[SNSD] Please comes back to me (yulsic,yulti)

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7

ทางด้านของยูริ งานหมั้นในวันนี้ได้ผ่านพ้นไปด้วยดี มีผู้คนมากมายได้แสดงความยินดีกับยุนอาและครอบครัวควอนไม่ใช่แค่เรื่องงานวันนี้หรอกนะแต่เป็นเพราะยัยน้องตัวแสบมันประกาศให้เรียบร้อยว่าอีกไม่นานจะต้องมีงานมงคลเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

ซึ่งในบริษัทนั้นรู้กันดีอยู่ ว่ายูริมีแฟนอยู่แล้วและรักกันมากด้วยเพียงแต่ตอนนี้สาวเจ้าอยู่ต่างประเทศและอีกไม่นานก็จะตามกลับมา ดังนั้นทุกๆคนเลยตีความคำพูดของยุนอาว่าจะต้องมีงานแต่งงานของยูริกับแฟนสาว เพราะยุนอากับซอฮยอนกับยุนอาจะแต่งงานกันก็ต่อเมื่อทั้งสองนั้นเรียนจบ ก็อีกหลายปีอยู่ คนที่เข้าใจไปอย่างนั้น(ซึ่งมันก็ตรงกับความต้องการของยุนอาอยู่แล้ว)ก็เข้ามาอวยพรล่วงหน้าให้เธอกันยกใหญ่

ยูริเลยเลือกที่จะหลบผู้คนมานั่งรับลมริมทะเลและปล่อยให้ลมพัดผ่านหน้า ความคิดที่จะขอแต่งงานทิฟฟานี่นั้นยังแน่นอนอยู่เสมอแต่ข้อเสียของยูริที่หลายๆคนรู้ดีก็คือความไม่กล้า เรียกง่ายๆก็คือ ‘ป๊อด’ ยูริกลัวการปฏิเสธแม้ว่าเธอจะคิดว่าแฟนสาวนั้นน่าจะตกลงก็ตาม แต่ยังไงมันก็มีโอกาสที่ทิฟฟานี่นั้นจะไม่ยอมตกลงอยู่ดี

แล้วก็มีบางอย่างมาสะกิดที่หลังของเธอ หันไปตามแรงสะกิดก็เห็นเจสสิก้ายืนยิ้มอยู่  “ยูลไม่เข้าไปข้างในเหรอ ตรงนี้มันร้อนนะ แดดแรงจะตาย” เจสสิก้าหยีตาเล็กน้อยจากแสงแดดที่ส่องสว่างในยามเกือบเที่ยงแบบนี้

“ไม่หรอก คนมันเยอะน่ะ ฉันอึดอัด นั่งด้วยกันสิ สิก้า” ยูริขยับที่ให้อีกคนสามารถเข้ามานั่งด้วยได้ เจสสิก้าค่อยๆย่อนตัวนั่งที่ข้างๆกับเจ้านาย

“ยูลคิดอะไรอยู่เหรอ ทำไมหน้าดูเครียดจัง” เสียงหวานๆของเลขาสาวถามอีกฝ่าย

“นิดหน่อยน่ะ เออนี่สิก้า ถามหน่อยสิ ถ้าแฟนสิก้าขอสิก้าแต่งงาน สิก้าจะตกลงมั้ย”

เจสสิก้าตกใจนิดๆกับคำถามของยูริแต่ก็พอเดาได้ว่าถามเพื่ออะไร  “ไม่รู้สิ มันก็แล้วแต่ การแต่งงานมันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยนะไม่ใช่ความรักอย่างเดียว ต้องดูความพร้อมและความเหมาะสม อ้อ แล้วก็ระยะเวลาในการคบกันมันมากพอที่จะรู้นิสัยที่แท้จริงของอีกฝ่ายรึเปล่า ประมาณนั้นล่ะมั้ง” เธอพยายามตอบให้กลางที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

“อืม งั้นถ้าคบกันมานานแล้วๆเราก็พร้อมกันทั้งสองฝ่ายแล้ว ขอแต่งงานไปเขาคงไม่ปฏิเสธใช่มั้ย สิก้า” ยูริถามเสียงแผ่ว เธอรู้สึกไม่มั่นใจมานานแล้ว กลัวไปหมดทุกอย่าง

“น่าจะมั้ง...สิก้าเข้าไปข้างในก่อนนะ ยูลก็รีบตามเข้ามาล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย” เจสสิก้ายิ้มน้อยๆให้คนข้างๆก่อนค่อยๆเดินออกมาจากริมทะเล และคงไม่มีใครเห็นหรอกว่าทันทีที่เธอได้หันหลังออกมา น้ำตาใสๆก็ค่อยๆไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง...

กลับไปด้านของคุณชเว หลังจากที่ซูยองได้เจอกับคู่หมั้นที่ไม่ได้อยากจะมีอย่างลีซันนี่นั้นก็ยิ่งไม่อยากจะหมั้นเข้าไปใหญ่ แอบยอมรับนะว่าหน้าตาน่ะถูกใจแต่ถ้านิสัยเสียอย่างนี้ก็ขอบายล่ะ ลองคิดดูสิ ให้ทนกับเสียงยัยนี่ไปตลอดชีวิต ไม่เอาหรอก

ทั้งสองต้องอธิบายกันยกใหญ่ถึงสาเหตุทำไมเธอทั้งสองคนถึงมารู้จักกันได้ เมื่อเข้าใจกันเรียบร้อย ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็พูดคุยกัน แถมยังมีการบอกว่าเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเหอะ เธอว่าเหมือนน้ำกับน้ำมันน่ะสิไม่ว่า ดูสิ สายตายังจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร อย่างนี้มันจะไปกันรอดได้ยังไง

เวลาผ่านไปอีกแต่เหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลายก็ยังไม่หยุดคุยส่วนซูยองกับซันนี่ก็ยังเอาแต่จ้องตากัน อย่าคิดว่ามองด้วยความรักนะ สายตานี้ส่งประมาณว่าเคียดแค้นกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน เมื่อเห็นอย่างนั้นซูยองเลยคิดว่าอีกฝ่ายก็ไม่อยากจะให้มีงานหมั้นเกิดขึ้นเหมือนกันกับเธอก็เลยนึกเอาไว้ว่ารอดแล้ว

หลังจากที่คุยเรื่องสัพเพเหระกันเรียบร้อยพ่อและแม่ของทั้งสองก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องงานหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นโดยไม่ถามความเห็นของลูกทั้งสองเลยสักคำ พอตกลงกันเสร็จสรรพก็หันมาถามซูยองและซันนี่ โอเคๆยังเห็นว่าเรายังมีตัวตนอยู่///ซูยอง

“แล้วตกลงยังไง พร้อมที่จะหมั้นกันรึเปล่า หนูซู ลูกซัน” แม่ของซันนี่เอ่ยถาม

“ซูว่าอย่าเพิ่ง... / ตกลงค่ะแม่!!!” ซูยองที่กำลังจะปฏิเสธอย่างไม่คิดอะไรมากต้องสะดุดกึกเมื่ออยู่ๆซันนี่ก็พูดแทรกขึ้นมา แทรกอย่างเดียวไม่พอ ยังจะตอบตกลงอีกต่างหาก ทำให้ร่างสูงเกิดอาการงงในทันทีเพราะก็เห็นๆกันอยู่ว่าอีกฝ่ายก็ไม่อยากจะหมั้นเหมือนกัน(จากสายตาพิฆาตอ่ะนะ) แล้วนี่มันอารายยยย ใบหน้าของซูยองเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามแต่...ก็ไม่ได้คำตอบ

“งั้นเอาเป็นว่าลูกทั้งสองตกลงนะ พ่อจะได้ไม่ต้องมาลำบากใจที่จะให้ลูกๆหมั้นกันอย่างไม่ได้เป็นความต้องการของลูก” พ่อของยัยตัวแสบเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

‘อ้ากกกก เต็มใจซะที่ไหนกันเล่า โถ่เว้ย!!!!’ ///ซูยอง

“แม่ว่า ลูกทั้งสองควรทำความรู้จักกันมากกว่านี้ แต่แม่ขอบอกข้อเสียของซูก่อนนะ หนูซันจะได้รู้เอาไว้” เอาเข้าไป นี่ยังจะเผากันอีกเรอะ ทำกันได้นะแม่

“ข้อเสียของซูน่ะก็มีไม่เยอะหรอกนะแต่ที่สำคัญก็คือ เจ้าชู้!!!” พร้อมส่งสายตาพิฆาตมาให้จนซูยองรู้สึกเสียววาบขึ้นมาในทันที

“แต่แม่ว่าหนูซันน่าจะคุมซูอยู่นะ แล้วซูยอง ลูกก็เลิกได้แล้วนะ เราน่ะมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนแล้ว ถ้าไม่เลิกเที่ยวนะ แม่จะให้หนูซันจัดการเรา แล้วอีกอย่างกลับมานอนบ้านได้แล้ว ไปรบกวนยูลเขาอย่างนั้น มันไม่ดี ต้องเกรงใจยูลบ้างนะลูก” แม่อบรมเป็นชุด ซูยองก็ได้แต่นั่งนิ่งๆรับฟังคำสั่งแม่อย่างเงียบ ไม่คิดจะปฏิเสธเพราะเผื่อว่าอีกฝ่ายจะเกลียดคนเจ้าชู้เธอจะได้รอดตัวไป แต่กลับกลายเป็นว่า...

“ค่ะคุณแม่ ซันจะไม่ยอมให้ซูไปเจ้าชู้ที่ไหนได้อีกแล้วค่ะ” ซันนี่รับคำของบุพการีเธออย่างไม่มีการอิดออด อยากจะบ้าตาย ต่อไปนี้ชีวิตของเธอจะเป็นยังไงเนี่ย ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ

หลังจากการเจรจาระหว่างสองตระกูลจบลงด้วยความไม่เต็มใจ(เฉพาะแค่ซูยองคนเดียว)ในตอนนี้ บรรดาพ่อแม่ทั้งหลายก็พยายามที่จะยัดเยียด(?)ให้ซูยองไปส่งซันนี่เพราะว่าซันนี่อาศัยอยู่ที่คอนโดไม่ใช่บ้าน

บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความอึ้มครึ้ม ไม่มีการสนทนาใดๆเกิดขึ้นจนซูยองเป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวต้องเอ่ยอะไรออกมาเพื่อให้ความอึดอัดนี้หายไป

“เธอตอบตกลงทำไม ฉันดูออกนะว่าเธอไม่ได้เต็มใจกับการหมั้นที่กำลังจะเกิดขึ้น”

“ไม่ต้องรู้หรอก มันไม่ใช่เรื่องของเธอ” ซันนี่พูดนิ่งๆทำให้ซูยองฉุนกีกขึ้นมาในทันที

“นี่ ยัยเตี้ย พูดงี้ก็สวยดิ อีกหน่อยเรื่องของเธอมันก็เรื่องของฉันนั่นแหล่ะน่า แล้วถ้าเธออยากจะประชดใครด้วยการมาหมั้นกับฉันเนี่ย บอกไว้เลยว่ามันไม่ได้ผลหรอก” ซูยองคิดถึงเหตุผลที่คนเราจะบ้าขนาดยอมหมั้นกับคนที่ไม่ได้รักอ่ะนะ

“จำไว้นะไอ้โย่ง ฉันไม่ได้จะหมั้นกับเธอเพื่อประชดใครหรอกนะ แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่มีวันยอมแต่งงานกับเธอแน่ ไอ้เสาไฟ” แล้วซันนี่ก็เดินลงไปจากรถคันหรูของซูยองทันทีเมื่อพูดจบเพราะมันบังเอิญจริงๆที่รถไปได้เลื่อนมาจอดตรงหน้าคอนโดของคนตัวเล็กพอดีเป๊ะ

ซูยองจะโต้กลับก็ไม่ทันแล้วเธอจึงสถบเบาๆว่า “เจอดีแน่ ยัยเตี้ยเอ้ย”

----------------------------------------------------------------