียมเอสารสำัมาให้หมอ้วยเผื่อมีเหุำเป็น
"ยอเเ อย่าร้อไห้เลยนะ พี่เื่อไม่ว่ายัไยูยอม้อลับมาหายอเเแน่"
"พี่ินยอนี่็สามอาทิย์แล้วนะยูยัไม่ฟื้นเลย"
ยอเเุมมืออยูยอมไว้แน่น่อนที่ะหลับาลปล่อยให้น้ำาไหลออมาอย่าห้ามไม่อยู่
"ย..ยูยอม"
ยอเเเอ่ยเรียนที่นอนหลับอยู่ที่ัวมีสายระโยระยาเ็มไปหม้วยอาารอึ้ๆ่อนที่ะเรียให้ินยอามหมอมา
"พี่ินยอ ามหมอเร็วเ้ารับ เมื่อี้ยูยอมบีบมือผม เาบีบมือผม"
ินยอามหมอมาูามที่ยอเเพู ยูยอม่อยๆลืมาึ้นอย่า้าๆ ่อนอน้ำื่มับระหาย
"สวัสี่ะ ื่ออะไระ"
"ิม...ิมยูยอม"
"ุยูยอมเป็นนที่ไหนะ"
"น...นัมยาู"
"แล้วยนี้ใระ รู้ัไหมเอ่ย"
"พี่...พี่ินยอ"
"แล้วน้าๆล่ะะ"
ุพยาบาลถาม่อ่อนที่ะี้มาที่ัวอยอเเพร้อมรอยยิ้ม ยูยอมหยุนึไปหลายนาที่อนที่ะส่ายหน้า
"ม...ไม่รู้"
ึ!
ล้ายฟ้าผ่าลมาที่ลาใอยอเเ ร่าบาทรุัวลอย่าไม่อาย่อนที่ะเอ่ย่อ
"ำพี่ไม่ไ้เลยหรอยูยอม นี่พี่ยอแไ พี่เป็นนรัอยูนะ"
"ไม่ไ้...ำไม่ไ้ พี่ินยอแบมแบมอยู่ไหนเาลับมารึยั แบมอยู่ไหน!!"
วามเ็บปวแล่นเ้ามาในใอยอเเอีรั้หนึ่อย่าห้ามไม่อยู่
ไหนว่าถ้าลืมาื่นึ้นมาะเรียหาเานแรยัไล่ะ ทำไมถึไปนึถึนนนั้น้วยยูยอม
"แบมแบม....แบมอยู่ไหน ยูิถึแบม"
ยูยอมนั่พูประโยนี้มาหลายรอบโยไม่ไ้สนใใรเลย
และไม่เยรู้เลย้วยว่าประโยนี้ะไปทำร้ายิใอใรบานเ้าเ็มๆ
"ยอเเอย่าเรียเลยนะ ยัไยู็รัยอเเที่สุเเล้ว อย่าที่หมอพูยัไล่ะว่ายูแ่เสียวามทรำไปเท่านั้น ยัไยู็้อำยอเเไ้"
ินยอึยอเเเ้ามาอไว้แนบอลูบหัวนน้ออย่าแผ่วเบาเป็นารปลอบโยน
ทำไมัน...
ทำไมสวรร์ถึ้อลั่นแล้ยอเเแบบนี้้วยล่ะ
.
.
.
.
.
"ยูยอม ยอเเมาเยี่ยม้วยล่ะ"
ยอเเเ้ามา้านในห้อ มือเรียวหยิบ็อโเเลมิล์เที่ั้ใื้อมาให้นรหน้า
ยัไม่ทันไ้หยิบส่ให้นรหน้ามือเรียว็้อลลอย่า้าๆ
ยูยอมลูบหัวแบมแบมอย่าอ่อนโยนเเละอบอุ่น
ภาพรหน้ามันพาลให้ยอเเน้ำาะไหลออมาอย่าห้ามไม่อยู่
"พี่ินยอ ผมแวะเอา็อโแลมิล์เมาให้ยูยอมน่ะรับ"
"ั้นหรอยอเเ ินไหมยูยอม"
ินยอรับแ้วในมืออยอเเส่ไปให้ยูยอมที่มอยอเเ้วยสายาไม่ไว้ใ
"ั้นผมลับเลยละัน"
ยอเเพู่อนที่ะมอภาพที่ยูยอมอแบมแบมแน่นเหมือนลัวอีนหายไป
แ่นั้นยอเเ็พอะรู้แล้วว่ายูยอมรัและเป็นห่วแบมแบมมาแ่ไหน
เผลอๆอาะมาว่าที่รัเา็ไ้...
ทำไมถึไ้รู้สึเ็บเหมือนถูเอามีมารีลาใแบบนี้นะ
"ยูยอมรัแบมแบมมาไหม"
"มาที่สุ"
ยูยอมอบำถามอยอเเอย่าไม่มีลัเล พลาระับอแบมแบมให้แน่นมาึ้นว่าเิม
ที่ว่ารนั้น...รที่แบมแบมยืนอยู่มันไม่ใ่พี่อยอเเอีเเล้วใ่ไหม
"ุแบมแบมรับ ผมูเเลยูยอมให้ผมที อย่าทิ้เาไปอีนะรับ"
"รับ"
"ั้นผมอัว่อนนะรับ"
แ่ไม่เป็นไรหรอยัไ ยอเเ็เป็นนที่มาทีหลั
ยอเเเื่อถึเเม้ว่ายูยอมะไม่เสียวามทรำไป...
ที่้าๆยูยอม็ไม่ใ่อยอเเอยู่ี...
เาอยาให้ยูยอมมีวามสุ....
ถึเเม้วามสุนั้นอยูยอมะ้อแลมา้วยวามทุ์และน้ำาอเา็าม...
THE END
TALK WITH WRITEJIN
ลับมาพร้อมับยูเเ ทำไมมันราม่าแบบนี้ล่ะเนี่ย;_; สสารยอเเ ทำไมยูทำบับเน้ ฮือ..เศร้าันไหมะเนี่ย ไรท์ปอบน้ำาึมเบาๆ
อให้สนุับนิยาย พบันใหม่อนหน้า่ะ^^
หนึ่อมเมน์=หนึ่ล้านำลัใ
อบนอ่าน รันเม้น
ไรท์ินเหมยฮวา
ความคิดเห็น