คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8
ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว แสงสว่างค่อยๆเลือนหายไปและแทนที่ด้วยความมืดของเวลากลางคืนที่มีเพียงแสงจากดวงจันทร์ประดับกลางท้องฟ้าที่ดำสนิท
งานหมั้นในตอนกลางวันนั้นเสร็จสิ้นไปแล้ว เวลาแบบนี้ก็เป็นการเลี้ยงฉลองที่ริมชายหาด ทุกๆคนก็เริ่มกระดกแอลกอฮอล์เข้าปากกันคนละเล็กคนละน้อยตามประสางานปาร์ตี้ทั่วๆไป คงจะยกเว้นยูริที่ไม่ค่อยชอบของมึนเมาพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่..สายตาก็เหลือบไปเห็นร่างบางของเลขาสาวของตัวเองกำลังถูกไอ้หน้าม่อประจำบริษัทอย่างดงเฮเข้ามาคุยด้วย ขานั้นไวกว่าความคิด ยูริรีบสาวเท้าเข้าไปหาคนทั้งคู่ในทันที
“นี่ ดงเฮ นายเลิกมาจีบเลขาของฉันได้ยัง” ยูริพูดอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“แล้วท่านรองมีสิทธิอะไรมาห้ามผมล่ะครับ” ดงเฮตอบพร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาท
“ก็สิทธิ์ความเป็นเจ้านายของนายไง ไปไกลๆจากเลขาฉันได้แล้ว” ยูริเริ่มหัวเสีย
“มันไม่เกี่ยวกันเลยนะครับท่านรอง งั้น...เอางี้มั้ยล่ะครับ” ดงเฮตอบเจ้านายด้วยท่าทางที่ดูไม่ค่อยเคารพสักเท่าไหร่ ก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกับยิ้มนิดๆที่มุมปาก
“อะไรอีกล่ะ” ยูริคิดในใจว่าเธอล่ะเกลียดรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ที่สุดเพราะมันดูไม่น่าไว้วางใจเลยสักนิด
“ก็..ถ้าท่านรองกล้าที่จะห้ามไม่ให้ผมจีบเลขาท่าน ก็มาดวลเหล้ากับผมสิครับ ถ้าท่านรองชนะ ผมจะไม่มายุ่งกับคุณคนสวยอีกเลยแต่ถ้าท่านรองแพ้ก็ห้ามมายุ่งกับการจีบสาวของผมอีก ตกลงมั้ยล่ะครับ” ดงเฮยื่นข้อเสนออย่างนี้ก็เพราะรู้ดีว่าท่านรองนั้นดื่มไม่เป็น ตั้งแต่เข้ามาที่ริมชายหาดในตอนพลบค่ำ เขายังไม่เห็นท่านรองคนนี้แตะแอลกอฮอล์เลยแม้แต่นิดเดียว ดังนั้นงานนี้น่ะ เขาชนะใสๆอยู่แล้ว
ยูริเริ่มคิดหนักกับข้อเสนอของดงเฮ เธอรู้ว่าที่ชายหนุ่มให้ข้อเสนอมาแบบนี้ก็แสดงว่าเขาต้องมั่นใจมากว่าเธอจะแพ้อย่างแน่นอน แต่..มีความจริงอยู่ข้อหนึ่งที่อยากจะให้คนอย่างลีดงเฮได้รับรู้เอาไว้ จริงๆแล้วเธอน่ะไม่ได้ดื่มไม่เป็นหรือคออ่อน แต่เธอเป็นนักดื่มจนเรียกว่าคอทองแดงก็ได้ ตอนสมัยเรียนมหาลัยที่อเมริกา เรื่องนี้ซูยองรู้ดี เพียงแต่แฟนสาวสุดที่รักนั้นได้ขอเอาไว้ไม่ให้ดื่มเพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ คนเชื่อฟังแฟนอย่างควอนยูริก็เลยไม่แตะแอลกอฮอล์อีกเลย
ยูริชั่งใจแล้ว เธอก็คิดว่ายังไงเจสสิก้าก็น่าห่วงถ้ายังถูกรบกวนด้วยสิ่งมีชีวิตที่ชื่อลีดงเฮดังนั้นเขาเลยเลือกที่จะ...
“ฉันตกลง!!!!!!!”
การดวลเหล้าระหว่างรองประธานบริษัทอย่างควอนยูริกับผู้จัดการฝ่ายการตลาดอย่างลีดงเฮนั้นได้รับความสนใจจากพนักงานหลายคนในบริษัทเป็นอย่างมาก กติกาของการดวลก็ไม่มีอะไรมากก็แค่กระดกเหล้าเข้าไปจนกว่าจะมีคนไม่ไหว เกมก็จะจบ
พอการดวลได้เริ่มต้นขึ้น ยูริกับดงเฮไม่มีใครยอมใคร ต่างฝ่ายต่างกระดกเข้าไปไม่ยั้งเลยทีเดียว จนผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่มีใครยอมแพ้ แต่ใบหน้าของทั้งสองคนก็แดงกล่ำและสติก็เลือนลางลงไปทุกทีๆจนตอนนี้ต้องยันโต๊ะตั้งแก้วเหล้าเอาไว้
“ช้านนน ม่ายยอมแพ้ นายยยหรอกก”
“โพ้มมมม ม่ายยยแพ้ ท่านนนแน่”
ต่างคนต่างดื่มเข้าไปกันอีกคนละหลายเหยือก สตินั้นค่อยๆลดลงแปรผกพันกับจำนวนเหล้าที่กระดกเข้าไปแล้วสุดท้าย...ดงเฮที่ต้านฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ไหวก็สลบล้มลงไปกองกับพื้น และหลังจากนั้นทุกคนที่เฝ้าดูการดวลอยู่ก็ตะโกนอย่างดีใจว่าท่านรองเป็นฝ่ายชนะ ที่ทุกคนดีใจก็เพราะหมั่นไส้นายดงเฮอะไรนี่มานานแล้ว ชอบอวดเก่งแล้วก็กวนประสาทแล้วยังจะมั่นใจในหน้าตาและความสามารถของตัวเองจนเกินไปอีกต่างหาก แต่เจ้าของชัยชนะอย่างยูรินั้นก็แทบจะสลบตามอีกฝ่ายไปด้วย
หลายคนเข้าไปพยุงร่างของทั้งดงเฮที่สลบเหมือดอยู่ แล้วเจสสิก้าอาสาพาร่างอ่อนปวกเปียกของเจ้านายอย่างควอนยูริที่มีสติก็เหมือนไม่มีกลับห้อง โดยให้เหตุผลว่าเธออยู่ห้องเดียวกับเจ้าตัว
เมื่อเข้ามาภายในห้องนอน เจสสิก้านำร่างที่เดินโงนไปเงนมาตลอดทางมานอนบนเตียง ด้วยความกลัวว่าอีกคนจะไม่สบายตัว เธอเลยเดินไปเอาผ้าในกระเป๋าเดินทางของตัวเธอเองมาชุบน้ำ เตรียมที่จะเช็ดตัวให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียง
เจสสิก้าค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของยูริออกอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วจะใช้ผ้าเช็ดตัวให้ แต่คนที่นอนอยู่ก็ดิ้นไปมา พยายามจะหลบจากผ้าชุบน้ำเย็นๆในมือของร่างบาง
“นี่ยูล อยู่นิ่งๆสิ สิก้าเช็ดให้ไม่ได้นะ” เจสก้าเอ็ดยูริเบาๆ
ในขณะที่เธอพยายามเช็ดตัวให้อีกฝ่ายอยู่นั้น ร่างสูงก็ปรือตาขึ้นประมาณว่าอยากจะมองหน้าเธอ
“ฟานี่...” ยูริพูดเสียงเบาจนแทบจะกลายเป็นเสียงกระซิบ แต่ถึงอีกคนจะพูดเสียงเบาแค่ไหนแต่เธอก็ได้ยินมันชัดเต็มสองหูอยู่ดีในห้องเงียบๆอย่างนี้ และเมื่อได้ยินชื่อนี้ที่ออกจากปากของร่างสูง มือของเจสสิก้าก็ที่กำลังเช็ดตัวให้อยู่นั้นหยุดชะงักทันที
แล้วยูริก็ทำในสิ่งที่เธอไม่คาดคิด เมื่อมือของร่างสูงค่อยๆกดใบหน้าของเจสสิก้าเข้ามา ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปที่ตำแหน่งเดียวกันของอีกคน ยูริจูบเจสสิก้าอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลซึ่งเจสสิก้าก็จูบตอบยูริถึงแม้เธอจะรู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นจูบเธอเพราะคิดว่าเธอคือแฟนสาวของเขาอย่างฮวังทิฟฟานื่
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออะไรกันแน่ ที่ทำให้ยูริพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางโดยที่ตัวเธอเองนั้นก็ยังไม่ได้ตั้งตัว
ร่างสูงเลื่อนใบหน้าจากแถวๆริมฝีปากของร่างบางลงมาซุกไซร้ที่ลำคอขาว ก่อนจะขบเม้มจนเกิดเป็นรอยรักสีกุหลาบไปทั่วลำคอ แล้วเลื่อนใบหน้าต่อไปยังเนินอกขาวที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรสเกาะอกที่ร่างบางสวมใส่อยู่
ในตอนนี้เจสสิก้ายังมีสติครบถ้วนดีอยู่ เธอรู้ว่าคนร่างสูงกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของเธอ สมองของร่างบางกำลังนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่จะตามมาในเช้าของวันพรุ่งนี้....
‘สิก้าขอโทษนะยูล มันจำเป็นจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ยูลเกลียดสิก้าก็ตาม’
------------------------------------------------------
ดีใจจุงเบยยยย เสร็จไปอีกตอนแล้ว (นี่ยังงงอยู่เลยว่าเขียนมาได้ไง- -") ความจริงตอนต่อไปไรด์ก็แต่งเสร็จแล้วเหมือนกัน แต่ข้าน้อยขออนุญาตมาลงพรุ่งนี้นะจ๊ะ^^
ความคิดเห็น