ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เออกูผิด 2 ตอนที่ 4
“ เห็นไหมเพราะพี่โจ๊กแหละเล่นอะไรก็ไม่รู้ ทีนี้จะปล่อยผมได้เหรอยัง ”
“ ก็ได้ ”
“ ผมจะออกไปก่อนพี่ค่อยตามออกไปก็แล้วกันนะ ”
“ ค๊าบบบ ^^”
“ ค๊าบแล้วก็ช่วยเอามือออกจากก้นผมด้วย ลูบอยู่ได้ ” ประโยคหลังนี่มันพูดออกแนวรำคาญผมครับ
ทุกอย่างน่าจะผ่านไปด้วยดีครับแต่....
“ เฮ้ย ”
“ มีอะไรโม ” ผมเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่หน้าห้องน้ำ และทันทีที่ประตูเปิดกว้าง...ชัดเลย
“ นี่น้องโมกับโจ๊กเป็นเอ่อ...เป็น”
“ ครับเราเป็นคนรักกัน ” ฉะฉานมากเมียกู
“ แล้วปลาบึก...ก็ ก็ ”
“ ครับนั่นก็ด้วย ” ช่างเป็นคนที่ไม่มีความลับในโลกกับใครเค้าเล๊ยย - -" ”
“ น้องโมกำลังจะบอกว่าเอ่อ...”
“ ครับเรา 3 คนเป็นคนรักกันแล้วพวกเราก็อยู่ด้วยกัน ก็ไม่เห็นแปลกอะไรนี่ครับ ^^” เหอะๆ
ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่หลังไอ้น้องโมครับ ใครจะไปคิดละครับว่าทีจะเดินย้อนกลับมาดูผมอีกครั้งแถมครั้งนี้ยังเจอแจ๊กพ๊อตเข้าอย่างจัง
“ โหไปนานจังกูนึกว่ามึงตกส้วมตายไปแล้วซะอีก ”
“ มึงเงียบไปเลยปลาบึก ”
“ เหอะๆ ทำเป็นรมณ์เสีย กลบเกลื่อนๆ เหรอมึง ”
“ โมครับพี่ปิ้งมาเผื่อทานเลยนะครับกำลังร้อนๆ ” เจาะแจ๊ะเมียกูจังไอ้นี่
“ โหน่ากินจังเลยครับทัชพี่ขอชิมหน่อยนะ ” หมั่นไส้มันครับ ว่าแล้วก็หยิบใส่ปากเคี้ยวๆ อย่าให้เหลือซาก
“ พี่โจ๊กเค้าชอบกินของพวกนี้อ่ะครับ แต่โมไม่ไหวขอผ่านดีกว่าครับ ”
“ ถ้างั้นน้องโมชอบอะไรล่ะครับเดี๋ยวพี่เดินไปหยิบให้ ” ผมภาวนาในใจให้มันตอบว่าชอบผมถึงมันจะเป็นมุขเสี่ยวๆ ก็เถอะ
“ ขอเป็นผลไม้ดีกว่าครับ ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้นะครับ ”
“ ไม่เป็นไรครับโมช่วยตัวเองได้ ” ดีมาก...กลับไปเดี๋ยวมีรางวัล ^^
“ ไม่เป็นไรครับ คืนนี้ผมเป็นเจ้าภาพนะครับโม ลืมไปแล้วเหรอครับ ” สุภาพบุรุษมากไอ้ทัชผู้หญิงยืนรอมึงเป็นพรวนมึงกับไม่สนใจแต่กับมาใส่ใจผู้ชายด้วยกัน เหอะๆ แต่เสียใจเมียกูไม่สนใจมึงหร๊อกกกกกก
“ งั้นเอางี้ครับ เดี๋ยวเราไปตักด้วยกันเลยดีกว่า พี่ปลาบึกเอาไรเพิ่มไหมครับ ” อ้าวเฮ้ยยยย
“ ไม่อ่ะโมตามสบาย ” ไอ้บึกไม่เอาแล้วหนึ่ง
“ พี่โจ๊กอ่ะเอาไรเพิ่มปะ ”
“ ไม่อ่ะ ” ผมไม่เอาด้วยเป็นสอง
“ พี่ทีล่ะครับ ”
“ ยังครับโมตามสบายเลยครับ ” รวมทีเป็นสาม
“ งั้นถ้าไม่มีคนเอาอะไรเพิ่ม พี่ว่าโมกินของในจานที่พี่ตักมาให้ให้หมดก่อนดีไหมโมแล้วเดี๋ยวอยากกินอะไรเพิ่มพี่จะไปตักให้ ”
“ แต่โมอยากกินผลไม้นี่หน่า ”
" นั่งลง เดี๋ยวนี้ โม ” ไม่ได้หึงนะครับแต่ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย...ผมว่ามันไม่ใช่อ่ะ
“ ไม่ โมจะไปตักผลไม้ ไปครับพี่ทัชเราไปตักผลไม้กัน ”
“ .................... ” ผมหันไปจ้องหน้าไอ้ปลาบึก
“ โมนั่งลง แล้วก็กินของในจานที่โจ๊กตักมาให้หมดก่อนถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเดี๋ยวพี่ไปตักให้ ”
“ พี่ปลาบึกอะ ”
“ แล้วแต่นะโมเพราะไอ้โจ๊กยังไม่ได้ยกเลิกห้องเช่า ”แจ๋วมากปลาบึก ขู่ได้อีกๆ
“ ........ก็ได้ๆ ..........” สำเร็จ
สมแล้วที่เป็นคนรู้ใจผมจริงๆ ครับ สำหรับไอ้ปลาบึกไม่ว่าผมจะอารมณ์แบบไหนอย่างไงคิดอะไรมันรู้ความเป็นไปของผมหมดทุกอย่าง แค่มองตาไอ้ปลาบึกก็ออกหน้าให้ผมได้ทุกเรื่องจริงๆ
“ ขอบใจนะ ”
“ อืม ”
แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆ ครับละครเรื่องนี้มันช่างยาวนัก ไอ้ทัชเหมือนๆ มันจะรู้ครับว่าผมจ้องการกระทำระหว่างมันกับไอ้น้องโมอยู่ มันพยายามเหลือเกินที่จะตักโน้นนี่มาประเคนเอาใจไอ้น้องโมอยู่ตลอดเวลา ผมเองทำได้แค่นั่งดูอยู่อย่างเงียบๆ ดูไปดูมาไอ้น้องโมก็เหมาะสมกันกับไอ้ทัชมากครับ.... ผมจ้องมองภาพการหยอกล้อต่อกระซิบระหว่างแฟนตัวเองกับผู้ชายอื่นที่พึ่งรู้จักกันยังไม่ทันครบ 24 ชม.ดีเลยด้วยซ้ำ หันไปอีกคู่ก็ไอ้ปลาบึกที่หั่นโน้นนี่ให้ไอ้น้องทาร์มกินอยู่ตลอดเวลา จริงๆ มันเป็นรุกก็คงจะดีกว่าเป็นรับ เฮ้อออออ
“ เหงาไหมครับ ”
“ ไม่ครับ ”
“ น่าอิจฉาโจ๊กนะครับ ”
“ เรื่องอะไรเหรอครับ ”
“ หึหึ ก็เรื่องแฟนนะครับ ผมมีเพื่อนอย่างนี้มาก็เยอะแต่ไม่มีใครดวงดีเท่าคุณเลย ”
“ ดวงดีเท่าผม ”
“ ก็ดูสิครับ สองคนในบ้านเดียวกันทำได้ไง ”
“ อ๋อ ไม่ใช่เรื่องของความเก่งหรอกครับ แต่เป็นเรื่องของความบังเอิญมากกว่านะครับ ”
“ แล้วถ้าบังเอิญผมอยากมีแบบนี้บ้างโจ๊กพอจะแนะนำวิธีดีๆ ให้ผมบ้างได้ไหมครับ ” น่านกูว่าแระ
“ แหะๆ โหทีผมไม่เก่งขนาดแนะนำอะไรครับได้หรอกครับ เหอะๆ ”
“ ผมไม่เคยเห็นน้องตัวเองมีความสุขเท่าวันนี้มานานแล้ว ตัวผมเองก็ด้วย ” มันแปลว่าอะไรครับ
“ ........”
“ ดูสิครับน้องผมกับน้องโจ๊กเข้ากันได้ดีชมัด ว่าไหมครับโจ๊ก ”
“ ……..” กล้ามากเมียกูแต่ละคน เฮ้ออออ
3 ชั่วโมงต่อมา...
“ ขอบคุณมากครับที อาหารอร่อยมากงานก็เลี้ยงก็สนุก เอาไว้วันไหนเราว่างตรงกันผมคงต้องขอเชิญทุกคนไปทานข้าวที่บ้านบ้างนะครับ ”
“ ยินดีครับ ”
“ งั้นพวกผมขอตัวนะครับ ”
“ เดินดีๆ นะครับน้องโม ” จะกลับแล้วยังไม่วายนะไอ้ทัช
“ ค๊าบบพี่ทัช ” ถึงบ้านก่อนมึงไอ้น้องโม
ว่าแล้วก็เดินนำหน้ากลับบ้านอย่างไม่รอใครเลยครับ ขอกลับไปตั้งหลักก่อน...
“ โจ๊กรอด้วยดิ ปะโมวิ่ง ”
ผมเดินถึงบ้านได้อันดับแรกเลย...เดินไปหยิบผ้าเย็นมาโป๊ะตาตัวเองก่อนเลย
“ โมมานั่งนี่ดิ คุยกันหน่อย ”
“ ไม่โมเหนียวตัวโมจะไปอาบน้ำ อีกอย่างถึงวันนี้จะเป็นวันของโมแต่โมยกให้พี่ปลาบึกโมไปล่ะ ”
“ ดี งั้นก็ไปจากชีวิตพี่เลย ”
“ พี่โจ๊ก ” ทีงี้ทำเรีกย
“ โจ๊ก กูว่า ”
“ ปลาบึกมึงกลับขึ้นห้องไปได้แล้วกูจะคุยกับโมเอง แต่ถ้าเค้าคิดว่าไม่จำเป็นที่จะต้องคุยกับกูแล้ว...ทุกอย่างก็จบพรุ่งนี้กูกับมึงจะกลับไปอยู่ห้องโน้นเหมือนเดิม ไปได้แล้วไอ้ปลาบึก ”
“ โมพี่ว่าโม ”
“ กูบอกให้ขึ้นห้องไปไงหรือมึงอยากมีปัญหากับกูอีกคนไอ้ปลาบึก ”
ของงี้ต้องมีการกำหลาบกันไว้บ้างครับ ผมยอมให้มันข่มกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้าเกินเลยไปจากจุดที่ผมมองว่าเกินพอดีมันก็ต้องมีโหดกันบ้าง
“ มานั่งนี่โม ”
“ …………พี่มีอะไรกับผม ”มันเดินมานั่งเหมือนคนไม่เต็มใจ
“ เราทำอะไรลงไปรู้บ้างไหมวันนี้ ”
“ ไม่ได้ทำอะไรนี่ ”
“ พี่ไม่ว่าถ้าเราจะอ่อยใครเหรอคิดจะผูกความสัมพันธ์กับใคร ”
“ แล้วพี่จะมาบ่นผมทำไม ”
“ แต่นั่นหมายความว่าเราต้องเลิกกัน ”
“ พี่พูดเห็นแก่ตัว ”
“ ใช่พี่ยอมรับ แต่ถ้าพี่ไม่รักเราพี่คงปล่อยเราไปนานแล้ว ”
“ ผมเกลียดพี่ ”
“ งั้นเหรอ ”
“ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่ ”
“ พี่ก็เกลียดโม ”
“ พี่โจ๊ก ”เรียกอีกแระ
“ อึ้งไหมที่ได้ยินคำนี้จากปากพี่ พี่เองก็อึ้งที่ได้ยินคำนี้จากปากโมเหมือนกัน ”
“ โมกับเค้าเราไม่มีอะไร ”
“ แล้วพี่มีอะไรกับทีให้โมเห็นแล้วหรือไงโมถึงได้มานั่งทำอะไรประชดประชันพี่แบบนี้นะ ”
“ วันนี้ไม่แต่พรุ่งนี้ก็ไม่แน่ ”
“ โมโตแล้วนะ จะหึงจะหวงก็ให้มีเหตุผลหน่อยสิอย่าทำอะไรเหมือนเด็กๆ ”
“ เด็กแล้วยังไง รักไหมล่ะ ”
“ ไม่รู้สิ โมยังไม่รักพี่เลยแล้วจะให้พี่รักโมได้ไง ”
“ ผู้ใหญ่ใจร้าย ”
“ เด็กขี้แย ”
“ ผู้ชายปากร้าย ”
“ ไอ้เด็กขี้ประชด ”
“ พี่โจ๊ก ”
“ ทำไมไอ้เด็กดื้อ ”
“ ..............” มันยืนกัดปากจ้องตาผม
“ ตกลงวันนี้ยกพี่ให้ไอ้ปลาบึกใช่ไหม ดีงั้นพี่จะขึ้นไปนอนแล้วปิดประตูบ้านด้วยนะ ” ผมแกล้งขยับจะเดินหนีมัน
“ ไอ้บ้า ไอ้พี่โจ๊กบ้า ” มันหยิบหมอนปาใส่ผม
“ บ้าแล้วรักไหม ”
“ ไม่รักแล้ว ” มันยืนกอดอกหันหลังให้ผม...สภาพนี้คิดได้อย่างเดียว...งอนกูอีกแระ
“ จริงเหรอ โมจะโกรธพี่ได้ลงคอเชียวเหรอ ” ผมเดินไปสวมกอดทันจากทางด้านหลัง จมูกผมเริ่มฝังลงบนซอกคอขาวๆ
“ อย่า ไหนว่าไม่รักโมแล้วไง ออกไป ” ขับไล่ไส่ส่งกันน่าดู
“ นั่นมันเป็นเรื่องของพี่ชายที่เค้าจะโกรธจะเกลียดกันแล้วนี่น้องชายมันไปเกี่ยวอะไรด้วยเล่า ”
“ ไม่รู้ผมเหมารวมหมดแหละ ในเมื่อพี่ชายมันไม่ดีน้องมันก็คงเชื้อไม่ทิ้งแถวหรอก ”
“ โหดร้าย ” รวบตัวไอ้น้องโมไว้ในอ้อมกอด จูบแก้มซ้ายแล้วย้ายไปแก้มขวา
“ ปล่อย ” เสียงมันแผ่วลงเหมือนเสียงกระซิบ
ผมค่อยๆ ลากไล้มือหลบหายเข้าไปใต้ชายเสื้อยืดของมัน ก่อนจะค่อยๆ ลูบไล้หัวนมปุ่มน้อยอันคุ้นมือ
“ ปล่อย ”
“ ปล่อยก็ได้ แต่พี่ต้องปล่อยในตัวโมเท่านั้นนะ ”
“ ………บ้า ทะลึ่ง ”
“ โม ”
“ ครับ ”
“ สัญญากับพี่ซักข้อได้ไหม ”
“ ครับ ”
“ สัญญาว่าโมจะเป็นเด็กดี โมจะไม่ทำอย่างนี้อีก พี่ไม่อยากให้เราต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องคนอื่น ”
“ งั้นพี่ต้องบอกโมก่อนว่าพี่ชอบพี่ทีหรือเปล่า ”
“ ไม่ครับ ทีเป็นได้แค่เพื่อนข้างบ้านเค้าจะไม่มีวันเข้ามาเป็นคนในบ้านนี้เด็ดขาด พี่สัญญา ”
“ จริงๆ นะ ” มันเอียงคอมาจ้องหน้าผม
“ จริงครับ ”
“ งั้นผมก็สัญญา ”
“ แน่นะ ” มือผมเริ่มลูบไล้ไปตามสะโพกมนๆ ของมัน
“ อืม”
“ งั้นพี่ขอความแน่ใจที่มากกว่าคำว่าอืมได้ไหม ”
“ อย่านะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ”
ว่าแล้วก็ลากมันขึ้นไปต่อชั้น 2 เหอะๆๆๆๆๆ
“ ก็ได้ ”
“ ผมจะออกไปก่อนพี่ค่อยตามออกไปก็แล้วกันนะ ”
“ ค๊าบบบ ^^”
“ ค๊าบแล้วก็ช่วยเอามือออกจากก้นผมด้วย ลูบอยู่ได้ ” ประโยคหลังนี่มันพูดออกแนวรำคาญผมครับ
ทุกอย่างน่าจะผ่านไปด้วยดีครับแต่....
“ เฮ้ย ”
“ มีอะไรโม ” ผมเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่หน้าห้องน้ำ และทันทีที่ประตูเปิดกว้าง...ชัดเลย
“ นี่น้องโมกับโจ๊กเป็นเอ่อ...เป็น”
“ ครับเราเป็นคนรักกัน ” ฉะฉานมากเมียกู
“ แล้วปลาบึก...ก็ ก็ ”
“ ครับนั่นก็ด้วย ” ช่างเป็นคนที่ไม่มีความลับในโลกกับใครเค้าเล๊ยย - -" ”
“ น้องโมกำลังจะบอกว่าเอ่อ...”
“ ครับเรา 3 คนเป็นคนรักกันแล้วพวกเราก็อยู่ด้วยกัน ก็ไม่เห็นแปลกอะไรนี่ครับ ^^” เหอะๆ
ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่หลังไอ้น้องโมครับ ใครจะไปคิดละครับว่าทีจะเดินย้อนกลับมาดูผมอีกครั้งแถมครั้งนี้ยังเจอแจ๊กพ๊อตเข้าอย่างจัง
“ โหไปนานจังกูนึกว่ามึงตกส้วมตายไปแล้วซะอีก ”
“ มึงเงียบไปเลยปลาบึก ”
“ เหอะๆ ทำเป็นรมณ์เสีย กลบเกลื่อนๆ เหรอมึง ”
“ โมครับพี่ปิ้งมาเผื่อทานเลยนะครับกำลังร้อนๆ ” เจาะแจ๊ะเมียกูจังไอ้นี่
“ โหน่ากินจังเลยครับทัชพี่ขอชิมหน่อยนะ ” หมั่นไส้มันครับ ว่าแล้วก็หยิบใส่ปากเคี้ยวๆ อย่าให้เหลือซาก
“ พี่โจ๊กเค้าชอบกินของพวกนี้อ่ะครับ แต่โมไม่ไหวขอผ่านดีกว่าครับ ”
“ ถ้างั้นน้องโมชอบอะไรล่ะครับเดี๋ยวพี่เดินไปหยิบให้ ” ผมภาวนาในใจให้มันตอบว่าชอบผมถึงมันจะเป็นมุขเสี่ยวๆ ก็เถอะ
“ ขอเป็นผลไม้ดีกว่าครับ ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้นะครับ ”
“ ไม่เป็นไรครับโมช่วยตัวเองได้ ” ดีมาก...กลับไปเดี๋ยวมีรางวัล ^^
“ ไม่เป็นไรครับ คืนนี้ผมเป็นเจ้าภาพนะครับโม ลืมไปแล้วเหรอครับ ” สุภาพบุรุษมากไอ้ทัชผู้หญิงยืนรอมึงเป็นพรวนมึงกับไม่สนใจแต่กับมาใส่ใจผู้ชายด้วยกัน เหอะๆ แต่เสียใจเมียกูไม่สนใจมึงหร๊อกกกกกก
“ งั้นเอางี้ครับ เดี๋ยวเราไปตักด้วยกันเลยดีกว่า พี่ปลาบึกเอาไรเพิ่มไหมครับ ” อ้าวเฮ้ยยยย
“ ไม่อ่ะโมตามสบาย ” ไอ้บึกไม่เอาแล้วหนึ่ง
“ พี่โจ๊กอ่ะเอาไรเพิ่มปะ ”
“ ไม่อ่ะ ” ผมไม่เอาด้วยเป็นสอง
“ พี่ทีล่ะครับ ”
“ ยังครับโมตามสบายเลยครับ ” รวมทีเป็นสาม
“ งั้นถ้าไม่มีคนเอาอะไรเพิ่ม พี่ว่าโมกินของในจานที่พี่ตักมาให้ให้หมดก่อนดีไหมโมแล้วเดี๋ยวอยากกินอะไรเพิ่มพี่จะไปตักให้ ”
“ แต่โมอยากกินผลไม้นี่หน่า ”
" นั่งลง เดี๋ยวนี้ โม ” ไม่ได้หึงนะครับแต่ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย...ผมว่ามันไม่ใช่อ่ะ
“ ไม่ โมจะไปตักผลไม้ ไปครับพี่ทัชเราไปตักผลไม้กัน ”
“ .................... ” ผมหันไปจ้องหน้าไอ้ปลาบึก
“ โมนั่งลง แล้วก็กินของในจานที่โจ๊กตักมาให้หมดก่อนถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเดี๋ยวพี่ไปตักให้ ”
“ พี่ปลาบึกอะ ”
“ แล้วแต่นะโมเพราะไอ้โจ๊กยังไม่ได้ยกเลิกห้องเช่า ”แจ๋วมากปลาบึก ขู่ได้อีกๆ
“ ........ก็ได้ๆ ..........” สำเร็จ
สมแล้วที่เป็นคนรู้ใจผมจริงๆ ครับ สำหรับไอ้ปลาบึกไม่ว่าผมจะอารมณ์แบบไหนอย่างไงคิดอะไรมันรู้ความเป็นไปของผมหมดทุกอย่าง แค่มองตาไอ้ปลาบึกก็ออกหน้าให้ผมได้ทุกเรื่องจริงๆ
“ ขอบใจนะ ”
“ อืม ”
แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆ ครับละครเรื่องนี้มันช่างยาวนัก ไอ้ทัชเหมือนๆ มันจะรู้ครับว่าผมจ้องการกระทำระหว่างมันกับไอ้น้องโมอยู่ มันพยายามเหลือเกินที่จะตักโน้นนี่มาประเคนเอาใจไอ้น้องโมอยู่ตลอดเวลา ผมเองทำได้แค่นั่งดูอยู่อย่างเงียบๆ ดูไปดูมาไอ้น้องโมก็เหมาะสมกันกับไอ้ทัชมากครับ.... ผมจ้องมองภาพการหยอกล้อต่อกระซิบระหว่างแฟนตัวเองกับผู้ชายอื่นที่พึ่งรู้จักกันยังไม่ทันครบ 24 ชม.ดีเลยด้วยซ้ำ หันไปอีกคู่ก็ไอ้ปลาบึกที่หั่นโน้นนี่ให้ไอ้น้องทาร์มกินอยู่ตลอดเวลา จริงๆ มันเป็นรุกก็คงจะดีกว่าเป็นรับ เฮ้อออออ
“ เหงาไหมครับ ”
“ ไม่ครับ ”
“ น่าอิจฉาโจ๊กนะครับ ”
“ เรื่องอะไรเหรอครับ ”
“ หึหึ ก็เรื่องแฟนนะครับ ผมมีเพื่อนอย่างนี้มาก็เยอะแต่ไม่มีใครดวงดีเท่าคุณเลย ”
“ ดวงดีเท่าผม ”
“ ก็ดูสิครับ สองคนในบ้านเดียวกันทำได้ไง ”
“ อ๋อ ไม่ใช่เรื่องของความเก่งหรอกครับ แต่เป็นเรื่องของความบังเอิญมากกว่านะครับ ”
“ แล้วถ้าบังเอิญผมอยากมีแบบนี้บ้างโจ๊กพอจะแนะนำวิธีดีๆ ให้ผมบ้างได้ไหมครับ ” น่านกูว่าแระ
“ แหะๆ โหทีผมไม่เก่งขนาดแนะนำอะไรครับได้หรอกครับ เหอะๆ ”
“ ผมไม่เคยเห็นน้องตัวเองมีความสุขเท่าวันนี้มานานแล้ว ตัวผมเองก็ด้วย ” มันแปลว่าอะไรครับ
“ ........”
“ ดูสิครับน้องผมกับน้องโจ๊กเข้ากันได้ดีชมัด ว่าไหมครับโจ๊ก ”
“ ……..” กล้ามากเมียกูแต่ละคน เฮ้ออออ
3 ชั่วโมงต่อมา...
“ ขอบคุณมากครับที อาหารอร่อยมากงานก็เลี้ยงก็สนุก เอาไว้วันไหนเราว่างตรงกันผมคงต้องขอเชิญทุกคนไปทานข้าวที่บ้านบ้างนะครับ ”
“ ยินดีครับ ”
“ งั้นพวกผมขอตัวนะครับ ”
“ เดินดีๆ นะครับน้องโม ” จะกลับแล้วยังไม่วายนะไอ้ทัช
“ ค๊าบบพี่ทัช ” ถึงบ้านก่อนมึงไอ้น้องโม
ว่าแล้วก็เดินนำหน้ากลับบ้านอย่างไม่รอใครเลยครับ ขอกลับไปตั้งหลักก่อน...
“ โจ๊กรอด้วยดิ ปะโมวิ่ง ”
ผมเดินถึงบ้านได้อันดับแรกเลย...เดินไปหยิบผ้าเย็นมาโป๊ะตาตัวเองก่อนเลย
“ โมมานั่งนี่ดิ คุยกันหน่อย ”
“ ไม่โมเหนียวตัวโมจะไปอาบน้ำ อีกอย่างถึงวันนี้จะเป็นวันของโมแต่โมยกให้พี่ปลาบึกโมไปล่ะ ”
“ ดี งั้นก็ไปจากชีวิตพี่เลย ”
“ พี่โจ๊ก ” ทีงี้ทำเรีกย
“ โจ๊ก กูว่า ”
“ ปลาบึกมึงกลับขึ้นห้องไปได้แล้วกูจะคุยกับโมเอง แต่ถ้าเค้าคิดว่าไม่จำเป็นที่จะต้องคุยกับกูแล้ว...ทุกอย่างก็จบพรุ่งนี้กูกับมึงจะกลับไปอยู่ห้องโน้นเหมือนเดิม ไปได้แล้วไอ้ปลาบึก ”
“ โมพี่ว่าโม ”
“ กูบอกให้ขึ้นห้องไปไงหรือมึงอยากมีปัญหากับกูอีกคนไอ้ปลาบึก ”
ของงี้ต้องมีการกำหลาบกันไว้บ้างครับ ผมยอมให้มันข่มกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ถ้าเกินเลยไปจากจุดที่ผมมองว่าเกินพอดีมันก็ต้องมีโหดกันบ้าง
“ มานั่งนี่โม ”
“ …………พี่มีอะไรกับผม ”มันเดินมานั่งเหมือนคนไม่เต็มใจ
“ เราทำอะไรลงไปรู้บ้างไหมวันนี้ ”
“ ไม่ได้ทำอะไรนี่ ”
“ พี่ไม่ว่าถ้าเราจะอ่อยใครเหรอคิดจะผูกความสัมพันธ์กับใคร ”
“ แล้วพี่จะมาบ่นผมทำไม ”
“ แต่นั่นหมายความว่าเราต้องเลิกกัน ”
“ พี่พูดเห็นแก่ตัว ”
“ ใช่พี่ยอมรับ แต่ถ้าพี่ไม่รักเราพี่คงปล่อยเราไปนานแล้ว ”
“ ผมเกลียดพี่ ”
“ งั้นเหรอ ”
“ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่ ผมเกลียดพี่ ”
“ พี่ก็เกลียดโม ”
“ พี่โจ๊ก ”เรียกอีกแระ
“ อึ้งไหมที่ได้ยินคำนี้จากปากพี่ พี่เองก็อึ้งที่ได้ยินคำนี้จากปากโมเหมือนกัน ”
“ โมกับเค้าเราไม่มีอะไร ”
“ แล้วพี่มีอะไรกับทีให้โมเห็นแล้วหรือไงโมถึงได้มานั่งทำอะไรประชดประชันพี่แบบนี้นะ ”
“ วันนี้ไม่แต่พรุ่งนี้ก็ไม่แน่ ”
“ โมโตแล้วนะ จะหึงจะหวงก็ให้มีเหตุผลหน่อยสิอย่าทำอะไรเหมือนเด็กๆ ”
“ เด็กแล้วยังไง รักไหมล่ะ ”
“ ไม่รู้สิ โมยังไม่รักพี่เลยแล้วจะให้พี่รักโมได้ไง ”
“ ผู้ใหญ่ใจร้าย ”
“ เด็กขี้แย ”
“ ผู้ชายปากร้าย ”
“ ไอ้เด็กขี้ประชด ”
“ พี่โจ๊ก ”
“ ทำไมไอ้เด็กดื้อ ”
“ ..............” มันยืนกัดปากจ้องตาผม
“ ตกลงวันนี้ยกพี่ให้ไอ้ปลาบึกใช่ไหม ดีงั้นพี่จะขึ้นไปนอนแล้วปิดประตูบ้านด้วยนะ ” ผมแกล้งขยับจะเดินหนีมัน
“ ไอ้บ้า ไอ้พี่โจ๊กบ้า ” มันหยิบหมอนปาใส่ผม
“ บ้าแล้วรักไหม ”
“ ไม่รักแล้ว ” มันยืนกอดอกหันหลังให้ผม...สภาพนี้คิดได้อย่างเดียว...งอนกูอีกแระ
“ จริงเหรอ โมจะโกรธพี่ได้ลงคอเชียวเหรอ ” ผมเดินไปสวมกอดทันจากทางด้านหลัง จมูกผมเริ่มฝังลงบนซอกคอขาวๆ
“ อย่า ไหนว่าไม่รักโมแล้วไง ออกไป ” ขับไล่ไส่ส่งกันน่าดู
“ นั่นมันเป็นเรื่องของพี่ชายที่เค้าจะโกรธจะเกลียดกันแล้วนี่น้องชายมันไปเกี่ยวอะไรด้วยเล่า ”
“ ไม่รู้ผมเหมารวมหมดแหละ ในเมื่อพี่ชายมันไม่ดีน้องมันก็คงเชื้อไม่ทิ้งแถวหรอก ”
“ โหดร้าย ” รวบตัวไอ้น้องโมไว้ในอ้อมกอด จูบแก้มซ้ายแล้วย้ายไปแก้มขวา
“ ปล่อย ” เสียงมันแผ่วลงเหมือนเสียงกระซิบ
ผมค่อยๆ ลากไล้มือหลบหายเข้าไปใต้ชายเสื้อยืดของมัน ก่อนจะค่อยๆ ลูบไล้หัวนมปุ่มน้อยอันคุ้นมือ
“ ปล่อย ”
“ ปล่อยก็ได้ แต่พี่ต้องปล่อยในตัวโมเท่านั้นนะ ”
“ ………บ้า ทะลึ่ง ”
“ โม ”
“ ครับ ”
“ สัญญากับพี่ซักข้อได้ไหม ”
“ ครับ ”
“ สัญญาว่าโมจะเป็นเด็กดี โมจะไม่ทำอย่างนี้อีก พี่ไม่อยากให้เราต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องคนอื่น ”
“ งั้นพี่ต้องบอกโมก่อนว่าพี่ชอบพี่ทีหรือเปล่า ”
“ ไม่ครับ ทีเป็นได้แค่เพื่อนข้างบ้านเค้าจะไม่มีวันเข้ามาเป็นคนในบ้านนี้เด็ดขาด พี่สัญญา ”
“ จริงๆ นะ ” มันเอียงคอมาจ้องหน้าผม
“ จริงครับ ”
“ งั้นผมก็สัญญา ”
“ แน่นะ ” มือผมเริ่มลูบไล้ไปตามสะโพกมนๆ ของมัน
“ อืม”
“ งั้นพี่ขอความแน่ใจที่มากกว่าคำว่าอืมได้ไหม ”
“ อย่านะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ”
ว่าแล้วก็ลากมันขึ้นไปต่อชั้น 2 เหอะๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น