เมามายไปกับคุณ

     ทั้งที่เรียนด้วยกันทุกวัน เจอหน้ากันตลอด แต่ฉันกับเขาแทบไม่ได้พูดคุยกันเลย นั่นเป็นเพราะเราทั้งคู่แตกต่างกันมาก จนกระทั่งวันหนึ่ง...พญามัจจุราชนามว่า 'ไม้' ก็เดินตรงมาหาฉันด้วยท่าทางที่ชวนหวาดกลัว

     "เธอชื่อพราวใช่ไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงดุดัน

     "อะ...อือ" ด้วยความกลัวเนื่องจากชื่อเสียงเรียงนามของเขานั้นไม่สู้ดีนัก

     ปึก!

     ไม้โยนกระดาษปึกหนึ่งลงบนโต๊ะของฉัน

     "ทำให้หน่อย พรุ่งนี้จะมาเอา" พูดจบเขาก็เดินจากไปเฉยเลย

     หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาทั้งฉันและเขาก็ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกันอย่างไม่อาจหลีกหนีได้

     เขาจำเป็นต้องมีฉันเพื่อช่วยให้เรื่องเรียนผ่านพ้นไปได้ด้วยดี 

     ส่วนฉันก็จำเป็นต้องมีเขาเพื่อช่วยปกป้องและคุ้มครองจากคนที่จ้องแต่จะคอยรังแก

     แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนเมื่อคืนหนึ่งเราเผลอมีอะไรกันโดยไม่อาจยับยั้งความต้องการเอาไว้ได้

อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำว่าเธอเป็นอะไรกับฉันกันแน่

งานก็จะเอา อย่างอื่นก็จะเอาด้วยงั้นหรอ ฉันเองก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ

.

.

.

ฝากกดติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ