คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
ผับ xxx
รถคันหรูของยูริกำลังแล่นเข้ามาจอดในผับชื่อดัง เมื่อจอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็เข้าไปในผับด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน ซูยองกระดี้กระด้ามากในการมาครั้งนี้ซึ่งตรงกันข้ามกับยูริที่เซ็งสุดๆเพราะตนเองนั้นไม่ค่อยชอบที่จะมาสถานที่แบบนี้สักเท่าไหร่นัก
ก้าวแรกที่ทั้งสองย่างกรายเข้าไปในผับ ด้วยใบหน้าของทั้งสองที่คมเข้มเกินหญิง และการแต่งกายที่ดูมาดแมน จึงทำให้เป็นจุดสนใจขึ้นมาในทันที
“ไอ้ยูล แกไปนั่งดื่มอะไรตรงนั้นก่อนนะเว้ย ส่วนฉันขอตัวไปหาสาวๆก่อนนะ ไว้เจอกันเพื่อน”พูดจบก็เดินกลมกลืนไปกับผู้คนที่อัดแน่นโดยไม่รอให้อีกฝ่ายแย้งอะไรออกมาได้เลยสักนิด
ฝ่ายยูริเมื่อคิดได้ว่าคงต้องหาที่นั่งรอเพื่อนตัวที่ตอนนี้คงกำลังสนุกกับสาวสวยในผับดีจึงตัดสินใจเลือกที่นั่งตรงเคาน์เตอร์บาร์ ด้วยเพราะรู้ตัวเองดีว่ายังไงก็ต้องเป็นสารถีขับรถกลับอย่างแน่นอนจึงสั่งแค่เพียงน้ำพันซ์มาดื่มแค่นั้น
เข็มนาฬิกาค่อยๆหมุนไปอย่างช้าๆมีผู้หญิงหลายคนพยายามที่จะเข้าหายูริที่นั่งอยู่คนเดียว แต่มีเหรอที่ยูริจะให้เธอพวกกนั้นมานั่งด้วยกัน เธอเลือกที่จะใช้คำพูดตรงๆเพื่อกันสาวๆเหล่านั้น
‘ขอโทษค่ะ พอดีฉันมีภรรยาแล้วและฉันก็รักภรรยาของฉันมากๆเลย ฉันแค่มารอเพื่อนเฉยๆนะค่ะ’ เพราะ ประโยคนี้เลยไม่มีใครที่จะกล้ามานั่งกับร่างสูงเลย
นาฬิกาข้อมือของเขาบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วแต่เพื่อนรักอย่างซูยองกลับหายไปไหนก็ไม่รู้ ยูริที่ค่อนข้างเซ็งกับการมาในครั้งนี้และรู้สึกหนวกหูกับเสียงที่ดังในผับจึงออกไปเดินเล่นข้างนอก
เมื่อได้ออกมาอยู่ข้างนอกเขาก็รู้สึกดีขึ้น ไม่อึดอัดเหมือนตอนอยู่ข้างในแต่เดินๆอยู่เขาก็เห็นผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งกำลังถูกกลุ่มชายฉกรรจ์ร่างยักษ์พยายามฉุดไป ด้วยความที่ตัวเองเป็นพลเมืองดีที่ไม่ชอบเห็นผู้อ่อนแอกว่าถูกทำร้ายจึงเข้าไปช่วยเธอคนนั้น
“การกระทำอย่างนี้ มันใช่ลูกผู้ชายแน่เหรอว่ะ” ยูริพูดพร้อมกับทำหน้ากวนใส่เล็กๆ
“ยุ่งไร ไอ้น้อง หรืออยากจะมาสนุกกับพวกพี่ด้วย ดูไปดูมาน้องก็สวยเหมือนกันนี่หว่า” ชายคนที่ดึงแขนผู้หญิงคนนั้นอยู่ก็ตอบด้วยสีหน้าหน้าหื่นกาม
แต่..ไม่ทันที่ชายคนนั้นจะพูดอะไรออกมาอีก หมัดหนักๆของยูริก็กระทบกับใบหน้าทุเรศๆนั้นทันที
“เฮ้ย ทำงี้ก็สวยสิ รุมมันเลย” ด้วยความโมโหจึงสั่งให้พวกของตัวเองตรงเข้าทำร้ายยูริ
พลั่กๆ
ทั้งแขนทั้งขากำลังถูกใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่
สุดท้ายแล้วยูริก็ได้จัดการพวกชายฉกรรจ์เหล่านั้นได้หมด เหลือแต่เพียงเสียงโอดครวญของคนเหล่านั้น ก่อนที่ยูริจะคว้ามือผู้หญิงคนนั้นแล้ววิ่งเข้าไปรวมกับฝูงชนในผับ…
ยูริพาผู้หญิงคนที่ตนนั้นได้ช่วยเหลือมานั่งในผับก็ที่เดิมของตน
“ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยฉันเอาไว้” หญิงสาวคนนั้นเปิดปากพูดเพื่อไล่สถานการณ์ที่น่าอึดอัดออกไป
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้วล่ะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรเหรรอค่ะ”
เมื่อยูริได้เพ่งมองใบหน้าของหญิงสาวผู้นี้ก็พบว่าเธอคนนี้นั้นเป็นคนที่หน้าตาสวยมากระดับที่ไปเป็นดาราได้สบายๆเลย
“ฉันชื่อ เจสสิก้า ค่ะ”
“ส่วนฉัน ยูรินะ เรียกยูลเฉยๆก็ได้” ยูริบอกอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏให้เห็นบนใบหน้าตามประสาคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
หลังจากที่ทั้งสองคนนั้นได้แนะนำตัวก็คุยกันอย่างถูกคอ ทั้งเรื่องงานและเรื่อง..ความรัก
ยูริได้บอกเจสสิก้าตรงๆว่าตัวเองมีแฟนแล้วและก็ใกล้แล้วที่เขาจะขอเธอแต่งงานซึ่งแปลกนิๆที่เจสสิก้านั้นไม่แปลกใจเลยคล้ายกับว่าเธอนั้นรู้อยู่ก่อนแล้ว
เมื่อมีคนมานั่งคุยด้วยเวลาจากที่เหมือนหมุนไปช้าๆก็กลายเป็นผ่านไปอย่างรวดเร็วเสียอย่างนั้น จนตอนนี้ก็ใกล้เวลาผับปิดแล้ว
ยูริบอกให้เจสสิก้านั้นค่อยอยู่นี่ ก่อนที่ตนเองจะเข้าไปลากเพื่อนตัวดีที่ตอนนี้นั่งสลบไปเป็นที่เรียบร้อย แล้วก็กลับมาชวนเจสสิก้ากลับด้วยกันเพราะเห็นว่าเธอนั้นไม่ได้ขับรถมา
เจสสิก้าก็ตอบตกลงและได้ช่วยยูริพยุงร่างสูงอย่างซูยองไปขึ้นรถ
คอนโดของยูริ…
“ไอ้หยอง แกนี่ตัวหนักจริงๆเลย อยากจะบ้าตาย” ยูริบ่นพลางพยุงร่างสูงของเพื่อนรักเข้าไปในลิฟต์ของคอนโด
“มาค่ะ สิก้าช่วย” มันคงดูน่าสมเพชมากจนเจสสิก้าที่มองยูริที่ท่าทางไม่น่าจะพาเพื่อนขึ้นไปไม่ไหวอย่างแน่นอนจึงเสนอตัวเข้าไปช่วย
ไม่นานทั้งสองที่พยุงซูยองอยู่ก็สามารถขึ้นมาถึงห้องคอนโด
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกยูริก็จักการโยนเพื่อนตัวดีไปไว้บนโซฟาโดยไม่สนใจที่จะจัดท่าทางการนอนให้เรียบร้อย ก่อนที่จะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมารินใส่แก้วให้กับเจสสิก้าที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
“อ่ะ นี่น้ำ สิก้านอนที่นี่ก็ได้นะพรุ่งนี้ค่อยกลับ มันดึกแล้วผู้หญิงกลับคนเดียวมันอันตรายนะ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำอะไรสิก้าหรอก สัญญาเลย”
นิสัยที่แก้ไม่หายของยูริก็คือเป็นคนที่ชอบเป็นห่วงคนอื่นจะรู้จักหรือไม่รู้จักยูริก็ห่วงหมด ใจดีกับทุกๆคน ยังไม่รวมถึงความที่อ่อนโยนกับมนุษย์ร่วมโลกจนเกินไป นี่ล่ะมั้งที่ทำให้ทิฟฟานี่ต้องหึงยูริบ่อยๆทั้งๆที่เขานั้นทำไปด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ
“อืม ก็ได้ค่ะ ยูล งั้นยูลเอาเพื่อนยูลเข้าไปนอนให้ห้องเถอะเดี๋ยวสิก้านอนตรงนี้เอง”
“ไม่ต้องหรอก ให้มันนอนนี่แหล่ะ ตัวหนักหยั่งกับอิฐ ฉันไม่แบกมันเข้าไปหรอก สิก้าไปนอนข้างในห้องฉันเถอะ บนเตียงก็ได้ ฉันนอนพื้นเอง” ยูริดันตัวอีกฝ่ายเข้าไปให้ห้องก่อนที่ตัวเองนั้นจะเข้าตามไป
เมื่อเปลี่ยนอาบน้ำกันเรียบร้อยแล้ว ยูริก็เอาฟูกที่ยัดในตู้เสื้อผ้าออกมาปูนอน ทำไมเขาถึงมีน่ะเหรอ เหตุผลก็คือสมัยก่อนไปเรียนที่อเมริกานั้นเขาเคยอยู่ห้องนี้กับทิฟฟานี่และเมื่อเธองอนตัวเขา เธอก็จะไล่ให้เขาลงไปนอนข้างล่างทำให้เขาต้องไปซื้อฟูกมาเตรียมไว้ เพราะทิฟฟานี่นั้นงอนเขาบ่อยมาก
ไม่นานนักยูริก็หลับไป…
ฝ่ายร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงนั้นยังไม่หลับ เมื่อเธอเห็นอีกฝ่ายนั้นเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วก็ชะโงกหน้าลงไปมองใบหน้าของคนที่นอนบนฟูก
ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ทั้งใบหน้าและนิสัยส่วนตัวแต่…สิ่งที่แตกต่างจากวันเวลานั้นก็คงจะเป็นความรักของเขา ที่ไม่ได้มีให้เธออีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดถึงตอนนี้น้ำตาก็พาลจะไหลออกมาเสียอย่างนั้น
‘ถ้าสิก้าจะทวงของๆสิก้าคืน มันจะไม่ผิดใช่ไหม ยูริอา’
-------------------------------------------------
ความคิดเห็น