คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 15
"ยูลคะ ตื่นได้แล้ว มันจะสายแล้วนะ"
เสียงใสๆของร่างบางเอ่ยเรียกปลุกคนรักจอมขี้เซาที่ยังนอนอืดอยู่บนเตียงพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างเขย่าร่างสูงของอีกฝ่าย
"อือ..."
ร่างสูงส่งเสียงออกมาเบาๆเมื่อถูกรบกวน นิ้วมือของยูริถูกยกขึ้นมาขยี้ตาของตัวเอง ก่อนจะทำตัวเป็นเด็กดี(?)โดยการลุกจากเตียงนอนเดินไปเข้าห้องน้ำโดยไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวสีเข้มเข้าไปด้วย
ทิฟฟานี่ได้แต่มองภาพนั้นด้วยความขบขัน ...
ใครจะไปนึกละว่าคนที่นิ่งและเงียบแบบควอนยูริจะมีมุมน่ารักเหมือนเด็กๆแบบนี้ด้วย
ใช้เวลาไม่นานนักร่างสูงก็ออกมาในชุดที่พร้อมสำหรับการไปทำงาน ก่อนที่ทั้งคู่จะลงไปที่ลานจอดรถที่อยู่ชั้นล่างของคอนโดซึ่งเป็นที่พักของทั้งคู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รถคันหรูค่อยๆแล่นเข้าจอดในที่จอดรถที่มีป้ายเขียนอยู่อย่างชัดเจนว่า 'รองประธาน' ร่างสูงดับเครื่องยนต์และเอื้อมไปหยิบเอกสารที่วางอยู่เบาะหลังของรถ
...แต่ก่อนที่ยูริจะลงไปเปิดประตูให้คนรักที่นั่งอยู่ข้างคนขับตามปกติ มือของร่างบางก็เอื้อมมาจับแขนเสื้อเชิ้ตของเขาไว้ก่อน จนร่างสูงต้องหันกลับมาหาคนรักพร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
"วันนี้ฟานี่นัดกับซันไว้ว่าจะไปช้อปปิ้งด้วยกันอ่ะยูล..ฟานี่ไม่เข้าบริษัทนะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยบอกคนที่นั่งข้างๆด้วยความกังวลเล็กๆเพราะในตอนแรกเธอนั้นได้บอกกับร่างสูงเอาไว้แล้วว่าจะเข้าบริษัทในวันนี้
"อืม..ไม่เป็นไรค่ะยูลเข้าใจ แล้วนี่จะไปที่ไหนคะ? ให้ยูลไปส่งมั้ย?"
ควอนยูริถามทิฟฟานี่พร้อมรอยยิ้มจริงใจที่แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เคยคิดที่จะโกรธหรือเคืองเธอเลยสักนิด
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ วันนี้ยูลมีประชุมสำคัญไม่ใช่เหรอคะ ฟานี่ไม่รบกวนยูลหรอก ฟานี่ให้ซันมารับน่ะค่ะ"
"อ่อ..งั้นเดี๋ยวเราลงไปนั่งรอเพื่อนของฟานี่แถวประชาสัมพันธ์นะ ยูลจะรอจนกว่าเพื่อนของฟานี่จะมานะคะ"
เมื่อพูดจบร่างสูงก็ลงจากรถไปเปิดประตูให้กับคนรัก ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินควงแขนกันเข้าไปภายในบริษัท
.
.
.
.
.
.
.
นั่งรอกันอยู่ไม่นานนัก ยูริก็สังเกตเห็นร่างเล็กที่เขาจำได้แม่นว่าเป็นเพื่อนของคนรักจึงสะกิดร่างบางที่ตอนนี้นั่งเล่นโทรศัพท์เครื่องหรูอยู่
"อ่า..ซันมาแล้ว งั้นฟานี่ไปก่อนนะคะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยบอกร่างสูงก่อนจะลุกเดินออกไปโดยที่ไม่ลืมหอมแก้มของคนตัวสูงกว่าจนทำให้ยูริถึงกับหน้าแดงกันเลยทีเดียว
ยูริยังนั่งมองจนร่างบางขึ้นรถไปเรียบร้อย เขาถึงได้ลุกขึ้นพร้อมกับหยิบสัมภาระทั้งหลายทั้งแหล่แล้วเดินเข้าไปที่หน้าลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องทำงานของตัวเอง...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบางกับร่างเล็กกำลังเดินช้อปปิ้งตามประสาผู้หญิงทั่วๆไปโดยมีบทสนทนาระหว่างเธอทั้งคู่เล็กน้อยเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันน่าอึดอัด
"ถามหน่อยสิซัน เธอไปรู้จักหยอง เอ้ย! ซูยองได้ไงอ่ะ?"
เป็นทิฟฟานี่เองที่เปิดประเด็นคำถามก่อนในระหว่างที่เธอทั้งคู่กำลังเลือกซื้อเสื้อผ้า(ลดราคา)ของแบรนด์ดังอยู่
"ก็ไม่ได้รู้จักหรอก..."
"ห้ะ!?! แล้วนี่เธอไปหมั้นกันได้ไงเนี่ย!!"
"ก็มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ งานหมั้นครั้งนี้มันไม่ได้เกิดจากความรัก...เป็นแค่สัญญาทางธุรกิจที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน..ก็เท่านั้น..."
ร่างเล็กเอ่ยประโยคยาวๆที่ร่างบางนั้นสามารถสรุปใจความได้ง่ายๆสั้นๆก็คืองานหมั้นครั้งนี้เป็นการคลุมถุงชนนั่นแหละ
..แม้ว่าร่างเล็กจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสบายๆและดูไม่ค่อยแคร์กับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ แต่ทิฟฟานี่ก็สามารถสังเกตเห็นแววตาที่ดูเศร้าสร้อยของเพื่อนตัวเล็กได้
"เฮ้อ..ช่างเหอะๆ เรามาช้อปปิ้งต่อดีกว่า ไปร้านนั้นกันเถอะฟานี่! เห็นป้ายไกลๆว่ามันลดราคาตั้ง50%แน่ะ"
แค่คำพูดคงไม่พอ ร่างเล็กของซันนี่ถึงกับคว้ามือของเพื่อนตัวสูง(กว่า)ก้าวเดินฉับๆไปที่ร้านเป้าหมายในทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
เวลาผ่านไปจนถึงเกือบเที่ยง ในมือของสองสาวในตอนนี้เต็มไปด้วยถุงมากมายจนทิฟฟานี่เริ่มคิดว่า
'อยากให้ยูลอยู่ด้วยจังเลย..'
ทั้งคู่เดินกันมาเรื่อยๆและเริ่มจะมองหาร้านอาหารเพื่อเพิ่มพลังที่หมดไปกับการช้อปปิ้ง แต่สายตาของทิฟฟานี่กลับไปปะทะกับร้านเสื้อผ้าที่มีเสื้อเชิ้ตแขวนอยู่หลายสิบตัว
สองขาของร่างบางเดินเข้าไปภายในร้านนั้น ทิฟฟานี่กำลังนึกถึงคนรักของตัวเองที่ตอนนี้คงกำลังเตรียมตัวเพื่อที่จะเข้าประชุม มือของร่างบางนั้นกำลังเลือกเสื้อสีเข้มตามแบบฉบับที่ยูริชอบ โดยที่มีซันนี่เดินตามเข้ามายืนมองภาพนั้นอยู่ข้างๆ
"แล้ว...ยูริเค้า...เป็นไงบ้าง? เค้าดูแลเธอดีใช่มั้ย?"
ร่างเล็กเอ่ยถามคนข้างกายที่กำลังหยิบเสื้อตัวโน้นที่ตัวนี้ทีอยู่
"อืม..ยูลเค้าดีกับฉันมากๆเลยล่ะ ฉันคิดไม่ผิดเลยจริงๆ...ที่เลือกทำแบบนี้"
ทิฟฟานี่ยิ้มเมื่อได้พูดถึงคนรักของตัวเองก่อนที่จะเบาเสียงในท้ายประโยคคล้ายกับว่าไม่มั่นใจในอะไรสักอย่าง
"ฉันก็ดีใจด้วยนะที่ฟานี่เลือกยูริ ..แต่ก็อย่าลืมนะว่าเค้าไม่ใช่ของเรามาก่อน"
ร่างบางถึงกับสะอึกในประโยคสุดท้ายของเพื่อนตัวเองก่อนจะถามคำถามที่ตนกำลังสงสัยอยู่ออกไป
"แล้ว...ซันได้ข่าวเกี่ยวกับ‘เธอ’บ้างมั้ย?"
"อืม..ฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะฟานี่เพราะฉันก็บินไปเรียนที่อังกฤษหลังจากเธอไปอเมริกาสองเดือนเอง"
"แต่ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอน่าจะอยู่ในเกาหลีนะ..."
แววตาของร่างบางหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเอ่ยปากถึงเรื่องนี้จนเพื่อนตัวเล็กต้องมองอย่างนึกสงสาร
"เอาน่าๆ..อย่าไปคิดมากเลยฟานี่ เอาเวลาไปอ้อนสุดที่รักแกเหอะ ยูริจะได้รักจะได้หลงสุดๆไปเลยไง"
ซันนี่พูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่นและรอยยิ้มที่ดูกวนๆพร้อมกับใช้มือตบไหล่เพื่อนเบาๆซึ่งเป็นเหมือนการให้กำลังใจ
"ไม่ต้องอ้อนยูลเค้าก็หลงฉันจะตายอยู่แล้วย่ะ"
พูดจบก็คว้าเสื้อเชิ้ตที่เลือกได้มาสองสามตัวเดินไปที่เคาน์เตอร์สำหรับชำระเงิน ทิ้งให้ร่างเล็กอึ้งกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอเอง
"ทำไมมันเปลี่ยนอารมณ์ไวจัง... เหอะ!หลงตัวเองจริงนะเพื่อนคนนี้นี่!"
ร่างเล็กส่ายหน้าด้วยความระอากับนิสัยของอีกฝ่าย ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามร่างบางที่ตอนนี้เดินออกไปนอกร้านแล้ว...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในห้องทำงานของรองประธานควอนกรุ๊ปในตอนนี้ใบหน้าของร่างสูงกำลังเคร่งเครียด คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันโดยที่มือทั้งสองข้างกำลังไล่ดูแฟ้มเอกสารมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะ
'หายไปไหนวะ? เมื่อวานก็ยังเห็นอยู่ตรงนี้นี่หว่า'
ยูริขยับเลื่อนเก้าอี้เพื่อไปค้นเอกสารในอีกกองเผื่อว่าจะเจอในสิ่งที่เขาต้องการ พลางเหลือบดูนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนัง
'เฮ้ย! เหลืออีกแค่ครึ่งชั่วโมงจะเข้าประชุมแล้ว'
ใบหน้าของร่างสูงยิ่งเคร่งเครียดเข้าไปอีกเพราะการประชุมในครั้งนี้ไม่ใช่แค่คนภายในแต่เป็นการประชุมผู้ถือหุ้นและ...เอกสารที่เขากำลังตามหาอยู่นั้นก็มีความสำคัญอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
ยูริเสยผมตัวเองด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเอนหลังพิงพนักของเก้าอี้พร้อมหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
'แต่...เอ๊ะ!!!! เหมือนว่าเมื่อวานจะเผลอเอากลับคอนโดไปด้วย...ป่าววะ'
ร่างสูงลุกขึ้นไปค้นในกระเป๋าที่เขาได้เอามาจากคอนโดแต่ปรากฎว่ามัน...ไม่มี
..หรือว่ามันจะอยู่ที่คอนโด...
เมื่อร่างสูงนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองอาจจะลืมไว้ที่คอนโดเลยรีบคว้ากุญแจรถคันหรูที่วางอยู่แล้วรีบผลักประตูตรงไปที่ลิฟต์เพื่อลงสู่ชั้นล่างในทันที
.
.
.
.
.
.
.
ใช้เวลาไม่นานมากนักควอนยูริก็บึ่งรถมาถึงคอนโดของตัวเอง เขาไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ ร่างสูงรีบดับเครื่องยนต์แล้วสาวเท้าเข้าไปในคอนโดทันที
สองนาทีต่อมายูริก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง
'ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด'
นิ้วมือของร่างสูงกดรหัสเพื่อเข้าไปในห้อง พอเมื่อประตูเปิดยูริก็รีบเข้าไปค้นของที่ต้องการทันที
'เฮ้อ! อยู่นี่ๆเอง'
ยูริถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ในมือของเขามีเอกสารซองสีน้ำตาลอ่อนอยู่ เขาเหลือบมองเวลาอีกครั้งก็เห็นว่าเหลือเวลาอีกแค่สิบห้านาทีในการกลับไปยังบริษัท สองขารีบก้าวออกจากห้องคอนโดในทันที
"คุณก็ย้ายเข้ามาอยู่วันนี้ได้เลยนะคะ"
"โอเคค่ะ"
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"ค่ะ"
ในระหว่างที่ร่างสูงกำลังเช็คว่าประตูห้องได้ถูกล็อกสนิทเรียบร้อยแล้ว บทสนทนาจากห้องข้างๆก็ลอยเข้ามาในโสตประสาท
เขาจำได้ว่าห้องที่อยู่ติดกันนั้นได้ประกาศขายเอาไว้สักพักแล้วเพียงแต่ยังไม่มีใครเข้ามาซื้อเพราะราคาที่แพงนั่นแหละ
ร่างสูงคิดว่าตอนนี้คงจะมีเจ้าของคนใหม่เข้ามาอยู่แล้ว และก็คงจะเป็นเจ้าของเสียงหวานที่อยู่ในบทสนทนาเมื่อสักครู่เป็นแน่ เลยละสายตาจากประตูห้องของตนเองและเลื่อนสายตาไปยังคนที่ยังยืนอยู่หน้าห้องข้างๆเผื่อว่าจะทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านคนใหม่
....แต่หารู้ไม่ว่าการกระทำนั้นมันผิดมหันต์เลยหล่ะ!!!....
ยูรินิ่งค้างไปสักพักเมื่อเห็นคนที่ไม่คาดคิดมายืนอยู่ตรงหน้า...
คนที่เขานั้นเกลียดแสนเกลียด
คนที่ทำให้ชีวิตของเขาปั่นป่วน
คนที่เขาแอบเป็นห่วงในเวลาที่เธอไม่มาให้เห็นหน้า
"จ..เจส ส..สิก้า"
===========================================
Talk(' ')
ไรด์กลับมาแล้ววว:) หลังจากหายไปนานมาก(?)
ตอนนี้ไรท์คัมแบ็คแล้วว และกำลังคิดว่าจะใส่พี่แทเข้ามาดีป่าว? จะมาทำให้ป่วนขึ้นหรือจะให้พี่แทมามุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งก็คงต้องคิดก่อนนะ เอาหล่ะๆ เจอกันตอนหน้าล้ากัน บั๊บบาย~~~~//แกพูดรัยของแกเนี่ย?
ปล.อยากให้ตอนจบเป็นแบบไหนก็เม้นไว้ได้เลยจ้าา//แต่ไม่รับประกันว่าจะทำตามนะ555
ปล.2ตอนนี้ไรท์มีแพลนว่าจะแต่งอีกเรื่อง>>เรื่องหน้าจะไม่ปวดตับ(น้อย)55555
ความคิดเห็น