ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ... พี่ชาย?? ...
“ผู้ชายคนนั้นกล้าจริงๆ นะ”
“ใช่ๆ เห็นว่าเข้าไปอยู่ในวังเดมอสกับธิดาแห่งความมืดด้วยแหละ”
…พี่หญิง?…
“แต่ก็นะ ถ้าถูกจับได้ไม่โดนพวกนั้นฆ่าทิ้งเอาเหรอ พวกนั้นยิ่งโหดๆ อยู่”
“คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เพราะไงผู้ชายคนนั้นก็เป็นเพื่อนกับธิดาแห่งความมืดด้วยนี่”
…เป็นเพื่อนพี่หญิง?…
“จริงเหรอ? งั้นที่ฉันได้ยินเขาเล่ามาก็ไม่ผิดสิเนี่ย”
“ใช่ๆ เออ… ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรนะ”
“ชื่อ… ชื่อ… โร… โร.. อะไรซักอย่างนี่แหละ”
“อ่า… ใช่แล้วๆ! โร เซวาเรส เดอะเบกการ์ด ออฟทริสทอร์”
โร เซวาเรส??
“หืม? ทริสทอร์เหรอ ให้ทริสทอร์ไปสืบความลับจากพวกเดมอสเนี่ยนะ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่านะ… ”
“พวกเธอ… พูดเรื่องอะไรกัน”
สุรเสียงเรียบๆ ดังจากจักรพรรดินีสาว(ผู้แอบฟังมานานแล้ว) ถามไปยังนางสนมที่กำลังเม้าท์กันมันส์ปาก แต่ก็ต้องหยุดแบบปัจจุบันทันด่วนกับคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
สองสาวลงไปคุกเข่า ตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ก็ทางเอเดนเราส่งคนไปเป็นสายสืบในเดมอสน่ะเพคะ อย่างที่ฝ่าบาทได้ยินเมื่อสักครู่นี้ล่ะ แล้ววันนี้ผู้ชายคนนั้นจะเข้ามารายงานในค่ายทหารนี้ด้วยนะเพคะ”
“ใช่แล้วล่ะเพคะ เท่าที่หม่อมฉันทราบมา ผู้ชายคนนั้นเป็นพระสหายของธิดาแห่งความมืดด้วยเพคะ” นางสนมอีกคนเอ่ยเสริมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
…พี่หญิง จะเป็นยังไงบ้างนะ…
แล้วนายคนชื่อโรนั่น รู้สึกสะกิดใจยังไงบอกไม่ถูก
คิ้วของจักรพพรดินีสาวเริ่มมุ่น ก่อนจะเอ่ยคำสั่งออกไป ให้นางสนมที่หันไปเม้าท์กันต่อเริ่มสั่นสะท้านก็คำสั่ง
“บอกให้เจ้าชายคาโลพานายคนนั้นมาพบเราด้วย”
+++++++++++++++++++++++
“จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่า??” เสียง ’สายลับ’ แห่งเอเดนเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ อีกคนผ่อนลมหายใจช้า ทำหน้ายุ่งอย่างชักหนักใจ
“ใช่ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายัยนั่นคิดอะไรอยู่ นายน่ะมาที่นี่นานไม่ได้ ยันนั่นก็น่าจะรู้ แล้วทำไม… ”
“ช่างเถอะคิล คงจะไม่มีอะไรมาก งั้นเดี๋ยวฉันไปเลยแล้วกัน คาโลอยู่ไหนล่ะ?”
+++++++++++++++
“โร เซวาเรส มาแล้วเพคะ” เสียงนางสนมช่างเม้าท์คนเดิมดังขึ้นที่ประตูกระโจม เรียกให้วิเวียนที่กำลังง่วนกับเอกสารเงยหน้าขึ้นมอง
“ขอบใจ บอกให้เข้ามาได้เลยนะ”
ว่าจบมือบางก็หยิบล๊อกเก็ตทรงรี สลักลวดลายวิจิตรงดงามขึ้นมาเปิดดู
…ท่านพ่อ ท่านแม่ เจ้าพี่ชาเบรียน กับหญิง…
รูปครอบครัวที่ถ่ายด้วยกัน ทำให้รอยยิ้มอ่อนโยนแย้มบนริมฝีปาก
อดีต… แสนหวาน…
แล้วคิดต่อในใจเงียบๆ
…ที่ไม่มีวันหวนกลับ
พลันบทสนทนาที่ริมน้ำผุดแวบเข้ามาในห้วงคิด
…ไม่ใช่ไม่สำคัญ แต่ปัจจุบันและอนาคตสำคัญกว่า…
…ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ แต่ปัจจุบันและอนาคตเป็นสิ่งที่ต้องใส่ใจมากกว่า…
แววตากับรอยยิ้มอ่อนโยน ยากนักที่จะเห็นได้จากภายนอกของจักรพรรดินีแห่งเวนอล
โรคิดเงียบๆ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำทักทาย
“ถวายบังคมฝ่าบาท จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่า”
แต่ทันทีที่หันไปมอง วิเวียนแทบจะปล่อยล๊อกเก๊ตหล่นจากมือด้วยความตกใจ
“เจ้าพี่ชาเบรียน!”
++++++++++++++++++
“เจ้าพี่.. เจ้าพี่จริงๆ ใช่มั๊ย” เสียงวิเวียนเหมือนคนเพ้อ นัยน์ตาสีมรกตคู่โตดูเลื่อนลอย ขณะค่อยๆเคลื่อนกายเข้ามาใกล้เหมือนคนไม่ได้สติ
แล้วพี่ก็ปิดเราไม่ได้จริงๆ สินะ….
… วิเวียน …
“ฝ่าบาทเข้าใจผิดแล้วล่ะ หม่อมฉันโร เซวาเรส มาตามรับสั่งของฝ่าบาทกระหม่อม” โรโค้งตัวลง เป็นสัญญาณให้เจ้าหล่อนตั้งสติ
วิเวียนค่อยๆ ถอยกลับไปนั่งที่เก้าอี้ พยายามตั้งสติ
“เรา… เราต้องขอโทษท่านด้วยนะ เพียงแต่… ท่านเหมือน เหมือนคนที่ทิ้งเราไปเท่านั้นเอง” เสียงขอโทษตะกุกตะกัก
คนที่ทิ้งเธอไป… อย่างนั้นเหรอวิเวียน?
นัยน์ตาสีเขียวของโรดูปวดร้าว
ถ้าเป็นไปได้… พี่ก็ไม่อยากทำอย่างนี้หรอก
“มิได้กระหม่อม แล้วที่ฝ่าบาททรงรับสั่งให้หม่อมฉันเข้าเฝ้า มีอะไรหรือกระหม่อม”
“ที่จริง… มันก็ไม่ได้มีอะไรหรอกนะ เพียงแต่เราอยากทราบว่าพี่หญิงเป็นอย่างไรแค่นั้นเอง” วิเวียนเอ่ยถาม ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะคุมสติของตัวเองได้แล้ว
“เจ้าหญิงเฟลิโอน่าสบายดีกระหม่อม”
“แล้วพี่หญิงรู้รึเปล่าว่าท่านเป็นสายลับให้เอเดน”
“ไม่ กระหม่อม”
วิเวียนมีท่าทีครุ่นคิด
“ขอบใจท่านมาก เชิญท่านไปปฏิบัติภารกิจต่อเถอะ”
“ถ้าเช่นนั้น หม่อมฉันทูลลา” โรโค้งตังลงอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกมาจากกระโจม
พี่ขอโทษนะ… วิเวียน
+++++++++++++++++
เหมือน… เหมือนจริงๆ… เหมือนมากๆ…
เหมือนเจ้าพี่ชาเบรียนอย่างกับพิมพ์เดียวกัน
ทั้งตา สีผม รูปร่างน้ำเสียง คำพูดคำจา ถึงจะแตกต่างจากเจ้าพี่ชาเบรียนตอนเด็กๆ แต่… ดูยังไง มองมุมไหน นายโรนั่นก็คือเจ้าพี่ชาเบรียน
หรือว่า… นายนั่นคือเจ้าพี่ชาเบรียน..??
แต่…
เจ้าพี่ชาเบรียน… ตายแล้วไม่ใช่เหรอ
คิดพลางเปิดล๊อกเก็ตออกดูอีกครั้ง แย้มรอยยิ้มน้อยๆ กับบทสรุปที่อยู่ในใจ
ไม่ว่าเจ้าพี่… จะเป็นใคร…
จะอยู่ หรือไป… ยังไง หญิงก็อยากให้เจ้าพี่รู้นะว่า…
หญิงรักเจ้าพี่เสมอนะ
+++++++++++++
แถมนิดนึง
\"เฮ้อ~ วิล ลูกสาวแกนี่ดื้อเหมือนแกเลยนะ\" เสียง \'พ่อมด\' แห่งแอเรียสดังขึ้นเบาๆ ตาสีน้ำตาลทอดมองกรอบรูปเพื่อนสนิท เผยอยิ้มนิดๆ เมื่อนึกถึงความหลัง
\"แต่แกไม่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงฉันก็จะดูแลลูกสาวแกให้ดีที่สุด ถึงลูกแกจะไม่ชอบขี้หน้าฉันก็เถอะ\"
พอพูดถึง \'คนที่ไม่ชอบขี้หน้า\' คนพูดก็ยิ้มนิดๆ พลางฮัมเพลงอย่างสบายใจ
------------
\"ฮะ ....ฮะ..ฮัดชิ้ว!\" เสียงจามที่พยายามบังคับให้เบาที่สุดโดยการเอามือเรียวๆปิดปากไว้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังคงดังอยู่ดี
นางสนมช่างเม้าท์อีกคนเดินมาถามด้วยความเป็นห่วง
\"ประชวรหรือเพคะ จะให้หม่อมฉันตามหมอหลวงมารึเปล่าเพคะ\"
\"ไม่ต้องหรอก แค่คัดจมูกนิดหน่อยเท่านั้นเอง\" วิเวียนปฏิเสธ ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเบาๆ ตรงจมูก แล้วปล่อยให้เรื่องผ่านไปอย่างไม่ใส่ใจ
++++++++++++++++++
A/N: ตอนนี้สั้นจังแฮะ เหอะๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น