คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน 2 เปลี่ยนร่าง 1/2
อน 2 เปลี่ยนร่า 1/2
ลลิาปรือาึ้นมอ สิ่แรที่ระแทเ้ามาในลอัษุือวไฟสีาวสว่าวาบนเธอ้อหลับาลอีรั้
“หนูฟื้นแล้ว” เสียหิวัยลานอันแสนุ้นหูัึ้น้วยวามีใระนื่นเ้น
“ุแม่” น้ำาลลิาไหลอาบแ้ม เธอิถึรอบรัวมาเหลือเิน ยิ่พบับเรื่อไม่าิและเหลือเื่อ เธอ็อยาลายเป็นเ็น้อยที่พึ่พิอ้อมออันอบอุ่นอมารา
“เป็นอะไรไปลูฟ้า”
“หนูยัไม่ายเหรอะ”
ำล่าวอบุรสาวหัวแ้วหัวแหวนทำให้ปัทมาหัวเราะ่อนะใ้มืออนเอลูบศีรษะบุรสาวเบา ๆ ้วยวามรัใร่ ทว่าเธอ็ระมัระวัไม่ให้ถูแผลที่โนเย็บบนหน้าผา
“ยั”
แม้มาราะล่าวสั้น ๆ ทว่าลลิาลับรู้สึเหมือนไ้พูุยับนาอัปสรบุริมาว่า
“พี่วันใหม่!”
“ู่ว!” ปัทมาหรือนาฟ้าบุริผู้ำแลายมาเป็นมนุษย์ยมืออนเอึ้นมาทำสัาให้นไ้สาวเียบเสีย
“แล้วแม่ล่ะะ”
“เี๋ยว็เ้ามา”
“หา!”
“พี่แ่มาแ้เือนไว้”
“เรื่ออะไระ”
ปัทมาไม่อบำถามบุรสาว แ่ลับยื่นสมาร์โฟนรุ่นให้ลลิา
“ทำไมยัเป็นสมาร์โฟนรุ่น้น ๆ” นัเปียโนสาวพึมพำ้วยวามน่อนะรับสมาร์โฟนรุ่นเ่าสีาวยี่ห้อัมาถือ พอเธอเปิ นัยน์าสีนิลเบิโ้วยวามะลึ เนื่อาวันนี้เป็นวันที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2557 เป็นวันหมลมหายใอพี่บัว
“รู้ำอบยั”
“อนนี้เป็นเวลาบ่ายสอ เป็นเวลาที่พี่ะหลับไปลอาลนี่ะ”
“ใ่ หาเป็นเมื่อ่อนนะ”
“หมายวามว่าอย่าไระ”
นาอัปสรำแลยื่นระให้น้อสาวฝาแฝอนเอ ทำให้ลลิามวิ้วมุ่น เธอรู้สึเรื่อมันเหมือนในนิยายพวย้อนอีอยู่ในร่าใหม่ แล้ว็เป็นแบบนั้น เมื่อเธอเห็นใบหน้าอหิสาวหน้าาล้ายับนเอ ทว่าไม่มีผมแม้แ่เส้นเียว นี่มันร่าอพี่สาวฝาแฝึ่ป่วยเป็นมะเร็ลำไส้ระยะสุท้าย เป็นเพราะีโมทำให้พี่บัวนสวยผมร่วนหมศีรษะ
“รูปไม่สวยเลยเนอะ”
“ไม่เป็นไร่ะ พี่็รู้น้ออยาโนศีรษะ”
“อยาเป็นแม่ีลอเลยนะ”
ลลิายิ้มรับว้านเห็นรอยบุ๋ม้าแ้ม ่อนะล่าว “ไ้รู้ัารวาาย เป็นโอาสีสำหรับารละวามยึิในรูป”
“เป็นนแบบนี้เสมอเลย ้าแม่นสนใแ่เรื่อารฝึวาใ” บุริอมยิ้ม “แ่เสียใ้วยนะ เพราะอีไม่นานผมอน้อ็ะยาวสลวยเหมือนเิม”
“เี๋ยว!”
ลลิาอุทานไ้แ่นั้น็้อะพริบาปริบ ๆ เมื่อพบว่า นในระมีผมยาวสลวยสี็อโแลไปแล้ว
“พี่อะ” หิสาวทำแ้มป่ออนใส่พี่สาว
ความคิดเห็น