ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~~เออกูผิด ภาค 2~~(yaoi)

    ลำดับตอนที่ #7 : เออกูผิด 2...ตอนที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 51


    วันพฤหัส...

    “ พี่โจ๊กกกกกกกกก ”

    “ อารายยยยยยยย ”

    “ ศุกร์นี้ไปแรดกานนนนนนนน ”

    “ ว่างสิมึง ”

    “ แหง๋แซะ ”

          มันกลับมาอีกแล้วครับไอ้ไก่ตอนเจ้าเก่าเจ้าเดิมเดี๋ยวนี้มันแปลกๆ ครับรู้สึกเที่ยวบ่อยกว่าแต่ก่อนมาก   ผมเห็นมันออกเที่ยวแทบจะวันเว้นวันเลยแถมตอนมาทำงานก็ดันมาแอบหลับอีกอย่างนี้จะรู้ให้ได้ครับว่ามันไปเจออะไรดีๆ เข้าถึงทำให้มันเปลี่ยนไป

    “ เฮ้ยไก่  กูว่าช่วงนี้มึงแปลกๆ ไปนะ ”

    “ อย่างไงพี่ไอ้ที่ว่าแปลกอ่ะ ”

    “ ก็อย่างเช่นไอ้หัวสีทองๆ ของมึงเนี้ยมึงคิดไงถึงไปทำมาวะ ”

    “ โหพี่คนเรามันต้องมีการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ”

    “ แล้วไอ้การแต่งตัวแบบเด็กแนวตะเข็บชายแดนนี่อีก  เฮ้ยกูถามจริงๆ มึงแต่งเอาใจใครปะวะ ”

    “ โอ๊ยเอาไรมาพูดไม่มี๊  อย่างผมจะไปเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นอ่านะอย่าหวังซะล่ะคนที่คบกับผมต้องเข้าใจผมและรับผมให้ได้ถึงจะถูก ”

    “ อ๋อเหรออออออ ”

    “ ว่าแต่พี่ไปกับผมนะ  (มันขยับเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างใกล้ๆ หูผม) ที่สำคัญมีคนเค้าถามหาพี่ด้วยแหละ ”

    “ ใครวะ ” ผมกระซิบถามมันต่อ...ก็อยากรู่อ่ะ

    “ เอาไว้พี่ไปกับผมเดี๋ยวพี่ก็รู้เองแหละ  นะๆ เดี๋ยวผมหาข้ออ้างกับพี่ปลาบึกให้ ”

    “ โมละมึง ”

    “ โอ๊ยย  ไอ้นั่นอ่ะจิ๊บๆ เอางี้เดี๋ยวผมจัดการเองพี่แค่ทำตามที่ผมบอกก็พอโอเค๊ ”

    “ จะดีเหรอวะมึง ”

    “ ก็แล้วแต่นะแต่ผมบอกพี่ได้อย่างถ้าพี่ไปกับผมนะ  เนียนๆ ใสๆ ขาวๆ ตัวเล็กๆ เพียบบบ ”

    “ อืมมมมมม ” มึงนำเสนอได้ถูกจุดมากกกกกก

    “ คุยไรกัน ” แม่กูมาโน้นแล้ว

    “ ไม่มีไรพี่ปลาบึก  แค่ปรึกษางานกับพี่โจ๊กนิดหน่อยพี่ ”

    “ แน่นะว่าเรื่องงาน ”

    “ โหพี่ก็แน่อ่ะดิ  คนอย่างผมจะกล้าโกหกพี่เหรอผมอ่ะโกหกไม่เนียนเท่าพี่โจ๊กหรอกพี่ 5555+ ” อ้าวไอ้นี่ทิ้งขี้ไว้ให้กูเช็ดอีกแระ

    “ โจ๊กเย็นนี้มึงกลับก่อนได้เลยนะกูมีงานนอก ”

    “ ที่ไหนวะ ”

    “ แถวๆ นี้แหละแต่เดี๋ยวเสร็จงานแล้วกูจะนั่งแท๊กซี่กลับเอง ”

    “ ไปกับใครวะ ”

    “ ก็หลายคน ”

    “ ให้กูขับรถไปให้ไม่ดีกว่าเหรอ ”

    “ ไม่ต้องอ่ะขี้เกียจฟังหมาบ่น ” น่านให้มันได้อย่างนั้น

          แล้วผมก็ต้องกลับคนเดียวสินะมันช่างเย้ๆๆๆๆๆๆ  วู๊ๆๆๆๆๆ  ผมเปิดกระจกรถเปิดเพลงดังๆ นานๆ จะได้ร่าเริงอย่างบ้าคลั่งซะที  ตรู๊ดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดดดดดด ใครวะ…

    “ สวัสดีครับ ”

    “ สวัสดีครับขอโทษนะครับเบอร์เป็นเบอร์เพื่อนคุณ....(ชื่อจริงปลาบึก) หรือเปล่าครับ ”

    “ ครับ  ไม่ทราบว่าจากไหนครับ ”

    “ ครับผมแทนไทครับ  คือว่าผมติดต่อคุณ....ไม่ได้นะครับ ” นี่พวกมึงยังติดต่อกันอยู่หรือนี่

    “ ครับไม่ทราบจะติดต่อมันเรื่องอะไรครับ ”

    “ อ๋อ  คือเรานัดกันไว้นะครับ ” ไหนว่าไปงานนอกไงไอ้ปลาบึก

    “ อ๋อเรื่องที่นัดไปทำงานนอกนะหรือครับ ” ต้องคิดในทางที่ดีไว้ก่อนครับ

    “ งานนอก  งานไหนหรือครับ  อ้าวนี่เค้ายกเลิกนัดทานข้าวกับผมโดยไม่บอกงั้นเหรอ ”

    “ อะไรนะครับ  นัดทานข้าว ”

    “ ครับ  ไม่ทราบว่าเค้าไปทำงานอะไรที่ไหนหรือครับ  ขอโทษนะครับคุณพอจะทราบไหม ” จรี๊ดดดดดดดด

    “ เอางี้ดีกว่าครับ  พอดีว่าผมเองก็กำลังจะโทรไปแจ้งเรื่องงานเช้าวันพรุ่งนี้อยู่เหมือนกันงั้นเดี๋ยวผมจะบอกให้เค้าทราบอีกที  คือมันเป็นคนขี้ลืมนะครับความจำมันปลาทองจะตายงั้นเดี๋ยวผมจะช่วยเตือนความจำมันให้เอง (หึหึ)ไม่ทราบว่าจะให้ผมบอกมันว่าให้ไปเจอกันที่ไหนครับ ”

    “ งั้นบอกเค้าว่าผมรออยู่ที่ร้าน....นะครับ  จะรอจนกว่าเค้าจะมา ”

    “ ได้ครับ ” มึงตายยยยยยย
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×