ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เออกูผิด 2 ตอนที่ 3
19.00 น.
'' จะดีเหรอพี่ปลาบึก โมไม่รู้จักเค้าอ่ะโมไม่ไปไม่ได้เหรอครับพี่ไปกับพี่โจ๊กเถอะเดี๋ยวโมอยู่เฝ้าบ้านใหม่เอง "
" ไม่ได้หรอกโมเสียมารยาทแย่เลยอีกอย่างพี่ก็ไปบอกเค้าแล้วด้วยสิว่าจะพาน้องไปด้วยอีกคนอ่ะ น่านะไปด้วยกันเถอะนะจะได้ช่วยกันดูคนของเรา " มันมองด้วยหางตามาที่ผมที่แกล้งนั่งไม่รู้ไม่ชี้อ่านหนังสือพิมพ์รออยู่หน้าทีวี
" โห พี่คนเดียวก็เอาอยู่น่าผมเชื่อฝีมือ " น่าน...ไอ้พวกทายาทอสูร
" ไม่ อย่างไงๆ โมก็ต้องๆ ไปด้วย นี่พี่คงลืมเล่าเรื่องเพื่อนบ้านคนนี้ให้โมฟังสินะ "
" เล่า เล่าเรื่องอะไรพี่ "
" ก็เรื่องไอ้เชี้ยโจ๊กมันไปยืนส่งสายตาหวานฉ่ำกับคนข้างบ้านไง " เอ๊า...ใส่ไฟกันเข้าไปนี่มึงกะจะวางเพลิงบ้านพ่อตากูใช่ไหมเนี้ยไอ้ปลาบึก
" อะไรนะ " นี่ก็อีกคนของขึ้นง๊ายยยยง่ายหมู่นี้
" ไม่เชื่อก็ถามมันดูดิ นี่ถ้าพี่ออกไปช้าซักนิดมีหวังบ้านเราต้องจัดเลี้ยงรับขวัญสมาชิกใหม่กันเลยทีเดียว "
" จริงเหรอพี่โจ๊ก " องค์ลงอีกแล้วครับเมียผม เพราะมึงเลย....ไอ้ปลาบึก
" โอ๊ยยยย ไอ้ปลาบึกมันก็พูดไป โมจะไปเชื่ออะไรกับมันละครับ "
" ใครจะว่าไงก็ช่างแต่ผมเชื่อที่พี่ปลาบึกพูด " มันไม่พูดเปล่าครับมีเดินมายืนเท้าเอวจ้องหน้าผมด้วย
" โธ่โมพี่เลิกแล้ว "
" เลิกผ้าอ่ะดิ " เสียงเสือกลอยมาตามลม
" ใช่ เลิกผ้าอ่ะดิ นี่พี่ยังคิดจะต่อเติมบ้านใช่ไหม ไอ้สองห้องนอนมันยังไม่หน่ำใจใช่ไหมถึงคิดอยากจะมีสามสี่ห้า "
" โอ๊ยยย " กูอยากตาย
" โอ๊ยอะไรๆ เถียงไม่ออกอ่ะดิ " ผมหันไปดูไอ้ตัวก่อเหตุมันนั่งขำผมครับ
" พอเถอะโม พี่บอกเลิกก็เลิกดิอย่ามาทำตัวงี่เง่าตามไอ้ปลาบึกมันหน่อยเลย "
" เฮ้ยไหงมาลงที่กูอ่ะมึง "
" ตกลงจะไปกันได้หรือยังหรือต้องรอเจ้าของงานเค้ามาอันเชิญ "
" ก็เดินดิ " เฮ้ออออออ
มันเกิดอันใดขึ้นกับชีวิตผมช่วงนี้นะ ทำไม๊ทำไมไอ้สองคนนี้ถึงได้เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันได้ถึงขนาดนี้แต่ก็ถือว่าดีต่อสุขภาพจิตของทั้งสามฝ่าย(รวมผมด้วย)อ่ะนะ
" ปะพี่ปลาบึกโมชักอยากจะเห็นหน้าคนข้างบ้านซะแระ "
" ปะ ใครไม่ไปก็ชั่งมัน " ว่าแล้วมันก็เดินจูงมือกันออกไปสองคนหน้าตาเฉยเลยครับ
ผมใช้เวลาในการเดินทางมางานเลี้ยงที่ได้รับเชิญด้วยเวลาทั้งสิ้น 3 นาทีได้มั้ง ถือว่าเป็นการเดินทางไปงานที่สั้นที่สุดในชีวิตผมเลยครับ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่สวนหน้าบ้านครับ มันเป็นงานเลี้ยที่ดูแล้วเหมือนงานวันเด็กมากกว่า ลูกโป่งสีสรรสวยงามถูกสูบลมให้ลูกใหญ่พอประมาณก่อนจะถูกนำมาจัดเรียงร้อยเข้ากับมุมโน้นมุมนี้ของงาน เจ้าของงานก็แต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เหมือนไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยง แขกที่มางานก็ดูเหมือนจะเป็นคนในซอยนี้ซะมากกว่าญาติของเจ้าของบ้าน ผมมองหาหน้าเจ้าของงานที่เชิญพวกผมมางานนี้ทันที
" โจ๊กครับทางนี้ครับ " อา..เจอแระ ทีออกมายืนโบกมือเรียกพวกผมให้เดินเข้าไปหาครับ
" อึหืออออ "
" อึหือเชี้ยไรของมึงไอ้ปลาบึก "
" แหม๋ๆ มีโบกไม้โบกมือให้กันด้วย "
" อกุศลน่ามึง "
" ไหนพี่ปลาบึกคนไหน " นี่ก็อีกคน
" คนนี้แหละชื่อที อีกหน่อยคงเป็นซี้กับคนแถวนี้ " ใคร..ใครคือคนแถวนี้...แล้วทำไมพวกมึงต้องหันมาจ้องหน้ากูด้วย - -
" สวัสดีครับ เชิญๆ ครับ ตามสบายเลยนะครับโจ๊ก คุณปลาบึก "
" แหม๋ทีกับโจ๊กเรียกโจ๊กเฉยๆ ทีกับผมก็ไม่ต้องมีคำว่าคุณนำหน้าก็ได้ครับทีผมไม่ชิน "
" อะ ครับๆ ปลาบึก แล้วนี่ "
" นี่น้องคนเล็กของบ้านครับชื่อน้องโม โมนี่พี่ที " ไอ้ปลาบึกจัดการเสร็จสรรพเลยครับ
" สวัสดีครับพี่ที ผมโมครับ "
" ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องโม เชิญครับเชิญอาหารเครื่องดื่มพร้อมแล้วเชิญที่โต๊ะดีกว่าครับ "
" ครับ / ครับ / ครับ "
แล้วเราสามคนก็ได้รับเกียติอันใหญ่หลวงให้นั่งร่วมโต๊ะกับเจ้าของงานครับ ซึ่งบอกตรงๆ ว่าผมไม่ชอบเอาซะเลยแล้วยิ่งบรรยากาศมาคุเยี่ยงนี้ด้วย เกรงว่าเดี๋ยวอาจจะมีโชว์ประทับทรงกันกลางงานก็อาจเป็นไป
" โจ๊กครับ " โอ๊ยยยยยเรียกคนอื่นบ้างก็ได้ครับทีแค่นี้ผมก็จะตายคางานเลี้ยงแล้ว
" คะครับที " ประกายตาหมาบ้าสองคู่ต่างจับจ้องมาที่เหยื่ออย่าผม
" ผมจะแนะนำน้องชายให้รู้จักครับ "
" เชิญทางนี้ซักครู่ครับปลาบึกน้องโม "
" ครับ / ครับ "
" ทัช ทาร์ม มารู้จักพี่ๆ ข้างบ้านเราไว้สิ นี่พี่โจ๊ก พี่ปลาบึกแล้วนั่นน้องโมน่าจะรุ่นเดียวกันกับเรานะทาร์ม "
" สวัสดีครับ / สวัสดีครับ " มามีใครอีกส่งมากูพร้อมรับไหว้แระ
สรุปบ้านนี้อยู่กัน 5 คนครับ นาย 3 ลูกจ้าง 2 พ่อกับแม่ของเหล่า 3 ทหารเสือต่างก็เปิดกิจการอยู่ต่างประเทศครับนานๆ ถึงจะเดินทางกลับมาเยี่ยมลูกๆ ที่เมืองไทยที งั้นเรามาทำความรู้จักเหล่า 3 ทหารเสือกันหน่อยนะครับ
เริ่มจากทีพี่ใหญ่ประจำบ้านครับ ทีเป็นพนักงานบริษัทเอกชนทีหนึ่งตั้งอยู่แถวๆ สีลมครับ น่าตาน่ารักใช้ได้ผมดูปร๊าดดดดดเดียวรู้เลยไอ้นี่พวกเดียวกันกับผม
ทัชน้องคนรอง หล่อ คม เข้ม ไอ้นี่ทำงานไปด้วยเรียนป.เอกไปด้วย มันเป็นเสือยิ้มยากครับไม่ค่อยสุงสิงกับใคร...แต่ผมเห็นมันเหล่ไอ้น้องโมผม ผมจดชื่อมันใส่บัญชีหนังหมาไว้แล้ว
ทาร์มน้องคนเล็ก ยิ้มเก่งตัวโต...โตแต่ตัวนิสัยเด็กมาก...มากกว่าโมมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้นี่อีกคนแอบมองไอ้ปลาบึก ตอนนี้เรียนป.โทอยู่ (มั้ง) เพิ่มชื่อมันเข้าไปอีกคน
“ เชิญตามสบายนะครับทุกคน ”
งานเลี้ยงเป็นไปได้ด้วยดีครับ อาหารอร่อยดีมีที่พักสายตาที่เหมือนๆ จะอ่อยๆ ผมมาเป็นระยะๆ ไอ้น้องโมเกาะติดผมหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแกซะอีกผิดกับไอ้ปลาบึกที่เดินไปตักโน้นนี่กินอย่างไม่สนใจใครใดๆ ทั้งสิ้น (มันกินเก่งมากครับ)
" ไม่ทราบว่าน้องโมยังเรียกอยู่หรือเปล่าครับ " ไอ้ทัชมันเริ่มแล้วครับ
" ผมเรียนจบแล้วครับ ตอนนี้ก็ทำงานแล้วด้วย "
" ห๊ะ จิงดิ "
" ครับ "
" พี่ทัชล่ะครับ เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยยากไหมครับ "
" ก็ไม่เท่าไหร่ครับ พี่โชคดีที่ได้เพื่อนในกลุ่มดีก็เลยช่วยทุ่นแรงในหลายๆ เรื่องได้เยอะ "
" ครับ โมก็ว่าจะกลับไปเรียนอีกเหมือนกัน "
" จริงเหรอครับ มองๆ ไว้ยังครับว่าอยากเรียนต่อที่ไหนอย่างไง ปรึกษาพี่ได้นะครับ "
" ขบคุณครับ "
เซ็ง...
" จะไปไหนพี่โจ๊ก "
" ห้องน้ำ ขอโทษครับทีไม่ทราบห้องน้ำอยู่ตรงไหนครับ "
" ด้านนี้ครับ งั้นเดี๋ยวผมพาไปเองดีกว่า "
" พอดีเลย งั้นโมขอไปด้วยนะครับพี่ที " เหอะๆ
" ครับเชิญครับ "
ผมเหมือนนักโทษอย่างไงก็ไม่รู้ครับแต่ดีหน่อยก็ตรงไม่มีโซ่ตรวนล่ามข้อเท้าไว้ก็เท่านั้นเอง
" ห้องน้ำอยู่ตรงนั้นครับ ตามสบายนะครับเดี๋ยวผมขอตัวลงไปดูอาหารในครับแปปครับ "
" ครับ / ครับ "
" แหม๋นี่ขนาดแค่มาเข้าห้องน้ำนะ "
" อย่ามาหาเรื่องพี่นะโม เราเองก้ใช่ย่อยนี่มองไอ้หมอนั่นตาเป็นประกายเชียวอย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ "
" อะไร อย่ามามั่วนะ "
" ไปดิไหนมาจะเข้าห้องน้ำงั้นก็ไปเข้าก่อนเลย "
" ผมไม่ปวดแระ พี่แหละปวดก็ไปเข้าก่อนเลยเดี๋ยวผมจะยืนรอตรงนี้แหละ "
"......... "
" ไปดิ "
" มานี่ " ผมลากมันเข้าห้องน้ำด้วย
" ปล่อยพี่โจ๊กจะบ้าเหรอนี่มันบ้านคนอื่นเค้านะพี่ "
" แล้วไง "
" ปล่อย "
" ไม่ " ผมดึงมันมาจูบ
" ปล่อยพี่โจ๊ก อืมมมม " ผมปิดปากที่ขี้ประท้วงมันด้วยปากผม
" โจ๊กครับยังอยู่ไหมครับ " มารตามมาผจญอีกแล้วครับ
" ....อยู่ครับที...."
" เป็นอะไรหรือเปล่าครับโจ๊ก "
" เปล่าครับที ทีไปรอผมที่โต๊ะก่อนเลยครับเดี๋ยวผมตามไปครับ "
" ครับ "
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ เกือบปายยยยยย
'' จะดีเหรอพี่ปลาบึก โมไม่รู้จักเค้าอ่ะโมไม่ไปไม่ได้เหรอครับพี่ไปกับพี่โจ๊กเถอะเดี๋ยวโมอยู่เฝ้าบ้านใหม่เอง "
" ไม่ได้หรอกโมเสียมารยาทแย่เลยอีกอย่างพี่ก็ไปบอกเค้าแล้วด้วยสิว่าจะพาน้องไปด้วยอีกคนอ่ะ น่านะไปด้วยกันเถอะนะจะได้ช่วยกันดูคนของเรา " มันมองด้วยหางตามาที่ผมที่แกล้งนั่งไม่รู้ไม่ชี้อ่านหนังสือพิมพ์รออยู่หน้าทีวี
" โห พี่คนเดียวก็เอาอยู่น่าผมเชื่อฝีมือ " น่าน...ไอ้พวกทายาทอสูร
" ไม่ อย่างไงๆ โมก็ต้องๆ ไปด้วย นี่พี่คงลืมเล่าเรื่องเพื่อนบ้านคนนี้ให้โมฟังสินะ "
" เล่า เล่าเรื่องอะไรพี่ "
" ก็เรื่องไอ้เชี้ยโจ๊กมันไปยืนส่งสายตาหวานฉ่ำกับคนข้างบ้านไง " เอ๊า...ใส่ไฟกันเข้าไปนี่มึงกะจะวางเพลิงบ้านพ่อตากูใช่ไหมเนี้ยไอ้ปลาบึก
" อะไรนะ " นี่ก็อีกคนของขึ้นง๊ายยยยง่ายหมู่นี้
" ไม่เชื่อก็ถามมันดูดิ นี่ถ้าพี่ออกไปช้าซักนิดมีหวังบ้านเราต้องจัดเลี้ยงรับขวัญสมาชิกใหม่กันเลยทีเดียว "
" จริงเหรอพี่โจ๊ก " องค์ลงอีกแล้วครับเมียผม เพราะมึงเลย....ไอ้ปลาบึก
" โอ๊ยยยย ไอ้ปลาบึกมันก็พูดไป โมจะไปเชื่ออะไรกับมันละครับ "
" ใครจะว่าไงก็ช่างแต่ผมเชื่อที่พี่ปลาบึกพูด " มันไม่พูดเปล่าครับมีเดินมายืนเท้าเอวจ้องหน้าผมด้วย
" โธ่โมพี่เลิกแล้ว "
" เลิกผ้าอ่ะดิ " เสียงเสือกลอยมาตามลม
" ใช่ เลิกผ้าอ่ะดิ นี่พี่ยังคิดจะต่อเติมบ้านใช่ไหม ไอ้สองห้องนอนมันยังไม่หน่ำใจใช่ไหมถึงคิดอยากจะมีสามสี่ห้า "
" โอ๊ยยย " กูอยากตาย
" โอ๊ยอะไรๆ เถียงไม่ออกอ่ะดิ " ผมหันไปดูไอ้ตัวก่อเหตุมันนั่งขำผมครับ
" พอเถอะโม พี่บอกเลิกก็เลิกดิอย่ามาทำตัวงี่เง่าตามไอ้ปลาบึกมันหน่อยเลย "
" เฮ้ยไหงมาลงที่กูอ่ะมึง "
" ตกลงจะไปกันได้หรือยังหรือต้องรอเจ้าของงานเค้ามาอันเชิญ "
" ก็เดินดิ " เฮ้ออออออ
มันเกิดอันใดขึ้นกับชีวิตผมช่วงนี้นะ ทำไม๊ทำไมไอ้สองคนนี้ถึงได้เข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยกันได้ถึงขนาดนี้แต่ก็ถือว่าดีต่อสุขภาพจิตของทั้งสามฝ่าย(รวมผมด้วย)อ่ะนะ
" ปะพี่ปลาบึกโมชักอยากจะเห็นหน้าคนข้างบ้านซะแระ "
" ปะ ใครไม่ไปก็ชั่งมัน " ว่าแล้วมันก็เดินจูงมือกันออกไปสองคนหน้าตาเฉยเลยครับ
ผมใช้เวลาในการเดินทางมางานเลี้ยงที่ได้รับเชิญด้วยเวลาทั้งสิ้น 3 นาทีได้มั้ง ถือว่าเป็นการเดินทางไปงานที่สั้นที่สุดในชีวิตผมเลยครับ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่สวนหน้าบ้านครับ มันเป็นงานเลี้ยที่ดูแล้วเหมือนงานวันเด็กมากกว่า ลูกโป่งสีสรรสวยงามถูกสูบลมให้ลูกใหญ่พอประมาณก่อนจะถูกนำมาจัดเรียงร้อยเข้ากับมุมโน้นมุมนี้ของงาน เจ้าของงานก็แต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เหมือนไม่ได้อยู่ในงานเลี้ยง แขกที่มางานก็ดูเหมือนจะเป็นคนในซอยนี้ซะมากกว่าญาติของเจ้าของบ้าน ผมมองหาหน้าเจ้าของงานที่เชิญพวกผมมางานนี้ทันที
" โจ๊กครับทางนี้ครับ " อา..เจอแระ ทีออกมายืนโบกมือเรียกพวกผมให้เดินเข้าไปหาครับ
" อึหืออออ "
" อึหือเชี้ยไรของมึงไอ้ปลาบึก "
" แหม๋ๆ มีโบกไม้โบกมือให้กันด้วย "
" อกุศลน่ามึง "
" ไหนพี่ปลาบึกคนไหน " นี่ก็อีกคน
" คนนี้แหละชื่อที อีกหน่อยคงเป็นซี้กับคนแถวนี้ " ใคร..ใครคือคนแถวนี้...แล้วทำไมพวกมึงต้องหันมาจ้องหน้ากูด้วย - -
" สวัสดีครับ เชิญๆ ครับ ตามสบายเลยนะครับโจ๊ก คุณปลาบึก "
" แหม๋ทีกับโจ๊กเรียกโจ๊กเฉยๆ ทีกับผมก็ไม่ต้องมีคำว่าคุณนำหน้าก็ได้ครับทีผมไม่ชิน "
" อะ ครับๆ ปลาบึก แล้วนี่ "
" นี่น้องคนเล็กของบ้านครับชื่อน้องโม โมนี่พี่ที " ไอ้ปลาบึกจัดการเสร็จสรรพเลยครับ
" สวัสดีครับพี่ที ผมโมครับ "
" ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องโม เชิญครับเชิญอาหารเครื่องดื่มพร้อมแล้วเชิญที่โต๊ะดีกว่าครับ "
" ครับ / ครับ / ครับ "
แล้วเราสามคนก็ได้รับเกียติอันใหญ่หลวงให้นั่งร่วมโต๊ะกับเจ้าของงานครับ ซึ่งบอกตรงๆ ว่าผมไม่ชอบเอาซะเลยแล้วยิ่งบรรยากาศมาคุเยี่ยงนี้ด้วย เกรงว่าเดี๋ยวอาจจะมีโชว์ประทับทรงกันกลางงานก็อาจเป็นไป
" โจ๊กครับ " โอ๊ยยยยยเรียกคนอื่นบ้างก็ได้ครับทีแค่นี้ผมก็จะตายคางานเลี้ยงแล้ว
" คะครับที " ประกายตาหมาบ้าสองคู่ต่างจับจ้องมาที่เหยื่ออย่าผม
" ผมจะแนะนำน้องชายให้รู้จักครับ "
" เชิญทางนี้ซักครู่ครับปลาบึกน้องโม "
" ครับ / ครับ "
" ทัช ทาร์ม มารู้จักพี่ๆ ข้างบ้านเราไว้สิ นี่พี่โจ๊ก พี่ปลาบึกแล้วนั่นน้องโมน่าจะรุ่นเดียวกันกับเรานะทาร์ม "
" สวัสดีครับ / สวัสดีครับ " มามีใครอีกส่งมากูพร้อมรับไหว้แระ
สรุปบ้านนี้อยู่กัน 5 คนครับ นาย 3 ลูกจ้าง 2 พ่อกับแม่ของเหล่า 3 ทหารเสือต่างก็เปิดกิจการอยู่ต่างประเทศครับนานๆ ถึงจะเดินทางกลับมาเยี่ยมลูกๆ ที่เมืองไทยที งั้นเรามาทำความรู้จักเหล่า 3 ทหารเสือกันหน่อยนะครับ
เริ่มจากทีพี่ใหญ่ประจำบ้านครับ ทีเป็นพนักงานบริษัทเอกชนทีหนึ่งตั้งอยู่แถวๆ สีลมครับ น่าตาน่ารักใช้ได้ผมดูปร๊าดดดดดเดียวรู้เลยไอ้นี่พวกเดียวกันกับผม
ทัชน้องคนรอง หล่อ คม เข้ม ไอ้นี่ทำงานไปด้วยเรียนป.เอกไปด้วย มันเป็นเสือยิ้มยากครับไม่ค่อยสุงสิงกับใคร...แต่ผมเห็นมันเหล่ไอ้น้องโมผม ผมจดชื่อมันใส่บัญชีหนังหมาไว้แล้ว
ทาร์มน้องคนเล็ก ยิ้มเก่งตัวโต...โตแต่ตัวนิสัยเด็กมาก...มากกว่าโมมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้นี่อีกคนแอบมองไอ้ปลาบึก ตอนนี้เรียนป.โทอยู่ (มั้ง) เพิ่มชื่อมันเข้าไปอีกคน
“ เชิญตามสบายนะครับทุกคน ”
งานเลี้ยงเป็นไปได้ด้วยดีครับ อาหารอร่อยดีมีที่พักสายตาที่เหมือนๆ จะอ่อยๆ ผมมาเป็นระยะๆ ไอ้น้องโมเกาะติดผมหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแกซะอีกผิดกับไอ้ปลาบึกที่เดินไปตักโน้นนี่กินอย่างไม่สนใจใครใดๆ ทั้งสิ้น (มันกินเก่งมากครับ)
" ไม่ทราบว่าน้องโมยังเรียกอยู่หรือเปล่าครับ " ไอ้ทัชมันเริ่มแล้วครับ
" ผมเรียนจบแล้วครับ ตอนนี้ก็ทำงานแล้วด้วย "
" ห๊ะ จิงดิ "
" ครับ "
" พี่ทัชล่ะครับ เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยยากไหมครับ "
" ก็ไม่เท่าไหร่ครับ พี่โชคดีที่ได้เพื่อนในกลุ่มดีก็เลยช่วยทุ่นแรงในหลายๆ เรื่องได้เยอะ "
" ครับ โมก็ว่าจะกลับไปเรียนอีกเหมือนกัน "
" จริงเหรอครับ มองๆ ไว้ยังครับว่าอยากเรียนต่อที่ไหนอย่างไง ปรึกษาพี่ได้นะครับ "
" ขบคุณครับ "
เซ็ง...
" จะไปไหนพี่โจ๊ก "
" ห้องน้ำ ขอโทษครับทีไม่ทราบห้องน้ำอยู่ตรงไหนครับ "
" ด้านนี้ครับ งั้นเดี๋ยวผมพาไปเองดีกว่า "
" พอดีเลย งั้นโมขอไปด้วยนะครับพี่ที " เหอะๆ
" ครับเชิญครับ "
ผมเหมือนนักโทษอย่างไงก็ไม่รู้ครับแต่ดีหน่อยก็ตรงไม่มีโซ่ตรวนล่ามข้อเท้าไว้ก็เท่านั้นเอง
" ห้องน้ำอยู่ตรงนั้นครับ ตามสบายนะครับเดี๋ยวผมขอตัวลงไปดูอาหารในครับแปปครับ "
" ครับ / ครับ "
" แหม๋นี่ขนาดแค่มาเข้าห้องน้ำนะ "
" อย่ามาหาเรื่องพี่นะโม เราเองก้ใช่ย่อยนี่มองไอ้หมอนั่นตาเป็นประกายเชียวอย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นนะ "
" อะไร อย่ามามั่วนะ "
" ไปดิไหนมาจะเข้าห้องน้ำงั้นก็ไปเข้าก่อนเลย "
" ผมไม่ปวดแระ พี่แหละปวดก็ไปเข้าก่อนเลยเดี๋ยวผมจะยืนรอตรงนี้แหละ "
"......... "
" ไปดิ "
" มานี่ " ผมลากมันเข้าห้องน้ำด้วย
" ปล่อยพี่โจ๊กจะบ้าเหรอนี่มันบ้านคนอื่นเค้านะพี่ "
" แล้วไง "
" ปล่อย "
" ไม่ " ผมดึงมันมาจูบ
" ปล่อยพี่โจ๊ก อืมมมม " ผมปิดปากที่ขี้ประท้วงมันด้วยปากผม
" โจ๊กครับยังอยู่ไหมครับ " มารตามมาผจญอีกแล้วครับ
" ....อยู่ครับที...."
" เป็นอะไรหรือเปล่าครับโจ๊ก "
" เปล่าครับที ทีไปรอผมที่โต๊ะก่อนเลยครับเดี๋ยวผมตามไปครับ "
" ครับ "
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ เกือบปายยยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น