คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1
เวลานั้นได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วในตอนนี้ทั้งแทยอน ยูริและซูยองนั้นได้เรียนจบและเข้าทำงานตามความชอบและความเหมาะสม
โดยพี่คนโตได้บริหารงานในส่วนธุรกิจอสังหาริมทรัพย์
เสือผู้หญิงอย่างยูริก็ขอไปบริหารเกี่ยวกับกิจการจิวเวอร์ลี่ โดยให้เหตุผลว่า
‘ก็แหมมม ปกตินางแบบสวยๆ หุ่นดีๆก็ชอบมาเดินแบบให้กับควอนจิวเวอร์ลี่นี่นา’
ด้วยประโยคนี้ทำเอาซูยองอยากจะหาอะไรมาฟาดหัวของยูริในทันที
ส่วนคนอารมณ์ร้อนอย่างซูยองก็เลือกที่จะบริหารงานเกี่ยวกับการตลาดของไร่นับพันไร่
เพราะเจ้าตัวไม่ชอบที่จะออกงานสังคม ดังนั้นงานแบบนี้ก็ทำให้ซูยองอยากที่จะทำมากที่สุด เหลือก็เพียงแต่ซอฮยอนที่กำลังเรียนปีที่สี่ที่คณะแพทยศาสตร์ในมหาวิทยาลัยชื่อดังของเกาหลี
ตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างดึก ในมหาวิทยาลัยนั้นก็ถือว่ามืดและเปลี่ยวอยู่พอสมควร
แต่ซอฮยอนนั้นก็ยังไม่ได้ออกจากมหาวิทยาลัย
"ชอลลี่นะชอลลี่ ทำไมทิ้งกันอย่างนี้นะ ต้องกลับบ้านดึกเลยเรา"
ซอฮยอนบ่นถึงชอลลี่เพื่อนสนิทที่สุดของตัวเองนั่นก็เพราะว่าวันนี้อาจารย์สั่งงานด่วนให้ส่งในวันพรุ่งนี้ซึ่งอาจารย์ให้ทำเป็นคู่แต่ชอลลี่ที่เป็นคู่ของตัวเองกลับมีธุระทำให้เธอต้องทำงานเพียงคนเดียว
ซอฮยอนกำลังจะเดินออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อไปเรียกแท็กซี่กลับบ้าน
แต่ก่อนที่จะเดินไปถึงที่หมายนั้นซอฮยอนก็ได้ยินเสียงอะไรที่มันแปลกๆเหมือนคนกำลังวิ่งมาทางนี้ดังนั้นซอฮยอนจึงตัดสินใจหลบในซอกตึกข้างๆเพื่อความปลอดภัย
เวลาเพียงไม่กี่นาทีต่อมาก็มีชายร่างสูงใส่สูทสีดำประมาณ5-6คนตามหญิงสาวร่างโปร่งที่อายุน่าจะเท่าๆกับเธอคนหนึ่งมา
สักพักซอฮยอนก็ได้โผล่หน้าออกมาแอบมองก็ได้เห็นชายหนุ่มทั้งหมดกำลังรุมซ้อมผู้หญิงคนนั้น ซอฮยอนตกใจสุดๆ ด้วยตัวเธอเองนั้นไม่เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง พยายามที่จะไม่ส่งเสียงร้องออกไปเพราะรู้ดีว่าลำพังเพียงแค่ตัวเธอนั้นไม่สามารถที่จะช่วยหญิงสาวคนนั้นได้อยู่แล้ว
ทันใดนั้นเองชายหนุ่มหนึ่งในนั้นก็หยิบปืนออกมาจากเสื้อสูทชี้ให้ปลายกระบอกปืนไปทางหญิงสาวผู้โชคร้ายคนนั้นพร้อมกับเหนี่ยวไกทันที
ปั่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!
ซอฮยอนที่แอบอยู่ตรงซอกตึกได้ยินเสียงปืนพร้อมๆกับร่างของเธอคนนั้นทรุดลงกับพื้น ชายหนุ่มทั้งหมดวิ่งหายไปในความมืดทันที ซอฮยอนรีบเข้าไปหาร่างของหญิงสาว ด้วยจรรณยาบรรณของ(ว่าที่)แพทย์ทำให้เธอไม่สามารถปล่อยคนๆนี้ไว้ที่นี่ได้
"อดทนไว้นะคะ ฉันกำลังจะพาคุณไปโรงพยาบาล"
ซอฮยอนพยายามสื่อสารกับคนที่อยู่บนตักแต่ผู้หญิงคนนี้ก็ได้หมดสติไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงรีบเรียกแท็กซี่มุ่งหน้าไปสู่โรงพยาบาลทันที
ที่โรงพยาบาล….
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหญิงสาวคนนั้นถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
ซอฮยอนที่นั่งรอหน้าห้องฉุกเฉินอย่างเป็นกังวล
ผ่านไป1ชั่วโมงโทรศัพท์มือถือของซอฮยอนก็ส่งเสียงแสดงว่ามีสายเข้า เมื่อหยิบออกมาจากกระเป๋าบนหน้าจอปรากฎว่า
('พี่ซูยอง')
'ตายล่ะ ลืมบอกพี่ซู จะทำยังไงไงดีเนี่ย'
ซอฮยอนคิดในใจก่อนรีบกดรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ทันทีที่รับก็ได้ยินเสียงของซูยองนั้นรัวเป็นชุด
"นี่ซอทำไมยังไม่กลับบ้านจะสามทุ่มอยู่แล้วนะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า"
"พี่ซูยองใจเย็นๆก่อนนะคะ คือตอนนี้ซออยู่ที่โรงพยาบาลมา..."
"หา!!!อยู่โรงพยาบาลพี่แท พี่ยูลไปเร็ว ซออยู่โรงพยาบาล" เสียงของซูยองนั้นดูร้อนรนมากจนดูมากเกินไป นั่นก็เพราะพี่ๆทุกคนนั้นรัก ห่วงและห่วงน้องสาวคนเล็กของบ้านแบบสุดๆ แทบจะไม่ปล่อยให้ได้ไปไหนมาไหนเองเลยด้วยซ้ำ
ซอฮยอนยังไม่ได้พูดอะไรต่อสายก็ถูกตัดไปเรียบร้อยแล้ว
'เฮ้อ..ไม่ฟังให้จบอีกแล้วนะ พี่ซูนะพี่ซู จริงๆเลย'
เป็นอย่างที่คิดจริงๆเพราะเวลาไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงโวกเวกโวยวายดังมาแต่ไกล สักพักเสียงของซูยองก็ได้ดังมาก่อนตัว
"ซอออออ เป็นยังไงบ้างไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหมมม”
พอบรรดาพี่ๆทั้งหลายมาถึงตัวของเธอก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจ
"นี่น้องซอไปทำอะไรมาทำไมเลือดเต็มตัวอย่างนี้ล่ะ" น้ำเสียงของยูรินั้นเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยที่มีต่อน้องสาว ก็จะไม่ให้ห่วงได้ยังไงล่ะตอนนี้น่ะคราบเลือดของผู้หญิงปริศนาคนนั้นติดเสื้อผ้าเธออยู่เต็มไปหมด
"คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ......"แล้วซอฮยอนก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ของเธอฟัง
หลังจากที่ฟังน้องเล็กเล่าเรื่องทั้งหมดแล้วพี่ๆทั้งสามก็ถึงกับบางอ้อกันเลยทีเดียว
"แล้วนี่อาการเป็นยังไงบ้างล่ะคนๆนั้นน่ะ" แทยอนเอ่ยถามน้องสาวคนเล็กด้วยสีหน้าที่กังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ยังไม่รู้เลยค่ะหมอยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉินเลย ซอก็กลัวอยู่ว่าเขาจะเป็นอะไรไปรึเปล่า"
ซอฮยอนเองก็ตอบด้วยสีหน้ากังวลใจไม่แพ้กัน
เวลาผ่านพ้นไปสามชั่วโมงจนตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้วแต่การผ่าตัดก็ยังดำเนินต่อไป สี่พี่น้องก็ทำได้เพียงรอหน้าห้องผ่าตัดเท่านั้น…แล้วในที่สุดเวลาที่ทั้งสี่รอคอยก็มาถึงเมื่อคุณหมอได้เดินออกมาจากห้องผ่าตัด
"เธอเป็นยังไงบ้างค่ะหมอ" ซอฮยอนรีบถามถึงอาการของคนไข้ที่อยู่ภายในห้องผ่าตัด
"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ก็คงจะต้องอยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลอีกสักพักเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอมีร่องรอยฟกช้ำ แขนและขาก็ต้องถูกเข้าเฟือกไว้ด้วยครับ" พี่น้องทั้งสี่นั้นรู้สึกโล่งใจ ให้ความรู้สึกคล้ายยกภูเขาออกจากอกที่เธอคนนั้นไม่เป็นอะไรไป
"งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ" แล้วคุณหมอก็เดินออกไปจากหน้าห้องฉุกเฉินไป
"เดี๋ยวพี่ไปคุยเรื่องค่าใช้จ่ายให้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะพี่จะช่วยเธอเอง ถือว่าช่วยเหลือคนด้วย" แทยอนพูดขึ้นแล้วเดินออกไปเช่นเดียวกัน…
"งั้นเดี๋ยวเรา3คนไปดูอาการเธอกันไหม???" ยูริเสนอขึ้นมา
"อืม ก็ได้ค่ะ ไปกันเถอะ พี่ยูล" ทั้งซอฮยอนและซูยองก็ได้เดินตามยูริไป
------------------------------------------
ความคิดเห็น