คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1
“โอ.. โอเคชานซองกูรู้จักมึงก็ได้”
“เราชื่อ ชานยอลเราไม่ได้ชื่อชานซอง” ว่าแล้วไอ้เนิร์ดมันก็ลงไปดิ้นๆกับพื้นเป็นหนอนโดนน้ำยาล้างห้องน้ำราด เพราะแบคฮยอนเรียกชื่อผิด คุณพระ .. นี้มันคนบ้าชัดๆ ใครก็ได้หามหมอนี้ไปหลังคาแดงที แบคฮยอนจะไม่ทน =_______=
“โอ๊ยยยยย เออๆๆๆๆ กูรู้จักมึงชานยอลเลิกทำตัวเป็นหนอนแล้วทำตัวเป็นคนได้แล้วกูอาย”
แบคฮยอนพูดอย่างปลงตกก่อนจะส่งมือให้คนที่นอนดิ้นอยู่บนพื้นจับมือเล็กออกแรงดึงคนตัวใหญ่ขึ้นมาสุดแรง
... นี้คนหรือควายครับทำไมตัวหนักแบบนี้ โอ๊ยยยยย =________________=
“แบคฮยอนพูดไม่เพราะเลยเดี๋ยวชานยอลไม่รักนะ”
.. นี้คือคำสุดท้ายก่อนที่ชานยอลจะออกจากโบกี้ไป ช่วยบอกแบคฮยอนทีว่ามันคืออะไรรรรรรรรรรรร \(- ____ -)/
“โอ๊ยยยย ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจงอินกูอยากตายยยย T[]T”
แบคฮยอนจิกหัวเพื่อนตัวดำทันทีที่ถึงห้องเรียนพร้อมกับเหวี่ยงหัวไปเหวี่ยงหัวมาจนไอ้คนที่นอนฟุ๊บอยู่กับโต๊ะถึงกับเงยหน้าขึ้นมาเพ่นกบาลเพื่อนตัวเล็กสักสองสามที
“มึงเป็นอะไรไอ้เตี้ยมาจิกหัวกูทำไม!! บ้าไง -_-“
“กูเจอคนบ้าในรถไฟตอนเช้า โรงเรียนเดียวกับเราด้วยมึงไอ้เหี้ยอยู่ดีๆจะมาเปิดตูดให้กูดู กูแบบบฮื่อออ ไอ้เหี้ยจงอินT[]T”
“เปิดตูดให้ดูก็ดีดิวะ มีคนมาโชว์ถึงที่ หรือมึงไม่ชอบ? - . - ”
เซฮุนที่นั่งลอกการบ้านเพื่อนอยู่เงยหน้าขึ้นมาพูดกับแบคฮยอน ทำเอาไอ้เพื่อนตัวเตี้ยถึงกับต้องเขวี่ยงขวดน้ำใส่หัวเพราะความวิปริตของมัน
“คือ ไอ้เหี้ยคนที่กูเจอนะมึง คือหน้ามันอะ หน้ามัน !! เอ๋อๆอะมึงเหมือนวัวบ้าไม่ได้แดกข้าวมาสามวัน หูก็กาง ขาก็โก่ง หัวก็ฟู แล้วแบบตัวสูงยังกะเปรตตตตตตตตตตตต”
“คือตัวเท่าไอ้เหี้ยนั้นที่ยืนอุดรูอยู่ตรงประตูได้ไหมวะ? -_-“ จงอินชี้ไปที่ประตู แบคฮยอนหันไปมองตามทิศที่เพื่อนชี้นิ้วไป
... โหว ไอ้.. สัด ชัดเลยไง ตัวสูงๆ หน้าเอ๋อๆ ตาลอยๆแต่ไม่ต้องบอกจุดพิกัดว่ามองมาตรงบยอนแบคฮยอนแน่ๆ แถมข้างๆยังมีเหมือนตัวอะไรไม่รู้เป็นลูกสมุนอีกสองตัว เอ้ย สองคน ที่ดูไม่สมส่วนกับไอ้ตัวตรงกลางเลย -___-
ดูๆแล้วมันเหมือนกับ .. เหมือนกับ อืม... ช่างแม่งเหอะครับ แต่มันก็คือ...
.. ไอ้ชานยอลจริงๆด้วย มึงจะจองล้างจองผลาญกูไปถึงไหน ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TT [] TT !
“... กูจะบอกมึงว่า..”
“มึงชอบมันหรอ ไอ้สูงๆใช่ปะ จีบเลยมึงโดนชัวร์มึงได้เสียซิงแน่”
จงอินพูดติดตลกพร้อมกับเอื้อมมือไปแท๊กกับเซฮุน โหวไอ้พวกบ้านี้เห็นเขาเป็นตัวอะไร คือแค่เห็นหน้าไอ้หูกางนี้แบคฮยอนก็หมดอารมณ์จะทำแล้ว
“กูจะบอกว่าไอ้เหี้ยนี้แหละที่จะเปิดตูดให้กูดูเมื่อเช้า \(-___-)/”
“ไอ้เหี้ยเนื้อคู่มึงแน่อิหมา เปิดตูดหารัก”
“แบคฮยอน ดีจังเลยได้อยู่ห้องเดียวกันซักที เฮ้อ”
.. มันมาแล้ว มันมาหากูแล้ว
วันนี้มันมันอะไรของแบคฮยอนวะครับ มันวันอะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร T ____________T
“ผลั่ก” เสียงของแข็งกระทบกับพื้นดิน หากว่าของแข็งนั้นเป็นเพียงร่างของเด็กชายตัวเล็กวัยสามขวบครึ่งเท่านั้น
“อย่าเอา บาร์นี่ของแบคฮยอนไปนะ.. แม่จ๋าซื้อให้แบคฮยอนนะ”
เด็กน้อยเริ่มเบะปาก แต่เด็กผู้ชายสามสี่คนที่ล้อมรอบตัวเขากลับไม่ได้สนใจก่อนจะปาตุ๊กตาไดโนเสาร์สีสดของแบคฮยอนเล่นกันไปมาอย่างสนุกสนานก่อนจะมีมือนึง คว้าเอาตุ๊กตาไว้ช่วงที่มันลอยขึ้นฟ้าแล้วจ้องหน้าเด็กที่กำลังแกล้งคนตัวเล็กที่อยู่ในวงล้อม จนวิ่งหนีกันไปจนหมด
“.. ยะ..ยักษ์แม่จ๋า ยักษ์จะกินบาร์นี่แล้ว”
เด็กผู้ชายที่สูงเกินวัยยื่นตุ๊กตาให้อีกคนก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างไม่พอใจ
“เราชื่อ ชานยอลนะ ไม่ได้เป็นยักษ์ เราอยู่ทับห้า อยู่สีน้ำเงินด้วย!!”
“ระ.. เราชื่อ แบคฮยอน อยู่ทะ.. ทับสามฮึ่ก ...”
“โดนเด็กไม่ดีแกล้งคราวหน้าเรียกชานยอลนะ ชานยอลจะมาช่วยแบคฮยอนเอง!”
“อื่อ! สัญญาแล้วนะ!”
.
.
“นะ...นะ.. ไหน ..ชะชะ ชานยอลบอกว่า ..บะบะแบคฮยอน นะนะน่ารักไง”
เด็กหนุ่มตัวเล็กข้างๆที่ตัดทรงนร.ถูกระเบียบ กับแว่นเล็กๆที่ไม่เข้ากับตาเหลือกๆของเจ้าตัวเอ่ยขึ้นพร้อมกับสำเนียงติดอ่าง แป้งที่ทาอยู่ข้างแก้มแบบไม่ได้รับการเกลี่ยแต่อย่างใด บวกกับกระดุมคอที่ติดจนไม่ที่ให้คอเล็กๆได้โผล่พ้นเสื้อออกมา
บอกเลยว่านี้มันเนิร์ดสุดๆ ..
“นั้นสิ.. เค้าไม่เห็นว่าจาน่ารักเลยอ่า ..”
เด็กหนุ่มที่ดูตัวเล็กหน้าหวานเหมือน เด็กผู้หญิงพูดขึ้นบ้าง สำเนียงของเจ้าตัวติดๆขัดๆ เพราะเหล็กดัดฟันอัน มโหราฬที่ติดอยู่ที่ฟันหน้าทำเอาความน่ารักของเจ้าตัวลดไปประมานแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แล้วไหนจะ แฟชั่นกำไลข้อมือลูกปัดอะไรพะรุงพะรังนั้นอีกละ
เมื่อเอามาร่วมกับปาร์คชานยอลแล้ว นี่บอกเลยนะ
โครตไม่น่าคบสุดๆ ! = ___________________=
“ผะ..ผมชะ.. ชื่อ.. ดะ..โดค..”
แบคฮยอนนั่งกระดิกเท้าอยู่หลังห้อง ในตากลมนั้นฉายแววรำคาญไอ้บ้าหน้าห้องที่พูดไม่รู้เรื่อง แล้วไหนจะอีกสองตัวที่ยังไม่ได้แนะนำตัวอีก นี้พวกมึงชั่วโมงนี้มันไม่ได้มี สามพันวินาทีให้มานั่งติดอ่างนะเว่ย !
“เป็นเหี้ยไรไอ้หมากระดิกตีนอยู่นั้นแหละ”
จงอินที่นั่งอยู่ข้างหลังเอื้อมมือมมาตบหัวแบคฮยอน ส่วนเซฮุนที่นั่งข้างๆแบคฮยอน ก็พร้อมใจตบหัวน้อยๆของแบคฮยอนเช่นกัน ไอ้คู่หูขาวดำ หัวเราะสะใจก่อนที่จะแปะมือกันอย่างมีชัยชนะ
.. อย่าให้กูสูงบ้างนะพวกมึงงงง !!!
“ผะ..ผม ..พะ..เพิ่ง..”
“ไอ้เหี้ยนี้มันจะพูดจบไหมวะวันนี้ -_-“
คนที่ไม่เคยรออะไรอย่างจงอินพูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องหน้าคนตัวเล็กข้างหน้าห้องอย่างหงุดหงิด จนคนหน้าห้องสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจจนไม่กล้าพูดต่อ
“ผะ.. ผม.. ผม.. ฮื่อ... ไม่พูด...ละ..ละ.. แล้ววววว !!”
อ้าว... ชิบหาย ร้องไห้อีกเวรกรรม .. กรรมของกู
“คือกู มะมะ.. ไม่ได้ว่า เห้ยย !ไม่ได้ว่ามึง คือกูแค่บอกให้มึงไวไว เดี๋ยวพวกกูได้แดกหญ้าเป็นข้าวเช้า เดี๋ยวโง่”
จงอินพูดแล้วเดินไปหน้าห้อง พยายามปลอบแบบโง่ๆ ในความคิดแบคฮยอน แต่กลับโดนคนตัวเล็กกว่ายื่นนิ้วโป้งให้ มืออีกข้างก็ปาดน้ำตาข้างในแว่น เป็นภาพที่อืม.. เหมือนไอ้จงอินแม่งแกล้งเด็กสามขวบ
-_____________-
“โป้ง..ระ..ร้อย.. ปะ..ปี ..อ..อย่ามา..ด..ดีร้อย..ชะ..ชาติ”
จงอินทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าห้องเรียน ทันทีที่ไอ้อ่างคยองซูพูดจบ นิ้วโป้งน้อยๆก็ยังชูหราอยู่แบคฮยอนกับเซฮุนที่ไม่ได้เดินออกไปได้แต่ขำจนตัวสั่นอยู่กันสองคน ดีนะที่อาจารย์ยังไม่มา ไม่งั้นพวกมันได้โดนครูคริสจับออกนอกห้องข้อหาไร้สาระแน่ๆ
“คิดว่ากูอยากดีกับมึงนักไง? ไอ้อ่าง=_=”
“.. อะ..ไอ้..ดะ.. ดำ..ละ..ล้อ..ปม...ดะ..”
“พอๆๆๆๆ พวกมึงพอ เห้ยคนต่อไปมึงรีบๆแนะนำตัวก่อนที่ครูคริสจะมา =________=”
มินซอกหัวหน้าห้องจอมโวยวายของห้องพูดขึ้น ชานยอลเอามือลูบผมให้เรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะออกมายืนหน้าห้องอย่างมั่นใจพร้อมกับโชว์ฟันที่เหมือนเลียนแบบพรีเซนเตอร์บนหลอดยาสีฟันดาร์ลี่มาอย่างไงอย่างงั้น..
ไอ้บ้านี้ฟันมันขาวจริง -____-
“สวัสดีครับ ผมชื่อปาร์คชานยอล เรียกผมว่า ยอล หรือว่า ชานยอล หรือว่า ชยอลก็ได้ตามศรัทธา บ้านผมมีพี่สาวสองคนแมวหนึ่ง หมาสองเคยมีกระรอกนะครับแต่ตายไปแล้ว ว่างๆผมชอบเล่นออดิชั่นครับ ไม่ก็ฮอร์น โหวโครตชอบอะ เนี้ยผมได้เวลสูงละนะ เพื่อนคนไหนอยากแบ่งตัวไปลองเล่นบ้างก็ได้นะครับ แหะๆๆๆ แต่ว่าผมน่ะ ไม่ค่อยขี้หวงหรอกครับผมเป็นคนจริงใจนะ มีอะไรให้ผมช่วยผมเต็มมมมมมที่เลยครับ อ่อๆๆๆ แล้วที่ผมอะ ย้ายมาที่นี้อะ เพราะว่า..”
มันหยุดช่วงไปสักพักเพื่อนทั้งห้องหันมามองหน้ากันอย่างตกตะลึงในความสามารถในการแร๊พของมัน แม่งคือนอกจากพูดเร็วแล้วยังพูดมากอีกต่างหาก นิ้วชี้ของมันแยงเข้าจมูกเป็นว่าเล่น คือในจมูกมึงเพาะขี้มูกขายหรอวะ - _ -
“ผมชอบแบคฮยอนมาตั้งแต่อนุบาลแล้วครับ ผมก็สืบอะครับ สืบจนเจอ โรงเรียนแล้วลาออกจากโรงเรียนเก่ามาเข้าโรงเรียนนี้อะครับ คือผมชอบอะครับคึๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะพูดยังไงดี รักเลยดีกว่า แบคฮยอนเรารักนายอะ เราโครตรักนายเลยอะโอ๊ยยยเขินแป๊บนึงนะ คือแบบ รักมาหลายปีแล้วตั้งแต่อนุบาลเป็นแฟนกับผมนะครับ จุ๊บ ขอบคุณมากครับ ฮี่ๆๆๆๆ”
“โหวเชี่ยแบค.. ออกตัวแรงมากเลยอะ เด็กมึง”
............ TT_______________________TT ไอ้เหี้ยชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
ตอนนี้แบคฮยอนอยากจะโทษบุพการีมากที่ส่งไปเรียนโรงเรียนอนุบาลเดียวกับหมอนี้ ไม่รู้มันจะติดใจในแบคฮยอนเบบี๊อะไรนักหนาก็ไม่รู้ ถึงมาตามเป็นสโตรคเกอร์อยู่แบบนี้ แล้วเมื่อกี้มันพูดบ้าอะไรออกมามันรู้ตัวมันรึเปล่า
กูไม่เขินหรอกแต่กูอาย กูเกลียดมึงมากด้วย ปาร์คชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล TT[]TT
มึงมันบ้า ไอ้โอตาคุบ้าเกมแดกแต่เลย์ไม่มีประโยชน์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“คือมึงมานี้เพิ่อมาจีบอิแบค?”
เทาเด็กหลังห้องที่เริ่มสนใจกับเรื่องเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาพูดโพล่งขึ้นมา ทำเอาแบคฮยอนแทบจะตกจากเก้าอี้เป็นรอบที่ร้อยนับจากเมื่อกี้
“ครับ!! มั่นใจด้วยว่าต้องติดแน่! คึๆๆๆๆๆๆ”
มึงถามกูบ้างไหม ว่ากูอยากมั่นใจกับมึงไหมปาร์คชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล TTT____TTT
Talk : จบไปแล้วหนึ่งตอน ไม่มีอะไรเลย นอกจากความเกรียนล้วนๆ 55555555555555. ใครหลงเข้ามาอ่านก็เม้นให้กันนิดนึงก็ยังดีนะคะ เผื่อจะมีกำลังใจมาอัพบ่อยๆ รักนะคะ จุ้บบบบบบบบบบบบ <3
ความคิดเห็น