ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอน 8 จดหมายกุหลาบ 3/4
“เสร็แล้ว้ะ” เฟิร์สหันมาอบพลาลี่ยิ้ม
“ถ้าอย่าั้นผมอัว่อนนะอรับ” มีเรอร์เอ่ยแล้วหายเ้าไปในระลายุหลาบที่ิอยู่รหัวบันไ ะุหลาบป่าทั้สามนา็ลบันไเพื่อไปยัห้อพัอน
ะนั้นเอบนอบระเบียลวัลายุหลาบอห้อนอนในปีะวัน ไ้มีายหนุ่มผมสลวยเินไปมาพลาถูมือที่เย็นนเริ่มา ะนแ้วสีรุ้เอียอมอบนอนอย่าสสัย
“ไม่ไ้เอันนานเลยนะโโรธี”
“นายมาทำอะไร ไวท์” เสียทุ้มเอ่ยพลาเลื่อนบานระที่ั้นระหว่าระเบียับห้อนอนออ
“เ้าไป้าในไ้ไหม” ไวท์ออนุาแ่็ไม่ไ้รอำอบาเ้าอห้อ ่อนเินนำโรธอสเ้าไปอย่าเร่รีบ
“นายะรับเรื่อื่มอะไรไหม?” โรธอสถามะเอาผ้าห่มมาให้ไวท์ลุมัว แล้วนั่ลบนเ้าอี้ฝั่ร้ามเพื่อให้แนแรอวันนั่ผิไฟาเาผิ
“มะ..ไม่เป็นไร” ไวท์ุมเสียไม่ให้สั่น
“นายะฝ่าลมหนาวมาทำไม แล้วยัึ้นเมประิษ์อี ทั้ที่รู้ว่ามันไม่มีที่ป้อันลมหนาว” โรธอสปรารภเมื่อมอออไปทาหน้า่าระเบีย็เห็นเมประิษ์ลอยอยู่
“เมประิษ์อัน มันเร็วว่ารถม้าเป็นไหน ๆ” ไวท์พูอวเมื่อเริ่มรู้สึวามหนาวสั่นหายไปบ้า
“นายมาแ่เ้ารู่เพื่อโอ้อว้อนเม?”
“ันมาสำรว านเลี้ยน้ำารั้นี้ไม่ปิใ่รึเปล่า?” ไวท์ปรารภ
“นายรู้อะไรมา”
“ันเห็นลีบุหลาบลอยบนฟ้า ทำไมนายไม่ส่หมายเิอย่าทุที”
“เพราะเวลาระั้น หาส่แบบปิะเรียมาร
ไม่ทัน” โรธอสเอ่ย
“แล้วนายไม่ิว่านอื่นนอาพวเราะเห็นหรือ?”
“นายิว่าันทำพลา” น้ำเสียโรธอสนิุ่น้ำใส
ในแ้ว
“ระวัะลโพรระ่ายทีุ่เสียเอล่ะ” ไวท์เือน
“ลนายมาเือนันหรือมาสำรว”
“ันมาามำสั่ ‘ท่านผู้นั้น’ ” ไวท์ล่าวพลาลุึ้น
าเ้าอี้่อนเสริม
“านเลี้ยรั้นี้้อับาให้ี เพราะไ้มีบาสิ่ผิเพี้ยนไปแล้ว ส่วนำนวนแยัเหมือนทุที ไม่เพิ่มหรือล นายเ้าใเรื่อนี้ีใ่ไหม”
“อืม” โรธอสพยัหน้ารับำเพื่อน่อนะเินไปเลื่อนระระเบียออ เพราะรู้ว่า เพื่อนสนิทไ้ทำหน้าที่มาส่่าวเรียบร้อยแล้ว
“ถ้าอย่าั้นผมอัว่อนนะอรับ” มีเรอร์เอ่ยแล้วหายเ้าไปในระลายุหลาบที่ิอยู่รหัวบันไ ะุหลาบป่าทั้สามนา็ลบันไเพื่อไปยัห้อพัอน
ะนั้นเอบนอบระเบียลวัลายุหลาบอห้อนอนในปีะวัน ไ้มีายหนุ่มผมสลวยเินไปมาพลาถูมือที่เย็นนเริ่มา ะนแ้วสีรุ้เอียอมอบนอนอย่าสสัย
“ไม่ไ้เอันนานเลยนะโโรธี”
“นายมาทำอะไร ไวท์” เสียทุ้มเอ่ยพลาเลื่อนบานระที่ั้นระหว่าระเบียับห้อนอนออ
“เ้าไป้าในไ้ไหม” ไวท์ออนุาแ่็ไม่ไ้รอำอบาเ้าอห้อ ่อนเินนำโรธอสเ้าไปอย่าเร่รีบ
“นายะรับเรื่อื่มอะไรไหม?” โรธอสถามะเอาผ้าห่มมาให้ไวท์ลุมัว แล้วนั่ลบนเ้าอี้ฝั่ร้ามเพื่อให้แนแรอวันนั่ผิไฟาเาผิ
“มะ..ไม่เป็นไร” ไวท์ุมเสียไม่ให้สั่น
“นายะฝ่าลมหนาวมาทำไม แล้วยัึ้นเมประิษ์อี ทั้ที่รู้ว่ามันไม่มีที่ป้อันลมหนาว” โรธอสปรารภเมื่อมอออไปทาหน้า่าระเบีย็เห็นเมประิษ์ลอยอยู่
“เมประิษ์อัน มันเร็วว่ารถม้าเป็นไหน ๆ” ไวท์พูอวเมื่อเริ่มรู้สึวามหนาวสั่นหายไปบ้า
“นายมาแ่เ้ารู่เพื่อโอ้อว้อนเม?”
“ันมาสำรว านเลี้ยน้ำารั้นี้ไม่ปิใ่รึเปล่า?” ไวท์ปรารภ
“นายรู้อะไรมา”
“ันเห็นลีบุหลาบลอยบนฟ้า ทำไมนายไม่ส่หมายเิอย่าทุที”
“เพราะเวลาระั้น หาส่แบบปิะเรียมาร
ไม่ทัน” โรธอสเอ่ย
“แล้วนายไม่ิว่านอื่นนอาพวเราะเห็นหรือ?”
“นายิว่าันทำพลา” น้ำเสียโรธอสนิุ่น้ำใส
ในแ้ว
“ระวัะลโพรระ่ายทีุ่เสียเอล่ะ” ไวท์เือน
“ลนายมาเือนันหรือมาสำรว”
“ันมาามำสั่ ‘ท่านผู้นั้น’ ” ไวท์ล่าวพลาลุึ้น
าเ้าอี้่อนเสริม
“านเลี้ยรั้นี้้อับาให้ี เพราะไ้มีบาสิ่ผิเพี้ยนไปแล้ว ส่วนำนวนแยัเหมือนทุที ไม่เพิ่มหรือล นายเ้าใเรื่อนี้ีใ่ไหม”
“อืม” โรธอสพยัหน้ารับำเพื่อน่อนะเินไปเลื่อนระระเบียออ เพราะรู้ว่า เพื่อนสนิทไ้ทำหน้าที่มาส่่าวเรียบร้อยแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น