คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : ตอน 29 สาสน์แห่งจันทรา 1/3
อน 29 สาสน์แห่ันทรา 1/3
เ็ายระ่ายยืนมอนเออยู่หน้าระวรีสีำบานสูให่ทีู่ไม่่าาระรหัวมุมบันไทาเ้าบ้านระอมีเรอร์เท่าไร ถึแม้ะสูให่ว่า็าม ทว่าแฮร์็้อะลึเมื่อเาหันไปมอรอบห้อที่มีแ่บานระทั้หม ึ่มีทั้หมสิบสอบานรายล้อมัวเ็าย นเาเหลือที่ยืนแ่วาเท้าสอ้าไ้เท่านั้น
“มีวามหมายอะไรรึเปล่า” เาพึมพำ
“อยาื่นเลยไหม” เสียแหลมถามึ้น้าหูเ็ายระ่าย
“พี่รีม!” เ็ายอุทาน่อนะโนถาม “บอผมไ้ไหมว่ามันืออะไร”
“ไม่ใ่หน้าที่!” เสียผูุ้มวามฝันร้าวนเ็ายัวสั่นเทา้วยวามหวั่นเร
“ฮะ” แฮร์านรับ้วยน้ำเสียเศร้าสร้อย แ่วามระเหี้ยนระหือรือใร่รู้ทำให้เารวบรวมวามล้าถามผู้สร้าสื่อแห่สาสน์ันทร์ “ทำไมผมถึฝันมายืนอยู่รหน้าระล่ะฮะ”
“ใบ้ให้หน่อย็ไ้ นายเยมีีวิในโลระหรือไม่”
“ริ้วย หรือนในระะออมาแบบผมับพี่”
“ันี้แนะไ้แ่นี้ นายหาทาออาวามฝันเอาเอแล้วัน หรือิในไม่อยาื่นอีเลย็ามใ”
“ผมไม่อยาหลับลอไปหรอนะฮะ”
“บาย”
สิ้นำอรีม ทุสรรพสิ่รอบายเ็ายระ่าย็ลับมาเียบสบเหมือนเิม ทว่าพลันแสแห่ันทราสีเหลือนวลไ้สาส่อมาระทบบนระบานหนึ่่อนแสอมันะอาบไล้อบระเป็นสีเหลือเ้มึ้นเรื่อย ๆ นระทั่สว่าวาบัแสอาทิย์เิรัสลายเป็นสีทออร่ามส่อประายวิบวับนแสบา
เ็ายระ่ายหรี่ามอโยอัโนมัิ เพราะแสสีทอเิ้านแยา ระนั้นเา็มิอาละสายาไ้
“เหมือนทอำเลย”
เาพึมพำะ้อมอภาพเบื้อหน้านลืมหายใ านั้นแฮร์็รู้สึเหมือนนเอาเหวสูเสียฟ้าแล้วำิ่ลไปในมหาสมุทรว้าให่ ่อนเ็ายะทะลึ่พรวึ้นาทะเลไพศาสอย่ารวเร็ว นรู้สึแสบอราวับนสำลัน้ำเ็ม
“แ่ ๆ” เ็ายไอไม่หยุ เาใ้มือลูบใบหน้านเอเพื่อรวูว่า เปียน้ำหรือไม่ แ่็ไม่มีน้ำสัหยที่เาะพราวระนั้นพอเาะลอส่อระูนเอ แสันทร์นวลา็อาบไล้เรือนผมอเาที่ล้ายะเปียื้นาน้ำทะเลราวับปลอบประโลม
พลันระทุบาน็มลายไปลายเป็นทุ่ห้าว้าสีเียวีมีแมไม้เ็มไปหมูน่ารื่นรมย์ไม่น้อย เสียนาเหว่าร้อลอเลียมาับเสียพิบรรเลที่ลอยมาามสายลมเย็น ทว่าทันในั้นวามมืมิไ้ืบลานเ้ามานเ็ายมอไม่เห็นอะไรอีเลย านั้นเา็สะุ้ื่น้วยวามใ
“พี่รีม!” แฮร์ใ้มือ้าหนึ่ป้อปาะโนเรียเาทะมึนเสียแผ่วเบา เนื่อาอลิำลัหลับอยู่
“ื่นแล้วนี่” รีมแสยะยิ้ม
“ผมนึว่าะโนวามมืินไปแล้ว”
“วามฝันไม่สามารถินใรไ้ แ่ถ้าลืนิใ็อาไม่แน่”
“โอ๊ย! พี่รีมพูอะไรเนี่ย ผมไม่เห็นะเ้าใฮะ”
“่ามันเถอะ พี่ี้เียอธิบายให้ระ่ายบ๊อเ้าใอย่าถ่อแท้”
“แล้ววามฝันเมื่อี้ืออะไรฮะ”
“นายอ่านสาสน์แห่ันทราไม่ออเหรอ”
“ไม่แน่ใฮะ”
“ามนั้นและไม่เป็นอื่น”
“ยัไฮะ” แฮร์เอ่ยถาม้วยวามามวามิรีมไม่ทัน
“นายอยู่บนวันทร์มาั้นาน นายน่าะเ้าใเทพีแห่ันทร์มาที่สุ นาย้อีวามาท่านให้เป็นนะ”
“ระะ่วยเรา” แฮร์ล่าว
“นายหมายถึอะไร” รีมัถาม้วยน้ำเสียเย้ยหยัน
“นาโลระะมา่วยใ่ไหมฮะ”
“วามลับ” รีมยิ้ม
“แ่ผมแอบรู้สึว่ามันเป็นลาี”
“อย่าิเ้า้านเอไปหมสิ”
“อ้าว!” แฮร์อุทาน
“พี่็แ่เือน ทุอย่าบนโลใบนี้มีสอ้านเสมอ ไม่ไ้มีแ่้านี้านเียว”
“อบุที่เือนฮะ ผมะพยายามมอทุอย่า้วยวามเป็นลาฮะ”
“อืม”
“อนนี้ยัไม่เ้า ผมอีบอีสัหน่อยนะฮะ”
“ฝันี” รีมเอ่ย่อนเาทะมึนะหายวับไปับท้อฟ้าสีเ้ม
ความคิดเห็น