คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่านสีเข้มเข้ามากระทบเปลือกตาของยูริ ทำให้ร่างสูงค่อยๆสลึมสลือตื่นขึ้นมา ความรู้สึกอย่างแรกที่ได้รับคืออาการปวดหัวที่กำลังเล่นงานร่างกายของเขาอยู่
'เอ๊ะ..เดี๋ยวนะ เมื่อคืนรู้สึกว่าฉันดวลเหล้ากับดงเฮแล้ว...ฉันมาอยู่ที่ไหนกันล่ะ!!!'
ดวงตาที่งัวเงียอยู่เมื่อครู่พลันเบิกโพล่งขึ้นมาทันทีที่นึกได้ ร่างสูงหันซ้ายหันขวาก็พบว่าตนเองนั้นอยู่ในห้องพักที่คาดว่าคงจะเป็นห้องของตัวเองนั่นแหล่ะ แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆหล่ะ...
เมื่อก้มหน้าลงมองเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็เข้าใจถึงความรู้สึกนั้นทันที ร่างกายของเขาในตอนนี้มีเพียงแค่เสื้อกล้ามกับกางเกงตัวเมื่อวาน เสื้อของเขาหายไปไหนกันล่ะ? แต่ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรออก ก็ต้องตกใจมากยิ่งขึ้นเมื่อมีเสียงหวานดังขึ้นข้างๆ
"ยูลตื่นแล้วเหรอคะ" สิ่งที่ทำให้เขาตกใจ ไม่ใช่การที่อีกฝ่ายนอนอยู่ข้างๆ แต่กลับเป็นสภาพของร่างบางต่างหาก!!!
เจสสิก้ามีแค่ผ้าห่มเพียงผืนเดียวที่ใช้ห่มคลุมกายอยู่เท่านั้น!!!
"เมื่อคืน...มันเกิดอะไรขึ้นเหรอสิก้า"ยูริเอ่ยถามร่างบางอย่างคนที่กำลังสับสนในสิ่งที่เกิดขึ้น
"นี่ยูลจำสิ่งที่ยูลทำไม่ได้จริงๆเหรอ"ดวงหน้าหวานสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
"แล้วฉันทำอะไรล่ะสิก้า"ยูริกำลังกลัว..กลัวคำตอบของเจสสิก้า หวังว่ามันคงไม่ใช่ที่เธอคิดนะ
"ไม่เคยคิดเลยนะว่ายูลจะเป็นคนแบบนี้ ดูนี่ซะ!!!"แต่สิ่งที่เขาภาวนานั้นกลับไม่เป็นจริง
ยูริได้แต่นิ่งอึ้งเมื่อเจสสิก้ารวบผมของตัวเองขึ้น เผยให้เห็นซอกคอขาวที่มีรอยรักสีกุหลาบปรากฎอยู่เต็มไปหมด ส่วนคนที่ทำก็ไม่ต้องคิดให้มาก มันก็ต้องเป็นตัวเขาเองอยู่แล้วล่ะ ยูรินึกออกถึเหตุการณ์เมื่อคืนเพียงลางๆและรู้แล้ว..ว่าเมื่อคืนเธอทำอะไรเจสสิก้า
"ฉันขอโทษนะสิก้า ฉะ..ฉันเมา"ใบหน้าคมหมองลงเมื่อกล่าวประโยคนี้ออกมา
"สิก้าไม่ได้ต้องการคำขอโทษ แต่สิก้าต้องการให้ยูลรับผิดชอบกับสิ่งที่ยูลทำเมื่อคืน"ใบหน้าสวยของเจสสิก้าแดงขึ้นเพราะความโกรธเมื่อได้ยินคำพูดของร่างสูง
ยูริยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบรับหรือปฏิเสธร่างบางแต่อย่างใด เมื่อเจสสิก้าเห็นยูริยังไม่ตอบรับ ก็พูดประโยคนึงออกมาที่ทำให้ยูรินิ่งต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
"ถ้ายูลยังไม่อยากให้คุณทิฟฟานี่รู้เรื่องของเมื่อคืน...ก็ตอบตกลงเถอะนะคะ"เจสสิก้าพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอขึ้นมากดเปิดรูป
...มันเป็นรูปที่ยูริและเจสสิก้ากำลังจูบกันอย่างดูดดื่มและเขามั่นใจมากว่าเจสสิก้าไม่ได้มีรูปเพียงแค่นี้แน่นอน...
"เธอมัน..นางมารร้าย ฉันไม่น่าช่วยเธอเลยจริงๆ"ยูริโกรธร่างบางมาก ดวงตาคมแสดงถึงความไม่พอใจออกมา
"รีบๆเลือกนะคะ..ที่รัก"เจสสิก้าเขยิบเข้ามากระซิบประโยคนี้ที่ข้างหูของยูริก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากของเขาและหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาพันรอบตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เมื่อต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ยูริที่กำลังสับสนกับชีวิตของตัวเอง นี่เรียกว่าการนอกใจใช่มั้ย? เขาเป็นคนพูดออกมาเองว่าจะมีแค่ทิฟฟานี่เพียงคนเดียว แต่นี่มันอะไรกัน!!!
ยูริก้มลงหยิบเสื้อเชิ้ตที่ตกอยู่ข้างเตียงมาสวมก่อนจะหยิบของทุกอย่างออกมาจากห้องพักแล้วรีบไปขอรถสักคันจากหน้ารีสอร์ท ก่อนจะสตาร์ทรถและมุ่งหน้ากลับโซลในทันที
ฝ่ายของเจสสิก้า หลังจากที่เธออาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยและเห็นว่ายูริออกไปแล้ว ซึ่งมันก็ตรงกับที่เธอคาดเอาไว้อยู่แล้วว่ามันต้องลงเอยแบบนี้
ร่างบางเก็บของทุกอย่างเข้ากระเป๋าแล้วออกไปรวมตัวเพื่อขึ้นรถกลับ
แต่เมื่อเธอเดินออกมาก็ชนกับร่างโปร่งของควอนยุนอาที่กำลังรีบไปไหนก็ไม่รู้
"อ๊ะ ขอโทษค่ะ"ยุนอากล่าวขอโทษร่างบาง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"เจสสิก้าบอกยุนอาก่อนจะรีบเดินออกไป
เมื่อยุนอาเดินผ่านมาได้สักพัก ที่เขารีบนั้นก็เป็นเพราะไอ้พี่สาวตัวดีมันเอากุญแจรถของเธอไปน่ะสิ เลยต้องตามหาเจ้าตัวเพราะโทรไปก็ไม่รับ(ไม่ทันแล้ว..รถมันกลับโซลไปแล้วล่ะ)
แต่ว่าเขารู้สึกคุ้นใบหน้าสวยของหญิงสาวที่เขาเดินชนนั้นอย่างประหลาด เหมือนว่าเขาจะเคยรู้จักเธอคนคนนี้มาก่อน
'เอ๊ะ เดี๋ยวนะ'
เขาเริ่มรู้แล้วล่ะว่าเธอคนเมื่อกี้คือใคร คนที่ทำให้เขาโกรธจนอยากจะฆ่าให้ตายยังไงล่ะ แต่ที่น่าแปลกก็คือ..
'พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ..พี่เจสสิก้า'
ฝ่ายยูริที่ขับรถโดยใช้ความเร็วมากกว่าปกติมันก็เลยถึงเร็วขึ้นนิดหน่อย ร่างสูงเลี้ยวรถเข้าไปในควอนกรุ๊ป เพราะเขาคิดว่าบางทีงานอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ก็ได้เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้เขาไม่ต้องมานั่งเครียดกับเรื่องที่ผ่านมา
...แต่เขาก็คิดผิด เพราะตัวเขาเองไม่มีสมาธิมากพอที่จะทำงานได้
ยูริเสยผมยาวๆของตัวเองอย่างหงุดหงิด แล้วเขาก็นึกถึงเพื่อนรักนิสัยต่างอย่างซูยอง เขาคิดว่าบางทีเพื่อนคนนี้อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมากดโทรหาเพื่อนสุดซี้
"ฮัลโหล มีเรื่องไรเหรอไอ้ยูล ถึงโทรมาเนี่ย"ซูยองเอ่ยดักคอเพราะนานๆทีที่เพื่อนหน้าลิง(?)จะโทรมาหาเขา
"แกมาหาฉันหน่อยได้มั้ยวะ ไอ้ซู"ยูริพูดเสียงเรียบจนทำให้ปลายสายนั้นเงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามกลับไป
"แก..เป็นไรป่าวไอ้ยูล"น้ำเสียงของซูยองนั้นบ่งบอกถึงความห่วงใย
"ฉันมีเรื่องจะปรึกษาแกน่ะ มาหาฉันที่บริษัทได้มั้ย"
"ได้ๆ ฉันจะรีบไป แล้วเจอกัน แค่นี้นะ"
เมื่ออีกฝ่ายตัดสายไปแล้ว ยูริก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับค่อยๆหลับตาลงเพื่อผ่อนคลายสมองและร่างกายที่อ่อนล้าเต็มที
เวลาผ่านไปไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เพราะเมื่อเลขาไม่อยู่ ทุกคนที่จะมาพบเขาก็ต้องเคาะประตูแบบนี้แหล่ะ
'ทำไมไอ้หยองมันมาเร็วจังวะ'
"เข้ามาได้" เพราะไม่คิดว่าจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ซูยอง เขาก็เลยใช้เสียงเหมือนตอนที่คุยโทรศัพท์กันและตอนนี้ยูริก็ยังไม่คิดที่จะลืมตาขึ้น
...แต่ก็มีเสียงดังมาจากหน้าประตู
"ทำไมเสียงเครียดจังเลยล่ะคะ ยูล"
เสียงแหบเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์แบบนี้ทำให้ยูริจำเจ้าของเสียงที่ดังขึ้นได้ทันที ดวงตาคู่คมลืมโพล่งขึ้นมาแล้วรีบหันไปทางประตูทันที
ภาพของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูทำให้เขาต้องเอ่ยออกมาเบาๆ
"ฟ..ฟา..ฟานี่"
--------------------------------------------------------------------
มาแล้ววววววว ตามสัญญานะจ๊ะ ส่วนตอนต่อไปอย่าไปพูดถึงมัน ข้าน้อยยังคิดไม่ออก กะว่าจะแต่งต่อหลังจบคอนนะเอ้อ ไรด์ได้ไปด้วยแหล่ะ หุหิ ใครไปบ้างสงเสียงหน่อยยยย///มันคงจะส่งเสียงได้หรอกเนอะ- - ไรด์กล้าสุดๆไปลงหลุม(ทั้งๆที่ตัวกะจิดเดียว) เอาเป็นว่าถ้าใครได้ไปหลุมALก็เจอกันนะจ๊ะ ///แล้วจะรู้มั้ยว่าแกเป็นใคร///ช่างเหอะ
พบกันใหม่แชปหน้าจ้า(ไม่รู้ว่าอีกจะอีกนานแค่ไหนอ่ะนะ กร้ากกกก)
ความคิดเห็น