นายแสบยัยซ่า@รักเกินพิกัด

ลำดับตอนที่ #1 : ...ข้อตกลงเลวร้าย...

----------------------------------------------------
กริ๊งงงงงงงงงงงง-------------
"โอ้ย รำคาญ"
เสียงนาฬิกาปลุกตอนเช้าปลุกฉันให้ต้องไปโรงเรียน แต่ปัญหาคือฉันง่วงนอน เมื่อคืนเล่น msn ดึกไปหน่อย..ไม่น่าเลย....
--ปัง--

เสียงนาฬิกาปลุกที่ถูกขว้างลงพื้นอันที่ 5 ของเดือน..(ฉันทำเองละ)....
  ทำไมไม่รับซักที ทำไม่ไม่รับซักที อย่าปล่อยให้รออย่างงี้ฉันน้อยใจ

อันนี้เสียงโทรศัพท์ค่ะ..และแน่นอนฉันไม่มีทางขว้างลงพื้นเด็ดขาด..เสียดายตังแย่เลย..(แล้วทีนาฬิกาปลุกแกละ)...
"ฮัลโหล"

"ยัยแพรแกตื่นได้แล้วนะ นี้มันกี่โมงแล้ว รีบๆเสด็จมาโรงเรียนเลย..ก่อนทีฉันจะ...."
-----ตี่ดดดดด--------

"ยัยนี่นิฉันยังพูดไม่เสร็จนะ'

ฉันใช้เวลา 5นาที 55 วินาที ในการอาบน้ำแต่งตัว...รีบไปโรงเรียนดีกว่า
"แม่วันนี้แพรไม่กินข้าวนะค่ะ"

"ทำไมละลูก อ่าวไปซะละ"

---ลัล ลั่ล ลา ลัล ลา---------------------------
ฉันร้องเพลงไปเรื่อย..หารู้ไม่เลยว่าหายนะกำลังจะเกิดกับตัวฉันเนี่ย


----------กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด-------------
"นายพี่ นี่นายขับรถยังไง ไม่เห็นหลอว่ามีคนเดินอยู่เนี่ย"

"ก็เธอไม่ใช่คน" ตานั้นตอบหน้าตาเฉย..

"พูดงี้หมายความว่าไงย่ะ"

"ก็ไม่ได้หมายความว่าไง แค่เทอไม่ใช่คน" ดูอีตานี่ตอบ มันน่าฆ่าไม่ละ..ถ้าไม่ติดที่มันเป็นลูกเจ้าของโรงเรียนที่ดีที่สุดและเข้ายากที่สุดในเมืองนี้ แล้วยังสิทธิ์ในการตัดสินนักเรียนคนไหนอยู่หรือออกก็ได้อีก..เฮ้อ

"นี่ยัยเบอะ เหม่ออะไรอยู่เนี่ย..อ๋อ..สงสัยเห็นว่าฉันหล่อใช่มะ"

"ป่าวหรอก..แค่สงสัยว่านายมีตารึป่าว"

"นี่พูดงี้ก็สวยสิ"

"ฉันสวยอยู่แล้วยะ..แบรรรร :p"  พูดเสร็จฉันก็แลบลิ้นใส่ตานั้นแล้วรีบใส่เกียร์หมาชิ่งเข้าโรงเรียนทันทีโดยไม่ปล่อยให้ตานั้นว่าฉันอีก...ฉันเก่งไมละ..โอ้ววว..ชะตากรรมฉันจาเป็นไงต่อไปละเนี่ย...

-----------------คาบ HoMeRoOm------------------------------
อาจารย์นิลมณีก็เดินเข้ามา
"เรียนทุกคนนั่งทีค่ะ "
 และแล้วอาจารก็เริ่มแหกปาก รู้สึกจะไม่มีไคฟังคุณเค้าเรยยังคงเล่นกันเหมือนเดิม

"นักเรียนทุกคน นั่งที่เดี๋ยวนี้"ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนมากพวกเพื่อนทั้งหลายรีบนั่งที่กันอย่างไม่เคยนั่ง

"ดีมากจ๊ะ"  ทำไมอารมณ์แปรปวนเร็วจังเนี่ยเจ๊

"ยัยแพรวา เด๊ยวตอนพักไปหาอาจารณ์ปกครองด้วยนะจ๊ะ"
โอ้ววววววววววว.....เอาละสิ..ตายแน่ฉานนนน

----------------ตอนพักเที่ยง----------------------------
"ยัยเกี๋ยวฝากจองที่ด้วยนะเด๊ยวฉันไปห้องปกครองแปปนึง"
"ย่ะ ทั้งปีละแก"
"ไปก่อนเด๊ยวเจอกาน"

แอ๊ดดดดดด------ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องฝ่ายปกครองที่น่าสพรึงกลัว ถึงแม้ว่าจะเคยมาครั้งนึงแล้ว แต่มันก็ยังกลัวอยู่ดีละ..เอ๊ะ..นั่นมันตาบ้านั้นนิ

"นี่ยัยเบอะมานี่สิ...ไปยืนบื่ออยู่ทำไม"

ตาบ้าเอ้ย..คำก็บ้า คำก็เบอะ...เชอะ (แล้วแกละ-_-)
แล้วฉันก็เดินไปหาตาบ้านั้น

 "ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ"

"ก็ว่ามาสิ"

"พูดให้มันมีหางเสียงหน่อยได้ไหม..ตอนนี้เธอมีความผิดอยู่นะ"

"ความผิด"

"เธอทำรถฉันเป็นรอย"
 ตาบ้านี่แกจะขับรถชนฉัน ฉันยังไม่เอาเรื่องเลยนะ => ฉันคิดนะยังไม่ได้พูด

"แล้วนายจะให้ฉันทำอะไร"

"แกล้งเป็นแฟนฉัน"

"ว่าไงนะ"

"เธอได้ยินไม่ผิดหรอก"

"แล้วมีเหตุผลอะไร..ทำไมฉันต้องแกล้งเป็นแฟนนายด้วยมิทราบ"

"เพราะถ้าเธอไม่ทำ..เธอต้องโดนไล่ออก..นะสิ"

"ได้ ตกลง..แล้วฉันต้องทำไรบ้าง"

"ก็ไม่เห็นมีไรมาก...แค่ฉันจะพาเธอไปให้พ่อดูว่าฉันนะมีแฟนแล้ว..ท่านจะได้เลิกเข้าใจผิดว่าฉันเป็นเกย์ซะทีแล้วฉันก็ไม่อยากโดนจับแต่งงานแบบคลุมฝูงชนด้วย"

"ได้..แค่นี้ใช่ไหม..สบายมาก.."

"แล้วจะให้ไปเมื่อไร"

"เย็นนี้"

"หา เย็นนี้..ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ"

ตานี่นิ จะเอาอะไรก็ต้องได้เลยใช่มะ..เอาแต่ใจตัวเองจริงๆเลย..ฉันมีนัดกับการ์ตูนพาวเวอร์พัพเกริย์ลด้วยสิ ตายแล้ว บัตเตอร์พัพจ๋าวันนี้อดดูเธอเลย
(เธอเพี้ยนป่าวเนี่ย)

"นี่ยัยเบอะ เจอกันเย็นนี้นะ..เด๊ยวฉันรอรับหน้าโรงเรียน"

ชีวิตฉันจะต้องเจอกับอะไรอีกเนี่ย..

ในที่สุดก็เลิกเรียนซักที ฉันต้องรออีตาบ้านั้นหน้าโรงเรียน เมื่อไรจะมาเนี่ยฉันยืนจนเมื่อยแล้วนะ แย่จังยัยเกี๊ยวก็กลับแล้ว ไม่มีเพื่อนคุยเลย เมื่อไรจะมาวะเนี่ย.....

---ปี๊ดดๆๆๆๆๆๆ-----
"ยัยเบอะ ยืนเหม่ออะไรอยู่ ขึ้นรถสิ ฉันไม่มีเวลามานั่งมองเธอทำนางเอกมิวสิคนะ"

"ย่ะ" แล้วนายไมไม่เรียกฉันละ....เชอะ

"นี่...เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉัน ทำตัวดีดีหน่อยนะ อย่าซุ่มซ่ามละแล้วก็มีความเป็นกุลสตรีหน่อยนะ"

"กุลสตรีหลอแบบไหน"

"กุลมีแปลว่าหมู กับสตรีที่แปลว่าผู้หญิงมั้ง..ยัยโง่-_-"

"ฉันขี้เกียจพูดกับนายแล้ว นอนดีกว่า..ถึงแล้วก็ปลุกนะ"

"เดี๋ยวสิ ยัยนี่ หลับซะแล้ว..เฮ้อ.."
ดูไปดูมาเธอก็หน้ารักเหมือนกันนะ..เสียแต่ปากจัดไปหน่อย

----------------------------------------------------------------------

"ยัยเบอะ ตื่นได้แล้ว..ถึงแล้ว"
"อะ...อืม" ง่วงนอนโว้ย -!-

"เร็วสิ ยัยเบอะ... เบอะแล้วยังอืดอาดเหมือนหมูอีก"

"นี่นายหยุดเรียกฉันว่ายัยเบอะได้มะ...ฉันมีชื่อนะ"

"ไม่..ทำไมละมันความสุขฉันนิ"

*_*  ตาบ้าพีระมิด

แล้วฉันก็เดินตามตาบ้านั้นเข้าบ้านเพื่อไปหาว่าที่พ่อตาปลอมๆของฉัน จะว่าไปบ้านตานี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะ...ใหญ่กว่าบ้านฉันอีก..ฉันเดินตามมันเข้ามาเรื่อยจนถึงห้องๆหนึ่ง...จะว่าไปห้องนี้มันน่ากลัวๆไงก็ไม่รู้..นี่ห้องรับแขกหรือห้องไล่แขกเนี่ย o_O   มันมีทั้ง หนังสัตว์,หัวสัตว์สตาฟที่แขวนอยู่บนผนังนับสิบ...

โอ้ว..พระเจ้าจอชมันน่ากลัวอ่า..พ่อแก้วแม่แก้วช่วยหนูด้วย ...