คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14
"ฟานี่รู้จักเธอด้วยเหรอ?"ร่างสูงถามคนรัก พลางเลิกคิ้วเล็กน้อยเป็นเชิงถาม
"ก็ซัน..เป็นเพื่อนของฟานี่ตอนมัธยม" ร่างบางตอบคำถามเจ้าของตักที่เธอนั่งอยู่
"แล้วทำไมยูลไม่รู้จักอ่ะ ยูลก็เรียนโรงเรียนเดียวกับฟานี่เหมือนกันนี่นา"ยูริเอ่ยถามทิฟฟานี่ด้วยความสงสัย
"ก็ยูลอาจจะลืมไปไงคะ" ร่างบางพยายามพูดอธิบายให้คนรักที่ยังมีเครื่องหมายคำถามอยู่ในแววตา
"อืม..ก็คงงั้นล่ะมั้ง" แต่ร่างสูงพยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก คงเป็นเพราะเขาไม่ได้สนิทกับเพื่อนของร่างบางด้วยล่ะมั้ง
....เธอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมตนเองถึงรู้สึกคุ้นหน้าของควอนยูริคนนี้นัก ร่างเล็กที่ดูเหมือนเป็นส่วนเกินของบทสนทนาเมื่อสักครู่กำลังครุ่นคิด ภาพที่ร่างบางพยายามอธิบายให้ร่างสูงฟังนั้นทำให้เธอรู้สึกดีใจที่ทั้งคู่ยัง'รัก'กันอยู่ สายตาของทั้งคู่ที่ส่งให้กันมันเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใยกันอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันจะยาวนานได้อีกเท่าไหร่ก็ตาม..
แต่ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมเสียงที่คุ้นเคยของใครบางคน
"ไอ้ยูลลลล ฉันแวะมาหา ไปกินข้าวด้วย..กัน..น..ะ"ซูยองที่พรวดพราดเข้ามาแบบไม่เคาะประตูถึงกับนิ่งเมื่อไม่ได้มีแค่เพื่อนสนิทของเขาอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
"วันนี้ยูลต้องไปกินข้าวกับฉัน เธอไปกินคนเดียวเลยไป!!" ไม่ใช่เสียงของยูริหรอกนะที่ตอบแต่เป็นเสียงของคนที่นั่งบนตักยูริต่างหาก
"ฉันถามไอ้ยูลไม่ได้ถามเธอ ยัยมิยอง!!" ซูยองเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้อีกฝ่าย
"แล้วจะทำไมล่ะ ในเมื่อยูลก็ต้องตามใจฉันอยู่แล้ว" ร่างบางเองก็ไม่ยอมลงให้คนตัวสูงเหมือนกัน
"เลิกทะเลาะกันได้แล้วน่า..วันนี้ฉันจะไปกินข้าวกับฟานี่ ส่วนพรุ่งนี้ฉันจะไปกับแก โอเคมั้ย?"ยูริที่คิดว่าถ้าปล่อยให้คนทั้งคู่ทะเลาะกันต่อไปมันคงจะไม่จบง่ายๆเลยตัดสินใจหยุดเสียงอันหน้าปวดหัวของทั้งสองเอาไว้
"เหอะ! ก็ได้"ซูยองนั้นตอบรับอย่างไม่ค่อยพอใจนักแต่ยังไงก็รู้ว่าเพื่อนคนนี้ก็ต้องตามใจคนรักอย่างยัยมิยองนี่อยู่แล้ว
ส่วนทิฟฟานี่ก็ยิ้มอย่างพอใจในคำตอบของร่างสูง ถึงแม้ว่าจะขัดใจกับประโยคที่สองนิดๆก็ตาม
"ฟานี่ แกนี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ" เสียงของร่างเล็กที่นั่งบนโซฟาพูดขึ้นมาหลังจากเงียบมานาน
"ไม่เปลี่ยนอะไรยะซัน พูดให้ดีๆนะไม่งั้นมีเคือง" ร่างบางถามเพื่อนพร้อมกับใบหน้าไม่พอใจที่ต่างกับเมื่อสักครู่อย่างลิบลับ
"ก็...."ร่างเล็กกวาดสายตาไปยังคนร่างสูงที่ยืนเถียงกับร่างบางเมื่อกี้
'เอ๊ะ..หน้าตาคุ้นๆแฮะ'
.
.
.
ร่างเล็กพิจารณาใบหน้าคมของคนร่างโย่งก่อนที่จะเบิกตากว้าง นี่มัน!!!!
.
.
.
"ไอ้เสาไฟ!!!"
เมื่อคนที่ยืนอยู่อย่างไม่สบอารมณ์จากบทสนทนาที่ผ่านมาได้ยินสรรพนามคุ้นหูเลยหันไปมองโฉมหน้าของบุคคลที่พูดก็มีอาการไม่ต่างไปจากร่างเล็ก
"ยัยหลักกิโล!!!"
.
.
.
.
.
ยูริกับทิฟฟานี่ถึงกับงงที่ว่าทำไมเพื่อนของตนเองถึงได้รู้จักกันและดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบหน้ากันด้วย(จากสรรพนามประหลาดๆนั่นน่ะนะ)
"แกรู้จักซันนี่ด้วยเหรอ?" ยูริถามเพื่อนของตัวเองที่ตอนนี้นั่งหน้าบูดหน้าเบี้ยวยิ่งกว่าเมื่อครู่หลายเท่าตัว
"รู้จักสิ..รู้จักดีด้วย..หึ.."ซูยองกัดฟันตอบคำถามของเพื่อนรัก
"แกกับซันนี่รู้จักกันตอนไหนเนี่ย ทำไมมีฉันคนเดียวที่ไม่รู้จักวะ"ร่างสูงถามซูยองต่อ แต่ประโยคต่อมานั้นคล้ายว่าจะพูดกับตัวเองเสียมากกว่า
"ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากเจอกับยัยตัวซวยนี่หรอกนะ" ร่างโย่งพูดด้วยน้ำเสียงปลงๆ
"เอ๊ะ!!พูดงี้ก็สวยดิ ใครตัวซวยกันหะ!!!"
"จะใครล่ะก็เธอนั่นแหละ ถ้าฉันไม่รู้จักกับเธอฉันคงไม่ลำบากขนาดนี้หรอก" ซูยองเถียงคนตัวเล็กอย่างไม่ยอมแพ้
"พอๆ แล้วนี่ตกลงซันรู้จักเพื่อนยูลได้ไงอ่ะ" เป็นทิฟฟานี่นั่นเองที่เป็นคนห้ามทัพระหว่างหลักกิโลกับเสาไฟ(?)
"ก็เป็น......คู่หมั้นกันไง" ร่างเล็กตอบคำถามเพื่อนตัวเองด้วยน้ำเสียงสบายๆ(ไม่คิดเลยสักนิดว่าคนที่ได้ยินจะตกใจขนาดไหน)
"อ๋อ เป็นคู่หมั้นกัน..เห้ย!!! ว่าไงนะ!!!" ทิฟฟานี่ตกใจที่ได้ยินสถานะของทั้งคู่ พอๆกับร่างสูงของคนรักนั่นแหล่ะ คงจะมีเพียงซูยองที่เบะปากอย่างเซ็งๆเมื่อได้ยินคำนี้
"ก็บอกแล้วไงว่าเป็นคู่หมั้น ฟานี่จะถามซ้ำทำไมเนี่ย"
"ก็ไม่คิดว่าคู่หมั้นของซูจะเป็นซัน" ทิฟฟานี่พูดเสียงเบาพร้อมกับทำหน้าอึ้งๆกับสิ่งที่ได้รับรู้
"งั้นฉันกลับก่อนนะฟานี่ เดี๋ยววันหลังเราค่อยคุยกันนะ พอดีต้องไปบ้านแม่คู่หมั้นหน่ะ" ร่างเล็กเอ่ยบอกทิฟฟานี่ก่อนจะหันไปพูดประโยคสุดท้ายกับคนร่างสูงที่ยืนอยู่พร้อมกับเหยียดยิ้มมุมปากให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
'เอ๊ะ!..ไปบ้านแม่คู่หมั้น..คู่หมั้นยัยนั่น..มันก็เรานี่หว่า...อย่าบอกนะว่า...เห้ย!!!!'
"จะไปบ้านฉันทำไม!!!รอด้วยสิยัยเตี้ย!!!"
คำพูดของคนตัวเล็กทำให้ซูยองวิ่งพรวดพราดตามออกไปในทันที
.
.
ยูริส่ายหน้าเบาๆกับท่าทางของเพื่อนรัก ถึงแม้จะเคยเห็นบ่อยแล้วแต่มันก็อดเอือมระอาไม่ได้อยู่ดี
"ว่าแต่ทำไมฟานี่ถึงอึ้งที่ซันนี่เป็นคู่หมั้นของไอ้หยองล่ะ" ยูริถามขึ้นเมื่อนึกถึงหน้าของแฟนสาวที่ดูตกใจราวกับเห็นผีเมื่อรู้สถานะระหว่างซูยองและซันนี่
"ก็ตอนสมัยเรียนซันเคยพูดเอาไว้ว่าไม่มีวันจะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอย่างเด็ดขาด แล้วซันก็ไม่เคยแสดงท่าทีว่าชอบผู้หญิงด้วยกันเลยสักนิด" ทิฟฟานี่เล่าเรื่องของเพื่อนให้คนรักฟังพร้อมทำหน้าครุ่นคิด
"บางทีอาจจะโดนบังคับแบบไอ้หยองก็ได้นะ" ร่างสูงบอกกับร่างบางเมื่อนึกถึงเหตุผลของเพื่อนซี้
"ไม่หรอกยูล..คนอย่างซันไม่มีวันยอมให้ใครมาบังคับหรอก ฟานี่รู้นิสัยซันดี" ร่างบางพูดด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความมั่นใจ
"อืม..ก็คงงั้นมั้ง" ยูริพูดเพื่อตัดบทสนทนาก่อนที่จะดันให้คนรักลุกขึ้นแล้วเดินจูงมือกันออกไปรับประทานอาหารกลางวันด้านนอก
.
.
.
.
.
.
.
ในเวลากลางคืนที่เงียบสงัด ทิฟฟานี่นั้นอยู่ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของคนรัก
ยูรินั้นเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วแต่ร่างบางนั้นยังคงตาสว่าง แววตาของทิฟฟานี่เต็มไปด้วยความกังวล ร่างบางหันไปลูบใบหน้าคมของยูริด้วยความรัก เธอกำลังนึกถึงบทสนทนาเมื่อตอนสายๆระหว่างเธอกับน้องสาวของคนที่อยู่ตรงหน้า
.
.
.
.
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่ทิฟฟานี่ไปหาพ่อแม่ของยูริที่บ้าน
"เดี๋ยวคุยกับพ่อจบแล้วไปหายุนที่ห้องนะพี่ฟานี่ ยุนมีเรื่องจะบอก" ยุนอากระซิบบอกทิฟฟานี่ทันทีที่ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน
"ได้ๆ งั้นพี่ไปหาคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะ"ทิฟฟานี่พูดพร้อมพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงตอบรับก่อนจะเดินเข้าไปหาพ่อของยูริที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก
หลังจากคุยกับคุณพ่อของคนรักเสร็จก็เดินขึ้นไปหายุนอาที่ห้อง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นคนที่เรียกเธอขึ้นมากำลังนอนอ่านหนังสือบนตักของซอฮยอนอยู่
"นี่เรียกพี่ขึ้นมามีเรื่องอะไรเหรอยุน"ทิฟฟานี่ถามร่างโปร่งที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งข้างๆซอฮยอนแล้ว
"พี่จำวันหมั้นของยุนกับซอที่พาไปฉลองที่รีสอร์ทได้มั้ย?"ยุนอาตอบคำถามด้วยคำถาม โดยที่ร่างบางก็พยักหน้าเป็นเชิงว่าจำได้
"ตอนเช้าของวันที่จะกลับยุนเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ยุนจำได้แม่นเลยว่าเธอคือ...พี่เจสสิก้า" ร่างโปร่งพูดเสียงเครียด ดวงตานั้นไม่มีความล้อเล่นปนอยู่อย่างที่เคย
ร่างบางอึ้งไปเมื่อได้ยินคำพูดของน้องสาวคนรัก ชื่อที่เธอไม่อยากได้ยินทำให้ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มเต็มไปด้วยความหม่นหมอง ริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรง
"อย่าเพิ่งคิดมากเลยค่ะพี่ฟานี่ บางทีพี่ยุนอาจจำผิดก็ได้นะคะ" ซอฮยอนที่นั่งอยู่ข้างๆยุนอาพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของพี่สาวคนสนิทไม่ค่อยดีนัก
"ไม่นะน้องซอ พี่ไม่มีวันลืมหน้าคนที่ทำให้พี่สาวของพี่ต้องจมอยู่กับความทุกข์หรอก" ยุนอาเถียงคนรักด้วยแววตามุ่งมั่นจนโดนร่างเพรียวที่นั่งข้างๆหยิกเป็นการเตือนสติพร้อมกับพยายามโบยหน้าของคนรักให้ดูสีหน้าของทิฟฟานี่
"เอ่อ..แต่บางทียุนอาจจำผิดก็ได้...มั้ง" ยุนอาแก้ตัวเบาๆเมื่อมองตามใบหน้าพยักเพยิดของซอฮยอน
"ไม่ต้องแก้ตัวหรอกยุน พี่ไม่เป็นไร งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่กลับก่อนนะ"ร่างบางพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป
.
.
.
.
.
"ฟานี่จะไม่ให้เธอกลับมาทำให้ยูลต้องเสียใจอีกเด็ดขาด" ทิฟฟานี่พูดเบาๆพร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยความมุ่นมั่น ก่อนที่จะฝืนปิดเปลือกตาลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป...
======================================
ข้าน้อยมาต่อแล้วนะเคอะ ขอขอบพระคุณทุกๆคนที่ยังอ่านฟิคกากๆของไรด์อยู่555 ตอนต่อไปก็...แล้วแต่เวลาว่างที่พอจะเจียดได้อ่ะนะ จริงๆก็จะเอาเวลาตอนอยู่ที่โรงเรียนมาแต่งนี่แหล่ะ(บางคาบก็ขี้เกียจเรียนก็นั่งแต่ง//ตัวอย่างไม่ดีอย่าทำตามนะ- -)
เอาเป็นว่า..รอไปก่อนนะ(เหมือนรอโซชิคัมแบ็คประมาณนั้น//แต่ข้าพเจ้าคงไม่ออกมาขอโทษเหมือนน้องซอ//กร้ากกก)
บ๊ายบาย ไปแระ
ปล.รักนะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น