[Short Fic] “Only You in My Diary” Khun x dong

ข้อมูลเบื้องต้น

  

เนื้อเรื่อง

[Short Fic] “Only You in My Diary”
Paring : khun x dong
Type : G
Auther : Lee_Jinki
Status : Chill Out

ไดอารี่เล่มสีดำขอบชมพู เล่มไม่หนานักดูสวยงาม เหมือนกันทุกๆอย่างทั้งสองเล่ม แต่อยู่กันคนละที่ ผู้เขียนต่างกัน แต่ “หัวใจตรงกัน”
--
Only you in my Diary
--

23 May <woyoung>
วันนี้ พี่แทคพาเพื่อนมาบ้าน แล้วก็แนะนำให้ผมรู้จัก เขาบอกว่าเค้าชื่อ ‘นิชคุณ หรเวชกุล’ ฮ่าๆๆ ผมเรียกเค้า “พี่คุณ” พี่คุณเค้าเป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกับพี่แทคตั้งแต่สมัย ม.ต้นแล้วฮะ...

23 May <NICHKHUN>
วันนี้ ผมอ้อนวอนให้ไอ้แทค พาผมไปบ้านเนื่องจากว่าผมหนะ บอกมันว่าผมอ่ะชอบน้องมันมานานแล้ว น้องไอ้แทค เค้าชื่อ ‘จาง อูยอง’ ผมบอกให้น้องเค้าเรียกผมว่า ‘พี่คุณ’

29 May < woyoung >
วันนี้ ผมไปเที่ยวกับพี่แทคแล้วก็เพื่อนพี่แทคฮะ แปลกใจตัวเองจัง ไม่รู้ทำไมเวลาผมอยู่ใกล้ ‘พี่คุณ’ ทีไรแล้วใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้น้า....

29 May < NICHKHUN >
วันนี้ ไปเที่ยวกะไอ้แทค แล้วมันก็พาน้องรักมันมาด้วย แล้วแทคมันก็เชียร์ผมเหลือเกินว่า ถ้าชอบน้องเค้าก็ให้เข้าไปคุยบ้างละ เข้าไปนั่งใกล้ๆ บ้างหละ เดินไปกับน้องหน่อยซิ แบบเนี่ย ตัวผมหนะไม่เท่าไรหรอกครับ ผมเก็บอาการได้ แต่น้องเค้าเนี่ยสิ ดูจะเขินผมนะครับ ไอ้แทคนี่ไม่หวงน้องตัวเองเล้ยย

3 June < woyoung >
วันนี้ ไปเที่ยวกับพี่แทคอีกแล้วไปกินหมูย่างเกาหลีกัน แต่วันนี้พี่คุณไม่มาละฮะ พี่แทคบอกว่าไปเที่ยวกับแฟน แต่ทำไมพี่คุณไม่เห็นเคยเล่าให้ผมฟังบ้างเลย...แอบเศร้านะฮะเนี่ย

28 June < woyoung >
วันนี้ อยู่ๆ พี่คุณก็โทรมาหาผมฮะ *แปลกใจ* จังฮะ พี่คุณเปนคนดีจังเลย คุยกับผมเป็นกันเองมากๆ แต่ติดจะปากหวานไปหน่อย เค้ายังถามเรื่องเมื่อวันที่ไปกินหมูย่างเกาหลีที่พี่เค้าไม่ได้มาด้วยว่า สนุกมั๊ย แถมยังหยอดถามอีกว่า “พี่คุณไม่ได้ไปด้วย อูยองเหงามั๊ย” พี่คุณฮะไหนพี่แทคบอกว่าพี่มีแฟนแล้ว ทำไมถึงชอบพูดจาแบบนี้ใส่ผม ใจมันเต้นไม่เป็นส่ำจริงๆนะฮะ ผมรู้สึกเหมือนผมจะชอบพี่คุณซะแล้ว...

28 June <NICHKHUN>
วันนี้ ผมโทรไปหาอูยองด้วยครับ เพราะว่าวันนั้นผมไม่ได้ไปกินหมูย่างเกาหลี *ก็มันคิดถึง เลยโทรหา* ผมถามอูยองด้วยว่า ผมไม่ได้ไปเหงามั๊ย แล้วประโยคที่ผมได้ตอบกลับมาคือ “ก็แค่มองหาแหละฮะ” คำตอบดูแปลกๆนะครับ ฮ่าๆๆ ผมคิดถึงอูยองจังเลยครับ


4 July < woyoung >
วันนี้วันเกิดจุนโฮ พี่คุณไม่มาอีกแล้ว *เศร้า* นะเนี่ย คุยกันซะดิบดีว่าจะมา แต่พอใกล้ถึงเวลาก็ดันโทรฯมาว่า ติดธุระ
‘ผมคิดถึงพี่คุณจังเลยฮะ’

24 July < woyoung >
วันนี้ นอนอยู่บ้านฮะ จู่ๆ พี่แทคก็ออกไปข้างนอกกะจุนซู ไม่ชวนผมเลย ผมก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียว ซักพักก็มีคนมากดกิ่งหน้าบ้าน นึกว่าพี่แทคลืมของที่ไหนได้ พี่คุณหิ้วถุงของสดมาเต็มเลย บอกผมซะยาวเยียดว่า “พี่อยู่บ้านคนเดียวไม่มีเพื่อนกินสปาเก็ตตี้ แทคมันก็ดันออกไปข้างนอกใช่มั๊ย?? เห็นอูยองอยู่บ้านคนเดียวก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อน เดี๋ยวพี่ทำสปาเก็ตตี้ให้กินด้วยนะ”
แล้วเรื่องอะไรผมจะไม่ยอมก็ยิ่ง เหงาๆอยู่ พี่คุณรู้ใจจัง
...พี่คุณก็ชอบมายืนใกล้ๆผมอยู่เรื่อยเลย ตื่นเต้นจะตาย...
แค่อยู่บ้านกันสองคน ผมยังสั่นไปหมดเลย ฮ่าๆๆ
..
..
นี่มัน 3 ทุ่มกว่าแล้วนะเนี่ย ผมยังเพ้อสปาเก็ตตี้ของพี่คุณอยู่เลย
อร่อยเหาะจริงๆนะฮะ ไว้วันหลังผมจะให้พี่คุณทำให้กินใหม่

24 July <NICHKHUN>
วันนี้ ผมโทรหาแทค มันบอกว่ามันจะออกไปข้างนอกกับจุนซูมัน ผมเลยถามถึงอูยอง แทคบอกว่านอนอยู่บ้านคนเดียว ผมก็เลยอาสาไปอยู่เป็นเพื่อน ด้วยเหตุผลที่สุดจะคิดว่า “ไม่มีเพื่อนกินสปาเก็ตตี้”
*อายว่ะ*

17 October < woyoung >
ไดอารี่ผมหายฮะ มีเรื่องมากมายเลย แปลกใจมากๆว่ามันหายไปไหน??
ที่แท้มันตกไปใต้เตียง มิหนำซ้ำเจ้าหมาของผมยังเอาไปหนุนนอนอีกต่างหาก
สองสามเดือนมาเนี่ย ผมกับพีคุณสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกฮะ
พี่คุณไปรับผมที่มหาลัยเกือบทุกวันเลยฮะ ถ้าไม่มาก็จะโทรฯมาหา ผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจว่าเค้าคิดอะไรกับผมกันแน่น๊า
แต่ผมละ *รัก* พี่คุณจะตาย O.o

17 October <NICHKHUN>
พัก นี้ผมไปรับอูยองที่มหาวิทยาลัยทุกวันเลยฮะ ทั้งๆที่เดินกลับบ้านมาด้วยกันทุกวันแต่ผมก็ยังไม่เคยบอกอุยองเลยซักครั้ง ว่าผมคิดยังไงกับเค้า ผม*รัก*อูยองจังเลย

30 October < woyoung >
อยู่ บ้านอีกแล้วฮะวันนี้ แต่วันนี้พี่คุณกับพี่แทคมาถึงบ้านผม พี่คุณก็ร้องไห้ฟูมฟายกับพี่แทคใหญ่ เลย จนถึงขนาดผมเองไม่กล้าแม้แต่จะถาม พอผมถามพี่แทคเค้าก็หัวเราะลั่น แล้วพูดว่า “มันเลิกกับแฟนมันแล้ว” แล้วพี่แทคก็หัวเราะกลบกลื่น ตัวผมเองก็ไม่ค่อยจะเชื่อ แต่อีกใจหนึ่ง ก็อยากเดินเข้าไปถามเองเลย แต่อีกใจก็ไม่กล้าอยู่ดีแหละฮะ *เป็นห่วงจัง* ฮะ

30 October <NICHKHUN>
วันนี้ น้องสาวผมเข้าโรงพยาบาลครับเป็นห่วงจังเลย ผมตกใจมาก จนขนาดที่ผมไม่กล้าไปพูดกับอูยองเลย กลัวจะรบกวน ผมเลยมานั่งร้องไห้ฟูมฟายกับไอ้แทค คงเป็นเพราะผมตกใจมากจริง


3 November < woyoung >
วัน นี่วันเกิดเพื่อนของผมฮะแต่มาจัดที่บ้านของผมพี่คุณก็มาด้วยฮะแต่ดูพี่คุณ ซูมๆผอมลง เป็นอะไรไปน๊า พักนี้ไม่ค่อยได้เจอพี่คุณเลย อย่าว่าแต่เจอเลยฮะ คุยโทรศัพท์ก้ไม่ค่อยได้คุย ผมรู้สึกเป็นห่วงจัง
3 November <NICHKHUN>
วัน นี่วันเกิดเพื่อนของอูยองครับ ผมไปงานเลี้ยงวันเพื่อนของอูยองมา พักนี้ไม่ค่อยได้เจออูยองเลย ที่ผมไม่ค่อยได้โทรหา ไม่ได้ไปหา เพราะผมต้องดูแลน้องสาวผมที่โรงพยาบาล และที่สำคัญผมรู้สึกว่าตัวเองดูโซมๆ เลยไม่กล้าเจอหน้าซะมากกว่า

5 November < woyoung >
พักนี้พี่คุณดูสดใสเป็นพิเศษ เลยนะฮะ มาบ้านผมเกือบทุกวันเลย หาของกินมาให้ผมบ๊อยบ่อย จะอ้วนอยู่แล้วฮะ
แต่ ผมก้ยังสงสัยเรื่องที่พักหลงๆพี่คุณดูซูมๆลงกับวันที่มาร้องไห้กับพี่แทค นั่นแหละผมก็ไม่เชื่อพี่แทคหรอกว่าพี่คุณเค้าเลิกับแฟนแล้ว...ผมไม่เชื่อ จริงๆ
วันนี้นั่งคุยกะพี่คุณทั้งวันเลย พี่คุณทั้งติวการบ้านให้ผม พาผมไปกินคิมบับตอนกลางวัน แถมตอนที่ผมเดินไปส่งพี่คุณยังทำปากหวาน ใส่ผมอีก...จะบ้าตาย! พี่คุณต้องรู้แน่ๆเลยว่าผมแอบชอบเค้า แล้วพี่คุณก็ชอบจริงจริ๊ง ที่จะแกล้งผมเนี่ย

5 November 2007<NICHKHUN>
ช่วงนี้ผมได้คุยกับอูยอง เกือบทุกวันเลยครับ สนิทกันมากขึ้นเยอะเลย
แต่ถึงสนิทกันขนาดนี้ผมก็ยังไม่กล้าบอกน้องเค้าอีกอยู่ดี แต่ถ้าปล่อยไว้นาน มันก็ยิ่งไม่กล้าพูด ฮ่าๆๆ ผมนี่ต๊องเนอะ

10 November < woyoung >
พรุ้งนี้วันเกิดผมแล้วนะฮะวันนี้พี่โทโมะไม่มาละฮะ ไม่โทรมาบอกด้วย จะให้งอนดีมั๊ย
พี่เรียวก็ทำตัวลับๆล่อๆ งงฮะ แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังรอเวลาให้เที่ยงคืนเร็วๆอยู่ฮะ
.
.
ไดอารีของทั้งสองคนต่างก็เขียนเรื่องเดียวกัน และคล้ายกัน พูดถึงซึ่งกันและกัน เพียงแต่ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าบอกเท่านั้น
แล้ววันนี้ ก็คงจะเป็นวันที่ทั้งคู่จะได้รู้ว่า ‘หัวใจของทั้งสองคน ตรงกัน’
.
.
.
.
.
.
เช้าที่มีหิมะตกไม่ค่อยมากของวันที่ 25 ธันวาคม ปีนี้ อาจจะไม่หนาวเหน็บเหมือนทุกๆปีก็ได้
*แล้วเย็นวันนั้น*
“แฮะๆ พี่คุณ รอนานมั๊ยฮะ” อูยองวิ่งมาจากอาคารเรียน ไม่บอกก็รู้แล้วว่ารีบ เพราะว่าวันนี้ เป็นวันที่อูยองต้องเคลียร์รายงานให้เสร็จ นิชคุณจึงรอนาน
“ไม่ หรอก พี่ก็เพิ่งมาถึงเอง นึกว่าต้องทำให้อูยองรอซะแล้ว ป่ะกลับกันเถอะ” นิชคุณยิ้มอย่างอบอุ่น ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงอีกคนให้เดินตามกลับบ้าน
“พี่คุณฮะ วันนี้ผมไม่ค่อยอยากรีบกลับน่ะฮะ ทำยังไงดี” อูยองดึงมือให้หยุดพร้อมกับพูดด้วยใบหน้าน่าสงสาร
“ยัง ไงอยากกลับไปนั่งอ่านการ์ตูนบ้านพี่ก่อนมั๊ย อูยองไม่ได้ไปมานานแล้วนี่” ยังไม่ทันพูดจบ อูยองก็พยักหน้างึกงัก กระตือรือร้นที่จะไปเต็มที่
“งั้นเดี่ยวพี่โทรบอกไอ้แทคมันให้ว่าจะกลับเย็น” ยังไม่ทันที่นิชคุณจะพูดจบ อูยองก็เดินเริงร่าเปลี่ยนทิศไปบ้านนิชคุณเต็มที่
ทิ้งให้อีกคนยืนหัวเราะกับท่าทีนั่นอยู่คนเดียว
..
.
.
..
.
.
ขณะที่รออูยองหยิบกุญแจมาเปิดประตูบ้าน
“พี่คุณฮะผมมีอะไรจะถามพี่อย่างนึงหนะฮะ” อูยองถามขึ้น
“พี่คุณมีแฟนรึยังฮะ เห็นพี่แทคเคยบอกผม” ตรงประเด็น เพราะอูยองสงสัยเรื่องนี้มานานแล้ว
ถ้านิชคุณมีแฟนแล้ว ทำไมถึงชอบมาทำดีกับอูยอง มารับมาส่งอูยอง
“ทำไมถึงสงสัยละ” นิชคุณถามพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง ซึ่งก็มีอีกคนที่เดิมเข้าตามเข้ามาพร้อมกับคำถามมากมาย
“เพราะอะไรพี่คุณ ถึงได้มารับมาส่งผมทุกวันอย่างนี้ละฮะ” ถามด้วยสำเนียงเรียบเฉย แต่ในใจมันเต้นรัวไปหมด
กลัวคำตอบจริงๆเลย
“พี่ ยังไม่มีแฟนหรอก อูยอง ที่พี่ยังไม่มีแฟนเพราะพี่กำลังจะบอกความในใจแต่ไม่กล้าบอกซักทีนะ” ขณะที่พูดก็ไม่ได้รุกรนอะไร ยังจะยิ้มให้กับอูยอง พลางหยิบการ์ตูนเล่มใหม่ยื่นให้อูยองอ่าน
“แล้วทำไมพี่คุณ ถึงมารับผมที่มหาลัยทุกวันเลยเหรอฮะ” ยังไม่หายคล่องใจยังถามต่อ
“แล้ว ถ้าพี่คุณ เป็นแฟนอูยอง จะทำแบบนี่ต่อไปได้มั๊ยละ” ไม่รอให้หายใจ จากการพูดเมื่อกี้นิชคุณก็ยิงโป้ง!! คำที่อูยองเหมือนจะรอคอยอยู่
“พี่ รักอูยองนะ ถ้าอูยอง แล้วอูยองจะเป็นคนที่ค่อยดูแลพี่เป็นห่วงพี่ แบบนี้ได้รึป่าวละ” นิชคุณพูดต่อ ความในใจทั้งหลาย ต่างไหลออกมาเป็นคำพูดที่ยากจะเรียบเรียง
“ฮะ...ผมก็รักพี่คุณฮะ รักที่สุด” หลังจากที่อูยองพูดจบจากนั่น ก็ไม่มีคำพูดอะไรเกิดขึ้น
.
.
.
.
ในคอนโดเล็กๆของนิชคุณก็มี
ชาย ร่างสูงที่กำลังแบ่งตักให้หนุ่มน้อยหนุนในยามใกล้จะพลบค่ำ เด็กชายตัวเล็กที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา ขอนอนบนตักนุ่มๆของพี่ชายที่ตัวเองเรียกว่า’พี่คุณ’
ร่างสูงที่ให้ตัก แสนนุ่มเป็นหมอนให้หนุ่มน้อยนอน พิจารณาใบหน้าหวานที่นอนหลับสนิทอยู่บนตักของตัวเอง แล้วหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ก่อนจะหยิบ Ipod ตัวโปรดขึ้นมาฟัง
ภายในห้องเล็กๆที่แสนอบอุ่น แต่...ในใจของทั้งสองคนกลับเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะแข่งกัน
2 ชั่วโมงต่อมา
จู่ๆแทคกับชานซอง ก็พรวดพราด เปิดประตูห้องเข้ามาเนื่องจากแทคชวนชานซอง เพื่อนสนิทข้างบ้านมารับอูยองเป็นเพื่อน
ด้วยความที่รีบจะไปดูละครหลังข่าว ถึงได้เปิดประตูอย่างงั้น
แต่เมื่อเจอหน้าของนิชคุณที่กำลังรีบเอามือจิ๊ปากแล้วชี้ไปที่คนนอนหนุนตักตัวเอง จากนั่น แทคกับชานซอง ก็รีบเดินออกจากห้อง
เพื่อจะปรึกษากันกับภาพที่ตัวเองเห็น
“เฮ้ยแทค ยังไงว่ะเนี่ย งงเว้ย” ชานซอง เอ่ยถามขึ้น
“สงสัยไอคุณมันบอกน้องแล้วว่ะ” ยิ้มแบบมีเล่ห์ แล้วพูดออกมากำกวม
ส่วนชานซอง ก็ยังงกับคำพูดนั่นอยู่
“เดี๋ยวอีกซักพักค่อย ขึ้นมารับก็ได้ ลงไปหาอะไรกินก่อนเหอะ” แทคลากชานซองที่กำลังงง ให้เดินตามมา

แล้วในห้องของนิชคุณละ
“พี่คุณฮะ กี่โมงแล้ว เมื่อยมั๊ยเนี่ย” อูยองพลิกตัวพูดยิ้มๆ ทะเล้นกับนิชคุณ ประมาณว่าถึงเมื่อยก็ไม่ลุกหรอก ฮ่าฮ่า
นิชคุณยิ้มๆ ลูบหัวตัวเล็กอย่างเอ็นดูก่อนจะพูดว่า
“เมื่อกี้ไอ้แทคมันขึ้นมารับแล้วนะสงสัยลงไปหาอะไรกินเราน่ะลุกได้แล้วเดี่ยวคืนนี้ก็นอนไม่หลับหรอกนิชคุณเตือน
สั่งให้อูยองลุก
“เมื่อยใช่มั๊ยฮะ อ่านการ์ตูนต่อดีกว่าไม่ลุกหรอก” ก็จะลุกได้ไง ตรงนี้ออกจะอุ่น ห้องพี่คุณน่ะหนาวจะตาย
“ถ้า งั้น อีก 5 นาที ถ้าไม่ลุกละก็ พี่คุณมีวิธีทำให้อูยอง ตาสว่างละเอามั๊ย” พูดจบก็ก้มหน้าลงไปจ้องเจ้าตัวเล็กระยะห่างเพียงไม่ถึงคืบ...
.
.
จาก นี้ไปทั้งคู่คงไม่ต้องเขียนไดอารี่เพื่อระบายความในใจที่อยากจะบอกอีกฝ่าย ต่อไปละมั่ง เพราะคำพูดที่จะเอาไปเขียนในไดอารี่ ก็คง พูดบอกกันไปหมดแล้วละ...

...ผมจะรักพี่คุณแบบนี้ตลอดไป...
...พี่คุณจะรัก และ เอ็นดูอูยองแบบนี้ตลอดไป...

Ending